Op zaterdag 9 december 2006 vertrokken Jürgen en Fien voor een periode van 7 weken naar Ecuador. Ze gingen er bij ECASSEF ontwikkelingswerk verrichten. Nu twee jaar later gaat Jürgen opnieuw maar dit keer samen met zijn echtgenote Daisy naar Ecuador. Ze gaan er op projectbezoek en daarna reizen ze verder naar Peru. Op deze weblog kan je hun belevenissen meevolgen.
16-05-2009
Cusco - Machu Picchu
Vrijdag 15 mei 2009 Vandaag zou het hoogtepunt van de reis worden: een bezoek aan de Machu Picchu. Om 6u30 werden we reeds opgehaald aan ons hotel en dan ging het richting station waar we om 7u42 de trein namen richting Machu Picchu. Na 3 uur kwamen we aan in het nabijgelegen dorp waar een gidse ons stond op te wachten en met nog 5 ander toeristen ging het met een bus richting Machu Picchu. En je moet het gezien hebben om te geloven. Wat een pracht van een incanederzetting hebben we daar ontdekt diep in de bergen. De gidse dompelde ons gedurende twee uren in het mysterieuze leven van de inca's en na nog een uurtje vrij ging het terug station en Cusco waar we om 21u00 moe maar voldaan aankwamen.
Woensdag 13 mei 2009 Deze ochtend hebben we onze koffers gepakt en werden we om 7u30 reeds verwacht aan de busterminal. Vandaar uit ging het richting Cusco. We hebben een toeristische bus genomen en die bracht ons langs verschillende historische plaatsen naar onze eindbestemming. Dit maakte het heel wat interessanter dan een rechtstreekse lijn naar Cusco. We werden onderweg ook nog getrakteerd op een heel lekker buffet van inlandse gerechten. Diezelfde avond nog hebben we na de aankomst in ons hotel onze vlucht naar Lima geboekt voor dinsdag 19 mei. 18 uren op de bus zien we echt niet zitten.
Donderdag 14 mei 2009 Deze ochtend waren we al vroeg uit de veren. Mijn ziekte is grotendeels overwonnen en dat is al een hele vooruitgang om de vakantie iets vlotter te laten verlopen. In de voormiddag hebben we de stad wat verkend en hebben we eveneens een toeristische rondrit in Cusco besteld voor de namiddag. De toeristische uitstap was zeker de moeite om doen, als je alles op je eentje moet uitzoeken ben dagen zoet en hier werd het voor een habbekras op een presenteerblaadje gebracht.
Zondag 10 mei 2009 Deze morgen was mijn keel iets beter en had ik geen koorts meer. We hebben voor deze namiddag een uitstap naar een eiland gepland waar enkele graftomben van de pre-incacultuur te zien waren. Het was een prachtige uitstap in een prachtige streek en met een uitstekende gids die het allemaal mooi kon uitleggen. Rond 18u00 waren we terug en begon mijn keelpijn opnieuw te verergeren. We zijn nog iets gaan eten maar ik kon geen hap meer door mijn keel krijgen. Ondertussen was mijn mond ook volledig ontstoken. Daisy haar hoogteziekte bleek ondertussen overwonnen.
Maandag 11 mei 2009 Deze nacht geen oog dicht gedaan. Mijn koorts was opnieuw opgekomen en ik had ongelooflijk veel pijn. Het eerste wat we die morgen deden was onze geplande daguitstap annuleren. Daarna ging deze de dokter bellen en toen ze in ons hotel hoorden welke dokter het was hebben ze voorgesteld om die onmiddellijk op te zeggen en een goeie dokter te bellen. Bij ons zou zoiets niet kunnen maar zij maakten daar geen probleem rond. Na een half uur was de andere dokter daar en die heeft me totaal andere medicijnen voorgeschreven. En nu maar hopen dat er beterschap komt. De rest van de dag hebben we het kalm aan gedaan: wat rondgekuierd en enkel 's middags en 's avonds nog gaan eten (voor mij stond er voor de tweede dag op rij niet meer dan soep en yoghourt op het programma)
Dinsdag 12 mei 2009 Deze morgen was de koorts verdwenen. We wagen het erop en na het ontbijt (enkel een geroerd eitje voor mij) om 6u40 komen ze ons oppikken. We rijden naar de haven en daar nemen we de boot naar Uros, een eilandengroep in het Titikakameer die enkel bestaat uit vlottend riet. Alles is er in riet gemaakt, de huizen, de bootjes. We kregen er gedemonstreerd hoe ze een rieten eiland maken (ze moeten na enkele jaren vervangen worden) en er werd ons uitgelegd hoe de mensen er leefden en overleefden. We maakten daarna een korte rondvaart naar een ander drijvend eiland.} Daarna ging het richting Taquille een eiland op 2 1/2 uur varen van Puno. We maakten er een prachtige wandeling naar een nederzetting van de plaatselijke bewoners. Het is opvallend hoeveel soorten indianengroepen er bestaan en hoe die elk hun eigen cultuur en tradities hebben die veel van elkaar verschillen. Ook hier werden we hartelijk ontvangen en kregen we uitleg over hun manier van leven. Daarna kregen we een 'almuerzo' aangeboden.Voor mij bleef het bij soep. Toch is er al enige beterschap merkbaar. In de voormiddag kon ik al een banaan eten (ik heb er maar 30minuten over gedaan om ze binnen te krijgen). De zwelling in mijn mond is afgenomen. Na het eten ging de wandeling de andere kant uit waar de boot ons lag op te wachten. Net na het vallen van de avond (18u00) waren we terug in Puno. Deze avond zijn we nog gaat eten en nu ben ik al gevorderd tot het eten van pureepatatjes met gekookte worteltjes en een gebakken eitje met ham. Heeft dat gesmaakt na 3 dagen van yoghourt en soep. Al bij al een geslaagde dag. Morgen nemen we de bus maar Cuzco
