Zaterdag 25 april 2009

Het is zo ver: Fien komt ons ophalen om ons naar Gent te brengen waar we de trein zullen nemen naar Brussel Zuid om van daaruit met de TGV naar de luchthaven Charles de Gaulle te reizen. Alles verliep vlot, het vliegtuig vertrok op tijd en een kleine elf uur later landen we reeds in Quito. Om 19u00 plaatselijke tijd waren we reeds in ons hotel.

Zondag 26 april 2009

Nauwelijks hadden we ons ontbijt binnen of onze chauffeur die ons naar Gualsaqui moest brengen was er al. Net op tijd om 8u00 ’s morgens en twee en een half uur later waren we bij Jean en Ria. Het was een gelukkig weerzien. Jean hadden we meer dan een jaar niet meer gezien, Ria daarentegen was vorige week nog in Belgiê en hadden we tijdens de benefiet nog gezien. Koffers uitpakken en voor de rest van de dag nog wat bijbabbelen en vroeg in bed. Ondertussen hadden we ook Tine, de vrijwilligster die daar reeds 6 maanden verblijft, ontmoet.

Maandag 27 april 2009

Vandaag zijn we samen met Jean en Ria op inspectie gegaan naar het schooltje van Moraspungo. Ecassef heeft in het verleden reeds heel wat energie gestopt in dit schooltje. Er werd rond milieu gewerkt, er zijn groentenbakken geplaatst zodat de school samen met de ouders plantjes kunnen kweken om nadien dan uit te planten in hun tuintjes. Een deel van de opbrengst mogen ze houden en het andere deel gaat naar de schoolmaaltijden. Er werd een polyvalente ruimte gebouwd in bamboe die zowel als eetruimte en als voor allerlei activiteiten wordt gebruikt. Er werd ook een ‘kippenproject’ opgestart en dat lijkt nu wat in het honderd te lopen.  Een eerste lading kippen werd succesvol grootgebracht. Een deel ervan ging naar de schoolmaaltijden en een ander deel werd verkocht. Dat leverde een mooie winst op. Na enkele weken en op aandringen van Ecassef werd een tweede lading kippen aangekocht. De ouders deden dit zelf en daar liep het mis, de kippen werden op 4 verschillende plaatsen gekocht, waren van mindere kwaliteit en na enkele weken waren de meesten ten gevolge van een ziekte gestorven. Het kippenproject ligt nu reeds enkele maanden stil. Na nog de miserabele toiletten van de kinderen bezocht te hebben was het tijd voor een vergadering met de directeur, leerkrachten, concierge en de burgemeester van het dorp.

Het was een harde vergadering. Ecassef dreigde ermee de samenwerking stop te zetten als een heleboel problemen niet aangepakt werden (zo zijn er o.a. ook problemen met de samenwerking met vrijwilligers. Leerkrachten hebben de neiging om de vrijwilligers de lessen te laten geven en nadien er van onder te muizen: m.a.w. ervan profiteren)

De school beloofde uiteindelijk hun uiterste best te doen want ze geloven erin en hebben de samenwerking en steun van Ecassef erg nodig. Over enkele maanden volgt er een evaluatie waarna beslist zal worden of Ecassef al dan niet verder met hen in zee gaat.

Vele andere schooltjes staan immers te trappelen om met Ecassef samen te werken.

Daarna werd een bezoek aan het schooltje van Gualsaqui gebracht en wat een verschil in positieve zin kregen we daar te zien. Hier doen de school en de ouders blijkbaar alle moeite om het de kinderen en de omgeving naar hun zin te maken. De kleuters waren allemaal druk aan het knutselen onder de deskundige begeleiding van 3 opvoedsters. We zagen daar een perfect hygienische keuken een mooi speelpleintje en een propere speelplaats; Ecassef is nog maar sedert vorig jaar in samenwerking gegaan met deze 450 leerlingen tellende school en het is al heel goed zichtbaar. Een hele geruststelling voor de mensen in Belgie die dit schooltje steunen.

Nadien zijn Daisy en ik nog met de bus naar het prachtige Otavalo afgezakt.

Dinsdag 28 april 2009

Deze morgen zijn we eerst en vooral naar Otavalo geweest. Ria moest er in de rij gaan staan om de elektriciteit te betalen. Dit is zo iedere maand opnieuw. Daarna zijn we met de bus naar Cotacathi doorgereisd. Cotacachi is vooral gekend voor zijn lederwaren. We konden het niet laten om enkele spulletjes te kopen. Ondertussen ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om eens naar het thuisfront te bellen. daar verloopt blijkbaar alles goed. Na Cotacachi was het richting Peguche waar we iemand bezochten die dromenvangers maakte. We hebben er een bestelling gedaan om in België op ons standje te verkopen. De winst hiervan gaat integraal naar de projecten van Ecassef.

Woensdag 29 april

Deze nacht 2 keer moeten overgeven. Waarschijnlijk iets verkeerd gegeten.

Om 11u00 hadden we een afspraak met Rushitamo. We werden er als eregasten ontvangen. Ze demonstreerden ons hoe ze hun artisanale produkten maken, hoe ze met hun zelfgemaakt weefgetouw stoffen weefden en er werd gedanst en gezongen.

Om 1 uur werden we bij Dolores verwacht die voor ons een superlekkere maaltijd had klaargemaakt. Spijtig genoeg kon ik er maar even van proeven en dat heb ik nadien terug uitgekotst. In elk geval heb ik veel bewondering voor die mensen die ons in hun piepklein huisje ontvangen hebben. We moesten op het bed zitten om te eten. Het bed had geen matras, enkel een houten plank. Ik denk dat de meest westerlingen zouden bedanken om daar binnen te gaan, laat staan er te eten.

Nu zitten we in Otavalo. Daisy en Ria zijn naar de winkeltjes gaan snuisteren: Het is hier ook goed beginnen regenen. Tot nu hebben we het droog gehad.

'Mercado libre'

Ik kan de mensen van Oxfam Deinze en de ksa van Vinkt geruststellen: hun centjes zijn goed besteed. Met het geld dat ze o.a. van Oxfam en KSA Vinkt gekregen hebben hebben ze hier een prachtige marktplaats gebouwd. Foto's volgen later

Morgen zijn we van plan om naar de lagunes van Mojanda te gaan en in de late namiddag is het richting Quito. Vrijdag nemen we dan het vliegtuig richting Peru

29-04-2009 om 23:41 geschreven door jurgendhuyvetter