|
Bij het ingaan van onze tweede kwarteeuw kan ik niet nalaten mijn gedachten te laten dwalen over de medailles van de eerste vijftien Dwars door Grijslokes.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het thema van de allereerste medaille (1981) is ook definitief het logo van onze loopkoers geworden. Het ontwerp was van Ludwine Debeurme, dochter van dokter Albert Debeurme, die mede aan de wieg heeft gestaan van Dwars door Grijsloke. Jan Bauwens, één van Vlaanderens grootste en veelzijdigste filosofen, heeft die eerste medaille in de meest lyrische bewoordingen de hemel ingeprezen:
Nooit voordien was ik zo lang verdroomd in een beeld of een beeltenis en nooit voordien hebben beelden zo sterk gesproken: eenvoudig, waarachtig, mysteriedragend in drievoud en tegelijk getuige van een diepmenselijk en schoon gebeuren.
De medaille van Grijslokes loopfeest, een kunstwerk ontworpen door Ludwine Debeurme. Een kunstwerk in het handbereik van wie het nieuwe pad kiest, dat leidt naar gezondheid en levensvreugde; een bekroning van het tomeloze spel van het lopen; een geloofsteken om op het hart te dragen; een monument waarin alle vreugdevolle stonden samensmelten met de mysteries die tot baarmoeder zijn van onze jubelende ziel. Een ereteken waarin de hoop van vandaag voor de dag van morgen wordt opgeborgen.
Eenzelfde élan als de badende kinderen van Stig Blomberg, hebben ook de Grijslookse lopers: man en vrouw, wiens eeuwige hunker zich laaft aan de nederige en speelse wording, dartel eenzelfde einder tegemoet die zich als eindeloos ontbolstert: in een kring lopen ze, als in de kring van de aarde, als in de kring van seizoenen, doorheen de dag met teugelloze onbevangenheid om in de nacht te rusten; levend van het licht en door de duisternis geborgen. In het rad van de tijd lopen ze: het eeuwig wentelende tegemoet, genietend van het vluchtige lied dat leven heet en zingend tegelijk een eigen melodie die bloeit van speelse en verrukte klanken, in het ritme van de kinderlijke passen, die alleen maar vreugdesprongen zijn.
Ze vloeien door het leven, klaar als helder water uit de handen van de Schepper; in de tuin van Eden spelen ze, omkranst met welig lover en met lauweren van vruchtenbomen; dansend op een pril tapijt van zuurstofdragend groen dat openblossemt om hen heen om ze te voeden en te bergen en tot thuis van t vrije lijf en van de mateloos mystieke ziel te zijn. Zo eindeloos smachtend zijn de golven van de zonbelichte dalen waarin ze nu vertoeven, wentelend in het wentelende, spelend in het speelse, verrukt door het verrukkelijke en bovenal: alle elementen in zichzelf tot zinvolheid gebracht.
En daar, van licht vervuld, terwijl zij, kinderen, spelen, waakt helder de kapel als t oog van een tevreden moeder, die ons de schuld ontneemt en onze sterfelijkheid bergt. En drieërlei van aard en vorm zijn ze toch één geworden: de vreugdemens die speelt, de weelde van de aarde die het leven geeft, en t huis van God dat al dat schone eens tot zich zal nemen, dat met zijn rijzge vormen al ter hemel wijst, terwijl wij heden hemels dromen.
De medailles van Grijslokes loopfestijn, zwanger van mysterie en lichtend leven. Een kunstwerk waarin het diepste van de menselijke ziel een bedding krijgt.
De tweede, derde en vierde medaille waren respectievelijk bronzen, zilveren en gouden copieën van die eerste medaille, doch kleiner en met een lint. Van de vijfde tot en met de negende Dwars door Grijsloke kregen we de eerste reeks van vijf medailles. Die eerste reeks symboliseerde de levensloop, d.i. de loop voor het leven (de gezondheid!), maar ook de loop van ieders leven, van de wieg tot het graf. De namen die aan elk van de medailles werden gegeven doen erg Streuveliaans aan:
1985: levenslicht. De moeder die haar kindje optilt ten hemel en die we op de omloop lokaliseren in de aanloop, van de start naar het klein atomium.
1986: jeugddromen. Kinderen die vrolijk en onbezorgd een rondedansje doen, aan de voet van de Pikkelstraat, waar Streuvels roman Levensbloesem zich heeft afgespeeld.
1987: levensleed. Lijden doen we bij de beklimming van de Pikkelstraat en aan de rand van het Bouvelobos. Op de medaille wordt het lijden gesymboliseerd door de treurende biddende moeder, van het treurende ouderpaar van Kate Kolwitz op het oorlogskerkhof van Vladslo.
1988: levenslied. Maar de prachtige natuur en de levenslust doen alle leed vergeten. En de boer, we zien hem voortploegen, langs de landelijke wegen van Grijsloke, terwijl een vrolijk lied hem doorzindert.
1989: avondschemering. De lopers stuwen hun vermoeide lichamen in een ultieme inspanning de helling op, naar de kerk van Grijsloke. Doodmoe maar gelukkig nemen zij hun medaille in ontvangst. Hun levensloop is ten einde. Zij berusten
De bedenker van dit levenslooplustrum is Lucien Van Lancker, de man die Grijsloke groot heeft gemaakt, doch spijtig genoeg na 1990 heeft afgehaakt.
In 1991 begon een nieuwe roemrijke periode, waarin vijf medailles elkaar opvolgden: Grijslokes Olympiade. De medailles symboliseerden de mythologische oorsprong van de Spelen bij de Oude Grieken. Op elk van de vijf medailles staat een godheid afgebeeld die met de desbetreffende Spelen sterk verbonden was. Symbolen in de rand van de medailles verzinnebeelden de ontstaansgeschiedenis van elk van de Spelen:
1991: Zeus en de Olympische Spelen.
1992: Apollo en de Pytische Spelen.
1993: Poseidon en de Isthmische Spelen.
1994: Herakles en de Nemeïsche Spelen.
1995: Athena en de Panatheneïsche Spelen.
Deze medailles worden uitgebreid beschreven in mijn derde boek over Grijsloke (Grijslokes Olympiade).
Veertien medailles!... Ik koester ze als waren ze van puur goud. Al wie ze mooi vindt en zich kan inleven in de symboliek die achter iedere medaille schuilgaat en daarenboven zelf een bewonderenswaardige prestatie heeft neergezet op Vlaanderens mooiste, maar ook lastigste loopparcours, kan niet anders dan de medailles als een dierbaar kleinood bewaren in zijn trofeeënkast. Naast zijn medailles van andere grote stratenlopen: Hastings halve marathon, Dwars door Brugge, de marathons van Athene, Londen, New York, Honolulu, Chicago, Rotterdam, Kaapstad
De geest van Stijn Streuvels onze dorpsgenoot! waart nog steeds over Grijsloke, en dat kan mijns inziens ook gezegd worden van de Griekse goden, die ongetwijfeld nog steeds met welgevallen van op de Olympos neerkijken op ons Olympisch Grijsloke. Kan ík het helpen dat ik nostalgisch mijmer over de medailles? En dat het mij droef te moede maakt dat er nu al tien jaar geen medailles meer zijn in Grijsloke?..
Géén grote stratenloop, waar ook ter wereld, of hij heeft zijn medaille. Dwars door Grijsloke is weliswaar niet wereldberoemd, maar toch
Waren er geen tweeduizend deelnemers in 1990, waaronder een paar honderd buitenlanders? Heb jij een mening, beste lid van Loopclub Grijsloke, beste deelnemer of kandidaat-deelnemer aan Dwars door Grijsloke, of er al dan niet weer medailles zouden moeten komen, laat het mij dan weten per e-mail (kris.vansteenbrugge@skynet.be) en doe er je argumentatie bij. Je moeite zal beloond worden met de boeken Grijsloke 1, 2 en 3 of het verzameld werk Grijsloke 2000 naar keuze.
|
