VOOR JOUW, MIJN CLOWN ! HOPPERDEPOP RAHOE !
Precies een jaar geleden ontsnapte je uit één van de kamers van mijn hart... met veel te veel schmink op je snoet en nog wat verlegen doch enthousiast besloot je je wat meer in de buitenwereld te gaan begeven.
't Was zonder twijfel de magie van de rode neus die je daarbij een handje hielp. Als de klank van een toverfluitje of de blik van de Koningin Van Onderland hypnotiseerde dat kleine masker jou en lokte je naar buiten. In feite begon je als een soort typetje, een creatie. Al snel bleek dat er niet teveel te creëren viel, dat je doodgewoon een reeds bestaand deeltje van mezelf was dat ik té lang té diep had weggestopt. Heerlijk hoe je dan plots tot uiting kwam; fouten maken was zo erg niet meer, ik deed spontaan een verhaal tegen de planten, de zon en mijn badeend, ik verwonderde me weer over de felle kleuren van een kever of een mooie paddestoel (en dat moet zo'n 30 jaar geleden zijn geweest). Ik durfde toe te geven dat het soms moeilijk was om ziek te zijn en pijn te hebben, ik trok me minder aan van wat anderen van me zouden denken, ik durfde zelfs m'n Elmo-t-shirt weer aan, kortom, ik leef meer mijn leven ipv dat van een ander... Dankzij jouw ontsnapping, mijn bloggende clown, leef ik toch enigszins anders, intenser, misschien wel wat gemakkelijker en besef ik gelukkig al wat vaker dat het allemaal zo erg niet is, wat het ook is. Bedankt Kozelie !
En bedankt lezers om een jaar lang alle schrijfsels van Kozelie te lezen, haar te stimuleren en te inspireren... we gaan er alvast nog een jaartje mee door.
Githa.
VOOR JOUW, MIJN CLOWN ! HOPPERDEPOP RAHOE !
Precies een jaar geleden ontsnapte je uit één van de kamers van mijn hart... met veel te veel schmink op je snoet en nog wat verlegen doch enthousiast besloot je je wat meer in de buitenwereld te gaan begeven.
't Was zonder twijfel de magie van de rode neus die je daarbij een handje hielp. Als de klank van een toverfluitje of de blik van de Koningin Van Onderland hypnotiseerde dat kleine masker jou en lokte je naar buiten. In feite begon je als een soort typetje, een creatie. Al snel bleek dat er niet teveel te creëren viel, dat je doodgewoon een reeds bestaand deeltje van mezelf was dat ik té lang té diep had weggestopt. Heerlijk hoe je dan plots tot uiting kwam; fouten maken was zo erg niet meer, ik deed spontaan een verhaal tegen de planten, de zon en mijn badeend, ik verwonderde me weer over de felle kleuren van een kever of een mooie paddestoel (en dat moet zo'n 30 jaar geleden zijn geweest). Ik durfde toe te geven dat het soms moeilijk was om ziek te zijn en pijn te hebben, ik trok me minder aan van wat anderen van me zouden denken, ik durfde zelfs m'n Elmo-t-shirt weer aan, kortom, ik leef meer mijn leven ipv dat van een ander... Dankzij jouw ontsnapping, mijn bloggende clown, leef ik toch enigszins anders, intenser, misschien wel wat gemakkelijker en besef ik gelukkig al wat vaker dat het allemaal zo erg niet is, wat het ook is. Bedankt Kozelie !
En bedankt lezers om een jaar lang alle schrijfsels van Kozelie te lezen, haar te stimuleren en te inspireren... we gaan er alvast nog een jaartje mee door.
Githa.
