Een tocht van 9 uur stappen, waarvan ong 6 uur klimmen. Maar de inspanningen loonden 

We zijn  vandaag over de koningsweg getrokken, tussen magnifieke bergen, waar alleen lage begroeiing het klimaat kan trotseren. Mossen, dwergberken en een ongelooflijk mooie bergflora zorgen voor een tapijt van vele tinten groen en een bonte mengeling van kleuren.

Het " Dovrefjell Nasjonalpark " is opgericht in 1974 om het landschap van ongewone planten en dieren te beschermen. Er groeien maar liefst 420 verschillende plantensoorten en daarmee heeft dit gebied de meest uitgebreide bergflora van Noord Europa.

Bij het begin van deze tocht stond een groot waarschuwingsbord met informatie over de weersomstandigheden boven. Ondanks het goe weer was het bij momenten ijzig koud.

Muts en sjaal waren geen overbodige luxe. We vragen ons af wat moet dat hier zijn bij slecht weer. Wiske heeft deze eerste zware tocht met uitmuntendheid gestapt... straffe madam !!!

Morgen blijven we de ganse dag boven voor een tocht van opnieuw ong. 20 km. 

De uitzonderlijke pracht van dit  uniek biotoop met zijn prachtige vergezichten kan je moeilijk vervelen, telkens opnieuw kijk je met verstomming naar dit uniek schouwspel van kleur.

Vanavond logeren we op een authentieke Noorse schapenboerderij.

met koffie en zelfgemaakte Noorse taart. Een gezellige babbel terwijl nog 2 Duitse pelgrims toekomen. In een oud authentiek bijgebouw werd een overnachtingshuis ingericht. Een droom voor iedere pelgrim om hier te kunnen overnachten. Vanavond gaat de  vrouw des huizes typisch Noors koken. Waarschijnlijk zullen we met 6 pelgrims zijn. Iedereen hier is benieuwd naar wat de dag van morgen zal brengen. Dat het een zware dag zal worden dat staat vast.

Angstvallig wordt via allerlei apps de weersverwachting geraadpleegd, en dat ziet er voor morgen niet te best uit, regen ,wind en temperaturen rond de 8 gr.  Het wordt klimmen van ong 400 m  naar ong.1400 meter,om de hoogvlakte van Dovrefjell te bereiken. Op deze hoogvlakte volgen we 6 dagen de hier beroemde oude koningsweg. Benieuwd.

Maar eerst vanavond genieten van deze prachtige lokatie en het Noorse eten.

Duidelijk nog niet gewoon aan de midzomernachten in Noorwegen, waar het 's nachts niet donker wordt.  Na een overheerlijk uitgebreid  Noors ontbijt, klaar voor onze eerste etappe samen.  Bij de etappeplanning hebben we rekening gehouden met een " inloopstage ", daarenboven de allereerste vlakke etappe. In vergelijking met vorige dagen een wandeling in het park. Nochtans komt het ook mij zeer goed uit, want een bloedblaar op een ongemakkelijke plek onderaan mijn rechtervoet raakt maar niet genezen. Dus voorlopig maar een beetje mankepoten en op de tanden bijten.

Morgen nog een korte, wel iets steilere tocht en maandag echt bergop, op naar de hoogvlakte

We overnachten hier in een hut op een camping, waar Wiske zopas een echt typisch Noors recept heeft klaargemaakt. Iets dat naar niks smaakt tot je er suiker en kaneel bij doet, en dan plots heel lekker is. 

Op 14 stapdagen heb ik welgeteld een half uurtje regen gehad. 

Dikwijls vragen vrienden mij....en alleen???.... en heb je geen schrik ???.... en als er iets gebeurt ????  .... Misschien  moeilijk te begrijpen,  maar iedere echte trekker-pelgrim zal hierop zonder aarzelen bevestigend antwoorden. Onderweg kom je regelmatig andere pelgrims tegen, een korte kennismaking, en verder. Af en toe en soms langere tijd zie je mekaar terug 's avonds op de slaapplaatsen. Op deze tocht heb ik reeds een Fin, Zwitser,Pool, 3 Duitsers tegengekomen.

Het zal waarschijnlijk nu ietske drukker worden, omdat ook hier de vakantie begint.

Het alleen stappen van  een pelgrim heeft onderandere te maken met het stapritme. Maar ook met de rust van geest, het alleen zijn in gemoed. Ik denk dat iedereen af en toe nood heeft aan... een soort " retraite van de geest " en een pelgrim vindt dit in het alleen stappen.

De grootste luxe die wij de dag van vandaag kunnen hebben , is de luxe om alles voor even achter te laten. Dit te kunnen en te mogen doen is een onvoorstelbaar privilege.  Een dergelijke pelgrimstocht is natuurlijk ook een zware fysieke uitdaging. Maar de combinatie van beiden maakt het wat het is voor de pelgrim.

Binnen een paar uurtjes komt Wiske hier aan in Otta, en gaan we vanaf morgen samen op Pelgrimstocht. Het is trouwens niet de eerste keer dat we dit zo doen.Dit hebben we ook gedaan naar Compostela  en naar Rome.  Dus we weten waar we aan beginnen.

En trouwens niets moet, alles kan.

zich zo moe maken, en dan doornat van het zweet nog 10 € betalen voor een grote pint. En ik kan je verzekeren na een ganse dag rivierwater kan het toch deugd doen zelfs ondanks de verschrikkelijke hoge prijs voor bier - als je er al vind  -  hier in Noorwegen.

Morgen rest nog zo'n etappe, maar half zo lang. 

Noorwegen is inderdaad zeer duur volgens mij...maar ik ben een leek als het op boodschappen doen aankomt. Volgende week als Wiske erbij is zal ik oordeel van een specialist kennen.

Wat wel fijn en niet te duur is zijn de meeste overnachtingen. Noorwegen heeft een zeer uitgebreid  en goed uitgerust camping aanbod. Met overal een aantal " trekkershutten "

eenvoudig,  maar echt al wat je nodig hebt. En als je een beetje uitkijkt betaal je tussen de  15 en de 35 € voor een hut. Op deze pelgrimstocht zijn bovendien een aantal pelgrimszolders voorzien, die meestal gelegen zijn in heel oude, dikwijls historische boerderijen,  waar het comfort soms niet alles is.... maar het is tenslotte voor " pelgrims " 

Maar dit alles verdwijnt tussen de uitzonderlijke schoonheid van dit land. Dit is één prachtige aaneenschakeling van ongerepte natuur. 

Zie foto's hieronder....

De 1 st keer door de lengte van de tocht, ,maar vooral door de warmte en vooral de laatste 6 km naar de slaapplaats,  over brandend asfalt waren een foltering voor de voeten. 

De 2de " père "  ben ik vandaag in deze  streek tegengekomen Dit is het thuisland van  "Pěre/ Peer  Gynt  ". Het is hier dat in 1876 het toneelstuk over deze sagefiguur werd geschreven. De boerderij waar hij volgens de volksverhalen zou gewoond hebben is vandaag een luxe resort. Maar we kennen allemaal wel de prachtige wereldberoemde muziek die de Noorse componist Edward Grieg schreef rond dit toneelstuk.

Ik vermoed dat vele pelgrims die hier voorbij komen wel een beetje meehebben van deze         " rusteloze jongen "  die door de trollen wordt geadviseerd - na dat hij niet meer welkom was  in zijn dorp. Hij had op een bruiloft namelijk de bruid  verleid en met haar een nacht in de bergen  doorgebracht - om voor zichzelf te kiezen, en zo de wereld intrekt, maar op het einde beseft dat hij alleen bij zijn geliefde rust en geluk kan vinden.

Ik kijk intussen heel erg uit  naar het tweede deel van deze tocht.  Nog 1 etappe tot Otta waar Wiske vrijdagavond toekomt. Maar gezien het een zware tocht beloofd te worden en ik nog 2 dagen heb  ga ik deze opsplitsen in 2 korte tochten, liever dan een rustdag.  

Het tweede deel van deze tocht brengt ons naar Dovrefjell, een machtige hoogvlakte en volgens de wandelgidsen letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van deze pelgrimstocht. 

Dat beloofd. 

De kaarten waren heel duidelijk vandaag, alles verliep prachtig, een mooie wandeling in  de flanken  van het dal, met beneden nog steeds die machtige rivier, stromend tussen een overvloed van groene bergen, met  overal verspreid enorme boerderijen.

Door de duidelijk aangegeven en gemakkelijk begaanbare paden komen en gaan  gedachten spontaan naar boven. Zoals in een film passeren mensen en gebeurtenissen soms kriskras pdoor mekaar de revue. De km's vliegen voorbij als je in  gedachten de film van je leven in flarden ziet voorbij komen. De waaromvraag over vele dingen blijft onbeantwoord, en misschien maar best ook, want tegenwoordig willen we op alles een antwoord, maar misschien is dat niet echt nodig. 

Al wandelend wegdromen, begeleid door de groenling en de witte kwik heeft ook een nadeel, voor je het weet heb je een wegwijzer niet opgemerkt, terugkeren, maar geen erg want de vele witte kwikken blijven dartelend  en opvliegend me vergezellen.

Vanavond slapen gevonden in een historisch oude hoeve, met een grote slaapzolder voor pelgrims, we zijn met z'n drieën,  een Fin, een Zwitser en mezelf.

Hier in Noorwegen is het pas lente. De vergeet-mij-nietjes staan volop in bloem en de                 " sussemeene " staan overal licht- en donkerpaars  te pronken. 

Na de middag dan wijselijk gekozen voor een paar uur asfalt. En hier in Ringebu een mooie en goedkope B&B gevonden. Voor de eerste keer in 10 dagen niet in mijn slaapzak!!!!!

Volgens de informatie die ik heb zou het slechtste stuk voorbij zijn. Ik ben nu niet echt bang van een avontuur, maar hiervan wordt je soms wat moedeloos.                                                   Maar de vele " vergeetmijnietjes " thuis doen me morgen weeral uitkijken naar een nieuw avontuur.

Kapot... maar er stond " velkommen pilegrim " op de poort. Als ik dacht dat ik intussen zowat alles gezien hadden qua accomodatie , jawatte!!  Ik denk dat ik hier in Bokrijk zit. In mijn slaapplaats , met een ingangdeurtje van ong 1meter hoog, geen licht, geen venster, staan 2 kleine bedden ergens uit een of ander middeleeuws kasteel weggehaald. Water buiten aan een darm. Gelukkig is er in een ander middeleeuws schuurtje een klein keukentje ingericht, waar wel een lampje hangt, en een elektrisch vuurtje brand,  buiten regent het, en het is niet warm.

De bewoners zijn bijzonder lieve mensen. Mevrouw,  die zeer goed Frans spreekt heeft me zojuist een heel simpel, lekker warm Noors avondmaal klaar gemaakt. Ik heb zelfs een , weliswaar alcoholvrij, bier gekregen ( betaald ! ) waarschijnlijk gaat mijn polar slaapzak vannacht goed van pas komen. Eigenlijk is dit pas een echte pelgrimstocht. Onderweg zijn, genietend van de onwaarschijnlijk mooie natuur, en 's avonds gezond moe content zijn met een bed. Er is geen vergelijking mogelijk met Compostela. Slaapzalen van 50/100 man, een koers naar de volgende slaapplaats... ik ben nu 10 dagen onderweg en ben 3 trekkers tegengekomen.  Ik kijk wel al uit naar vrijdag...dan komt Wiske meestappen. Graag wil ik het tweede deel van deze tocht samen meemaken, want dit verhaal, deze tocht is te mooi om niet te delen, daarom ook dat ik iedere avond probeer een paar indrukken met iedereen die wil te delen.

Spieren waren duidelijk nog in rustdagmodus, en de voeten moesten duidelijk nog wennen aan de nieuwe  hielen op mijn schoenen. Door een paar stevige buien werden kleine paadjes herschapen in kleine riviertjes. Het hoge gras zorgde er voor dat alles tot op heuphoogte doornat werd. Tegen de middag begon stilaan de zon moeite te doen om alles op te drogen. 

Picknick uiteindelijk in volle zon,  zodat alle regenponcho's  droog konden worden weggestopt. 

Het is stappen in de flanken van een diep uitgesneden vallei, met beneden de groenkleurige rivier. Ik heb vandaag onderweg welgeteld 1noor gezien, ik vraag me af waar al die noren zitten?  In de namiddag nog een zeldzaam exemplaar " pelgrim " ontmoet,een Zwitser. Na de gewone pelgrimstalk... niet meer teruggezien.

Na de middag, zoals gewoonlijk stilaan kijken waar en welke overnachtingsplaatsen er op de route liggen. Vandaag echt weinig keuze, het zou waarschijnlijk het enige hotel in de buurt worden, gelegen op een golfclub, maar voor een doorsnee pelgrim aan de te dure kant, maar het enige alternatief was nog 9 km  verder stappen , maar dat zag deze optimist toch niet echt

 zitten.  Het zou dus het golfhotel worden. Punt.

Op zoek naar de ingang van het golfterrein trekt aan de overkant van de straat een papier met daarop het logo van deze pelgrimstocht mijn aandacht. Bij nader toezien blijkt daar ook een slaapplaats te zijn,  deze staat echter  nergens vermeld,  dus een beetje argwanend het toegangspoortje binnengestapt . Eerst dacht ik, dat ik in een grote wijngaard terecht was gekomen ,maar bij nader toezien bleken het frambozen te zijn..maar op dezelfde manier,  in lange rijen aangeplant. Op de flanken van  het dal. Een vriendelijke man komt naar me toe , ziet blijkbaar dat ik pelgrim ben en vraagt me of ik slapen zocht.

Hij zei dat " meneer " niet thuis was maar dat er inderdaad een slaapzolder is. Toen hij mij de slaapplaats liet zien heb ik geen moment getwijfeld.  De droom van iedere pelgrim.

Een uurtje later hoor ik ergens   tussen de frambozerijen een kleine tractor,waarschijnlijk " meneer " ?  Inderdaad de eigenaars, een jong koppel met 2 kleine kinderen. 

Bij de kennismaking blijkt de vrouw een Nederlandse te zijn.  Ze zijn  hier een paar jaar geleden gestart met deze frambozenteelt.

En nu het toppunt : deze slaapplaats voor pelgrims is pas sinds vorige week open en ik  ben de allereerste pelgrim !!!!!  

Een hele oude schuur van 1775 hebben ze in de voorbije maanden omgebouwd tot een hele simpele slaapplaats met 2 bedden, drinkbaar water in een jerrycan,  de wc ergens buiten  en een waterverwarmer... en een prachtig zicht op de vallei.  

Ik zit hier nu buiten in een relaxstoel dit verslag de schrijven,  genietend van de zon,kijkend op het dal met de rivier, en lange rijen frambozen. 

ALS  er een ideale pelgrimsrustplaats bestaat. Wel ik heb ze gevonden

 

Even terugkijkend op het eerste deel van mijn tocht, komen uiteraard de kleine praktische zaken naar boven, maar als grote liefhebber van de Scandinavische tv series wordt de traagheid - in tegenstelling tot mijn karakter - stilaan deel van mezelf. De mensen, het verkeer, alles ademt hier rust, tevredenheid ... ja zelfs de koeien schijnen trager te herkauwen. 

Tijdens het stappen realiseer ik me dikwijls welke " chansart " ik wel ben. Gezegend met de nodige dosis " lef " en relativeringsvermogen om dit avontuur aan te durven,  maar vooral dankbaar voor de grote, goede gezondheid, die ik cadeau heb gekregen. 

Dan gaan mijn gedachten naar de vele vrienden die dit geluk niet hebben,  aan ieder van hen een hele lieve knuffel.... zie foto onder ...

Ik zal morgenvroeg echt kontent zijn als ik mijn rugzak opnieuw kan opzetten en kan gaan stappen.  De volgende 6 dagen trek ik door het dal Gudbrandsdalen waar de rivier  Lagen  stroomt. Een dal dat steeds steiler en nauwer wordt.  Daarna klimmen WE ( want dan is Wiske erbij  ) naar de hoogvlaktes van Dovrefjell. 

Maar eerst  hopen dat we de rustdag goed verteerd hebben.