Er zaten inderdaad twee wanten in mijn Kozelie-tekst van vorige week Ik wil dan ook mijn oprechte excuses aanbieden aan de zon want het is wel een beetje uitdagen Wanten horen bij de winter en ik wilde er echt niks mee zeggen maar een want alleen, ik vond het zo zielig
Vanmorgen heb ik de Fietsdodentocht gereden. De tocht heeft zijn naam geen eer aan gedaan; still alive and kicking! Slechts een half jaar geleden had ik amper kunnen dromen dat ik ooit nog 100km met de fiets zou rijden. Tijdens de laatste kilometer werden mijn ogen dan ook plots acuut incontinent Er zijn vandaag trouwens een pak Belgen die een medaille hebben behaald, en Kozelie is toch wel een beetje fier dat ze één van die gelukkigen is Ik ving ook een kaartje van het Rode Kruis op, het lag toevallig net naast mijn medaille toen ik die wilde fotograferen
-x-
Op de dag met de naam verwijzend naar de planeet Saturnus, geven de sterren er in Londen een lap op. Al meteen een aardig aantal Belgen mocht aan de slag, worp, stoot, roei of spurt. Er schuilt blijkbaar toch een stukje chauvinisme in Kozelie want want bij winst van de eerste Belgische bronze medaille op deze spelen werd mijn clownenhuid plots kippevel dat voelde ik toch zo want zien is niet mogelijk door de om en bij de 82 muggebeten. Ik dood niet graag levende wezens, maar die beesten kunnen maar beter niet in mijn gezichtsveld neer gaan zitten want dan word ik onmiddellijk en bijna mét plezier tijdelijk ontoerekeningsvatbaar. Jammer voor de wielrenners, Boontje kwam enkel om zijn loontje en een medaille zat er niet in.
Zelf ben ik, samen met een bevriend clowntje, even naar het Sfinksfestivalmarktje gefietst. Daar zijn we nog maar eens op toeval bestaat niet gebotst Zinnen even verzetten en toeval bestaat niet even vergeten, dat was het plan daar was the universe het duidelijk niet mee eens We zijn nog iets gaan eten bij de Turk (die mag zelf momenteel toch niet eten ☺ ) voor zonsondergang moet daar nog bij eigenlijk, maar dan klopt het grapje niet meer zo goed. Dat geeft ook niet want er is een bel dus kloppen hoeft helemaal niet Gek hoe ik pas tijdens een dag van afkoeling van de warmte begin te weten. Ik ga in bad, deze keer niet met Geentje maar met een interessant boek alweer ; Moeheid als emotie geeeeeeuw. x-
Hiperdepiep hoeraaaa! België is dus een kreeft! Dan toch niet van de zon... al zitten er nu wel mooie dagen in het vooruitzicht... Ik wil nog wat vertellen over vorige week zaterdag. Normaal als je gaat werken verdien je toch net centjes welnu, vorige zaterdag ging Kozelie zoals gewoonlijk ook weer helpen bokes smeren. Nadien haalde ik bij de winkel mijn geldbeugel boven maar die was leeg En het viel me extra op daar ik, eerder uit gemakzucht dan wel uit spaarzaamheid, altijd een halve ijzerwinkel meezeul. Meer dan 5 euro zal die ijzerwinkel wel niet waard zijn geweest, maar er zaten ook leuke herinneringen in (een steentje van de cursus mindfulness, een gelukskever uit Egypte, een schorpioen-hangertje, ja zelfs een naaldje om een voetbal op te pompen), waardeloos voor de stelende schurk maar erg waardevol voor Kozelie. Het is een gek idee toch; gaan werken en daarmee geld verliezen ipv te verdienen maar het is vooral niet fijn vertrouwen te moeten verliezen in mensen die je dacht te kunnen vertrouwen op en top Onlangs was ik nog helemaal in de ban van een leuk gedicht een pad op pad en raar maar waar, tegenwoordig komen er bijna onophoudelijk voor mij heel interessante dingen op mijn pad Ik ga er nog niet teveel over zeggen maar ik heb een springplank aangeboden gekregen richting verwezenlijking droom het is best spannend om zo op die plank te staan en eerlijk, de gedachte aan de sprong is opwindend maar tegelijkertijd ook beangstigend. Jaaa, ik weet het, angst is een slechte raadgever, ik ben ook niet van plan er naar te luisteren deze keer, maar spannend blijft het wel! Ik houd jullie zeker op de hoogte (brrr hoogte ). In de bib leende ik een boek Ademtocht ; ademhalingsoefeningen worden aan mekaar geschreven door middel van een leuk verhaal (zoals ik ooit graag mijn gedichten aan mekaar zou verhalen). Enthousiast begin ik te lezen en wat blijkt het verhaal lijkt wel mijn verhaal, dingen waar ik momenteel mee bezig ben worden er bijna letterlijk in beschreven echt byzonder. Maar ook leuk, geruststellend, alsof er toch iets is dat me doorheen mijn leven, langsheen mijn pad zeg maar, leidt -x-
Mijn bioritme is al enkele dagen helemaal in de war geeeeeeuw. s Nachts lig ik wakker alsof ik 5 rode stieren en nog eens zoveel koffies binnen heb, en overdag lijk ik als verlamd en zou ik een gat in de dag slapen. Ik doe dat niet want zon gaten kunnen gevaarlijk zijn; je kan erin vallen en opzich is dat ook weer niet zo erg; er zijn ladders en touwtjes, helpende handen en handvaten,... Maar erger is het wanneer het om zwarte gaten gaat én het vrijdag de 13de is, dan is het zo goed als onmogelijk om er nog uit te geraken, vandaar, geen slaapje voor Kozelie vandaag!
Deze voormiddag had ik een fijn gesprek met een dame die een werk maakt over het chronisch vermoeidheidssyndroom. Aangezien ik in zekere zin ook al een aantal jaar aan zulk werk bezig ben (maar dan onvrijwillig en volledig praktijkgericht ☺ ) was het interessant én voor Kozelie (het is altijd leuk om te merken dat ook mensen die het syndroom zelf niet hebben, het toch begrijpen en er een juiste kijk op hebben volgens mij dan hé, want wat is juist-), én hopelijk ook voor de dame (een getuigenis is toch altijd weer wat anders dan een uiteenzetting in een boek). Ik wou dat mijn werk gelijk klaar was met het hare, maar met dit bewolkt weer zit er vanavond vast geen vallende ster in...
-x-
Kozelie is helemaal gek op spinnen!! Neen, ik bedoel niet van die achtpotige monstertjes die bij het afdalen langs één of andere draad me telkens voor de hele dag opzadelen met de mission-impossible-tune... Neen, ik bedoel fietsen op loeiharde muziek, gewoon thuis in de living. Ik weet wel dat fietsen in de buitenlucht een pak gezonder lijkt maar voor Kozelie ligt het nu nog even anders. Ik kan op zo'n indoorbikeske mijn hartslag netjes continue houden, ik hoef me niet te ergeren aan 'automobieltoeristen' (dat hoef ik anders ook niet maar de kans is groot dat ik dat wel zou doen), ik hoef geen verkeersregels te respecteren en kan in mijn hoofd dus gewoon in 't midden van de baan, zelfs de autostrade, gaan rijden, ik slaag erin ontzettend hard te zweten nog voordat mijn spieren verzuren of mijn adem platgetrapt is, ik hoef mijn achterzakskes niet vol te proppen met communicatiemiddelen (echt waar, die postduiven passen amper in 't zakje van zo'n truitje), reservebandjes, een halve koelkast proviand en enig identificatiemateriaal, ik kan niet lek rijden én ik kan afstappen wanneer dat nodig is zonder daarna nog een heel traject met de voeten of het openbaar vervoer te moeten afleggen, ook mijn aan-ontstekingen-verslaafde schouder kan ik hangen, leggen of laten bengelen waar en hoe ik wil. Bijna niets dan voordelen dus aan zo'n machien... alleen opletten; over-drijven gebeurt met de boot of met een vlot, niet met een spinningsfiets!!
-x-
20 dagen na dr vorige schrijfsel ontwaakt Kozelie uit haar zomerslaap Een fantastisch zomerslaapje trouwens met prachtige dromen die bijna werkelijkheid leken
Ik droomde eerst dat ik met mijn beste maatje in Turkije terecht kwam. In een mooi, verzorgd hotelletje met lekker eten en vriendelijk personeel. Ik droomde ook dat we daar twee hele fijne mensen leerden kennen en dat we op een bouwwerf touwen gingen stelen (stelen weliswaar met het goedkeurend oog van een hoogtewerker aldaar) om een spel mee te spelen dat we de dag voordien tijdens een boottocht ook hadden gespeeld. Ik droomde dat mijn maatje het halve personeelsbestand van het hotel de avond nadien entertainde met die touwen, echt zon gekke droom.
Het tweede deel van mijn droom speelde zich af in de Franse bergen. Weer stralend weer, lekker eten, fijne mensen, zalig zwembadje ter afkoeling én, fietstochtjes. Jah, het was dan wel maar een droom, maar Kozelie heeft toch maar 2x netjes een heel eind geklommen, zonder schade nadien, misschien was dat nog wel het mooiste van de hele droom! Gisteren werd ik dan plots weer wakker in mn eigen bedje. Blijkbaar heb ik onderweg ook fotos genomen ik wist niet dat dat kon; fotos nemen in je dromen en die dan transporteren naar het andere deel van je slaap of zou het dan toch allemaal écht zijn geweest??? Ik weet in elk geval dat de geest een machtig ding is, tot veel meer in staat dan dat we soms beseffen, en dat dromen, hoe onwaarschijnlijk ze ook mogen lijken, altijd de kans hebben om werkelijkheid te worden onder één voorwaarde; geloven dat het kan.
-x-
Nog een paar woordjes via de kieuwen van mijn computer de virtuele wereld insturen en dan is Kozelie ribbedebie en daar hebben kangoeroes nu eens niks mee te maken zie eerst een stevige vitamine D kuur van een weekje, onder begeleiding van de Turkse zon in het gezelschap van mijn clownenmaatje. Vorige keer hadden we alle twee toch een allergie blijkbaar voor het toontje van de lift moesten we elke keer over die sensor stappen, maar dat werd na verloop van tijd zoooo saai, dat we de laatste dag maar geprobeerd hebben of er onder kruipen ook een optie was. Al vonden de andere hotelgangers het eerst maar een vreemd gebeuren, een glimlach bleek toch moeilijk te onderdrukken het horen van een lifttune zal nooit meer hetzelfde zijn t is een aanradertje zo af en toe eens onmenselijk gek doen.
Na Turkije treint Kozelie nog naar Frankrijk God gaan zoeken Nietzsche van! Die is al lang dood Mja, ach gewoon wat relaxen, lezen en heel misschien het topje van de kale berg toch eens van naderbij gaan bestuderen (ik heb het niet over jouw hoofd, papa Kados ! ). Kozelies ouders verblijven een paar weekjes aan de voet van de mont Ventoux en het zal heel veel karakter kosten om die berg op te fietsen, nog méér om er vanaf te blijven We zullen wel zien, vooral voelen of het al een kanneke is geworden of, of het nog steeds een lereke blijkt. Dus, dit clowntje verdwijnt nu voor even, uit jullie virtuele leven. t Gaat jullie goed!! Veel liefs van jullie rode snoet
-x-
Ik ben wel gelukkig ja, er prijkt dan ook een stapel Happinez-magazines hier in mijn zetel, je zou van minder happy worden. Neen, eerlijkheidshalve moet ik toegeven, al is het een fijn nalatenschap van de verhuizende buurclown, mijn geluk heeft niet zoveel daarmee te maken. Ik voel mezelf alsmaar sterker worden, meer energie, betere fysiek, weer ruimte om weer aan werken te denken alleen slapen doe ik nog niet goed maar dat heeft daar natuurlijk ook wel wat mee te maken. Als je ziek bent is gaan slapen een verlossing, er is gewoon niks anders dan de ziekte om aan te denken, je geest vindt dat wellicht geen leuke gedachte, maar het is er maar één, ze werkt overigens verlammend en veroorzaakt dus minder chaos dan nu al die mogelijkheden die plots weer opduiken; het is gewoon weer feest in mijn hoofd; my mind is a DJ, en blijkbaar kent die geest des huizes niks van avondklokken of dag-nachtritmes. Naast die nachtelijke 'dwalingen' is ook mijn gesaboteerd telsysteem mogelijk een oorzaak van mijn insomnia. (je weet wel, om alsnog in slaap te vallen, schapen tellen, maar bij mij worden die wollige blaters telkens weer verdrongen door mjawel nog steeds dat stuk Zero-chocolade ). Als de zon nu heeeeel hard meewerkt, dan moet ooit dat stuk toch gewoon smelten? De vraag is echter wel, vindt Kozelie zon gesmolten reep chocolade nog wel even interessant??!! Jung, jung, jung toch!
-x-
Jaaaa, de zon heeft wat afgebabbeld vandaag en ze heeft nog inspiratie voor een paar dagen dus dat belooft. Ik daarentegen word overvallen door transpiratie maar de inspiratie lijkt weggesmolten... Om het in facebooktermen te zeggen; vind ik niet leuk.
Maar, zoals alles, komt ook dit wel weer goed waarschijnlijk
Vorige week werd ik uitgenodigd op een upper @ home-party nu begrijp ik waarom er zoveel geheimzinnige commentaar kwam op de gesprekken die ik soms heb met Geentje (mijn jullie reeds bekende badeendje) Veel van Geentjes vriendjes lijden blijkbaar aan een vorm van Parkinson Geentje niet, Geentje is gewoon eendje, niet meer, en niet minder. Ah ja, en dit wil ik ook nog even vertellen; als ik via de oude baan van Mechelen naar Edegem rijd, dan passeer ik een aantal van die met neonlampen in fluo kleuren verlichte huisjes, met grote ramen achter dewelke nogal schaarsgeklede dames TV zitten te kijken. Zo gaat het een aantal km en dan passeer ik een bord met schietstand Waarom precies is moeilijk uit te leggen, toch moet ik hier altijd om lachen.
Schaaplekker allemaal x-
Ik wilde nog een grapje gaan verzinnen over donderdagen bij heldere hemel en hemelvaartdag maar vandaag is zulks net zeker niet om te lachen. Vandaag kreeg ik het nieuws dat een gelijkgestemd clowntje, n soulmate-je zeg maar, de strijd met dit leven heeft opgegeven. Ik snap het wel, maar ik begrijp er niks van. Half februari ging het met geen van ons beide echt goed. We hadden toch afgesproken om een fietstochtje te maken samen maar op de dag zelf belde je af; we zullen onze afspraak moeten uitstellen want ik moet voor een tijdje naar het ziekenhuis. Ik plande een fietstochtje alleen, naar het ziekenhuis. We hebben daar nog een terrasje gedaan, met onze snoet in de zon, vertellend over jouw angsten maar oh zo grote vechtlust ook waarmee je die demonen waaronder die dekselse CVS toch klein hoopte te krijgen. Ik was blij dat ik ondanks je zichtbare teleurstelling in het leven toch ook nog die moed zag, al moet ik nu toegeven dat die moed me op dat moment wat misplaatst leek, zoiets was het dat ik voelde. Ik had een wrakje verwacht maar er zat iemand tegenover mij die gelaten was, misschien al wel de verlossende beslissing had genomen. Je was blij met mn kaartje waarop ik je lievelingsgedicht had geschreven. De lotusvlinder heeft het op een iet-wat-anders-dan-verwachtte manier opgelost en uit de grond van mijn hart hoop ik dat je nu de rust mag hebben gevonden die hier onbereikbaar bleef. Gelukkig blijf je voor altijd Kozelies soulmate en wees maar zeker dat deze nu nog meer vastberaden is om te doen wat we samen voor ogen hadden; de CVS aanvaarden, overwinnen, en er uiteindelijk anderen op één of andere manier mee helpen. Hou me goed in de gaten van daarboven, stuur me af en toe ook een beetje bij als je wil en ondertussen alvast bedankt voor je vriendschap en je vele lieve, motiverende woorden. De lotusvlinder zal voor eeuwig jouw gedicht blijven.
-x-
Kozelie vroeg aan papa Kados of hij wist wat een elfje was. Een elfje mmm, een elfje dat zijn twee kleine eentjes! Tjah, eigenlijk had hij wel gelijk maar ik bedoelde de dichtvorm (elf woorden; 1 woord, 2 woorden, 3 woorden, 4 woorden, 1 omschrijvend woord). Sinds ik maandagavond met mijn poëzieke neef (dus niet de tekenneef van vorig blogstukje) naar een freepodium van een dichterscollectief ben geweest, ben ik weer helemaal ge-dicht. Het was dan ook een fijn avondje neef/nicht. Grappig om te merken dat onze generatie Kados eerder kunstzinnige bezigheden zoekt, terwijl de vorige generatie vooral de heilige Koersfiets aanbeden heeft, dat overigens nog steeds doet, en dus eerder competitief is aangelegd.
Ik zal nog een poging doen tot het geven van een paar voorbeeldjes van een elfje, maar de regelindeling zal misschien niet kloppen daar de lay-out van Kozelies blog nogal simpel in mekaar steekt en het eigenlijk niet zo begrepen heeft op het veranderen van regels... Ik zal er een slash tussengooien dan...
* Één/het gaat/vanzelf voor ik/het besef zijn er/elf *
* zoekend/veel gevonden/nog lange weg/met open hongerige geest/ontdekkingsreizigster*
-x-
Ik hoorde ooit iemand zeggen: als je veel wil weten, moet je veel met de mensen praten Hoewel Kozelie zonder dr rode neus niet zon geweldige prater is, heeft ze dat zinnetje van die wijze meneer (die trouwens altijd alles wist over iedereen, zelfs soms nog voordat de persoon in kwestie zélf op de hoogte was) wel altijd in het achterhoofd gehouden. Soms voel je wanneer iets een belangrijk gegeven voor je is. Meerdere malen deze week werd het me duidelijk dat praten inderdaad werkt en dat dat niets met financiële instellingen te maken hoeft te hebben. Van de pijndokter heb ik vernomen hoe de maatschappelijke evolutie zich ook toont in de aard van de pijn steeds meer pijnklachten gaan over spierspanningen en dus uiteraard meer nog over alles wat daarachter schuil gaat, en paracetamol (een dafalganneke) zou bij ouderen niet functioneel meer zijn omdat de hersendeeltjes die door deze stof worden beïnvloed bij bejaarden al zouden zijn afgestorven Interessant. Ook interessant was het bezoek aan de tentoonstelling Antwerpen tekenen van mijn neef, de woestijnvis die de dag op dag tekenverhaaltjes maakt in man bijt hond. Een dag schetsen in de stad Antwerpen leverde enkele mooie kunstwerken op maar alweer, het meeste leer je wanneer je met de tekenaar zelf een praatje maakt. Het is vooral mooi om naar de ziel te luisteren van zon artiest, want die is namelijk duidelijk hoorbaar wanneer je hem een vraag stelt over zijn werken. Zijn tekeningen zijn nog tot begin juni te zien in de bar van het Zuiderpershuis, uiteraard te Antwerpen. http://misterkosolosky.blogspot.com/,
Mister Kosolosky gaf ons trouwens ook letterlijk én figuurlijk zijn visitekaartje mee (zie foto). Zielswerk is toch werkelijk het mooiste en het meest inspirerende wat er bestaat hé bedankt hiervoor kleine neef!
Ik had zelf nooit gedacht dat een aan-babbels-met-de-zon verslaafde Kozelie deze uitspraak ooit zou doen maar; wat een geluk dat het regende vandaag! Dit heeft vast wat uitleg nodig. Wel, ondanks de wél al stromende energie her en der blijft de schouder van Kozelie enorm zeuren. Het enige wat die schouder een beetje kan sussen is een warmwaterkruik, een warm bad of een inwrijfbeurt met warmwordende zalf Dat laatste houdt echter een klein gevaartje in als je niet meteen je handen wast nadien Deze ochtend, nog half slapend waarschijnlijk, wreef ik dus netjes mijn nek-en schouderregio in dewelke al spoedig lekker warm begon te worden. Goed zo! Ondertussen even de eitjes van het vuur halen en nu nog mijn dagcrème aanbrengen Met een iets meer dan gezond kleurtje, mijn neus verdween als het ware in mijn gezichtslandschap, stond ik voor de spiegel te bedenken dat ik eigenlijk zo maar moeilijk de straat op kon tenzij het regende! Ik heb namelijk een rode paraplu en als iets mijn zongedroogde tomaat-imitatie zou kunnen camoufleren dan was het wel mijn paraplu. Voor even was ik dus heel blij dat het regende! Vanaf morgen was ik wel mijn handen hoor zon! Ugh!
-x-
Ik zal wel ver-kontichen tot snel, terwijl ver-waarloos ik jullie seg! Kozelie werd een beetje afgeleid door een stuk Zero chocolade Kozelie lust supergraag Zero chocolade maar blijkbaar is dat niet wederzijds seg Maar bon, we zijn er geraakt. Kozelie heeft de laatste tijd echt weer meer energie. Meer positieve, stromende energie bedoel ik, want als ik de Chinezen goed begrijp dan is de hoeveelheid energie wel altijd dezelfde maar verandert deze gewoon van aard. Interessant allemaal toch. Wie nooit van aard zal veranderen maar altijd overladen is met positieve energie is mijn beste maatje dewelke ik zaterdag nog eens ben gevolgd in de Antwerpse Gay-scene. Kozelie heeft dus vooral heel veel mooie, verzorgde mannelijke clowntjes gezien en aangezien mijn maatje vrijwel iedereen daar kent en mij telkens voorstelde als zijnde zijn zus, kreeg ik op één avondje tijd van wel heel veel knapperds een smakkerd. Woehoew! Het zal nooit meer worden dan dat, dat is een feit, maar goed, dat hebben we dan toch maar gehad. Ik vond het wel grappig om daar zo tussen al die enthousiast feestende mannen te staan terwijl het nummer who run the world? GIRLS! door de boxen galmde! Zondag was er dan familiefeest van de kant van de Kadosjes. Kozelie vertelde over het uitje van zaterdag aan een tante en kreeg meteen de vraag of ze daar dan als vrouw wordt aanvaard het zal nog niet zijn; je bent wie je bent in regenboogland, zo simpel is het en zo mooi kan het zijn! 'who run the world? THE PEOPLE!'
Dadaaa x-
Eerst en vooral een zalige Pasen iedereen!!
Ik was vanmorgen heel vroeg wakker en ik zag precies nog net hoe de Paashaas zijn laatste ei neerlegde onder de struik achteraan in de tuin. Fin, ik zag het niet zo goed maar ik zag zeker nog een oor van dat beest verdwijnen tussen de bladeren. Nu ja, zon oor lijkt natuurlijk ook wel wat op de staart van een vrouwtjesmerel In ieder geval, het is Pasen en er worden eieren gelegd! Gisteren echter legde een zwarte kat ook haar ei Knabbel heeft geen Babbel meer want Babbel werd de knabbel van de zwarte kat. Het is de werking van de natuur, dat weet ik wel, maar ik zie een eekhoorn toch liever chaotisch rondhollen dan dat ik m daar zo levensloos in de tuin zie liggen Ik denk dat mijn hoofd zich beter terug kan vinden in het eerste tafereel dan in het laatste, of niet? Of wel? Of niet? Of wel? Ik weet het niet.
Ik had ook al bezoek vanmorgen en ik ben gaan lopen. Ik ben pas gaan lopen nadat het bezoek weer weg was hé. Het doet Kozelie deugd te voelen dat ex in ex-schoonfamilie vooral slaat op de familie en niet op de schoon, want die ex-schoonfamilie blijven lieve, mooie mensen! En, het doet Kozelie ook deugd te mogen ervaren dat dagelijkse ademhalingsoefeningen, al zijn ze dan soms saai, merkelijk helpen bij het leveren van een fysieke inspanning (uiteraard dan ook bij een inspanning van mentale aard daar ik niet geloof in die scheiding der machten). Dan, wil ik jullie toch nog iets grappigs meegeven, gegrepen uit het leven van een bevriend clowntje van me. Naar een begrafenis gaan is meestal niet zon gezellige bezigheid, maar plots kan ook daar oprecht gegniffel en wat hilariteit ontstaan. Zo zat dat bevriende clowntje van me met vier kids,waaronder eentje van ongeveer twee, net neer toen die tweejarige uk plots een groot kruisbeeld in zijn vizier kreeg. Met zijn vingertje wijzend naar de afbeelding roept de kleine dolenthousiast PA-PA Tjah niet lachen is dan wel erg moeilijk, ook te weten dat het niet PA-PA maar JE-ZUS is
Nog een fijn Paasweekend en tot snel!
-x-
Tegenwoordig word ik s ochtends wakker geroepen door een groene specht. Ik vind het geweldig mooie beestjes, en sinds ik de verrekijker van mn kwismakker heb gekregen bedoel ik ook écht ge-wel-dig. t Is machtig hoe dat diertje zich in het drinkbakje wast en zich dan droog schuurt tegen het gras. Ook Knabbel en Babbel wonen in onze tuin en zijn fantastisch. Twee eekhoorns met licht tot matig ADHD etiket hollen mekaar achterna alsof hun leven er van afhangt ik denk dat het leven van hun nakomelingetjes er van afhangt ☺ t Zou wel fun zijn moesten ze eens in hun Engelstalige versie in de tuin verschijnen Ach ja, de lente
Ik ga het kort houden deze keer, een beetje om mijn vorig epistel wat te compenseren . Ik wil wel graag nog een uitspraak rond ons stress-systeem met jullie delen
Bij een examen bereidt ons lichaam zich voor op de kwetsuren en infecties die we kunnen oplopen tijdens de jacht op een mammoet. Meneer Bruce McEwen, Kozelie vindt dat mooi gezegd!
Slaapwel!! x-
Waar zal ik beginnen? Waar ik gestopt ben dan maar Kozelie is gestopt met de cursus clownerie dat wil niet zeggen dat ik niet meer verder ga clownen, het is vast niet mijn laatste cursus geweest. Alleen, soms moet het klikken tussen lesgever en leerling, dat was niet het geval. Persoonlijk viel het allemaal wel mee hoor, alleen lag de manier van lesgeven me niet. Vorige cursus reed ik met plezier (dan zat ik niet zo alleen tijdens de rit) een uur en een kwartier naar Leuven. Het was elke keer plezier maken en toch bijleren, mijn zelfvertrouwen steeg ook elke keer. Nu, ik dacht eerst ik moet dit wat volhouden, leren wat er te leren valt, maar ik moest me echt slepen naar de les, werd tijdens de oefeningen niet deftig gecoached en keerde elke keer weer met een teleurgesteld gevoel huiswaarts, waar oh waar ben je dan mee bezig Er zijn gelukkig wél wat lesgevende clowns die me liggen en ooit komt er wel weer een voortzetting, dat vermoed ik toch. Weet niet of het een must is anderzijds Ik heb nu min of meer mijn zinnen gezet op het uitwerken van een recoveryprogramma voor mensen met CVS, Fybro en aanverwanten. Ik voel dat ik sterker word (stilaan, ben niet meteen Megamindy ofzo en mocht dat ooit zover komen zou ik zeker voor een andere outfit kiezen ). In dat programma kan zeker de filosofie van het clownen worden geïntegreerd; het is een stukje mindfulness en ik ben er van overtuigd dat mindful leven één van de sleutels is naar genezing van een stressgerelateerde ziekte. Voor iedereen die het nog moeilijk zou hebben met zon stressgerelateerde aandoening; het gaat hier wel degelijk om fysieke symptomen zoals koorts en spierpijnen, concentratieproblemen enz dat sluit geen psychische factor uit hoe belangrijk is rust in je hoofd? Als je van een dagje koortsgevoel alleen een dagje koortsgevoel kan maken dan geeft dat je lijf veel meer kans om zichzelf te genezen, als je van dat koortsgevoel een rampcenario maakt à la ; oh nee, wéér die miserie, morgen een drukke dag, dat haal ik niet, ik ga achteruit, ik ga nooit meer kunnen werken, ik kan niet meer genieten zo, dan is het niet moeilijk om te begrijpen dat dat je ziekte in stand zal houden. Als het toch nog wat ongrijpbaar zou zijn, denk dan aan een maagzweer maagzweren ontstaan vaak door stress en zorgen, betekent dat dat die maagzweer ingebeeld is en geen fysiek bestaan heeft?
Genoeg over ziek, nu over écht ziek ;) Vrijdag kaarten gewonnen voor de show van Els De Schepper. Al was de titel van de show dan niet geschikt als moeder toch waagde ik het erop mijn mama uit te nodigen ☺ Gewonnen kaarten, ik dacht een verrekijker zal wel vanpas komen, niks was minder waar mailtje ingeruild en op de kaarten las ik heel verbaasd; 2 e rij parterre. Els heeft al een hele zoektocht afgelegd in dr leven, dat voel je in haar shows maar ze is er nog niet mee rond, en dat voel je ook in haar shows daarom is het zo herkenbaar allemaal, althans voor wie een beetje aan zelfonderzoek wil doen. Toch doet ze het maar en gebruikt haar talenten om ook haar moeilijke deeltjes van t leven te ventileren. Zo herkenbaar, zo grappig maar ook vaak erg ontroerend.
Er is ondertussen nog wel wat gebeurd hoor; een fietstochtje gedaan en in panne gevallen waardoor het fietstochtje is overgegaan in een wandeling én frietjes. Dus of dat nu pech of net geluk is En nu ga ik stoppen, er volgen nog Kozelies, ongetwijfeld maar nu wachten er andere taken; de fiets moet naar de dokter uiteraard en ik ga iemand ervan overtuigen dat Sinterklaas nog steeds bestaat maar zich gewoon af en toe van datum vergist een hele fijne dag jullie en tot snel 'jeeeuj! ' x-
VOOR JOUW, MIJN CLOWN ! HOPPERDEPOP RAHOE !
Precies een jaar geleden ontsnapte je uit één van de kamers van mijn hart... met veel te veel schmink op je snoet en nog wat verlegen doch enthousiast besloot je je wat meer in de buitenwereld te gaan begeven.
't Was zonder twijfel de magie van de rode neus die je daarbij een handje hielp. Als de klank van een toverfluitje of de blik van de Koningin Van Onderland hypnotiseerde dat kleine masker jou en lokte je naar buiten. In feite begon je als een soort typetje, een creatie. Al snel bleek dat er niet teveel te creëren viel, dat je doodgewoon een reeds bestaand deeltje van mezelf was dat ik té lang té diep had weggestopt. Heerlijk hoe je dan plots tot uiting kwam; fouten maken was zo erg niet meer, ik deed spontaan een verhaal tegen de planten, de zon en mijn badeend, ik verwonderde me weer over de felle kleuren van een kever of een mooie paddestoel (en dat moet zo'n 30 jaar geleden zijn geweest). Ik durfde toe te geven dat het soms moeilijk was om ziek te zijn en pijn te hebben, ik trok me minder aan van wat anderen van me zouden denken, ik durfde zelfs m'n Elmo-t-shirt weer aan, kortom, ik leef meer mijn leven ipv dat van een ander... Dankzij jouw ontsnapping, mijn bloggende clown, leef ik toch enigszins anders, intenser, misschien wel wat gemakkelijker en besef ik gelukkig al wat vaker dat het allemaal zo erg niet is, wat het ook is. Bedankt Kozelie !
En bedankt lezers om een jaar lang alle schrijfsels van Kozelie te lezen, haar te stimuleren en te inspireren... we gaan er alvast nog een jaartje mee door.
Githa.
Vorige week geen puzzelronde in de kwis, dan maar een puzzel als prijs mee huiswaarts genomen. De dame met de hermelijn ligt hier in 1000 stukjes over Kozelies tafel verspreid. Vroeger werd ik zenuwachtig van puzzelen, nu word ik er rustig van Als ik zo zit te zoeken dan moet ik de puzzel altijd met mijn leven vergelijken, misschien is het inderdaad ook wel een hele mooie metafoor. Bij t kiezen van de prijs stond ik er niet bij stil dat dit, met de vele zwarte stukken, wel eens een hele taaie klus zou kunnen worden huspaké, doos open en oei dit lijkt wel onbegonnen werk Toch, stukje voor stukje wordt het een mooi plaatje. Meestal vind ik een passend stuk dat me opeens veel verder brengt net bij het zoeken naar een ander stuk, wat ik dan even moet loslaten. En net als ik helemaal lijk vast te lopen, duikt er een verlossend stukje op en kan ik weer verder Ja, zo is het.
Jammer genoeg wordt bij sommigen hun puzzel plotsklaps stukgemaakt , plots en veel te vroeg. Door een verkeersongeval met een reisbus bijvoorbeeld En Kozelie vindt het enorm mooi dat iedereen hierbij stil staat, voelt natuurlijk ook zelf wel mee met de nabestaanden van de kleine clowntjes die hun aardse leventje hebben moeten stopzetten, maar zit toch wat gewrongen met die hele heisa. Echt, ik vraag me af welk deel hier écht medeleven is en welk deel hier kuddegedrag is. Er sterven elke dag kinderen, toch? Hebben de dierbaren van die enkelingen dan niet evenveel steun en medeleven vandoen Het is slechts de mening van deze kleine clown hoor, maar toch
Tot slot wil ik graag nog een dankwoordje richten tot de zon; bedankt zon, voor de mooie pré-lentedagen, zo krijgen zelfs mijn donkere puzzelstukjes een beetje glans!
-x-
Nog tien dagen en Kozelie is jarig. Fin, de blog van Kozelie. Ik moet nog eens nadenken over een cadeau... wat vindt een blog een leuk cadeau... Ik denk dat ik het weet, maar ik ga het natuurlijk hier niet verklappen, mijn blog kan wel niet praten maar toch... ik laat het liever tot volgende week!
Donderdag in de les kregen we de opdracht om met twee door de deur te gaan... Daar stond ik dan met mijn clowneriemaatje te kloppen aan een deur maar er stond niemand achter die deur dus er deed ook niemand open. Interessant! (voor een clown is het probleem altijd interessant, de oplossing is bijzaak, misschien is dat wel het grote verschil met een doorsnee mens; de wereld zou waarschijnlijk iets té vrolijk worden moest elk probleem met een enthousiaste 'interessant' worden ontvangen :)). Ik weet dat als er wél iemand achter de deur zou staan dat er dan ook iemand zou kunnen open doen. Dus opende Kozelie de deur, ging er doorheen en deed ze weer dicht. Probleem opgelost want als nu mijn maatje klopte, kon ik de deur voor haar openen. Ach, het heeft nog wel een tijdje geduurd hoor alvorens we alle twee netjes door de deur waren, van het ene probleem komt immers gelukkig het andere. Nu we het toch over deuren hebben, binnenkort is het opendeurdag en kan iedereen eens proeven van clownerie en zoveel meer. Informatie volgt nog wel.
Zo, dat was het voor vandaag. Zo dadelijk ga ik een stapje in de kwiswereld zetten en ik moet m'n schoenen nog inwrijven met contactlijm, dan sta ik er stevig in! Ik wens ook jullie een fijne verderzetting van het weekend!
Bye bye bye -x-
VOOR JOUW, MIJN CLOWN ! HOPPERDEPOP RAHOE !
Precies een jaar geleden ontsnapte je uit één van de kamers van mijn hart... met veel te veel schmink op je snoet en nog wat verlegen doch enthousiast besloot je je wat meer in de buitenwereld te gaan begeven.
't Was zonder twijfel de magie van de rode neus die je daarbij een handje hielp. Als de klank van een toverfluitje of de blik van de Koningin Van Onderland hypnotiseerde dat kleine masker jou en lokte je naar buiten. In feite begon je als een soort typetje, een creatie. Al snel bleek dat er niet teveel te creëren viel, dat je doodgewoon een reeds bestaand deeltje van mezelf was dat ik té lang té diep had weggestopt. Heerlijk hoe je dan plots tot uiting kwam; fouten maken was zo erg niet meer, ik deed spontaan een verhaal tegen de planten, de zon en mijn badeend, ik verwonderde me weer over de felle kleuren van een kever of een mooie paddestoel (en dat moet zo'n 30 jaar geleden zijn geweest). Ik durfde toe te geven dat het soms moeilijk was om ziek te zijn en pijn te hebben, ik trok me minder aan van wat anderen van me zouden denken, ik durfde zelfs m'n Elmo-t-shirt weer aan, kortom, ik leef meer mijn leven ipv dat van een ander... Dankzij jouw ontsnapping, mijn bloggende clown, leef ik toch enigszins anders, intenser, misschien wel wat gemakkelijker en besef ik gelukkig al wat vaker dat het allemaal zo erg niet is, wat het ook is. Bedankt Kozelie !
En bedankt lezers om een jaar lang alle schrijfsels van Kozelie te lezen, haar te stimuleren en te inspireren... we gaan er alvast nog een jaartje mee door.
Githa.
