29-12-2007 om 13:41 geschreven door jurgendhuyvetter  

Vooreerst wil ik iedereen bedanken die vorige donderdagavond naar onze infoavond geweest is. Het was een waar succes. Meer dan 90 geïnteresseerden kwamen opdagen. Dit  doet deugd en geeft ons de moed om door te zetten.

Nu zou ik graag wat reclame maken voor onze verjaardagskalender. Na maanden van intense voorbereiding en zwoegen in de drukkerij (ja, we hebben hem zelf helpen vervaardigen) is de verjaardagskalender van Ecassef klaar.
Dank zij onze inspanningen kunnen wij deze kalender aanbieden aan de prijs van slecht 5 euro.
De opbrengst van deze verkoop gaat integraal naar de Ecassef foundation die deze steun hard nodig heeft voor de uitvoering van hun projecten.

Een verjaardagskalender is tijdloos en is ideaal als geschenk.

U kunt deze kalender op 2 verschillende manieren verkrijgen:
1) U komt deze persoonlijk bij mij thuis in Vinkt afhalen  mits voorafgaande afspraak 
2) U bestelt deze kalender telefonisch (09/386.85.01) of per e-mail (jurgendhuyvetter@telenet.be) en stort 5 euro + 2 euro    verzendingskosten naar rekening 063-1389592-05

Alvast bedankt!
Namens de Ecassef Foundation
Jürgen

02-10-2007 om 00:00 geschreven door jurgendhuyvetter  

Eind vorig jaar ben ik samen met mijn dochter Fien voor een periode van 7 weken naar Ecuador geweest om er voor de organisatie Ecassef vrijwilligerswerk te verrichten.

Eigenlijk ben ik toevallig met Ecassef in aanraking gekomen terwijl ik aan het surfen was op het internet. Wat me vooral boeide was de kleinschaligheid en het soort projecten die de organisatie steunt en dit was dan ook de aanleiding om contact op te nemen met Nick Verhelle, die hier in België verantwoordelijk is voor de aanwerving en screening van de vrijwilligers. Algauw kwam ik in contact met Jean en Ria, de stichters van Ecassef en enkele weken later hakte ik de knoop door en kon de voorbereiding beginnen. Ondertussen was ook Fien dermate geïnteresseerd geraakt en wou ze me graag vergezellen. Zo gezegd zo gedaan en een half jaar later was het zover.

De eerste drie dagen na onze aankomst verbleven we in Gualsaqui bij Jean en Ria, waar we wat konden aanpassen aan het klimaat en de hoogte. We verbleven immers op een hoogte tussen de 2500 en de 3000m. Tijdens die drie dagen hebben we veel gepraat over de verschillende projecten van Ecassef, de manier van leven in Ecuador, de staatsstructuur, het milieu, …. Eigenlijk een heleboel achtergrondinformatie die zeer nuttig was om weten vooraleer aan de slag te kunnen gaan.

De vierde dag verhuisden we dan van Gualsaqui naar Natabuela. Eerst mochten we nog een evaluatievergadering bij de Junta Paroquial meemaken over een milieuproject en daarna was het richting gastgezin. Het is de bedoeling dat de vrijwilligers tijdens hun verblijf in een gastgezin verblijven. Het gastgezin zorgt voor slaapplaats, ontbijt en avondmaal. Het middagmaal wordt voor alle vrijwilligers samen door Noemi bereid. Het is een ideale gelegenheid om de andere vrijwilligers te leren kennen en ideeën en ervaringen uit te wisselen. Noemi is ook de verantwoordelijke voor de vrijwilligers in Natabuela en ziet er op toe dat alles vlot verloopt.

Ria had ons een lijst meegegeven met wat er van ons verwacht werd. Mij werd gevraagd om enkele dagen met Jésus Tobar, de leider van het dorp mee op te trekken en hem vooral te observeren. Dat was op zijn eigen verzoek. Ik zelf werk als ambtenaar bij de dienst Welzijn te Deinze en hij wou weten wat mijn visie van zijn aanpak was en hoe hij in de toekomst meer rekening zou kunnen houden met de wensen van de inwoners. Jesus is in tegenstelling dan veel andere leiders een vooruitstrevend man. Hij wil van Natabuela een modeldorp maken waar het gezond leven is, waar de mensen inspraak hebben en kansen krijgen om zich te ontplooien. In Ecassef heeft hij hier een ideale partner gevonden.

Aan Fien werd gevraagd om 2 dagen in de week mee te helpen in het plaatselijk kleuterschooltje en 3 dagen samen met Elise, een stagiaire maatschappelijk werk aan de hogeschool Gent, in de schooltjes van Moraspungo en Natabuela les te geven rond kinderrechten en de wereld.

Het grootste deel van mijn tijd, na de observatieperiode, heb ik in het Casa Cultural gewerkt. Het Casa Cultural is een gemeenschapshuis dat door een kloosterorde aan Natabuela geschonken werd en door Ecassef gerestaureerd wordt. Het zit nu in de eindfase en we hopen dat het de komende maanden beschikbaar zal zijn voor de bevolking. De bedoeling is om het open te stellen voor o.a. tentoonstellingen, workshops, vergaderingen, voordrachten, om het te gebruiken voor de vakantiewerking, enz….
Verder heb ik er nog, in het kader van de participatie van de bevolking, een enquête opgesteld en heb er samen met Elise en Fien gedurende twee dagen per week de speelpleinwerking verzorgd.

We hebben er ook de kans gekregen om even voor kerstdag het schooltje van San Clemente te bezoeken. We waren er ter gelegenheid van de paso de niño. De paso del niño is een feest voor de kinderen ivm de komst van kindeke Jesus. Op die dag krijgen alle kinderen snoep, maar in San Clemente is men zo arm dat er dit jaar geen snoep voorzien was. Gelukkig hebben de mensen van Ecassef dan maar gezorgd om voor elk kind een zak snoep en een zak fruit te geven.
En het was een feest, want er was voldoende eten om alle kinderen en hun ouders twee schotels te geven: kippensoep en “hornado”; dit is een typisch streekgerecht met varkensvlees (24 uur bereid in een oven), aardappelen, mote (witte maïssoort), en een slaatje van tomaat en ajuin..
Het schooltje van San Clemente was het eerste project van Ecassef. Toen Jean en Ria er enkele jaren terug voor het eerst mee in contact kwamen, waren bijna alle kinderen er ondervoed en verkeerden ze in slechte gezondheid. Dank zij de steun van Ecassef, en enkele scholen in België krijgen de kinderen nu voldoende te eten en werd het niveau van het onderwijs opgekrikt, dit door de aankoop van didactisch materiaal en goeie schoolboeken en schoolgerief.

Uiteindelijk is ons verblijf ietwat in mineur geëindigd. Fien heeft er een tyfusbesmetting opgelopen en heeft de laatste week erg ziek in bed moeten blijven. Maar gelukkig is ze goed hersteld, dank zij de goede zorgen van Patricia, de vrouw van ons gastgezin, en konden we eind januari gezond en wel huiswaarts keren.

Het was een aangename en leerrijke ervaring die zeker voor herhaling vatbaar is.

Jean en Ria zijn twee zeer gemotiveerde mensen, die 7 dagen op 7 bezig zijn en dat is zeer aanstekelijk. Ik heb me ondertussen geëngageerd om hier in België me verder in te zetten voor de organisatie.

Wie een uitgebreider verslag met foto's wenst, wordt vriendelijk uitgenodigd naar de voorstelling van de Ecassef foundation en het verslag van ons verblijf op donderdag 27 september in de kelder van de bibliotheek te Deinze (naast het stadhuis) om 20.00. De inkom bedraagt 5 euro, drankje en attentie inbegrepen. Kinderen tot en met 12 jaar betalen 2 euro. De opbrengst gaat integraal naar de Ecassef foundation. Gelieve vooraf in te schrijven door te mailen naar: jurgendhuyvetter@telenet.be of te bellen naar 09/386.85.01.

De uitnodiging kan je via deze link donwloaden: http://www.ecassef.net/Vriendenkring/folder.pdf

Wie Ecassef wil steunen kan daarvoor een fiscaal attest krijgen, maar enkel bedragen vanaf 30 euro komen in aanmerking.

Gelden mogen overgemaakt worden op rekeningnummer 435-8034101-59
van DMOS-COMIDE, Leopold II laan 195, 1080 Brussel, met als mededeling:
"B646 Progreso para Imbabura y Manabi - Ecuador - attest aub".

Wie een maandelijkse bijdrage stort van minder dan 30 Euro, maar op jaarbasis wel aan dit bedrag komt, kan ook een fiscaal attest krijgen voor het totaal bedrag.
Je kan de Ecassefprojecten ook blijven steunen op de oude manier, nl door te storten op de KBC rekening van E.C.A.S.S.E.F. 469-5400501-71 met vermelding “lidgeld 2007” of “steun voor Ecassef” of “adoptieplan”, of ... Dan krijg je geen fiscaal attest.
In beide gevallen kan je een mailtje naar info@ecassef.net sturen met de uitleg waarvoor de steun dient en dan zorgen wij ervoor dat het geld in de juiste kas terecht komt.

Wens je meer over Ecassef te weten te komen of voel je je geroepen om zelf vrijwilligerswerk te verrichten, surf dan naar http://www.ecassef.net

20-08-2007 om 00:00 geschreven door jurgendhuyvetter  

11-08-2007 om 00:00 geschreven door jurgendhuyvetter  

Op donderdag 25 januari was Fien gelukkig genoeg hersteld om de terugreis te kunnen aanvatten. Om 14u30 precies kwam een taxi ons afhalen om ons naar Quito te brengen. Daar werden we verwacht bij Esther waar we onze laatste nacht gingen doorbrengen in Ecuador. Om 4 uur vrijdagochtend kwam een taxi ons daar oppikken om naar de luchthaven te vertrekken. Ons vliegtuig vertrok om 6u30 richting Bogota in Colombië. Vandaar ging het richting Caracas in Venuzuela en na daar 6 uur gewacht te hebben vertrokken we om 17u30 plaatselijke tijd richting Parijs. Om 8u. in de ochtend kwamen we uiteindelijk in Parijs aan en om 10u45 namen we de Thalys richting Brussel-Zuid waar Daisy en Johan ons ongeduldig stonden op te wachten. Dan nog enkel een trein richting Deinze en na een reis van 28 uur zijn we uiteindelijk doodop thuisgekomen.

Al bij al is het een zeer aangename belevenis geweest, zowel op gebied van vrijwilligerswerk als op gebied van ontspanning. Het is zeker voor herhaling vatbaar, maar of het ooit nog zo ver zal komen is een andere vraag.

Ik wil nogmaals alle mensen bedanken die de organisatie Ecassef op de een of andere manier gesteund hebben, hetzij door aankoop van een kalender, door financiële giften of door het leveren van bruikbaar materiaal voor de bevolking.
Ik wil tenslotte ook iedereen bedanken voor de morele steun, zowel aan Fien en mij als aan de thuisblijvers.

07-02-2007 om 08:28 geschreven door jurgendhuyvetter  

Maandag was Fien nog steeds herstellende van haar ziekte. Trouwens de kans is klein dat ze nog verder kan deelnemen aan de werking. Ze is immers voor de rest van ons verblijf rust voorgeschreven.
Ik ben in de  voormiddag naar Jean en Ria geweest om er wat bij te springen bij de massa’s administratie die daar ligt te wachten op betere tijden.
Dinsdag ben ik voor de laatste keer naar Casa Cultural geweest om er samen met Manuel de laatste schilderwerken te verrichten. Deze keer waren de deuren aan bod.
Woensdag ben ik opnieuw naar Jean en Ria getrokken om er gegevens te verzamelen. Het is de bedoeling dat ik in België aan een aanvraag werk om de giften aan ECASSEF aftrekbaar van de belastingen te maken. Verder moet er ook nog een jongerenenquête en een PowerPoint presentatie gemaakt worden.
Donderdag wordt het een dagje valiezen pakken en afscheid nemen en in de namiddag vertrekken we richting Quito, om er dan vrijdagmorgen om 6.30u het vliegtuig richting huiswaarts te nemen.

Hasta Luego!

24-01-2007 om 21:03 geschreven door jurgendhuyvetter  

Maandagmorgen ben ik zoals gewoonlijk naar Case Cultural getrokken om er te verder te gaan schilderen. De borden zijn uiteindelijk afgeraakt en moeten nu nog enkel op hun bestemming geraken. Fien en Elise hebben opnieuw les gegeven over de kinderrechten. Vandaag hebben ze de klassen in groepjes verdeeld en elke groep moest een toneelstukje over een bepaald kinderrecht voorbereiden. Volgende week moeten ze het dan naar voor brengen voor de ganse groep.
In de namiddag hadden we een sportnamiddag voorzien. Er kwamen 6 disciplines in voor: verspringen, hoogspringen, kegels omverwerpen, kogelstoten, hardlopen en ballen in een basketring werpen. Er was een puntensysteem voorzien, de kinderen werden in drie groepen verdeeld en de winnaars uit elke afzonderlijke groep moesten het nadien tegen elkaar opnemen. Een leuke namiddag waar de kinderen en begeleiders zich goed geamuseerd hebben.
Dinsdag was het voor Fien en Elise ‘Moras Pungodag’ en heb ik samen met Martin, Pilar en Manuel in Casa Cultural gewerkt: schilderen en afbraakwerken. Na de middag kregen we nog de hulp van Jean en Ria, die er in de voormiddag niet bij konden zijn wegens een vergadering.
Woensdag was een verschrikkelijke dag. De maagontsteking bij Fien waarvan we dachten dat ze voorbij was heeft opnieuw de kop op gestoken en van deze keer veel erger dan de vorige keer. Uiteindelijk zijn we tegen de avond naar een dokter kunnen gaan in Atuntaqui waar ze haar aan een baxter moeten leggen hebben om uitdroging te voorkomen en waar ze nog de hele tijd moest overgeven. Pas om elf uur waren we terug thuis. Gelukkig is ze de nacht doorgekomen zonder verder over te geven. Donderdagmorgen opnieuw naar de dokter voor een bloedafname om nadien te kunnen bepalen welk antibioticum er moet ingenomen worden. Normaal gezien ging ik vandaag bij Jean thuis gaan helpen, maar door Fien haar toestand ben ik maar in Natabuela gebleven en heb wat aan de jongerenenquête gewerkt:

18-01-2007 om 21:20 geschreven door jurgendhuyvetter  

Na een ontspannen weekend van winkelen in Ibarra en Otavalo, surfen en een uitstap naar de waterval van Pecuche, zijn we maandagmorgen terug aan onze taken begonnen. Fien heeft samen met Elise in de drie laatste klassen van de lagere school van Natabuela een les gegeven in het teken van de kinderrechten. Vandaag ging het over het recht op spelen. Ikzelf heb deze morgen eerst nog wat aan een contract voor vrijwilligers gewerkt en daarna ben ik naar Casa Cultural gegaan om verder te werken aan die borden. Het spuiten van de borden is redelijk vlot gegaan, maar de letters die schilder ik met de hand en daar is een serieus pak werk aan.

In de namiddag heb ik samen met Fien de speelpleinwerking gedaan. Fien heeft spelletjes met de meisjes gespeeld en ik heb met de jongens gevoetbald. Momenteel komen er veel kinderen op af, maar telkens wanneer er geen vrijwilligers zijn valt de speelpleinwerking stil.  De bedoeling is dat er binnenkort enkele jongeren van Natabuela ons komen vervoegen en de speelpleinwerking verder zetten als de vrijwilligers er niet meer zijn. Jesus Tobar, de leider van het dorp, gaat daar normaal gezien voor zorgen. Maar naar Ecuatoriaanse gewoonte is daar momenteel nog geen zicht op wanneer dat zal gebeuren. Deze middag heb ik voor de eerste keer cuy (cavia) gegeten en het was best lekker.

Dinsdagmorgen moest Fien al om 6.15 vertrekken, eerst met de bus tot aan de ‘bomba’, in Otavalo. Daar werd ze samen met Elise opgepikt door de directeur van het schooltje van Moras Pungo waar ze de ganse dag les moesten geven.  Voor mij werd het opnieuw een dagje schilderen in Casa Cultural, maar vandaag kwam Manuel, een werkman van Jean en Ria me vervoegen. Normaal gezien moest Casa Cultural reeds in oktober afgewerkt zijn en officieel geopend worden, maar blijkbaar is er meer werk dan voorzien. De bedoeling is dat er zoveel mogelijk vrijwilligers meehelpen om dit nu toch nog op korte tijd gedaan te krijgen, maar momenteel zijn Fien en ik de enige vrijwilligers. Elise is hier voor haar stage ‘maatschappelijk werk’ aan de hoge school Gent en moet niet meehelpen met de vrijwilligers.

Plots is er vandaag nog uit een onverwachte hoek hulp komen opdagen. Martin, een vriend van Jean en Ria uit Duistland, die met een Ecuatoriaanse gehuwd is en nu voor 3 maanden in Otavalo verblijft, heeft aangeboden om te komen helpen bij de verdere afwerking van Casa Cultural.

Vandaag donderdag was het wat minder. Fien heeft de ganse nacht moeten overgeven en deze ochtend had ze koorts.
We hebben naar Jean gebeld en hij denkt dat ze een maagonsteking heeft. Het wordt een kuur antibiotica volgen.
Ik ben dus eerst en vooral de kindergarden gaan verwittigen dat Fien niet kwam en heb me daarna nog maar eens op de borden geworpen. Mijn bedoeling was om tegen vrijdag rond te zijn, maar doordat Fien nu ziek is krijgt dat toch wat vertraging vrees ik.

Vrijdag ging het al heel wat beter met Fien: De antibiotica doet goed zijn werk. In de voormiddag is ze naar het schooltje van Natabuela geweest maar in de namiddag moest ze toch forfait geven: Heb dan maar samen met Elise de speelpleinwerking gedaan.

Zaterdagmorgen was er 'minga' in de school van Natabuela. Een minga is een soort klus dat door een hele hoop mensen terzelfdertijd geklaard wordt. De mensen werden er toe opgeroepen, op vraag van ons, door de directeur van het schooltje en doen dat op 'vrijwillige basis'. In de praktijk worden ze er wel toe verplicht. Wie niet meehelpt kan beboet worden. Maar in ons geval was het een luxe. Een gans terrein moest worden ontdaan van gras, onkruid en massa's stenen. Er moest een geul gegraven worden om een afsluiting van bamboe te maken en er moesten planten gepland worden. Met zo een 30 mensen was de klus tegen 12 uur ongeveer geklaard. De rest, het planten en nog de laatst meters afsluiting worden volgende zaterdag afgewerkt.

Terwijl Fien en ik meewerkten met de minga, stond Elise samen met de mensen van Rushitamo op de markt in Otavalo om er artisanale spullen te verkopen. Rushitamo zijn enkele Indigena’s die zich verenigd hebben om samen artisanale kettingen, oorbellen, kransen,… te maken en deze tegen een eerlijke prijs te verkopen.
Elise vertelde ons de dag nadien dat ze slechts voor 5 dollar verkocht hadden en dit aan Nederlandse toeristen en dan nog dank zij haar tussenkomst.
Die mensen steken daar al hun tijd en energie in, betalen hun vervoer en eten om dan uiteindelijk niets te verkopen. Ze hebben een ongelofelijke slechte standplaats in een zijstraat waar bijna niemand passeert.
Als ik informeer hoe dat komt, blijkt het dat enkele maffiafamilies alle standplaatsen op de markt in handen hebben en deze dan tegen grof geld onderverhuren en deze worden dan op hun beurt opnieuw onderverhuurd en opnieuw en opnieuw…

10-01-2007 om 00:00 geschreven door jurgendhuyvetter  

Vandaag wil ik het even hebben over het feit dat niet alleen hier in Ecuador, maar ook in België vrijwilligerswerk wordt verricht.

Wij verrichten ons vrijwilligerswerk hier eigenlijk vanuit een relatief comfortabele positie. Na onze dagtaak hebben wij hier geen bijkomende taken. We worden verwend door Patricia, de vrouw van ons gastgezin, die elke dag voor ons het ontbijt en avondmaal klaarmaakt en daarbij nog onze was doet en door Noemi die elke middag voor alle vrijwilligers kookt. Wij zouden dit vrijwilligerswerk echter nooit kunnen doen hebben zonder de steun van mijn vrouw Daisy, die er thuis nu grotendeels alleen voor staat.

Naast haar werk als onthaalmoeder, waar zij tot 8 kinderen per dag opvangt en daarbij soms ook nog met de problemen van sommige ouders geconfronteerd wordt, heeft ze nog heel wat bijkomende taken. Eerst en vooral heeft ze de dagelijkse zorg voor het huishouden en de kinderen en neemt ze daarbij nog eens de meeste van mijn taken over. Daarbij komt nog dat we sinds enkele weken ook nog een pleegdochter van 10 jaar in huis hebben. Dit is een niet te onderschatten opdracht. Het kind heeft heel wat te verduren gehad en dat brengt heel wat problemen met zich mee. Ze heeft enorm veel aandacht nodig en daarbij komt dan nog eens de school en de daar bijhorende problemen, de omgang met haar familie, ...

Naast dit alles blijft er weinig tijd over voor haar zelf en haar hobby’s. Meestal is het spring- en vliegwerk om daar nog aan toe te komen.

Daisy, zonder jou steun en opoffering zouden we dit nooit kunnen doen hebben. Bedankt! Je bent gewoonweg een fantastische vrouw!

04-01-2007 om 22:59 geschreven door jurgendhuyvetter  

Vierde week (1 – 7 januari 2007)

Na een deugddoende vakantie in de jungle zijn we maandag terug naar Natabuela gekeerd.

Vandaag dinsdag zijn we opnieuw met onze werkzaamheden voor Ecassef begonnen. Na eerst de compresseur en de verf bij de Junta Parroquial te gaan ophalen, zijn Fien en ik vandaag begonnen met het spuiten van de 8 borden die over Natabuela verspreid zullen worden. In de voormiddag kregen we hulp van Manuel, een werkman van bij Jean en Ria en in de namiddag moesten we de klus alleen klaren. Geen enkel probleem, ware het niet dat we telkens toch met een wachttijd van een uur zaten tussen iedere laag. Maar naar Ecuatoriaanse gewoonte was dat geen enkel probleem en wachtten we rustig af. Ondertussen waren we ook al zonder verf gevallen en moesten we in de namiddag nog naar Atuntaqui om nieuwe te gaan halen.

Woensdag moest Fien normaal gezien in de kindertuin gaan werken, maar door een nieuwe ‘paro’ (staking) was er die dag geen school en dus ook geen kinderopvang. Fien dus maar mee met mij om verder aan de borden te werken. In de voormiddag hebben we een 3^de laag kunnen aanbrengen en met de resterende tijd hebben we de muren binnenin het ‘Casa Cultural’ geschilderd.

03-01-2007 om 21:59 geschreven door jurgendhuyvetter  

Normaal gezien hadden we voor eind januari 2007 een weekje vakantie gepland, maar aangezien de scholen hier gesloten zijn en velen vakantie hebben, hebben we besloten om tijdens kerst en nieuwjaar onze vakantie op te nemen:
Bij deze wensen we iedereen een aangenaam kerstfeest, een spetterend eindejaar en een vreugdevol 2007
Jürgen en Fien

23-12-2006 om 00:00 geschreven door jurgendhuyvetter  

Donderdag 21 december

Vandaag zijn we naar het schooltje van San Clemente. Het schooltje van San Clemente was het eerste schooltje dat door de Ecassef Foundation gesteund werd. De mensen van het dorp zijn er zeer arm en de kinderen krijgen ook maar op school te eten. Ecassef schenkt 100 dollar per maand en dat is voldoende om de kinderen elke dag een maaltijd te geven. Vandaag was het ook hier de Paseo del niños en ook hier heeft de Ecassef Foundation de kinderen van fruit en snoep voorzien. Ria en Jean van de Ecassef Foundation had ook nog schoolboeken en een EHBO kist bij en hebben nog eens 100 dollar geschonken om het tekort die in de kas van het eten ontstaan was te dichten.

Het was een goed georganiseerd en kleurlijk feest met door kinderen naar voorgebrachte dans, toneel en zang. Wij werden vergast op een uitgebreide maaltijd met een lekker op zijn geheel gebakken varken. Iedereen van de  aanwezigen mocht mee-eten. Het is dan ook een van de voornaamste feesten van het jaar.

De steun die Ecassef verleent heeft al tot verbluffende resultaten geleid. De kinderen zijn er niet alleen fysiek op vooruitgegaan, maar het heeft ook invloed op hun leercapaciteiten. Ook de leerkrachten zijn super gemotiveerd en dit komt de kwaliteit van het onderwijs zeker ten goede. Deze kinderen zijn de toekomst van het indiaanse volk, in hen moeten we investeren.

Om de leerlingen de schoonheid van de kleine dingen van de natuur te leren ontdekken is men dringend op zoek naar vergrootglazen en microscopen. Al wie nog zoiets in zijn kast of op zolder liggen heeft en het aan deze kinderen wil schenken, kan dit nog tot half januari bij ons thuis binnenbrengen. Alvast bedankt! Hasta Luego

21-12-2006 om 22:03 geschreven door jurgendhuyvetter  

Maandag

Vandaag was nog een extra dag om te bekomen van de jetlag en om te wennen aan de hoogte. We bevinden ons trouwens op een hoogte van 2800 meter en ons lichaam heeft wat tijd nodig om aan zich aan te passen. In de namiddag stond een bezoek aan Otavalo op het programma. Er naar toe rijden verliep wel niet van een leien dakje. Alle wegen waren afgezet. Er was immers staking, de zoveelste op een rij. Een onaangkondigde prijsverhoging van een of ander product of een belofte die de regering niet nakomt kan hier de aanleiding voor zijn. Het is wel zo dat de mensen vanuit de gemeente onder druk gezet worden om eraan mee te doen. Meestal levert zo een staking uiteindelijk niets op.

In Otavalo zijn we naar de plaats geweest waar wekelijks op zaterdag een artisanale markt doorgaat. De bedoeling is dat we er zaterdag met alle vrijwilligers een enquête afnemen bij de marktkramers.

De bedoeling was dat we dinsdag naar Natabuela gingen om met de andere vrijwilligers en Jesus, el presidente van de Junta Parroquial kennis te maken. De staking heeft daar echter een stokje voor gestoken. Noodgedwongen moesten we op de ranch blijven. We hebben onze tijd echter nuttig gebruikt door te brainstormen over hoe we bepaalde zaken kunnen aanpakken

Woensdag was de staking voorbij. Onze valiezen gepakt en het was tijd om te verhuizen naar ons gastgezin in Natabuela, maar eerst moesten we nog naar een vergadering in het gebouw van de Junta Parroquial. Daar kwam Noemi ons afhalen om naar het gastgezin te gaan. Noemi is een vrouw uit Natabuela die verantwoordelijk is voor de vrijwilligers en dagelijks voor ze kookt. Nadat we ons in het gastgezin geïnstalleerd hadden gingen we naar het huis van Noemi waar we kennis maakten met Angelique en Victor, twee vrijwilligers. Na het middagmaal zijn we dan samen met hen naar Otavalo gegaan.

's Avonds maakten we kennis met Elise, nog een vrijwilligster.

De volgende dag had ik een afspraak met Jesus Tobar, el presidente van de Junta Parroquial en Fien mocht meedraaien in de plaatselijke kleutertuin, waar ze samen met twee kinderjuffen moest activiteiten begeleiden voor 50 kinderen.

Vrijdag ben ik samen met Viktor naar het schooltje van Natabuela geweest. We hadden er een afspraak met de directeur om samen de aanleg van het schooltuintje te plannen. De bedoeling is dat de kinderen die tuin mee helpen aanleggen samen met de leerkrachten en de vrijwilligers. De kosten worden volledig door de Ecassef Foundation gedragen. Fien en Elise gaven ondertussen voor elke klas een les over milieu. Ik had nog een korte bijeenkomst met Jesus Tobar en later in de namiddag ben ik samen met Viktor naar Ibarra afgezakt.

Zaterdag waren we vrij en hebben we de wekelijkse artisanale markt van Otavalo bezocht, waar ook de Rushitamo deel van uit maakt. De Rushitamo is een groep van indigena's (indianen) die zich verenigd hebben en die begeleid en ondersteund worden door Ecassef om, de door hen op artisanele vervaardigde goederen, aan een eerlijke prijs te kunnen verkopen. De voorziene enquête die we er gingen afnemen is wegens praktische redenen verschoven naar een latere datum.

Vandaag, zondag zijn we te voet naar de markt in Atuntaqui geweest om er wat rond te keuvelen en er wat aankopen te doen. En nu zijn we in Ibarra.

17-12-2006 om 00:00 geschreven door jurgendhuyvetter  

Zaterdag 9 december 2006

Vandaag was het zover. Om 4.45u opgestaan, vlug gedoucht, valiezen in de koffer en afscheid genomen van de thuisblijvers.

Johan, de vriend van Fien heeft ons naar het station van Gent gebracht en om 6.22 zijn we richting Brussel-Zuid vertrokken waar we de Thalys naar Parijs moesten nemen. Om 7.52u stipt zijn we vertrokken en om 9.10 waren we reeds in de luchthaven van Charles de Gaule.

Het inchecken van de bagage ging vlot en de controle bij de douane verliep ook al zonder problemen.

Onze vlucht was voorzien voor 10.30u, maar doordat er een 80-tal passagiers niet onmiddellijk kwamen opdagen en er uiteindelijk ook nog problemen met de douanepapieren waren, zijn we uiteindelijk met een vertraging van 2 uren vertrokken. De piloot beloofde zijn best te doen en uiteindelijk zijn we maar met een vertraging van 45 minuten in Caracas – Venezuela geland. Vandaar hadden we aansluiting naar Bogota – Columbia, waar we nog eens van vliegtuig mochten wisselen en uiteindelijk zijn we om 22.30, na een reis van ongeveer 23 uren op de luchthaven van Quito aangekomen.

Daar werden we opgewacht door Ria van de Ecassef Foundation. Zij had voor ons een kamer bij de vzw Inte Sisa gereserveerd en om middernacht precies zijn we uiteindelijk in ons bed beland.

Zondag10 december 2006

Onze ochtend begon met een heerlijk ontbijt, ons voorgeschoteld door Esther, de eigenares van het huis van Inte Sisa. Daarna zijn we samen met Ria de stad ingegaan naar een internetcafé om het thuisfront van onze goeie aankomst op de hoogte te brengen.

Om 11 uur kwam de taxi ons halen die ons naar Otavalo moest brengen. Na een helse rit van anderhalf uur kwamen we uiteindelijk aan in Otavalo waar Jean ons kwam ophalen. Vandaar ging het richting Guelsaqui zo een 12 km de bergen in naar 'Rancho el Lobo', de ranch waar Jean en Ria wonen.

Jean en Ria zijn de medeoprichters van de Ecassef Foundation. Samen met en op vraag van de plaatselijke bevolking werken ze er aan verschillende projecten. Cruciaal in alle projecten is het respect voor mens, milieu en culturele eigenheid.

Jean en Ria zijn twee hartelijke mensen, bij wie we ons onmiddellijk thuisvoelden. Vandaag hebben we vooral kennis gemaakt en veel gepraat.

Morgen staat er een bezoek aan Otavalo op het programma

11-12-2006 om 21:48 geschreven door jurgendhuyvetter  

Ik wil iedereen bedanken die op de een of andere manier een bijdrage geleverd heeft aan de Ecassef fundation. Er hebben 90 mensen een kalender gekocht, er werden heel wat goederen geschonken (kinderbedjes, parken, buggy's, lederen voetballen + goal, naaimachines, medicatie,...), zowel door partikulieren als door bedrijven en enkele mensen hebben een financiële bijdrage geleverd.
De opbrengst van de kalenderverkoop en de vrije bijdragen werden reeds overgemaakt op de rekening van Ecassef en de goederen zullen begin december met de container worden meegegeven.

Ondertussen zijn de meeste voorbereidingen voor ons vertrek getroffen en zijn we de dagen aan het aftellen. Eens ter plaatse zullen we proberen om iedereen wie het interesseert op de hoogte te houden van onze ervaringen terplaatse door wekelijks een verslag op deze weblog te plaatsen.

Hasta luego!

20-11-2006 om 11:25 geschreven door jurgendhuyvetter  

18-09-2006 om 00:00 geschreven door jurgendhuyvetter  

Ik wil vandaag even toelichten waar we naar toe gaan en bij welke organisatie we gaan terechtkomen.
Onderstaande tekst komt immers van de website van de Ecassef foudation en de rest van het verhaal kan je dus verder lezen via deze link:

http://www.ecassef.net

Ecuador

Ecuador ligt in Zuid-Amerika en is een prachtig vakantieland door zijn enorme verscheidenheid aan klimaatzones, natuurlandschappen, bevolkingsgroepen en tradities. Deze rijkdom aan natuur en klimaat staat in schril contrast met de armoede op het gebied van economie, onderwijs, voeding en gezondheidszorg.

Met zijn schat aan natuurlijke rijkdommen en een redelijke wegeninfrastructuur, kan je je de vraag stellen hoe het komt dat Ecuador tot één van de armste landen van het Zuid-Amerikaanse continent behoort.
De ontginning van de vele natuurlijke rijkdommen, zoals petroleum, ertsen, mineralen en hout, is hoofdzakelijk in handen van buitenlandse investeerders die het niet nauw nemen met het milieu.

In de landbouw is 75% van de terreinen in handen van 25% van de landbouwproducenten. Deze "groten" zijn vooral gericht op de export van bananen, koffie, cacao, ander fruit en rozen. De arbeiders werken er in ongezonde omstandigheden en worden onderbetaald.
Algemeen wordt aanvaard dat de ontwikkelingsgraad van een land in grote mate afhangt van het niveau van het onderwijs en het wetenschappelijk onderzoek. Wat de kwaliteit van het onderwijs in Ecuador betreft, is er een hemelsbreed verschil tussen het openbaar en privé-onderwijs. Het staatsonderwijs heeft een laag niveau. Het privé-onderwijs is meestal wel degelijk, maar onbetaalbaar voor 90% van de bevolking, waardoor de kloof groeit tussen de minder welstellende bevolkingslagen en de elite.
De indígena’s, de lokale indianen, leven op kleine lapjes uitgeputte grond. Door lage scholing zijn ze in een isolement geraakt en schipperen ze tussen oude landbouwtradities en de moderne computerwereld. Zij verkopen hun producten aan lage prijzen aan tussenhandelaars die de winst opstrijken.

De impact van een slecht beleid reikt helaas nog verder. Door onoordeelkundige overexploitatie en een slecht beheer van de natuur wordt het milieu en het bestaan van de kleine boer bedreigd. De geregelde lekken in pijpleidingen maken dat gebieden in het Amazone-bekken overstromen door olie. Massale ontbossing, overmatig gebruik van pesticiden en een té intensieve landbouw putten het land uit en tasten de gezondheid aan. Dit legt helaas ook een zware hypotheek op de toekomst van het land.

Ondanks de grote moeilijkheden is en blijft Ecuador een uitermate mooi en boeiend land ; met veel variatie, een warme bevolking en levenskunst.

Jean Stragier en Ria Delaere verblijven sinds 1998 in Ecuador. Zij leven in een indígenadorp in het Andesgebergte, op 80 km ten noorden van Quito, in de buurt van Otavalo. Waar de ontwikkelings­problematiek vroeger voor hen de ‘ver-van-mijn-bed-show’ was met beelden op tv en acties zoals deze van Broederlijk Delen, is dit nu hun dagelijks leven. Jean en Ria konden en wilden niet alleen maar toekijken. In 2001 waren ze medestichers van de Ecassef Foundation om een antwoord te bieden op de vragen en problemen van de lokale bevolking.Ecassef is wettelijk erkend door het ministerie van Sociaal Welzijn in Ecuador en steunt projecten die kaderen in cultuur, antropologie, sociaal welzijn, wetenschappelijk werk met focus op milieubescherming en onderwijs. De steun vertrekt vanuit vragen die komen van de lokale bevolking en mét hun participatie. Cruciaal in alle projecten is het respect voor mens, milieu en culturele eigenheid.

De werking van de projecten is gebaseerd op tweerichtingsverkeer. Ecassef is aanwezig op vergaderingen en luistert naar de noden. Samen met de verantwoordelijken van plaatselijke verenigingen zoeken we naar mogelijkheden en financiering. Maar tegelijk verwachten we van de tegenpartij inzet en medewerking. Ontwikkelingshulp kan niet louter bestaan uit het vullen van lege handen, maar moet leiden tot samenwerken. Zo krijgen de inheemsen meer zelfrespect, geloven ze in eigen kunnen en zien ze toekomst in eigen land.

Ecassef steunt verschillende projecten in het land. De meeste bevinden zich in de provincie Imbabura, waar Jean en Ria wonen. Hiernaast zijn er ook beginnende projecten in Manabi aan de kust.

27-06-2006 om 00:00 geschreven door jurgendhuyvetter  

26-06-2006 om 00:00 geschreven door jurgendhuyvetter  

Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt.  Het is gewoon zoals je het zélf wenst.  Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed.  Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.

Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat.  Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard. 

27-09-2005 om 16:32 geschreven door jurgendhuyvetter  

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!

27-09-2005 om 16:32 geschreven door jurgendhuyvetter