Zaterdagavond zou normaal onze laatse avond in Arequipa zijn. Omdat Julie nog steeds niet al te best was, kwam er van onze Fiesta-plannen niets in huis en bleven we gezellig samen thuis. Onze mama had een idee... ze leerde ons cocktails maken!

De nodige ingrediënten werden vlug verzameld en Julie en Sofie volgden aandachtig de “les”. Cocktail nr 1: Caiperiña: superlekker én met ons geheime recept helemaal niet moeilijk. Coctail nr 2: de gekende Mojito : altijd een voltreffer en Coctail nr 3: Pisco Sour : de Peruviaanse trots!

Julie liet na de Caiperiña het proeven voor wat het was maar Sofie ontfermde zich over de andere cocktails.

Zondag was “ons vertrek van die avond” een hele dag onzeker. De plannen werden elk uur met een uur vershoven maar uiteindelijk hakten we de knoop door een dag later te vertrekken.

Sofie en Nicolle gingen in de namiddag naar het weeshuis. Ze brachten een hele hoop spullen mee voor de chicas (van 6 tot 9 jaar). De tekeningen met de dromen gemaakt door de kindjes van de school van Julie´s mama, werden met enthousiasme onthaald.

Stuk voor stuk werden ze opgehangen en ontstond er een ware tentoonstelling.

Daarna gingen de 47 chica’s zelf aan de slag!

“Señorita, señorita....?!”, klonk het erg vaak en Sofie had haast geen ogen, handen en oren genoeg. De meisjes tekenden net als de Belgische kinderen hun dromen, met vele kleuren en vormen. We moeten het zeggen, het resultaat mag gezien worden!

Als we terug thuis zijn, zullen we deze Peruviaanse kinderdromen naar de Belgische kinderen van de school van Julie`s mama brengen.

Na het tekenen en kleuren was er nog tijd om te spelen met balonnen, springtouwen, balletjes, tennisrakketjes...

Dit alles betekende ook het einde van ons DROOM-project hier in Peru.

Dankjewel aan iedereen die enkele potloden kon missen, enkele stylo`s schonk of ons een aantal stiften meegaf. Gracias aan onze families die vanalles en nog wat inzamelden (van compassen tot opblaasbare handschoenen). Merci aan al wie we vergeten te vermelden!

04-08-2008 om 05:06 geschreven door Sofie  

Zaterdag ging Sofia de la luna voor het laatst op bezoek bij de kindjes in het ziekenhuis. Princesa Julia was helaas te ziek voor het ziekenhuis. De kindjes misten haar en ze begrepen niet waarom ze niet in het ziekenhuis was als ze toch ziek was.

Aangezien het bijna Lourdes` 6^e verjaardag was, bracht Sofia haar een cadeautje.

Spelen met de kindjes is iets heel anders dan mee op ronde gaan als student...

We hadden het gevoel in deze 4 weken heel dicht te staan bij deze kindjes en zeker ook bij hun ouders. We lieten hen lachen, trokken gekke bekken en maakten plezier. We luisterden ook naar de verhalen en zorgen van de ouders, die we helaas niet altijd helemaal verstonden.

De artsen in het ziekenhuis en studenten waar we mee spraken begrepen wel niet altijd het nut van ons handelen. Maar sommigen konden we toch overtuigen.

In hun ogen is wat wij doen niet echt noodzakelijk in een ziekenhuis waar alleen noodzakelijke dingen “van tel” en mogelijk zijn. Studenten geneeskunde kunnen in hun ogen beter helpen bij medische verzorging...

Voor mij, Sofie was het leuk om met de kinderen bezig te zijn. En niet alleen met hun ziekte. De studenten zien de ziekte, ik zag deze keer vooral een kind. Een kind van 6 jaar dat in het ziekenhuis was, een eigen verhaal had, op een bepaalde plaats woont, dromen heeft... Ook alle ouders van de kinderen kenden ons. Wij hadden tijd en veel aandacht, twee dingen waar je heel wat mee kan bereiken en heel wat voor in de plaats krijgt!

04-08-2008 om 04:16 geschreven door Sofie  

Vrijdagvoormiddag namen we een kijkje in een ander soort weeshuis dan de gekende Circa-huizen. Het weeshuis dat we bezochten is anders omdat de kindjes (17 babies en 34 kindjes van 2 tot 5 jaar) er onder strikter toezicht staan. Dit komt omdat de kindjes er onder een “wettelijk kader geplaatst werden”.

Ook viel ons meteen op dat zelfs de directrice er heel wat strikter is. Als “strenge tante” coördineert ze het huis en gaat ze koel met haar kindjes om. Ook ónze rondleiding was erg kort. Het was ons jammergenoeg ook niet toegestaan om foto’s te nemen.

Na dit bezoek gingen we op verkenning op de facultad de economia. Deze keer was Julie geen student geneeskunde maar was Sofie student economie. ´t Was eens iets anders! We schrokken ons een hoedje toen we zagen dat het examen algemene economie bestond uit het invullen van woordjes (zoals wij ook wel eens moesten doen in het 2^e leerjaar) en het tekenen van een grafiekje. Misschien dat het niveau in België toch iets hoger ligt ;-).

Vrijdagavond waren we door onze vriend Lucho geïnviteerd voor een chique diner in de Club de Arequipa. Om te voldoen aan alle regels van de etiquette gingen we op zoek naar lange rokken, bloesjes en hoge hakken. We hadden net alles verzameld toen Julie ziek werd. Sofie liet zich toch overhalen, liet zich helemaal opmaken door Millie en trok er alleen op uit. Het diner ging door in een groot, oud, impressionant gebouw. De muren waren gedecoreerd met grote schilderijen, de balzaal had een vierkant balkon en in de hoek stond een echte vleugelpiano. Jammer dat Julie er niet bij was!

Het eten was er verfijnd maar helaas maakte Sofie een ietswat verkeerde keuze...waarna ze maar alle broodjes opat. Na het eten kwamer er nog twee vrienden van Maya en Rebecca, “helaas” voldeden hun kleren niet aan de normen van de club en mochten we naar een iets wat normalere bar gaan. We sloten de avond af met een danspasje in de “Deja vu”. Lucho bracht ons allemaal nog net (op de bijna-botsing-na ;-) ) veilig thuis met de auto.

04-08-2008 om 03:45 geschreven door Sofie