Afgelopen nacht is de winter op reis vertrokken. Voor zijn vertrek diende hij eerst nog een paar dieren te wekken. Sommigen onder hen, de beer bijvoorbeeld, waren al wel wakker maar deden alsof ze nog lekker sliepen. Dat vond de winter maar gemeen en er ontstonden hevige discussies waardoor de winter de tijd uit het oog verloor. Een volledig uur was al ontsnapt toen hij 't in de gaten kreeg, maar hij heeft beloofd dat ie dat over een paar maand weer goed maakt, ik ben eens benieuwd
Ik ben vandaag even langs geweest bij een clowntje dat me nauw aan het hart ligt. De glans op haar neus en de fonkeltjes in haar ogen hebben zich verstopt, en deze keer veel beter dan anders. Ze hebben nog al zulke spelletjes gespeeld, maar toen vond ze hen altijd meteen weer terug. Deze keer is het veel moeilijker en ze is er nog niet mee klaar. Ik zou haar graag willen helpen, maar naar zulke dingen zoals fonkels en glanzen moeten clowns echt helemaal zelf opzoek. Ik wens haar veel succes en ik wéét gewoon dat ze ze wel zal terugvinden, mmm, misschien niet weten, eerder geloven, erop vertrouwen...
Tot één van de volgende dagen!
-x-
Gisteren was er veel volk ten huize Kozelie; mensen met wie ik heb samengewerkt en één nog onzichtbaar minimensje. Hun bonneke hadden ze ook mee. Dat bonneke is hier blijven overnachten en vanmiddag heb ik het omgeruild bij de Fnac voor in totaal 222 liedjes Kozelie is in de winkel ook Mysty Moonlight tegengekomen. Mysty is geen clown maar een showqueen, een hele mooie. Ik weet niet precies wat het was maar we waren geen van beiden echt onszelf
En hupsaké, het is alweer tijd voor van alles anders. Tot later!! -x-
Vanmorgen heb ik een wandeling gemaakt. Op de brug die over de spoorweg loopt, hier aan t station, maak ik altijd even tijd om met de zon wat te praten. Een babbel met de zon doet me altijd deugd. Zo nu en dan praat ik ook wel eens met donderwolken die moeten er natuurlijk ook zijn en die hebben ook zeker wel hun positieve, zachte kantjes. Alleen, van die gesprekken word ik altijd heel erg moe. Dat is zon energielek waar ik het gisteren over had. Ik snapte het eerst niet goed; mijn hele lijf heb ik onderzocht naar gaten die er niet thuishoren maar ik had niks abnormaals kunnen vinden. Toen heeft ene Pipo mij uitgelegd dat ik het niet zo letterlijk moest zien, dat het figuurlijk was bedoeld. Ach, letterlijk, figuurlijk, als clown is dat toch hetzelfde zeker.
Na t gesprek met de zon ben ik langs een rustig weggetje naast het spoor weer naar huis gewandeld. Iemand had daar zijn handtas uitgekiept, dat moet een extra-large model zijn geweest want een tuinstoel zou nooit in mijn zwarte tasje passen. Misschien was die iemand ook opzoek naar zijn naam Die persoon was ook vergeten alles weer terug mee te nemen. Ik doe bij deze een oproep aan meneer of mevrouw Maes (ja, op één van de spulletjes, een drankblikje denk ik, stond jouw naam!). Je spullen én je naam kan je terugvinden in Hove bij het station naast de spoorweg
Toedeloe !
-x-
Dinsdag, 22 maart 2011
Al wa da ge zegt da zijde zelf !
Ik kreeg vandaag een mailtje van Jan. Jan is ook een clown, maar dan een hele goeie; hij is Cliniclown en geeft ook les. Misschien ga ik binnenkort wel terug naar school. Als ik weer wat sterker ben en mijn energielekken zijn gedicht, wil ik doen waar ik heel erg rijk van word en als ik daar dan ook nog een klein beetje geld mee kan verdienen is dat mooi meegenomen
Voilà,maar een kort berichtje maar ik heb mijn badeend beloofd haar nog even uit te laten. Mijn badeend is rood met witte hartjes. Mmm... mijn neus is ook rood én ik heb nog ergens een fleske tipp-ex !
Tot later x-
Vanmorgen toen ik door het raam keek riep de zon me toe Kozelie ! Jaaahaaaa, ik heb m terug! Het was weer zo typisch ik; ik was blijkbaar vergeten om vrijdag voor het slapengaan mijn naam uit mijn handtas te halen. t Zit zo, ik gebruik bijna nooit een handtas; waarom zou ik dat doen als mijn portefeuille en mijn mobieltje gewoon in mijn jaszak passen? Maar dus vrijdag had ik wél mijn zwart velouren tasje gebruikt en mijn naam tussen alle parkeertickets, balpennen, rekeningen en dergelijke weggestopt. Tja, meestal gooi ik die rommel er pas uit als er geen plaats meer is voor dat wat zeker mee moet. Gisteren heb ik alle inhoud op de tafel uitgekiept, t was best confronterend, wat ben ik toch een sloddervos. Maar daar lag ie dan in elegant geschreven letters op de tafel Kozelieke Kados, mijn volledige clownennaam.
Ik heb nu weer het fijne, warme gevoel van een echte clown te zijn. Vanavond gak de facebookvrienden bedanken voor hun tips en hen vertellen hoe fier ik toch wel ben dat ik m zélf heb teruggevonden. Ik kan ook weer gaan bloggen en bejeweled spelen, en ik kan weer op mijn mail. Haaaaa, ik mag wel zeggen dat ik een gelukkig clowntje ben.
Alleen, ik ben wel een beetje bang van die neef van me. Op zijn profielfoto heeft hij ook zijn clown geplaatst maar die clown ziet er nogal, hoe zal ik het zeggen, boosaardig uit. En niet zomaar boos als in boos omdat iemand op mijn teen heeft getrapt, neen, t gaat hier volgens mij om echte intense boosaardigheid. Brrrrr.
Ik ben vandaag ook op bezoek geweest bij mijn grootmoeder. Die woont in een rusthuis en heeft al 92 jaren levenservaring; als mens, als clown en bovendien ook als engel Na een herstelperiode van 6 weken, ze had een kleine beroerte, kan ze alweer rondwandelen en lachen. Volgens mij lacht ze omdat ze blij is dat ze kan rondwandelen maar wandelt ze weer rond omdat ze nooit gestopt is met lachen. Ge mut da pakken hoe dat komt hè kind . Ik geloof dat dat levenswijsheid heet. Haar haren staan net als de mijne warrig rechtop en zijn intenser wit dan het wit van de tanden van de mensen in de reclamefilmpjes voor tandpasta. Ik moet eens een foto maken van ons tweetjes.
Deze licht vermoeide maar heel gelukkige clown stopt met bloggen voor vandaag. Tot later, pluk de dag en laat de bloemetjes maar verder groeien.
-x-
Lieve blog-lezers,
Ik ben triest.
Ik ben triest want ik ben mijn naam helemaal kwijt. Ik zal vertellen hoe dat is gekomen. Ik zat vanmorgen op de vensterbank met mn benen over de rand gezwiept, te praten met de zon. De zon vindt het leuk als ik met haar praat, ze gaat er altijd van stralen en ik ga er van lachen.
Toen ons gesprek ten einde was, zei ik dag zon en zij zei niks (zoals de niks tussen twee liedjes op een CD in, precies zon niks was het). Ik wachtte even, want soms kan het zijn dat de woorden van de zon door een wolk worden tegengehouden en even later dan toch verschijnen De ene niks volgde de andere op. Toen opeens riep de zon verbaasd je bent je naam vergeten!. Ze had gelijk, ik had het zelf nog niet gemerkt. Ik gooide mn benen over het raam weer naar binnen, zei dat ze even moest wachten en liep naar mijn slaapkamer, naar de kast naast mijn bed. Elke avond voor het slapengaan maken wij clowns onze naam even schoon en leggen die dan veilig weg tot de volgende ochtend zodat we altijd heel neutraal en zonder hersenspinsels kunnen slapen en de dag nadien met een gezuiverde naam kunnen starten. Ik leg de mijne altijd in de bovenste la van mijn slaapkamerkast. Maar toen ik vanmorgen in dat schuifje keek was het leeg, helemaal leeg!
De hele kamer heb ik binnenstebuiten gekeerd maar mijn naam was weg. Het is inmiddels valavond en nog steeds ben ik naamloos. Een clown zonder naam is als, tja dat is als lekkere chocoladewafels zonder chocolade of als koude warme appeltaart. Ik heb meteen via facebook een oproep gedaan, in de hoop zo mijn naam terug te vinden. Er zijn nu tenminste een heel aantal clowns met wie ik mijn verdriet mag delen. Ik ben nog steeds triest maar ook al wat blij, want van delen word ik blij
-x-