Zondag 10 februari
Deze morgen zijn we samen met de Thai Kwan leraar meegereden naar Otavalo. Gewoon om er nog even uit te zijn voor dat het feest begon in de namiddag voor Jean zijn verjaardag:
Om 13u30 kwamen de eerste indigenas er al aan. Jean moest binnenblijven en ondertussen begonnen ze de patio te versieren met slingers en balonnen. Ze hadden taart, drank en hapjes meegebracht. Toen alles klaar was en Jean nog een plaatselijk indigenapak aangemeten kreeg kon het feest beginnen. Jean kreeg enkele lofwoorden en cadeautjes en daarna was het smullen. Er was op het eind ook nog voor eten gezorgd. Ze hadden gewoon enkele doeken met aardappelen en rijst meegebracht en kiepten alles zomaar op tafel. Ria had borden voorzien want anders moesten we het nog van de tafel eten ook. Rond een uur of 5 was het feest voorbij en iedereen tevreden naar huis.
Voor Jean was dit een hele eer,  dit betekent immers dat hij aanvaard wordt door de indigenagemeenschap. Enkele jaren terug was het nog even anders.

Maandag 11 februari
Vandaag zijn we 25 jaar gehuwd en is het Jean zijn verjaardag. Na de gebruikelijke gelukwensen en het ontbijt werden we afgehaald om samen met Ria het El Quinde project te bezoeken. Dit is een project in het nevelwoud waar als alternatief voor het kappen van de bomen een forelkwekerij is aangelegd die op termijn moet zorgen voor inkomens voor de plaatselijke bevolking.
Het was een helse rit er naartoe langs een zeer slechte weg maar met een fantastisch uitzicht op de bergen.
De forelkwekerij is eveneens gelegen in een pracht van een locatie. De eerste lading visjes is aan het groeien en over enkele maanden kunnen ze verkocht worden.
Ondertussen bleek er onenigheid tussen de leden van de associatie ontstaan te zijn en gelukkig kon Ria de plooien gladstrijken en kan het project verder zijn gang gaan. Eens te meer leek dit voor ons een bewijs dat ontwikkelingsamenwerking niet altijd zo evident is.
Een helse rit terug huiswaarts en in de late namiddag kwamen we moe maar tevreden terug thuis.
's Avonds werden we nog vergast op een superlekkere maaltijd geprepareerd door Jean.

Dinsdag 12 februari
Vandaag staat Mindo op het programma en dit betekent dan ook afscheid nemen van Jean en Ria. Alhoewel, Ria zien we normaal gezien nog in Cuenca waar zij een groep Nederlandse toeristen gaat begeleiden.
Om 8u30 uur kwam de taxi ons halen en wat later waren we reeds met de bus op weg naar Quito en na nog een overstap kwamen we om 13u00 reeds in Mingo aan:
Een totaal contrast met waar we vandaan kwamen. Hier zitten we in het nevelwoud. Rond 15u00 begon het dan ook te regenen en stopte het niet meer tot de volgende ochtend. Dit hield ons niet tegen om te gaan wandelen en de hoteleigenaar was zo vriendelijk om ons met de auto het een en het ander te laten zien.
's Avonds werden we nog aangesproken door een vrouw die instond voor de praktische opleiding van Eco-natuurgidsen en die vroeg of we bereid waren om ons de dag erop te laten begeleiden door 2 studenten voor een of ander uitstap. Natuurlijk waren we akkoord:

Woensdag 13 februari
Om 9 uur waren onze gidsen reeds present: Hilda een jonge dame van 20 en Jog een jongeman van 19 waren onze gidsen voor de wandeling naar de vlindertuin, zo een twee kilometer verder buiten het dorp.
De vlindertuin, een van de drie in de streek, was mooi maar eigenlijk een beetje klein. Toch maar blij dat we het gedaan hebben: We hebben immers enkele mooie exemplaren kunnen bewonderen:
Om 12 uur namen we afscheid van onze gidsen en om 1 uur moesten we reeds onze bus nemen naar onze volgende afspraak in Puerto Quito.
Cabaños de Rio, onze verblijfplaats,  was een superaangename verrassing: Het leek alsof we in klein paradijs terechtkwamen in de jungle.
We werden daar echt goed ontvangen, kregen er een drankje aangeboden en een uurtje later mochten we al deelnemen aan een cursus chocolade maken. Vertrekkende van de cacaoplant, over het drogen, bakken en pellen van de bonen gingen we over naar het maken van cacaopoeder en dit samen met vloeibare suiker werd tot een geheel in een pan aangemaakt tot chocolade, die we dan samen met een banaan erbij mochten opeten. Gewoon heerlijk. 3s Avonds nog een heerlijk barbecue en even later moe maar tevreden naar bed.

Donderdag 14 februari
Na een heerlijk ontbijt stond om 9u30 Clever, onze gids deze voormiddag, klaar om ons bij een tocht naar een waterval te begeleiden. Na zo een klein uurtje wandelen bereikten we ons doel en konden we van een heerlijk zwempartijtje genieten in de bijhorende lagune. Bij onze terugkomst werden we nog getrakteerd op een heerlijk glas sap van caña (suikerriet) met lemon. Het suikerrietsap moesten we wel eerst zelf nog persen met een reuzepersrad. Heerlijk.
Na het middagmaal ging het richting orchideëntuin. Deze tocht werd echter vroegtijdig afgesloten wegens plots opkomende regen.
Na het avondeten was er nog een cursus sieraden vervaardigen: Uit in ringetjes gezaagde palmnoten moesten we ringen maken. Gemakkelijker gezegd dan gedaan. De ring moest over de vinger kunnen en onze begeleider Clever was zeer streng wat de afwerking betrof.
Ik denk dat we toch een uur bezig waren om enkele ringen af te werken: Als je dan weet dat op de markt in Otaval zo een ring maar maximum 1 dollar kost, dan weet je dat er nog heel wat werk aan de winkel is om een eerlijke handel op poten te krijgen.

Vrijdag 15 februari
Gedaan met de verwenpartij. Vandaag vertrekken we richting Puerto Lopez.
We vertrokken om 9 uur met de bus naar Sankta Domingo de Colorades en om 11 uur stapten we ginder over op een bus die ons rechtstreeks naar onze bestemming zou brengen. Om 19u00 gingen we aankomen, het werd uiteindelijk 21u00:

Zo een busrit is een heuse onderneming langs goeie, maar ook langs superslechte wegen: Op een bepaald moment reden we gedurende meer dan 2 uren door een overstroomd gebied. Gelukkig zijn de mensen daarop voorzien en staan de huizen op palen. Op een bepaald moment moest de bus gewoon door het water rijden. Er zaten 2 canadese jongeren op de bus en toen ze wilden afstappen bleek dat een van hen zijn handbagage gestolen was met zijn geld, creditcard en paspoort in. Wat een ellende, ze spreken geen woord Spaans.

Gelukkig was ons hotel vlak bij de bushalte en konden we snel een verfrissende douche nemen.

Zaterdag 16 februari

Vandaag eens sedert lang eens uitgeslapen tot 9 uur. We hebben zopas onze was bij een oud vrouwtje gebracht en een wandeling langs het strand gemaakt. Deze namiddag gaan we enkel nog naar de aankomst van de vissersboten kijken en voor de rest wat uitpuffen

16-02-2008 om 00:00 geschreven door jurgendhuyvetter