|
Na een onrustige regennacht in mijn te klein voorhistorisch bed, en na een lekker ontbijt dat klaar stond was ik al om 6.30 op stap. Waar ik hoopte dat het pad vandaag beter zou zijn, kwam ik de eerste uren bedrogen uit. Die laatste 700 m die ik gisteravond zo moeilijk was opgeklouterd was door de regen vannacht herschapen in een glijbaan. De ganse voormiddag van hetzelfde van gisteren, bijna onbegaanbare paden en veel recente houtkap waardoor veel wegwijzers verdwenen zijn. Op een bepaald ogenblik was ik totaal de weg kwijt en ben ik onder een hoogspanningskabel loodrecht naar beneden gegaan want daar was een baan. Bleek dit de enige grote drukke hoofdweg te zijn tussen Oslo en Trondheim, echt niet te doen te voet....om moedeloos van te worden. Maar als de nood het hoogst is... toeval wil dat ik uitkom net aan een bushalte. Na grondig uitpluizen van kaarten en andere gps'en en een uurtje wachten de bus genomen tot een volgende dorpje waar de weg niet meer door het bos liep, maar door open vlakten en boerderijen. Intussen was het wel hoogtijd voor de picknick. Mijn noodrantsoen ( peperkoek, heb ik altijd bij..blijft vers ) aangesproken en liggend in een vers gemaaide weide bekomen van een vermoeiende en soms hopeloze voormiddag.
Hier in Noorwegen is het pas lente. De vergeet-mij-nietjes staan volop in bloem en de " sussemeene " staan overal licht- en donkerpaars te pronken.
Na de middag dan wijselijk gekozen voor een paar uur asfalt. En hier in Ringebu een mooie en goedkope B&B gevonden. Voor de eerste keer in 10 dagen niet in mijn slaapzak!!!!!
Volgens de informatie die ik heb zou het slechtste stuk voorbij zijn. Ik ben nu niet echt bang van een avontuur, maar hiervan wordt je soms wat moedeloos. Maar de vele " vergeetmijnietjes " thuis doen me morgen weeral uitkijken naar een nieuw avontuur.
|
