|
Beste Liesbeth, xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ons gesprek tijdens de Gravensteenfeesten was kort maar, voor mij althans, onvergetelijk
Het doét wat, geloof mij, aan een oud studentenhart! Een knappe por te ontmoeten die lid is van moeder Laetitia en daarenboven
praeses! Ik stam nog uit de tijd dat er vrijwel geen porren waren in de clubs. In vele clubs waren ze zelfs absoluut niet welkom! In onze club, Laetitia, heb ik maar twee porren gekend: Sabine en Roberte. Ze waren respectievelijk het lief van propraeses Gilbert Strumane en diens broer Marcel. En dat brengt mij naadloos tot de grootste verrassing die mij op 14 november te wachten stond: het weerzien (na 43 jaar!) met de legendarische Freddy Strumane van de Zandloper. Freddy heeft mij opgevolgd als senior seniorum in 1964-65. Hij was een neef van het Laetitiaans broederpaar Gilbert en Marcel. Er was in die tijd een speciale band tussen Laetitia en de Zandloper. In 1965 is Freddy vertrokken, beroepshalve, naar verre landen. Pas sedert vorig jaar is hij weer in ons land. Zijn mooie golvende haardos is weg en hij heeft nu een indrukwekkende snor. Zijn stem, zijn Oostends en zijn innemende glimlach zijn gebleven. Freddy woonde vrijwel alle activiteiten van Laetitia bij. Hij was jurylid bij de miss Laetitia-verkiezing in 1962-63, waarvan ik enkele fotos uit mijn archief heb opgediept. Ik heb ze op mijn weblog geplaatst. Freddy is de man met het petje
Freddy Strumane prijkt met foto in het boek 50 jaar Gravensteenfeesten, op pag. 63, 69 en 73 (telkens met donkere bril) en in mijn boek O jerum jerum jerum
komt hij aan bod in het hoofdstuk Lief Leentje. Het eerste kan nog steeds verkregen worden bij het SK. Het tweede kan geleend worden in enkele openbare bibliotheken (o.a. Wortegem-Petegem, Kortrijk, Waregem, Anzegem) en is ook nog te koop (zie mijn weblog d.d. 4 juni 2007).
Nóg een aangename verrassing was Frans Verberckmoes, senior seniorum 1954-55, die er voor t eerst weer bij was. Met pionier Valeer Van Overwalle, Jaak Algoed (s.s. 1953-54), Mico Claeys (s.s. 1966-67) en mezelf erbij: goed voor de foto van een pleiade oudgedienden, die ik je niet wil onthouden. Vier van de zes waren aanwezig op die fameuze miss Laetitia verkiezing. Zou je ze nog herkennen, na 44 jaar?
Overigens ben ik vol lof over de Gravensteenfeesten anno 2007. Het onthaal was prima en er was weer een stoet, die naam waardig. Proficiat aan de senior seniorum Jern Vermeiren en zijn ploeg.
En nog veel succes met onze dierbare club Moeder Laetitia en ook in je verder leven.
Io vivat!
Kris
|
