s Morgens ontbijten we bij zonsopgang (6 uur)
en maken we ons zo snel mogelijk uit de voeten om aan onze game drive te
beginnen. We hebben onmiddellijk geluk want we zien een Cheeta in het gras
liggen. De cheeta begint te sluipen en schiet plots vooruit maar stopt terug
onmiddellijk. Hij lijkt op vogels te jagen. Hij doet dit een paar keer en plots
zien we in zijn spoor een jong volgen. Volgens onze gids is zij haar jong aan
het leren jagen. Wat verder zien we een secretarisvogel en 3 warmluchtballonnen
die in de open vlakte landen. We keren terug om want Michael is onze lunchdozen
vergeten mee te nemen. Gelukkig waren we nog vlakbij. We gaan verder op zoek
naar de dieren en spotten: nijlpaarden, krokodillen, zebras, gieren, arenden,
een arend op zijn nest en leeuwen, leeuwen en leeuwen Uit het Afrikaans
komt de term kopje (spreek uit: koppie). Het zijn grote brokken graniet die hier
en daar boven de grasvlakte uitsteken. De afgeronde stenen zijn een perfecte
uitkijkplaats voor leeuwen. Iedere groep kopjes heeft zijn eigen bewoners. De
begroeiing rond de kopjes biedt schaduw. De typerende landschappen zoals de savannen met de acaciabomen en de
granieten kopjes (rotsformaties) zijn een ideaal jachtgebied voor altijd
aanwezige roofdieren zoals de jakhals en de serval. In tijden van
brandgevaar kunnen dieren naar de veilige kopjes vluchten en bij hevige
regenval zitten ze er hoog en droog.
Rond 10u merken we een half opgegeten gazelle in een boom op en in de
volgende boom zien we een luipaard liggen. We kunnen er niet dichterbij komen,
maar onze Big 5 is weer eens compleet. s Middags eten we op een van de
picknick plaatsen. Het zit hier vol met dassies en een bewaker komt ons zeggen
dat we geen kruimels mogen laten vallen voor de veelkleurige vogels die hier
zitten. Mooie fotos!
We tellen de leeuwen
al niet meer als we plots terug een luipaard opmerken in een gele acacia. We
zien nog grote groepen olifanten, zebras, giraffen en leeuwen... Het zouden er
nog meer geweest kunnen zijn, maar wij moeten nog 3 uur van aan de poort van de
Serengeti rijden (vliegen) langs de Ngorongoro tot aan onze lodge die nog 14 km buiten de
Ngorongoro ligt. Bougenvillia Lodge is zeker en vast een upgrade, we krijgen
niet een kamer maar een huisje met salon en open haard, een slaapkamer, een
dressing, een badkamer en een overdekt terras voor ons beide . Voor onze deur
ligt er ook nog een zwembad. Spijtig genoeg kunnen we van dit alles niet veel
genieten want we zijn hier enkel om te slapen en morgen weer heel vroeg te
vertrekken omdat we terug naar de Ngorongoro krater moeten. Er wordt vlug wat
kleren uitgespoeld want alles ziet rood van het stof. Na het diner in een
prachtige eetzaal, kruipen we in bed en dromen natuurlijk van beestjes.
Meals: Breakfast, Lunch, Dinner
Accommodation: Two per Room:Bougenvillia Lodge
Facilities: En-suites, hot water, swimming
pool, bar.
Day 41
zaterdag 14 augustus Tanzania - Serengeti
s Morgens worden we
om 8u opgehaald door vier 4x4 Toyota jeeps, de kleinste voor ons drie en de
drie andere voor de kampeerders. Alle voertuigen vertrekken bijna gelijktijdig
voor een rit van 3uur naar de Ngorongoro krater over goede geasfalteerde banen
aan een snelheid van 70 km/uur. Er wordt gestopt voor een craft market, maar ik
maak van deze stop gebruik om naar de wc te gaan en Jean trekt ondertussen
fotos van de ooievaars die in massa in de bomen zitten. De rommel in dit
winkeltje is onvoorstelbaar. Als je iets wil bekijken, moet je er eerst een
kilo stof afblazen, maar er wordt geboden dat het een plezier is om te beluisteren.
Aan de ingang van de krater moeten de nodige papieren ingevuld worden en kan ik
op jacht gaan om fotos van de baboons (bavianen) te maken. We zien dat een
klein jongetje te dicht bij komt en een van de bavianen haalt uit. Gelukkig
niets erg, maar ik denk nog altijd dat deze beesten gevaarlijker zijn dan
leeuwen. Eens de ingangspoort door verandert de asfaltbaan in een aardeweg vol
putten en stenen die amper breed genoeg is om twee autos te laten kruisen. Om
de Serengeti te bereiken, moeten we eerst klimmen naar de bovenrand van de
krater, doorheen een regenwoud en met een diepe afgrond naast de weg. We rijden
een heel stuk over de bovenrand (de rim) om dan af te dalen naar een immense
vlakte waar we nog een heel stuk door moeten rijden om aan de Serengeti te
komen en de weg verbetert er niet op! Onze gids, chauffeur, Michael, denkt nog
altijd dat hij hier 70 km/uur moet rijden. We hotsen van de ene kant van de weg
naar de andere om zoveel mogelijk putten en rotspunten te vermijden. Echt
gekkenwerk, maar hij kan het!!!
De Serengeti, de naam
afgeleid van de Maasai-taal (Siringet), en betekent letterlijk
"Eindeloze Vlaktes", is een streek van savannes en boslandschappen,
verdeeld over het noorden van Tanzania en het zuiden van Kenia, over een
oppervlakte van ongeveer 30.000 km². Tachtig procent ligt in Tanzania.Het ecosysteem van de Serengeti omvat een aantal natuurparken, waarvan het
Serengeti Nationaal Park het grootste is (14.763 vierkante kilometer = de
helft van België). In deze inmense vlakte leven zo'n 4 miljoen dieren, waarvan
zo'n 1 miljoen vogels. Deze dieren bewegen zich door het gehele park, op zoek
naar water. Jaarlijks leidt deze zoektocht, die begint in de vroege zomer
(oktober), hen ook naar het Masai Mara in Kenia. De streek is beroemd door de migratie die elk jaar plaats vindt rond
oktober, waarbij ongeveer anderhalf miljoen planteneters zich omwille van de
droogte verplaatsen vanuit de noordelijke heuvels naar de zuidelijke vlaktes.
Daarbij moeten ze de Mara-riviercirkelvormige
migratie oversteken. Na
de regens, rond de maand april, gaan ze dan terug via een westelijke omweg. Dit
verschijnsel wordt een genoemd.
Niet alle dieren (met name
wildebeesten, maar ook zebra's en gazelles) overleven de zware tocht - vooral
de rivieren vormen zware passages. De groep wordt dan ook gevolgd door de
'predators', de roofdieren, waaronder leeuwen, cheeta's (jachtluipaarden) en
hyena's.
Onderweg stoppen we aan
een Masai dorp waar we op zang en dans ontvangen worden. Ik wordt door een van
de masai-vrouwen bij de hand gegrepen, krijg een kralen ring rond mijn nek en
wordt verondersteld van mee te zingen. Mensen wat ruiken ze!!! De mannen doen
ondertussen hun gekende dans en er zijn er bij die wel 80 cm hoog springen.
Indrukwekkend. Daarna worden we in het dorp rondgeleid, wordt ons verteld wat
ze eten (vlees, melk en bloed) en mogen we binnen in een van hun hutten. Masai
zijn meestal zeer groot maar Jean moet zich bukken om binnen te gaan en ik kan
er echt niet binnen blijven. Het dak bestaat uit gevlochten takken die
bestreken zijn met koeienmest en binnen brand een open vuur om op te koken
zonder gat in het dak. Letterlijk adembenemend. Ik moet terug naar buiten! Nadat we langs hun handgemaakt halskettingen,
armbanden en andere prullaria gegaan zijn, vertrekken we weer. Ik koop een
zwart-bruin halssnoer.Rond 15u komen we
bij de ingang van het N.P. en onze gids moet weer papieren gaan invullen. Vanaf
hier gaat het dak van de jeep omhoog en beginnen we aan onze game drive. Binnen
in de jeep ziet alles stilaan rood van het stof: dit is ook de kleur van de
grond hier. We willen vlug nog van alles zien want in de Serengetti mag er na
zonsondergang niet meer gereden worden. Onze gids is veel via de radio aan het
praten met Goedy Goedy, de chauffeur van de andere groep. Onze gids doet dit
werk al 11 jaar maar die andere is maar voor de tweede keer op safari in dit
park. Hij roept Mickel regelmatig op om te vragen hoe hij moet rijden of onze
gids vraagt hem of het lukt. Als we fotos willen nemen, moeten we maar stop
roepen of als Michael iets ziet, stopt hij ook. Ik blijk nog altijd een goede
wildspotter te zijn. We hebbenal veel
geluk en zien we: een jackhals, arenden, Thomsongazellen, grandgazellen, leeuwen,
toppis, nijlpaarden, cerval en zelfs
een cheeta. De leeuwen die we zien, worden nauwkeurig geteld want telkens we de
anderen tegen komen, is de vraag Hoeveel leeuwen hebben jullie al gezien? Zij zien er geen en wij wel drie groepen
(ongeveer 13) Juist voor zonsondergang komen we in het camp. In het midden
staat een grote tent waar we zullen eten en de slaaptenten liggen er in een
halve maan rond. Voor het eten willen we wel douchen want ons haar staat stijf
van het rode stof, maar we moeten wachten tot het water warm is en we krijgen
maar 20 liter per man. Als het water warm is, wordt dit in een zak gegoten en
omhoog getrokken. Je stortbad laten werken, heel simpel: trek aan een ketting
en het water loopt, trek aan een andere en het stopt. Het is zoals je ooit wel
in een film gezien hebt. Jean en ik lukken er in om beide met 20 liter warm
water te douchen, van water sparen gesproken! Een misverstand, natuurlijk. Het is
een heel comfortabele tent met een dubbel bed, een wc, een lamp ( jawel, op
elektriciteit).Voor we gaan eten worden de fotos nog vlug op de computer
gezet. Een Frans koppeltje dat op huwelijksreis is, vraagt ons om de fotos van
hun toestel op hun externe schijf te zetten want zij hebben geen laptop mee. Na
het eten bij het licht van petroleum lampen, worden we naar onze tent begeleid
en wordt ons gezegd onze tent niet meer te verlaten. Het kamp heeft geen
omheining en de wilde dieren kunnen er vrij tussen de tenten rond lopen. s
Nachts slaap ik als een roosje en Jean hoort allerlei geluiden; hij denkt van
jackhalzen of hyenas of ???
Vandaag is het heel
vroeg opstaan, want we hebben de langste rit van de tour voor de boeg en de
wegen zijn meestal zeer slecht. Onderweg wordt er gestopt om de watervoorraad
aan te vullen. Bijna iedereen koopt water, maar wij hebben er nog voldoende. Van
zodra de deur van de truck open gaat, staan er een aantal zwartjes die hun nootjes
en koekjes aan ons verkocht willen krijgen. Na de bevoorrading vertrekken we
onmiddellijk enmaar rijden, rijden en
rijden .doorheen vele kleine dorpjes. Tijdens onze lunchstop vindt Leona (onze
84-jarige New Yorkse ja, dit is geen typfout!!)) een heel jong schaapje in
een sisalplantage. Ze geeft het aan enkele meisjes die ons van op afstand staan
te bekijken, maar natuurlijk hebben we eerst geprobeerd om het wat melk te
laten drinken.De meisjes maken
duidelijk dat het schaapje bij hen hoort en ze nemen het dan ook vlug mee. Cassidy
laat ons zien hoe hij als kind van de sisalbladen draden maakte. In de namiddag
stopt de truck en Cassidy komt ons vertellen dat we niet veel geluk hebben want
we kunnen de top van de Kilimanjaro
niet zien maar wel Mount Meru die er
juist naast ligt en maar iets lager is.
Na 14 uur door elkaar geschud te zijn op de
slechts mogelijke wegen, met de ene omleiding na de anderein enorme stofwolken en na het aanschuiven in
files om door Arousha te geraken,
komen we op de camping toe zonder veel gezien te hebben. De wegen, de wegenwerken,
het stof, de armoede, de vrachtwagens en de zotte chauffeurs, zullen we niet
vlug vergeten. Dit is niet voor doetjes!!
We hebben onze bagage
nog maar net naar de kamer gezeuld en ik ben juist begonnen met herpakken, als
we geroepen worden voor een briefing over onze trip in de Serengeti. Een Nederlandse bitch komt wat uitleg geven en het
geld inzamelen. Omdat alles in de voorziene lodges volgeboekt is, wordt er ons
een alternatief geboden dat een up-grade zou zijn: de eerste nacht in een luxe tentenkamp
in de Serengeti zelfen de tweede nacht
in een lodge 14 km buiten de Ngorongoro krater. Nu als we de trip willen maken,
hebben Rachel (de Zwitserse) en wij geen keuze dan op het voorstel in te gaan. Slapen
in een van de Nomad-tentjes zonder slaapzak lijkt ons geen goed idee!! Leona
weent van ellende als de Nederlandse (bitch) haar dollarbiljetten niet wil
aannemen en Andrew heeft hetzelfde probleem. De biljetten zijn van 2000 en er
zit geen kleur op; ze moeten van na 2002 zijn en met kleur! In de Europese
banken worden ze nochtans gegeven en hier worden ze meestal ook nog vlot
aanvaard.Iedereen helpt een beetje met
ruilen van biljetten en iedereen kan uiteindelijk mee. Guan mekkert naar
gewoonte weer wat tegen iedereen over zijn centen, maar niemand die daar nog
aandacht aan besteedt.
Ik wil voor het eten
nog vlug een douche nemen, maar er komt enkel koud water uit de kraan. In
plaats van een lekker, verkwikkend stortbad wordt het een vlug wasje.
Na het avondeten
kruipen we (toch een beetje geradbraakt) in ons bed met de Serengeti in t
vooruitzicht. Ik heb er jaren van gedroomd, boeken en documentaires over
bekeken en nu wordt het werkelijkheid.
Meals: Breakfast,
Lunch, Dinner
Accommodation:
Two per Room: Meserani Oasis www.meseranioasis.com
Day 39 -
donderdag 12 augustus 2010Tanzania - Dar es Salaam
Na het ontbijt wordt
alles ingepakt en naar de receptie gebracht waar we om 10u opgepikt worden door
ons busje. In sneltreinvaart gaat het in de richting van Stone Town waar we om
12u30 de boot naar Dar es Salaam
moeten nemen. Er wordt eerst nog gestopt bij een bank want sommigen moeten nog
geld hebben. Om 11u 45 worden aan de haven gedropt. De nodige papieren invullen
en de uitreisstempel van Zanzibar halen en dan wachten tot we aan boord mogen
gaan. Ik merk dat we niet met ons oud bootje van vorige keer gaan, maar met een
nieuwe catamaran. Deze is veel breder, nieuwer en uitgerust met airco. Ik denk
aan de voorspelling van het duikcentrum en neem iets tegen zeeziekte ook al
staat er maar een beetje wind. Ben ik blij dat ik dat gedaan heb!! Zeker 85% is
zeeziek geworden. Ik heb een sterke maag voor zo iets, maar dit moest toch echt
geen half uur langer geduurd hebben of ik had ook een zwart kotszakje moeten
gebruiken. Jean weet weer van niets en zit rustig naar buiten te kijken terwijl
iedereen rond hem over kop gaat en ik mijn hoofd in mijn pull steek om de
kotsende mensen niet te zien en zingen, zingen, dan hoor ik ze niet!!! Ik zit
dan nog juist onder een blazer van de airco. Ik vraag aan Jean op een bepaald
ogenblik of ik nog geen ijspegels aan mijn neus heb hangen.
Als we uitstappen,
staat Cassidy ons op te wachten met het nieuws dat Bernard onze chauffeur onder
een wagen gesukkeld is en naar het ziekenhuis gebracht werd met een gebroken
arm en een paar gebroken ribben. We nemen de overzet (5 min in een enorme
mensenmassa) en komen terug bij onze truck, Freddy, terecht, maar wel met een
nieuwe bestuurder. Daar is Nomad, de reisorganisatie, blijkbaar heel straf in,
want als er iets gebeurt, staat er onmiddellijk iemand anders klaar. We rijden van
Daar es Salaam terug naar ons huisje op palen in Kipepeo. Guan, de Spanjaard, wil een upgrade naar een kamer doen,
maar hij heeft weer geen geluk. Naar gewoonte zaagt hij weer bij iedereen die
ook maar even wil luisteren.
s Avonds komt Bernard
nog even langs met zijn arm in het gips en wij gaan met een enveloppe rond voor
een tip. We nemen afscheid en we kijken uit naar een rustige nacht, want de
ramadam is vandaag begonnen dus kan er niet gefeest worden en zullen we niet
heel de nacht naar de muziek van de verschillende bars op het strand moeten
luisteren. We vragen extra dekens, hangen onmiddellijk de handdoeken voor de
tochtgaten en slapen deze keer heerlijk. Het Zanzibar-avontuur is achter de rug
en het zal een wondermooie herinnering blijven. Als we nu op tv een
reclamefilmpje zien met parelwitte stranden zullen we terugdenken aan de
baaitjes van Zanzibar.
Meals: Breakfast,
Dinner
Accommodation: Two per
Room: Kipepeo Camp
www.kipepeocamp.com
Facilities:
Water not drinkable, En-suites, hot showers, bar.
Day 37/38 dinsdag 10 woensdag 11 augustus 2010Zanzibar Tanzania
Dinsdag 10/08
s Morgens vertrekken we om 8u naar Nungwi in het noorden van het eiland. Onderweg stoppen we de spice tour te doen. Hier kunnen we zien hoe de kruiden eruit zien als ze nog aan de planten groeien. De rondleiding gebeurt in een onderzoekscentrum. Dit instituut maakt deel uit van een landbouwschool en de plaatselijke boeren kunnen hier of in de school altijd gratis terecht met hun vragen. Tijdens de tour zien we hoe: vanille, kruidnagel, peper en nog vele andere kruiden er vers uitzien. Van elke plant krijgen we een stukje in onze hand en kunnen we van de geuren genieten. De restjes kunnen we in friethorentje, gemaakt uit een bananenblad, steken. Ondertussen zijn twee jonge kerels uit bananenblaren voor iedereen een mandje, voor de mannen een das en een hoed, voor de vrouwen een hangertje in de vorm van een kikker, aan het vlechten. Bij de palmbomen maken we kennis met Mr. butterfly die enkel met behulp van een koord, om zijn voeten bij elkaar te houden, behendig als een aap langs de stam naar boven klimt. Ondertussen zingt hij en stelt zijn kunstjes ten toon. Eenmaal boven worden er een paar kokosnoten los gehakt en we mogen per twee de melk van deze, nog niet volledig rijpe noten, drinken en het vlees proeven. Lekker!! Deze vruchten hebben nog geen harde schil en het sap is minder sterk van smaak, terwijl het vlees veel malser en minder naar coco smaakt.Op het einde van de rondleiding mogen we allerlei vruchten proeven, sommige ervan kennen we en anderen zijn totaal nieuw, maar daarom niet minder lekker. We kopen wat pakjes kruiden en wat jasmijnextract voor oma. Nu weet ik dat witte, zwarte en rode peper van dezelfde plant komen!!! Na wat gehots en gebots komen we terug op de grote baan dus kan onze chauffeur weer gaan rijden als een Formule-1 piloot.. In Nungwi aangekomen, rijden we langs een heel smal zandbaantje naar de kunst. Langs deze weg(?) liggen alle hotels en resorts, van comfortabel naar luxe. Wij zijn al heel tevreden met goed en nadat we onze zakken in de kamer gedeponeerd hebben, trekken we samen met Rachel op zoek naar een restaurantje. In ons resort zijn er twee en het menu lijkt ons het beste voor de lunch. Als we toekwamen heb ik een craft market gezien dus gaan we die zoeken en vinden ze. Een rode kom wordt ons door de verkoper nagebracht voor minder dan ¼ van de oorspronkelijke prijs.
We gaan op zoek naar info over de duikcentra en Jean en Paul (de Canadees) gaan morgenvroeg om 8u van wal. We eten in een van de restaurantjes op palen boven de zee met een machtige zonsondergang op de achtergrond. Dit is genieten. Als de anderen naar de bar trekken, kruipen wij in ons beddeke.
Meals: Breakfast
Accommodation: Two per Room: Amaan Bungalows www.amaanbungalows.com
Facilities: En-Suites, hot showers, coffee shop, laundry services, bar.
Route: StoneTown to NungwiBeach
Travel time: ±2 hrs
Woensdag 11/08
Om 7u ontbijt in het restaurant van ons hotel en dan op naar het duikcentrum. Pak aantrekken en alles uitproberen en Jean vertrekt voor twee duiken. Ik wandel tot 12u langs het strand, raap wat schelpjes en geniet van het uitzicht. Dit zijnBounty-stranden!!
Om 13u30 is Jean terug, vol verhalen van wat hij allemaal gezien heeft en het meest sensationele vond hij de schelp van de zeemeermin (we weten niet hoe dat juist heet). We trekken terug op verkenning en wandelen boven op de rotsen naar het zuiden want door de vloed zijn er nu nog enkel kleine standen. Dit geeft niet want zo krijgen we een indruk van de andere hotels en er zijn er zeer luxueuze bij. Hoe verder we naar het zuiden gaan, hoe vaker we door de Masai in het Italiaans worden aangesproken tot we bij een luxe resort aankomen waar we niet binnen mogen. De Masai bewaker tracht ons dit met handen en voeten in het Italiaans duidelijk te maken, maar hij kent geen woord Engels. Op de terugweg gaan we op een strandterras zitten om wat te drinken en van de laatste zon en de zonsondergang te genieten, want voor morgen wordt bewolkt en stormachtig weer voorspeld. We komen van Tracy ( de Australische) te weten dat Cassidy haar groepsverantwoordelijke heeft gemaakt en dat hij naar Dar vertrokken is.Jean heeft zin om eens een lekkere côte à los te eten, maar er is geen vlees te bekomen want de levering uit Stone Town is niet aangekomen. Terwijl we op ons eten wachten is de wind aangewakkerd en begint het te regenen, we moeten dus naar het overdekte terras verhuizen. Na het eten blijven we nog wat napraten en dan naar bed want in Afrika zijn we altijd vroeg moe.
Meals: Breakfast
Accommodation: Two per Room: Amaan Bungalows www.amaanbungalows.com
Facilities: En-Suites, hot showers, coffee shop, laundry services, bar.
Day 36 maandag 9 augustus 2010Zanzibar - Tanzania
Vandaag staan om een schappelijk uur op, want om 8 uur worden we met Freddy tot aan de overzet gebracht. Van hier gaat alles te voet of met huurbusjes gebeuren. Aan de overzijde gaan we met Cassidy naar een parking waar zon busjes staan. Van zodra die mannen ons in het oog krijgen, lijkt het of er een zwerm vliegen op ons gelost wordt. Na een paar minuten worden we naar een bepaald busjes verwezen, de goedkoopste die hij gevonden heeft,want hier wordt altijd voor allesover de prijs onderhandeld. We worden op een plein voor de kantoren van de ferry afgezet en krijgen een uur de tijd om naar de bank te gaan om ons van de nodige Tanzania shillings te voorzien. Om 10u30 schepen we in en natuurlijk is het wat drummen om een plaatsje te veroveren. De overzet duurt ongeveer 2 uur met een kalme zee en een Tanzaniaanse film, zonder ondertiteling die we dan ook nog twee maal te zien krijgen. We nemen hier afscheid van onze twee Hollanders, want die trekken alleen rond op Zanzibar.
Hoewel Zazibar tot Tanzania behoort, moeten we de immigratiedienst voorbij, want we moeten een inreisvisum krijgen omdat Zanzibar zich als een onafhankelijk land beschouwd. We worden door een busje naar ons hotel in Stone Town gebracht.
Stone Town (Mji Mkongwe in Swahili) is het oude deel van de hoofdstadZanzibar op het eiland Zanzibar in Tanzania.De oude stad is gebouwd op een driehoekig schiereiland aan de westelijke zijde van het eiland. De stad bestaat uit een wirwar van kleine, smalle straatjes met huizen, winkels, bazaars en moskeeën. Het doet ons wat denken aan het zuiden van Spanje. Je kan je hier alleen verplaatsen te voet, per fiets of motorfiets. Auto's kunnen de smalle straten niet in.De architectuur is een combinatie van Arabisch, Perzisch, Indisch en Europees. De Arabische huizen zijn het meest herkenbaar door de grote houten deuren (met houtsnijwerk) en veranda's. Er werd pas steen gebruikt om te bouwen vanaf 1830.
De stad was het centrum van handel tussen Oost-Afrika en Azië en Afrika voor de kolonisatie die aan het einde van de 19e eeuw begon. Specerijen (kruidnagels) waren populaire exportproducten en worden nu ook nog volop uitgevoerd. Stone Town staat op de Werelderfgoedlijst.
Nadat we onze koffers in het Shangani Hotel hebben gedropt worden we gelost. Jean en ik trekken naar het strand waar we met zicht op de zee en onze voeten in t zand lunchen. Jean eet barracuda en ik een spaghetti met zeevruchten. Daarna wordt het stadje verkend. De winkeltjes zijn heel leuk en ik koop een paar sjaals. We komen nog bij twee Masai boys terecht en ik laat mij een blauw halssnoer en oorringen aansmeren, maar ze waren zoooooo lief!! Ze moeten dan natuurlijk ook op de foto. We zien de zon zakken en als we op de afspraakplaats komen voor cocktails in Africa house is het bewolkt. We eten hier s avonds op het dakterras en nemen nu al afscheid van Judy en Evelien, die morgen naar huis vertrekken. We gaan even lang het hotel en trekken dan naar de Mercury bar. Zanzibar is immers de geboorteplaats van Freddie Mercury. Rond 11u gaan Jean, Rachel en ik terug naar het hotel. Guan, de Spanjaard, gaat met ons mee, maar we spelen hem natuurlijk weer kwijt. We slapen hier heerlijk, maar ik heb wel een lift nodig om in mijn bed te geraken want dat staat zeker 1m van de grond.
Meals: Breakfast
Accommodation: Two per Room: in StoneTown: Shangani Hotel www.shanganihotel.com
Facilities: En-Suites, hot showers, coffee shop, laundry services.
