s Morgens ontbijten we bij zonsopgang (6 uur)
en maken we ons zo snel mogelijk uit de voeten om aan onze game drive te
beginnen. We hebben onmiddellijk geluk want we zien een Cheeta in het gras
liggen. De cheeta begint te sluipen en schiet plots vooruit maar stopt terug
onmiddellijk. Hij lijkt op vogels te jagen. Hij doet dit een paar keer en plots
zien we in zijn spoor een jong volgen. Volgens onze gids is zij haar jong aan
het leren jagen. Wat verder zien we een secretarisvogel en 3 warmluchtballonnen
die in de open vlakte landen. We keren terug om want Michael is onze lunchdozen
vergeten mee te nemen. Gelukkig waren we nog vlakbij. We gaan verder op zoek
naar de dieren en spotten: nijlpaarden, krokodillen, zebras, gieren, arenden,
een arend op zijn nest en leeuwen, leeuwen en leeuwen Uit het Afrikaans
komt de term kopje (spreek uit: koppie). Het zijn grote brokken graniet die hier
en daar boven de grasvlakte uitsteken. De afgeronde stenen zijn een perfecte
uitkijkplaats voor leeuwen. Iedere groep kopjes heeft zijn eigen bewoners. De
begroeiing rond de kopjes biedt schaduw. De typerende landschappen zoals de savannen met de acaciabomen en de
granieten kopjes (rotsformaties) zijn een ideaal jachtgebied voor altijd
aanwezige roofdieren zoals de jakhals en de serval. In tijden van
brandgevaar kunnen dieren naar de veilige kopjes vluchten en bij hevige
regenval zitten ze er hoog en droog.
Rond 10u merken we een half opgegeten gazelle in een boom op en in de
volgende boom zien we een luipaard liggen. We kunnen er niet dichterbij komen,
maar onze Big 5 is weer eens compleet. s Middags eten we op een van de
picknick plaatsen. Het zit hier vol met dassies en een bewaker komt ons zeggen
dat we geen kruimels mogen laten vallen voor de veelkleurige vogels die hier
zitten. Mooie fotos!
We tellen de leeuwen
al niet meer als we plots terug een luipaard opmerken in een gele acacia. We
zien nog grote groepen olifanten, zebras, giraffen en leeuwen... Het zouden er
nog meer geweest kunnen zijn, maar wij moeten nog 3 uur van aan de poort van de
Serengeti rijden (vliegen) langs de Ngorongoro tot aan onze lodge die nog 14 km buiten de
Ngorongoro ligt. Bougenvillia Lodge is zeker en vast een upgrade, we krijgen
niet een kamer maar een huisje met salon en open haard, een slaapkamer, een
dressing, een badkamer en een overdekt terras voor ons beide . Voor onze deur
ligt er ook nog een zwembad. Spijtig genoeg kunnen we van dit alles niet veel
genieten want we zijn hier enkel om te slapen en morgen weer heel vroeg te
vertrekken omdat we terug naar de Ngorongoro krater moeten. Er wordt vlug wat
kleren uitgespoeld want alles ziet rood van het stof. Na het diner in een
prachtige eetzaal, kruipen we in bed en dromen natuurlijk van beestjes.
Meals: Breakfast, Lunch, Dinner
Accommodation: Two per Room:Bougenvillia Lodge
Facilities: En-suites, hot water, swimming
pool, bar.
Day 41
zaterdag 14 augustus Tanzania - Serengeti
s Morgens worden we
om 8u opgehaald door vier 4x4 Toyota jeeps, de kleinste voor ons drie en de
drie andere voor de kampeerders. Alle voertuigen vertrekken bijna gelijktijdig
voor een rit van 3uur naar de Ngorongoro krater over goede geasfalteerde banen
aan een snelheid van 70 km/uur. Er wordt gestopt voor een craft market, maar ik
maak van deze stop gebruik om naar de wc te gaan en Jean trekt ondertussen
fotos van de ooievaars die in massa in de bomen zitten. De rommel in dit
winkeltje is onvoorstelbaar. Als je iets wil bekijken, moet je er eerst een
kilo stof afblazen, maar er wordt geboden dat het een plezier is om te beluisteren.
Aan de ingang van de krater moeten de nodige papieren ingevuld worden en kan ik
op jacht gaan om fotos van de baboons (bavianen) te maken. We zien dat een
klein jongetje te dicht bij komt en een van de bavianen haalt uit. Gelukkig
niets erg, maar ik denk nog altijd dat deze beesten gevaarlijker zijn dan
leeuwen. Eens de ingangspoort door verandert de asfaltbaan in een aardeweg vol
putten en stenen die amper breed genoeg is om twee autos te laten kruisen. Om
de Serengeti te bereiken, moeten we eerst klimmen naar de bovenrand van de
krater, doorheen een regenwoud en met een diepe afgrond naast de weg. We rijden
een heel stuk over de bovenrand (de rim) om dan af te dalen naar een immense
vlakte waar we nog een heel stuk door moeten rijden om aan de Serengeti te
komen en de weg verbetert er niet op! Onze gids, chauffeur, Michael, denkt nog
altijd dat hij hier 70 km/uur moet rijden. We hotsen van de ene kant van de weg
naar de andere om zoveel mogelijk putten en rotspunten te vermijden. Echt
gekkenwerk, maar hij kan het!!!
De Serengeti, de naam
afgeleid van de Maasai-taal (Siringet), en betekent letterlijk
"Eindeloze Vlaktes", is een streek van savannes en boslandschappen,
verdeeld over het noorden van Tanzania en het zuiden van Kenia, over een
oppervlakte van ongeveer 30.000 km². Tachtig procent ligt in Tanzania.Het ecosysteem van de Serengeti omvat een aantal natuurparken, waarvan het
Serengeti Nationaal Park het grootste is (14.763 vierkante kilometer = de
helft van België). In deze inmense vlakte leven zo'n 4 miljoen dieren, waarvan
zo'n 1 miljoen vogels. Deze dieren bewegen zich door het gehele park, op zoek
naar water. Jaarlijks leidt deze zoektocht, die begint in de vroege zomer
(oktober), hen ook naar het Masai Mara in Kenia. De streek is beroemd door de migratie die elk jaar plaats vindt rond
oktober, waarbij ongeveer anderhalf miljoen planteneters zich omwille van de
droogte verplaatsen vanuit de noordelijke heuvels naar de zuidelijke vlaktes.
Daarbij moeten ze de Mara-riviercirkelvormige
migratie oversteken. Na
de regens, rond de maand april, gaan ze dan terug via een westelijke omweg. Dit
verschijnsel wordt een genoemd.
Niet alle dieren (met name
wildebeesten, maar ook zebra's en gazelles) overleven de zware tocht - vooral
de rivieren vormen zware passages. De groep wordt dan ook gevolgd door de
'predators', de roofdieren, waaronder leeuwen, cheeta's (jachtluipaarden) en
hyena's.
Onderweg stoppen we aan
een Masai dorp waar we op zang en dans ontvangen worden. Ik wordt door een van
de masai-vrouwen bij de hand gegrepen, krijg een kralen ring rond mijn nek en
wordt verondersteld van mee te zingen. Mensen wat ruiken ze!!! De mannen doen
ondertussen hun gekende dans en er zijn er bij die wel 80 cm hoog springen.
Indrukwekkend. Daarna worden we in het dorp rondgeleid, wordt ons verteld wat
ze eten (vlees, melk en bloed) en mogen we binnen in een van hun hutten. Masai
zijn meestal zeer groot maar Jean moet zich bukken om binnen te gaan en ik kan
er echt niet binnen blijven. Het dak bestaat uit gevlochten takken die
bestreken zijn met koeienmest en binnen brand een open vuur om op te koken
zonder gat in het dak. Letterlijk adembenemend. Ik moet terug naar buiten! Nadat we langs hun handgemaakt halskettingen,
armbanden en andere prullaria gegaan zijn, vertrekken we weer. Ik koop een
zwart-bruin halssnoer.Rond 15u komen we
bij de ingang van het N.P. en onze gids moet weer papieren gaan invullen. Vanaf
hier gaat het dak van de jeep omhoog en beginnen we aan onze game drive. Binnen
in de jeep ziet alles stilaan rood van het stof: dit is ook de kleur van de
grond hier. We willen vlug nog van alles zien want in de Serengetti mag er na
zonsondergang niet meer gereden worden. Onze gids is veel via de radio aan het
praten met Goedy Goedy, de chauffeur van de andere groep. Onze gids doet dit
werk al 11 jaar maar die andere is maar voor de tweede keer op safari in dit
park. Hij roept Mickel regelmatig op om te vragen hoe hij moet rijden of onze
gids vraagt hem of het lukt. Als we fotos willen nemen, moeten we maar stop
roepen of als Michael iets ziet, stopt hij ook. Ik blijk nog altijd een goede
wildspotter te zijn. We hebbenal veel
geluk en zien we: een jackhals, arenden, Thomsongazellen, grandgazellen, leeuwen,
toppis, nijlpaarden, cerval en zelfs
een cheeta. De leeuwen die we zien, worden nauwkeurig geteld want telkens we de
anderen tegen komen, is de vraag Hoeveel leeuwen hebben jullie al gezien? Zij zien er geen en wij wel drie groepen
(ongeveer 13) Juist voor zonsondergang komen we in het camp. In het midden
staat een grote tent waar we zullen eten en de slaaptenten liggen er in een
halve maan rond. Voor het eten willen we wel douchen want ons haar staat stijf
van het rode stof, maar we moeten wachten tot het water warm is en we krijgen
maar 20 liter per man. Als het water warm is, wordt dit in een zak gegoten en
omhoog getrokken. Je stortbad laten werken, heel simpel: trek aan een ketting
en het water loopt, trek aan een andere en het stopt. Het is zoals je ooit wel
in een film gezien hebt. Jean en ik lukken er in om beide met 20 liter warm
water te douchen, van water sparen gesproken! Een misverstand, natuurlijk. Het is
een heel comfortabele tent met een dubbel bed, een wc, een lamp ( jawel, op
elektriciteit).Voor we gaan eten worden de fotos nog vlug op de computer
gezet. Een Frans koppeltje dat op huwelijksreis is, vraagt ons om de fotos van
hun toestel op hun externe schijf te zetten want zij hebben geen laptop mee. Na
het eten bij het licht van petroleum lampen, worden we naar onze tent begeleid
en wordt ons gezegd onze tent niet meer te verlaten. Het kamp heeft geen
omheining en de wilde dieren kunnen er vrij tussen de tenten rond lopen. s
Nachts slaap ik als een roosje en Jean hoort allerlei geluiden; hij denkt van
jackhalzen of hyenas of ???
Vandaag is het heel
vroeg opstaan, want we hebben de langste rit van de tour voor de boeg en de
wegen zijn meestal zeer slecht. Onderweg wordt er gestopt om de watervoorraad
aan te vullen. Bijna iedereen koopt water, maar wij hebben er nog voldoende. Van
zodra de deur van de truck open gaat, staan er een aantal zwartjes die hun nootjes
en koekjes aan ons verkocht willen krijgen. Na de bevoorrading vertrekken we
onmiddellijk enmaar rijden, rijden en
rijden .doorheen vele kleine dorpjes. Tijdens onze lunchstop vindt Leona (onze
84-jarige New Yorkse ja, dit is geen typfout!!)) een heel jong schaapje in
een sisalplantage. Ze geeft het aan enkele meisjes die ons van op afstand staan
te bekijken, maar natuurlijk hebben we eerst geprobeerd om het wat melk te
laten drinken.De meisjes maken
duidelijk dat het schaapje bij hen hoort en ze nemen het dan ook vlug mee. Cassidy
laat ons zien hoe hij als kind van de sisalbladen draden maakte. In de namiddag
stopt de truck en Cassidy komt ons vertellen dat we niet veel geluk hebben want
we kunnen de top van de Kilimanjaro
niet zien maar wel Mount Meru die er
juist naast ligt en maar iets lager is.
Na 14 uur door elkaar geschud te zijn op de
slechts mogelijke wegen, met de ene omleiding na de anderein enorme stofwolken en na het aanschuiven in
files om door Arousha te geraken,
komen we op de camping toe zonder veel gezien te hebben. De wegen, de wegenwerken,
het stof, de armoede, de vrachtwagens en de zotte chauffeurs, zullen we niet
vlug vergeten. Dit is niet voor doetjes!!
We hebben onze bagage
nog maar net naar de kamer gezeuld en ik ben juist begonnen met herpakken, als
we geroepen worden voor een briefing over onze trip in de Serengeti. Een Nederlandse bitch komt wat uitleg geven en het
geld inzamelen. Omdat alles in de voorziene lodges volgeboekt is, wordt er ons
een alternatief geboden dat een up-grade zou zijn: de eerste nacht in een luxe tentenkamp
in de Serengeti zelfen de tweede nacht
in een lodge 14 km buiten de Ngorongoro krater. Nu als we de trip willen maken,
hebben Rachel (de Zwitserse) en wij geen keuze dan op het voorstel in te gaan. Slapen
in een van de Nomad-tentjes zonder slaapzak lijkt ons geen goed idee!! Leona
weent van ellende als de Nederlandse (bitch) haar dollarbiljetten niet wil
aannemen en Andrew heeft hetzelfde probleem. De biljetten zijn van 2000 en er
zit geen kleur op; ze moeten van na 2002 zijn en met kleur! In de Europese
banken worden ze nochtans gegeven en hier worden ze meestal ook nog vlot
aanvaard.Iedereen helpt een beetje met
ruilen van biljetten en iedereen kan uiteindelijk mee. Guan mekkert naar
gewoonte weer wat tegen iedereen over zijn centen, maar niemand die daar nog
aandacht aan besteedt.
Ik wil voor het eten
nog vlug een douche nemen, maar er komt enkel koud water uit de kraan. In
plaats van een lekker, verkwikkend stortbad wordt het een vlug wasje.
Na het avondeten
kruipen we (toch een beetje geradbraakt) in ons bed met de Serengeti in t
vooruitzicht. Ik heb er jaren van gedroomd, boeken en documentaires over
bekeken en nu wordt het werkelijkheid.
Meals: Breakfast,
Lunch, Dinner
Accommodation:
Two per Room: Meserani Oasis www.meseranioasis.com
Day 39 -
donderdag 12 augustus 2010Tanzania - Dar es Salaam
Na het ontbijt wordt
alles ingepakt en naar de receptie gebracht waar we om 10u opgepikt worden door
ons busje. In sneltreinvaart gaat het in de richting van Stone Town waar we om
12u30 de boot naar Dar es Salaam
moeten nemen. Er wordt eerst nog gestopt bij een bank want sommigen moeten nog
geld hebben. Om 11u 45 worden aan de haven gedropt. De nodige papieren invullen
en de uitreisstempel van Zanzibar halen en dan wachten tot we aan boord mogen
gaan. Ik merk dat we niet met ons oud bootje van vorige keer gaan, maar met een
nieuwe catamaran. Deze is veel breder, nieuwer en uitgerust met airco. Ik denk
aan de voorspelling van het duikcentrum en neem iets tegen zeeziekte ook al
staat er maar een beetje wind. Ben ik blij dat ik dat gedaan heb!! Zeker 85% is
zeeziek geworden. Ik heb een sterke maag voor zo iets, maar dit moest toch echt
geen half uur langer geduurd hebben of ik had ook een zwart kotszakje moeten
gebruiken. Jean weet weer van niets en zit rustig naar buiten te kijken terwijl
iedereen rond hem over kop gaat en ik mijn hoofd in mijn pull steek om de
kotsende mensen niet te zien en zingen, zingen, dan hoor ik ze niet!!! Ik zit
dan nog juist onder een blazer van de airco. Ik vraag aan Jean op een bepaald
ogenblik of ik nog geen ijspegels aan mijn neus heb hangen.
Als we uitstappen,
staat Cassidy ons op te wachten met het nieuws dat Bernard onze chauffeur onder
een wagen gesukkeld is en naar het ziekenhuis gebracht werd met een gebroken
arm en een paar gebroken ribben. We nemen de overzet (5 min in een enorme
mensenmassa) en komen terug bij onze truck, Freddy, terecht, maar wel met een
nieuwe bestuurder. Daar is Nomad, de reisorganisatie, blijkbaar heel straf in,
want als er iets gebeurt, staat er onmiddellijk iemand anders klaar. We rijden van
Daar es Salaam terug naar ons huisje op palen in Kipepeo. Guan, de Spanjaard, wil een upgrade naar een kamer doen,
maar hij heeft weer geen geluk. Naar gewoonte zaagt hij weer bij iedereen die
ook maar even wil luisteren.
s Avonds komt Bernard
nog even langs met zijn arm in het gips en wij gaan met een enveloppe rond voor
een tip. We nemen afscheid en we kijken uit naar een rustige nacht, want de
ramadam is vandaag begonnen dus kan er niet gefeest worden en zullen we niet
heel de nacht naar de muziek van de verschillende bars op het strand moeten
luisteren. We vragen extra dekens, hangen onmiddellijk de handdoeken voor de
tochtgaten en slapen deze keer heerlijk. Het Zanzibar-avontuur is achter de rug
en het zal een wondermooie herinnering blijven. Als we nu op tv een
reclamefilmpje zien met parelwitte stranden zullen we terugdenken aan de
baaitjes van Zanzibar.
Meals: Breakfast,
Dinner
Accommodation: Two per
Room: Kipepeo Camp
www.kipepeocamp.com
Facilities:
Water not drinkable, En-suites, hot showers, bar.
Day 37/38 dinsdag 10 woensdag 11 augustus 2010Zanzibar Tanzania
Dinsdag 10/08
s Morgens vertrekken we om 8u naar Nungwi in het noorden van het eiland. Onderweg stoppen we de spice tour te doen. Hier kunnen we zien hoe de kruiden eruit zien als ze nog aan de planten groeien. De rondleiding gebeurt in een onderzoekscentrum. Dit instituut maakt deel uit van een landbouwschool en de plaatselijke boeren kunnen hier of in de school altijd gratis terecht met hun vragen. Tijdens de tour zien we hoe: vanille, kruidnagel, peper en nog vele andere kruiden er vers uitzien. Van elke plant krijgen we een stukje in onze hand en kunnen we van de geuren genieten. De restjes kunnen we in friethorentje, gemaakt uit een bananenblad, steken. Ondertussen zijn twee jonge kerels uit bananenblaren voor iedereen een mandje, voor de mannen een das en een hoed, voor de vrouwen een hangertje in de vorm van een kikker, aan het vlechten. Bij de palmbomen maken we kennis met Mr. butterfly die enkel met behulp van een koord, om zijn voeten bij elkaar te houden, behendig als een aap langs de stam naar boven klimt. Ondertussen zingt hij en stelt zijn kunstjes ten toon. Eenmaal boven worden er een paar kokosnoten los gehakt en we mogen per twee de melk van deze, nog niet volledig rijpe noten, drinken en het vlees proeven. Lekker!! Deze vruchten hebben nog geen harde schil en het sap is minder sterk van smaak, terwijl het vlees veel malser en minder naar coco smaakt.Op het einde van de rondleiding mogen we allerlei vruchten proeven, sommige ervan kennen we en anderen zijn totaal nieuw, maar daarom niet minder lekker. We kopen wat pakjes kruiden en wat jasmijnextract voor oma. Nu weet ik dat witte, zwarte en rode peper van dezelfde plant komen!!! Na wat gehots en gebots komen we terug op de grote baan dus kan onze chauffeur weer gaan rijden als een Formule-1 piloot.. In Nungwi aangekomen, rijden we langs een heel smal zandbaantje naar de kunst. Langs deze weg(?) liggen alle hotels en resorts, van comfortabel naar luxe. Wij zijn al heel tevreden met goed en nadat we onze zakken in de kamer gedeponeerd hebben, trekken we samen met Rachel op zoek naar een restaurantje. In ons resort zijn er twee en het menu lijkt ons het beste voor de lunch. Als we toekwamen heb ik een craft market gezien dus gaan we die zoeken en vinden ze. Een rode kom wordt ons door de verkoper nagebracht voor minder dan ¼ van de oorspronkelijke prijs.
We gaan op zoek naar info over de duikcentra en Jean en Paul (de Canadees) gaan morgenvroeg om 8u van wal. We eten in een van de restaurantjes op palen boven de zee met een machtige zonsondergang op de achtergrond. Dit is genieten. Als de anderen naar de bar trekken, kruipen wij in ons beddeke.
Meals: Breakfast
Accommodation: Two per Room: Amaan Bungalows www.amaanbungalows.com
Facilities: En-Suites, hot showers, coffee shop, laundry services, bar.
Route: StoneTown to NungwiBeach
Travel time: ±2 hrs
Woensdag 11/08
Om 7u ontbijt in het restaurant van ons hotel en dan op naar het duikcentrum. Pak aantrekken en alles uitproberen en Jean vertrekt voor twee duiken. Ik wandel tot 12u langs het strand, raap wat schelpjes en geniet van het uitzicht. Dit zijnBounty-stranden!!
Om 13u30 is Jean terug, vol verhalen van wat hij allemaal gezien heeft en het meest sensationele vond hij de schelp van de zeemeermin (we weten niet hoe dat juist heet). We trekken terug op verkenning en wandelen boven op de rotsen naar het zuiden want door de vloed zijn er nu nog enkel kleine standen. Dit geeft niet want zo krijgen we een indruk van de andere hotels en er zijn er zeer luxueuze bij. Hoe verder we naar het zuiden gaan, hoe vaker we door de Masai in het Italiaans worden aangesproken tot we bij een luxe resort aankomen waar we niet binnen mogen. De Masai bewaker tracht ons dit met handen en voeten in het Italiaans duidelijk te maken, maar hij kent geen woord Engels. Op de terugweg gaan we op een strandterras zitten om wat te drinken en van de laatste zon en de zonsondergang te genieten, want voor morgen wordt bewolkt en stormachtig weer voorspeld. We komen van Tracy ( de Australische) te weten dat Cassidy haar groepsverantwoordelijke heeft gemaakt en dat hij naar Dar vertrokken is.Jean heeft zin om eens een lekkere côte à los te eten, maar er is geen vlees te bekomen want de levering uit Stone Town is niet aangekomen. Terwijl we op ons eten wachten is de wind aangewakkerd en begint het te regenen, we moeten dus naar het overdekte terras verhuizen. Na het eten blijven we nog wat napraten en dan naar bed want in Afrika zijn we altijd vroeg moe.
Meals: Breakfast
Accommodation: Two per Room: Amaan Bungalows www.amaanbungalows.com
Facilities: En-Suites, hot showers, coffee shop, laundry services, bar.
Day 36 maandag 9 augustus 2010Zanzibar - Tanzania
Vandaag staan om een schappelijk uur op, want om 8 uur worden we met Freddy tot aan de overzet gebracht. Van hier gaat alles te voet of met huurbusjes gebeuren. Aan de overzijde gaan we met Cassidy naar een parking waar zon busjes staan. Van zodra die mannen ons in het oog krijgen, lijkt het of er een zwerm vliegen op ons gelost wordt. Na een paar minuten worden we naar een bepaald busjes verwezen, de goedkoopste die hij gevonden heeft,want hier wordt altijd voor allesover de prijs onderhandeld. We worden op een plein voor de kantoren van de ferry afgezet en krijgen een uur de tijd om naar de bank te gaan om ons van de nodige Tanzania shillings te voorzien. Om 10u30 schepen we in en natuurlijk is het wat drummen om een plaatsje te veroveren. De overzet duurt ongeveer 2 uur met een kalme zee en een Tanzaniaanse film, zonder ondertiteling die we dan ook nog twee maal te zien krijgen. We nemen hier afscheid van onze twee Hollanders, want die trekken alleen rond op Zanzibar.
Hoewel Zazibar tot Tanzania behoort, moeten we de immigratiedienst voorbij, want we moeten een inreisvisum krijgen omdat Zanzibar zich als een onafhankelijk land beschouwd. We worden door een busje naar ons hotel in Stone Town gebracht.
Stone Town (Mji Mkongwe in Swahili) is het oude deel van de hoofdstadZanzibar op het eiland Zanzibar in Tanzania.De oude stad is gebouwd op een driehoekig schiereiland aan de westelijke zijde van het eiland. De stad bestaat uit een wirwar van kleine, smalle straatjes met huizen, winkels, bazaars en moskeeën. Het doet ons wat denken aan het zuiden van Spanje. Je kan je hier alleen verplaatsen te voet, per fiets of motorfiets. Auto's kunnen de smalle straten niet in.De architectuur is een combinatie van Arabisch, Perzisch, Indisch en Europees. De Arabische huizen zijn het meest herkenbaar door de grote houten deuren (met houtsnijwerk) en veranda's. Er werd pas steen gebruikt om te bouwen vanaf 1830.
De stad was het centrum van handel tussen Oost-Afrika en Azië en Afrika voor de kolonisatie die aan het einde van de 19e eeuw begon. Specerijen (kruidnagels) waren populaire exportproducten en worden nu ook nog volop uitgevoerd. Stone Town staat op de Werelderfgoedlijst.
Nadat we onze koffers in het Shangani Hotel hebben gedropt worden we gelost. Jean en ik trekken naar het strand waar we met zicht op de zee en onze voeten in t zand lunchen. Jean eet barracuda en ik een spaghetti met zeevruchten. Daarna wordt het stadje verkend. De winkeltjes zijn heel leuk en ik koop een paar sjaals. We komen nog bij twee Masai boys terecht en ik laat mij een blauw halssnoer en oorringen aansmeren, maar ze waren zoooooo lief!! Ze moeten dan natuurlijk ook op de foto. We zien de zon zakken en als we op de afspraakplaats komen voor cocktails in Africa house is het bewolkt. We eten hier s avonds op het dakterras en nemen nu al afscheid van Judy en Evelien, die morgen naar huis vertrekken. We gaan even lang het hotel en trekken dan naar de Mercury bar. Zanzibar is immers de geboorteplaats van Freddie Mercury. Rond 11u gaan Jean, Rachel en ik terug naar het hotel. Guan, de Spanjaard, gaat met ons mee, maar we spelen hem natuurlijk weer kwijt. We slapen hier heerlijk, maar ik heb wel een lift nodig om in mijn bed te geraken want dat staat zeker 1m van de grond.
Meals: Breakfast
Accommodation: Two per Room: in StoneTown: Shangani Hotel www.shanganihotel.com
Facilities: En-Suites, hot showers, coffee shop, laundry services.
Day 35 - zondag 8 augustus 2010Tanzania Dar es salaam
Ontbijt om 5u en we hebben terug een lange dag in de truck voor de boeg.
Het rijden is hier levensgevaarlijk. De vrachtwagens rijden hier als maniakken op baantjes waar je nauwelijks met twee naast elkaar kan rijden. De wrakken van gekantelde vrachtwagens zie je in de hellingen en langs de straat. We vorderen traag en rijden door Boabab Valley. Overal waar je kijkt, zie je ze staan: machtig mooie bomen in allerlei groottes en vormen. Er lijkt wel geen eind aan te komen en na een drietal uren komen we terug in de bewoonde wereld. Langs de straat lopen nog altijd veel mensen en heel Tanzania lijkt wel op een markt. Overal zie je stalletjes met alle mogelijke koopwaar en dan bedoel ik ook letterlijk alles; van zetels tot doodskisten, kleding, gekookte kip, maïs, fruit en noten, noten en nog eens noten. Wat ook opvalt, zijn de moskeeën, de mannen in witte gewaden en de gesluierde vrouwen. Tanzania bestaat overwegend uit moslims. Na de lunch rijden we door Mikumi National Park. We hoeven geen ingang te betalen omdat het voor ons een doorgangsroute is, maar we mogen dan ook nergens langs de baan stoppen als we wild zien. Omringd door de Uluguru Mountains in het noorden en de Rubeho Mountains in het zuidoosten liggen de groene vlaktes Mikumi National Park. In Mikumi leven olifanten, giraffen, buffels, zebras, elanden, wildebeesten en leeuwen. De hoofdweg die wij nemen, dwars door het park, verdeelt het in een noordelijk en zuidelijk deel. Na nog eens 4 uur rijden komen we in de buurt van Dar es Salaam. Dar es Salaam (دار السلام, letterlijk: Huis van Vrede), vroeger Mzizima, ligt in het oosten van Tanzania. Het is de grootste stad en de belangrijkste haven van het land, met circa 2,5 miljoen inwoners. Het was vroeger de hoofdstad en is nog steeds het economische centrum van Tanzania. De stad ligt aan de Indische Oceaan en hier wordt de export van koffie, katoen, sisal, en huiden afgehandeld. Verder worden er levensmiddelen, textiel, cement en geneesmiddelen voor de lokale markt geproduceerd. Een ware heksenketel. Iedereen lijkt hier op straat te leven en te lopen tussen de hopen afval, alle vrachtwagens toeteren en trachten elkaar van de baan te rijden. Een mensenzee, een stinkende mesthoop Rond 15u nemen we de ferry naar de overzijde van het havenkanaal, rondrijden zou minstens 2 uur duren. Na de korte overzet (5 min) is het nog vijftien minuten rijden. De tenten worden op het strand opgezet en wij krijgen een duplexhuisje met een terras en een immensbed, maar we liggen een heel eind van de groep af. Na het eten is er nog een briefing, want morgen vertrekken we naar Zanziabar. Vlug naar huis want Jean moet onze rugzakken nog pakken met de nodige kleren voor drie dagen, want meer bagage mogen we niet meenemen. Ik neem iets tegen de hoofdpijn en de keelpijn en ben aan t hoesten. Ik hoop dat het vlug voorbij gaat!!
Meals: Breakfast, Lunch, Dinner
Accommodation: Two per Room: Kipepeo Camp www.kipepeocamp.com
Facilities: Water not drinkable, En-suites, hot showers, bar.
Day 34 zaterdag 7 augustus 2010 Tanzania Iringa
s Morgens vroeg uit de veren, ontbijten, fotootje van de zonsopgang boven het meer en we starten voor twee lange dagen in de truck. In t voorbijrijden kijken we nog een laatste keer naar de vrouwen die de was doen in het meer en de mannen die hun netten uitwerpen. Wondermooi. We zouden het al moeten gewoon zijn, maar toch staan we nog verbaasd te kijken als de kinderen ons roepend en wuivend nalopen. Volwassen vrouwen kijken ons vriendelijk aan vanonder de takken of emmers water die ze op hun hoofd dragen. s Middags lunch aan de kant van de baan met lekkere mangos nadat we de grens met Tanzania overgestoken zijn. Hier is er, als dat nog kan, nog meer armoede en de mensen zijn ook niet meer zo vriendelijk. Als we willen fotograferen, roepen ze ons kwaad toe. Ik vind dit volkje al niet meer zo mooi als de Malawiërs. Tijdens een van onze bushstops neemt Cassidy mij even terzijde om te zeggen dat ze voor een verrassing voor Jean zijn verjaardag gaan zorgen.
We verlaten de Grote Slenk en we komen stilaan tussen de bergen. Het land is hier vruchtbaarder en overal zie je theeplantages en bananenbomen. We rijden door tot na zonsondergang en komen dan aan in Iringa waar we in nieuw gebouwde stallen slapen. Het zijn mooie kamers onder een rieten dak. De kamers zijn de enige plaats op het kamp waar elektriciteit is. Na onze wasbeurt hebben we afgesproken in het restaurant om bij kaarslicht te eten. We krijgen een groentensoepje en daarna rijst met een stoofpotje. Als we thuiskomen, zal ik de eerste maand zeker geen eenpansgerechten klaar maken! Als dessert wordt er een chocoladecake gebracht met kaarsjes op, die Jean mag uitblazen. Morgen wordt hij 63, maar Cassidy wou het vandaag al vieren omdat het inDar es Salaam te moeilijk zou zijn en sommige mensen de groep verlaten. Na onze drank betaald te hebben in de bar (alles bij kaarslicht) aan een zwartje dat echt NIET kan tellen, kruipen we moe onder ons muskietennet, maar het is een heerlijk bed.
Meals: Breakfast, Lunch, Dinner
Accommodation: Two per Stable: Kisolanza Farm www.kisolanza.com
Facilities: Water not drinkable, shared ablutions, hot showers, bar, restaurant.
Day 32/33 - donderdag 5 - vrijdag
6 augustus 2010Central Lake Malawi
Na een laat ontbijt om 8u3O trekken we nog even naar
het water want om 11u moet onze kamer ontruimd zijn en na het middageten worden
we weer in een mini-busje gepropt. Als het mogelijk is, is dit geval nog
kleiner dan het vorige en nu moeten we nog wat tenten meenemen. Dit wordt een
echte martelgang. Halfweg in Mzuzu zou Freddy ons oppikken, maar die heeft
NATUURLIJKAFRIKAANSE vertraging. Als we
hier blijven wachten, zijn we veel te laat nog op de baan en dat is hier echt
geen lachertje dus terug dat godverdomde ding in... Jean verhuist naar een stoel
waar zijn rug niet meer in twee gebroken wordt, maar ik behoud mijn
opklapstoeltje dat rechts zeker 10cm hoger zit dan links. Terug afzien. Ik kan
mij alleen rechthouden door met mijn linkerelleboog tegen de stoel naast mij te
duwen. Jean moet met zijn benen wijd gespreid zitten want de klapstoel van de
rij ervoor zakt door naar achter. Als we dit overleven kunnen we nog veel
hebben. Moe en pijnlijk komen we om 19u aan nadat onze chauffeur als een maniak
over de pikdonkere baantjes geraasd heeft. Ons hutje lijkt niet veel soeps en
na het avondeten van 21u30, kip met rijst en wat groentenmengeling, kruipen we
onder wol. Eerst wordt er gejuicht als Freddy de kampeergrond oprijdt. Hebben
we die truck gemist!!! Hij is veel minder comfortabel dan Janis die ons van
Kaapstad naar Victoria Falls bracht maar nu lijkt het wel een luxekar na drie
ritten in zon aftands busje. Bernard krijgt een knuffel.
We voelen elke spier in ons lijf en we liggen dan nog
op een oude springveren matras. Het wordt hier s nachts ook bitter kou.
s Morgens gewekt door de vogeltjes en door de
werkmannen die hiernaast een huisje aan t bouwen zijn. Ons hutje valt in t
daglicht nog mee. We zien door de plankenvloer, de gekkos kruipen over de muur
en op een bepaald ogenblik springt er een kikker op mijn been en dat in onze
kamer. We zien hier wel geen spinnen of ander ongedierte: gelukkig maar. Na het
ontbijt trekken we allemaal naar het strand waar we ons verspreiden. Jean en ik
gaan kijken bij de vissers en de dames die onze was doen in het meer en dan alles
te drogen leggen op de steentjes van het strand. We zitten in een grote baai
die weer bestaat uit kleinere baaitjes en alles is omboord door bergen die
begroeid zijn met een tropisch woud. Het is hier weer adembenemend mooi. In t
Engels zou ik zeggen Amazing. We wandelen een paar uurtjes en zijn om 12u3O
terug voor een lekker slaatje met avocados. We trekken even naar een lokaal
marktje voor de poorten en laten 6 sleutelhangers maken (niet voor Jan en Elke)
want die hebben er zelf al eentje. Na de middag steekt de wind weer op en na
een uurtje houden we het voor gezien op het strand, douchen en gaan aan de bar
hangen. De uitbaters blijken Nederlanders te zijn en ze zijn bereid tot een
aangename babbel waarbij ze hun plannen uitleggen om uit te breiden. Ik geraak eindelijk terug op schema met de blog
en wens mijn broertje nu een gelukkige verjaardag want ik weet niet of ik zal
kunnen smsen. Op internet geraak ik hier, maar telefoneren is niet mogelijk.
Begrijpen wie het begrijpen kan!!! Het hout van de braai is rood gloeiend dus
gaan we nu eten en daarna waarschijnlijk nog wat napraten en dan terug ons bed
in. Ik heb wel een extra deken gevraagd, want vorige nacht was het hier koud en
nu weet ons velleke wat van de zon en de wind dus ..
Meals: Breakfast, Lunch, Dinner
Accommodation: Two per Room: Chitimba www.chitimba.com
Facilities: Water not drinkable, shared ablutions,
bar, restaurant and beach.
Day 31
woensdag 4 augustus 2010Central Lake Malawi
We worden om 6u gewekt in Kanda
Beach door de golven van het meer. Ja, enorme golven en dat op een
ingesloten meer. Er staat dan ook een heel sterke wind en de lucht ziet er maar
somber uit. Dit was bedoeld als een rustige dag aan het strand.Het Malawimeer is het meest zuidelijk gelegen meer in de grote slenk, die
loopt van het Jordaandal via de Dode Zee en Rode Zee tot in oostelijk Centraal
Afrika. Het meer werd ontdekt door de befaamde Schotse ondekkingsreiziger en missionaris David Livingstone en stond oorspronkelijk
bekend als het Nyasameer, Nyassameer of het Niassameer.
Het woord 'nyasa'is een veelgebruikt
woord voor "meer" in de talen rondom het meer.Het meer maakt onderdeel uit van de lijst van
het werelderfgoed van de UNESCO.Het Malawimeer is het
derde meer van Afrika met een oppervlakte van ca 30.000km2. Het is ca 580 km
lang, 90 km breed en meer dan 700 m diep.
Om 8u30 ontbijten we en gaan dan eindelijk eens op
internet om de blog van de voorbije dagen te plaatsen, we kunnen smsjes sturen
en telefoneren eens naar oma. Dat was al een hele tijd geleden. Als Afrika ooit
zijn achterstand op de andere continenten wil goed maken, zullen ze nog hard
aan hun communicatiesystemen moeten werken. Na de lunch is de hemel opgeklaard
en we gaan zwemmen in het meer. Het lijkt meer op de Indische Oceaan dan op een
meer. Hele hoge golven en zeer sterke stroming. Jean besluit om niet te gaan
duiken en ik ben er maar wat blij om. We liggen wat op het strand en om 16u
maken we ons klaar want er wordt voor onze huisjes een feestje georganiseerd
waarvoor we ons moeten verkleden. Jean gaat als travestiet en ik als Hawaïaanse
beauty!!! (De fotos hieronder zijn niet voor publicatie!). Guan, de Spanjaard,
is in zijn nopjes want de sangria die hij klaarmaakte, vloeit rijkelijk.
Andreas, de Italiaan, bereidt penne met een tomatensapje en ook dat gaat er
vlot in. Na het eten wordt er van de cake met Malawiaans goud geproefd en ook
dat gaat er vlot in. Om 22u ligt iedereen te apengapen en wij trekken ons mooi
terug in ons hutje op het strand. Nu nog afwachten of Freddy, onze truck, er
morgen geraakt. We moeten normaal vroeg vertrekken om 350km meer naar het
Noorden te geraken maar we hebben besloten om tot de middag te wachten op
nieuws van Bernard, onze achtergebleven chauffeur.
Meals:
Breakfast, Lunch, Dinner
Accommodation:
Two per Room: Kande Beach www.kandebeach.com
Facilities:
Water not drinkable, shared ablutions, bar, craft market, restaurant and beach.
Day 30 dinsdag 3 augustus
2010Central Lake Malawi
Vandaag is
het vertrek al gepland om 6u30 omdat we het stukje hel terug door moeten en
Bernard rond de middag in Kande Beach wil zijn. Maar als we opstaan en Jean de
gordijnen optrekt om wat licht te hebben (er is enkel elektriciteit van 17u tot
ongeveer 23u), is het aan het regenen. Na het ontbijt vertrekken we in de hoop
dat we niet gaan vast rijden, maar al 500 meter na ons vertrek is het al zover; Freddy zit vast. Iedereen
moet er uit en helpen duwen om de truck los te krijgen, maar niets helpt, hij
zakt alleen wat dieper in de modder. De 4x4 van de lodge wordt er dan maar
bijgehaald om Freddy mee uit de greppel te trekken. Telkens hij wat uit de gracht
loskomt, glijdt hij er weer in en telkens zakt hij wat dieper in de modder. De
eigenaar van de lodge belt rond om een tractor te laten komen maar, die kan ten
vroegste de volgende dag komen. Ondertussen zijn alle vrouwen, Dirk en Jean
terug naar de lodge gegaan en slechts een 6-tal dapperen trachten ons vervoer
weer op de baan te krijgen. Alle pogingen mislukken en er wordt beslist om een
busje voor 22 man en een pick up te huren om ons via een smallere maar beter
berijdbare baan weg te brengen. Om 14 u komt ons nieuw vervoer eraan en
ondertussen hebben wij alle bagage, de tenten en het hoognodig kookgeriefnaar een kruispunt gedragen waar de pick up het
kan komen opladen. De rugzakken, het drinken en eten moeten mee terug gedragen
worden naar de lodge waar de taxibus op ons wacht. Dit is ECHT Afrikaans:een aftands
vehikel waar iedereen juist in kan en waar alle beenruimte door onze handbagage
wordt ingenomen: dat belooft om zo een 5-tal uren te moeten rijden. Onderweg
wordt er in Mzuzu gestopt om eten te kopen en wij kunnen vlug nog wat water
inslaan. Na de aankopen gaan de sardines terug in hun doosje tot we rond 20u in
Kande Beach aankomen. Iedereen kruipt geradbraakt uit het busje, de bagage en
tenten worden afgeladen. Jean en ik worden naar ons huisje aan het stand
gebracht en ook hier ontbreekt alle komfort, 2 bedden met muskietennetten en
een lamp en daarmee is de kous af. Geen stopcontact, geen wc en geen douche:
die zaken moeten gemeenschappelijk gebruikt worden. Een lichtpuntje is dat we
mogen gaan eten in het restaurant van de camping, maar heel speciaal is dit ook
niet; rijst en een stoofpotje.
Moe en door
elkaar geschud kruipen we rond 22 u in ons bed.
Meals: Breakfast, Lunch, Dinner
Accommodation: Two per Room: Kande Beach
www.kandebeach.com
Facilities: Water not drinkable, shared ablutions,
bar, craft market, restaurant and beach.
Day 29 - maandag 2 augustus 2010Malawi -LuwawaForest
Om 8u3O lekker Engels ontbijt in de eetkamer van de
lodge i.p.v. naast de truck. Het is hier aardig koud en het regent pijpenstelen.Luwawa
Forest ligt in de Viphya Mountains ongeveer 1200 m boven de zeespiegel. Het is
een van de grootste aangelegde wouden van Oost-Afrika: vooral naaldbomen en
lokale bomen.De houtindustrie is hier
druk doende met de ontginning. We zien alleen nergens geen nieuw aangeplante
boompjes?!?
Alle plannen van iedereen vallen in duigen door de
regen en we besluiten allemaal geduldig te wachten tot dit weertje overtrekt.
De meesten lezen een boekje spelen Monopoly of domino of schrijven wat in hun
dagboek. s Middags sla, tomaten, geraspte kaas en een schelleke worst met
brood en dit voor de zoveelste keer. Na de middag klaart het op en wordt er
gewandeld en gevist (zonder succes). Wij trekken ook eens naar het meer en
genieten van het prachtige uitzicht. We hebben het etensuur verkeerd verstaan
en Cassidy komt ons halen omdat hij dacht dat er wat mis was. Ze hadden al een
bordje met rijst en een stoofpotje van vlees en worteltjes naast het vuur
klaargezet. Er wordt nog wat nagepraat aan het open kampvuur en we trekken
vroeg onder de wol. Het is hier nu ijskoud. Ik sta s nachts op om een pull aan
te trekken boven mijn pyjama en dat met twee dekens en een sprei. Waar is die
Afrikaanse zon en warmte?
Meals: Breakfast, Lunch, Dinner
Accommodation: Two per Room: LuwawaForest
www.luwawaforestlodge.com
Facilities: Water not drinkable, shared ablutions,
bar, restaurant.
Day 28
zondag 1 augustus 2010Malawi -Luwawa Forest
Om 4u45
loopt de wekker af en ditmaal worden we door niemand gewekt of naar het kamp
gebracht. Vlug ontbijt en dan dezelfde hotsende baan terug. 100 km in 4u!!!!!
We rijden de grenspost tussen Zambia en Malawi
over en beginnen zo aan ons zesde land op dit continent. Ons bewijs van
inenting tegen gele koorts wordt even bekeken en we krijgen vlot de nodige
stempels. Omdat we vandaag weer veel kilometers onder de wielen geschoven
krijgen, wordt er in het eerst dorp de enige langere stop gemaakt. We staan
hier juist naast een enorme markt waar je alles kan vinden in de mooiste
kleuren en net in stapeltjes en rijen gelegd. De gids vertelt ons dat er in Malawi
op zondag in alle dorpen een markt is, dat de mensen vaak buiten bij mekaar
zitten en er veel voetbal gespeeld wordt.
Wat
direct opvalt bij onze aankomst in Malawi is de vriendelijkheid van de lokale
bevolking. Men noemt dit land natuurlijk niet voor niets 'het warme hart van
Afrika'. Malawi is dichtbevolkt en overal zie je kleine, traditionele, dorpjes.
Het zuidelijke deel van Malawi is het meest gecultiveerd, in het noorden
bevindt zich nog ruige natuur. Malawi is in tegenstelling tot de buurlanden
geen safaribestemming. De nadruk ligt hier op de Afrikaanse cultuur en het
afwisselende landschap. De grootste trekpleister in Malawi is ongetwijfeld het
immens grote Lake Malawi waar we binnen twee dagen naartoe trekken. Bij de dorpspomp wisselen de vrouwen de laatste nieuwtjes
uit en lopen dan met hun volle metalen emmers op hun hoofd weer naar huis.
Langs de kant van de weg ontstaan minimarktjes, totdat alle tomaten, suikerriet
en yams van eigenaar zijn verwisseld.
De rest van
de dag is het rijden, rijden en nog eens rijden over goed berijdbare wegen
(oef) tot we aan de laatste 10 km beginnen. De weg naar Luangwa NP was hierbij
vergeleken slechts het vagevuur, maar na ongeveer een uur komt er einde aan
deze HEL! We komen aan in Luwawa Forest
Camp in de Highlands van Malawi. Iedereen stapt geradbraakt uit en kan zijn
tenten beginnen opzetten en de 5 van de accomadated tour worden naar hun logies
gebracht. We krijgen een chalet waar 5 personen kunnen slapen en dat voor ons
tweetjes, met een terras en badkamer. Om 20 uur is het avondeten (macaroni met
een kaas en tomatensaus) en wordt er besproken wat er morgen gaat gebeuren.
Sommigen gaan een grote geleide of een kleinere wandeling rond het meer maken,
een deel gaat mountain bikken of wat uitrusten. sAvonds gaan Jean en ik iets
drinken in de bar en we maken een babbel met de Engelse eigenaar die hier al 20
jaar woont. Bijna iedereen komt afgezakt naar de bar - eetzaal, waar een open
haard brandt, want buiten is het erg koud geworden. Rond 22u30 kruipen we ons
bed in. s Nachts maak ik Jean wakker omdat ik denk dat het regent. Het blijkt
niet te regenen maar te gieten. Dat voorspelt niet veel goeds voor morgen.
Meals:
Breakfast, Lunch, Dinner
Accommodation:
Two per Room: LuwawaForest
www.luwawaforestlodge.com
Facilities:
Water not drinkable, shared ablutions, bar, restaurant.
Route: SouthLuangwaNational Park to LuwawaForest.
±400 km
Day 27 zaterdag 31 juli 2010Zambia - South Luangwa National Park
Verdomme. Om 6u roepen ze ons op omdat ze denken dat
we meegaan met de ochtend gamedrive. Anders worden we nooit gewekt en nu
grgrgr Slapen doen we natuurlijk niet meer dus lopen we maar wat rond, nemen
fotos van de dieren aan de rivier, eten een boterham, doen de vaat van de
anderen en borstelen Freddy uit. Om 11u zijn de anderen terug en nu krijgen we
een lekkere brunch. Er wordt nog wat nagepraat aan de rand van het zwembad en
om 14u worden we terug door 4X4s opgehaald voor een bezoek aan een
textielbedrijf waar de lokale bevolking op katoen schildert en daar
tafellakens, kussenslopen, lopers, van maakt. Het is hier duur in verhouding
tot de markt in Vic.Falls, maar ik kan het niet laten om een wit kralen
armbandje te kopen. De mensen die hier werken, zullen deze avond tenminste iets
te eten hebben. We rijden door naar een dorpje nadat Dirk (een Duitse
ingenieur) in een winkeltje een zak meel en een fles olie gekocht heeft zodat
we als groep iets kunnen geven. Wij hebben ook nog 3 pakken koekjes (die we
zelf niet lekker vinden) en een zak ballonnen. Overal waar onze gids rijdt
(zeker 20km), staan mensen aan de kant die goedendag roepen of vriendelijk
wuiven. De mensen zijn hier echt vriendelijk en soms voelen we ons als Koningin
Paola die met haar handje wuift naar het pleps. In het dorp aangekomen, worden
we overrompeld door kinderen die ons allemaal een handje willen geven of op de
foto staan. We moeten zelfs zeggen dat ze er niet mogen om vechten. Terwijl we
verder wandelen, hebben we allemaal twee klein mannen aan elke hand. Ze lachen,
zeggen hun naam en roepen tegen elkaar zodat we maar weinig van de uitleg
verstaan. Nu zit ik er echt niet mee in.
We geven onze geschenken aan de oppervrouw en terwijl
ze allemaal dank u zingen, rijden we weg. Terug wuivende kinderen, maar een
paar km verder staan we stil met een lekke band: natuur heeft hij geen
reservewiel bij. Er stoppen een paar mensen om te helpen, maar we hebben zelfs
niet de juiste dopsleutel... Een beetje later komt de andere groep teruggereden
en die hebben wel het juiste materiaal en een reservewiel.
Terug in het kamp wordt er gegeten, nog wat gepraat en
dan terug naar onze hut voor een verdiende nachtrust.
Meals: Breakfast, Lunch, Dinner
Accommodation: Two per Tent: Wildlife Camp
www.wildlifecamp-zambia.com
Facilities: Water not drinkable, En-suites, hot
showers, swimming pool, bar.
Day 26
vrijdag 30 juli 2010Zambia - South Luangwa National Park
Terug heel
vroeg uit de veren om 4u30 voor een tocht die we niet snel zullen vergeten,
maar het eindresultaat is verbluffend mooi. De gids had ons de avond vooraf al
gewaarschuwd dat de laatste kilometers erg zouden zijn, maar dat was een
schromelijke vergissing: het was vreselijk. We doen 5u over de laatste 100 km
naar South Luangwa N.P. Dit is de benaming veldweg zelfs niet waard.
We rijden van de ene put de andere in en wijken constant van de rechter- naar
de linkerkant van de weg, maar niets helpt. We worden als eitjes geklutst. Overal
staan kinderen die ons nawuiven en als we aankomen om 13u aan de campsite,
krijgen we een vaste tent met twee bedjes en badkamertje die net aan de oever
van een prachtige, halfopgedroogde Luangwarivier ligt. De nijlpaarden en
krokodillen liggen ongeveer 5m dieper aan onze voeten. Het zicht is
adembenemend.
We zijn nu
in het oosten van Zambia. Dit wildreservaat is wellicht het bekendste reservaat
van Zambia en het is ook één van de meest afgelegen wildreservaten in Afrika,
een puur, ruig en onbedorven wildernisgebied. Je vindt hier de grootste
wildconcentraties van het land en meer dan 400 vogelsoorten. Alle soorten wild
van het Afrikaanse continent komen hier voor. Het landschap is heel afwisselend
en bestaat uit een combinatie van savannen, miombo woodland en open vlaktes
waar soms overstromingen plaatsvinden. De levensader van het gebied vormt de
Luangwarivier. Het water van deze rivier trekt veel wild aan. South Luangwa
N.P. heeft de hoogste concentratie luipaarden in Afrika en je vindt er tussen
de 35 en 42 nijlpaarden per kilometer.
Om 15u
worden we opgepikt door een open Land Rover voor een sunset- and night gamedrive.
Bij de ingang van het park regelt onze gids de toegang tot het park. We steken
de brug over de Luangwa over: hier zit het vol met hippo's en krokodillen. In
het park duurt het niet lang voordat het eerste wild zich laat zien. Aan beide
kanten van de auto zien we pukus en impala's. Even verder zien we een groep
bush-bokken. We komen een andere jeep tegen en dan zegt de gids dat we even
flink gaan doorrijden omdat verderop een luipaard gesignaleerd is dat goed
zichtbaar ligt. We komen op een open plek en daar ligt zij in volle glorie te
wachten om gefotografeerd te worden. We staan op een 10-tal meter afstand en in
een open jeep is dit wel erg dichtbij. De motor wordt afgezet. Klik, klik doen
de cameras. Terug adembenemend.
We zetten
onze weg voort en een beetje verder stoppen we aan de oevers van de Luangwa om
met een Savanna Dry van de zonsondergang te geniet terwijl de olifanten ons
langzaam voorbij trekken.
We zijn op
een teleurstelling voorbereid als de nachtrit begint. De bijrijder schijnt met
een spot op de bomen en in de open vlaktes om de ogen te laten oplichten. Het
duurt even, maar dan zien we een surval, een civet, verschillende scrubhares,
hippos en veel antiloopsoorten. Tevreden na ook deze, voornamelijk,
nachtdieren te hebben gezien, gaan we langzaam op de weg terug. In het kamp
wacht Cassedy met het avondeten. We mogen niet alleen naar onze slaapplaats
gaan omdat het N.P. niet afgesloten is met hekken en de dieren s avonds vaak
de rivier oversteken om in de wintermaanden naar het dorp te gaan om eten te
zoeken. Trommelen, vet met chilli, van alles hebben ze al geprobeerd om ze weg
te houden en nu schieten met een soort kanon chillibommen om de olifanten uit
hun tuintjes en van hun velden te houden. Een van de bewakers brengt ons naar
onze tent en de achterste rits naar de open badkamer blijkt vast te zitten.
Twee man, stenen, kaarsvet en veel gezucht zijn er nodig om alles terug te
laten functioneren. Moe liggen we tegen 23u in ons bed. Morgen mogen we eens
blijven liggen, want we gaan niet mee met de ochtend gamedrive omdat die
afzonderlijk betaald moet worden en we de laatste weken al heel veel wild
gezien hebben. We zijn moe en willen, als oudsten van de groep, wel eens wat
langer dan een paar uur in ons bed liggen..
Meals:
Breakfast, Lunch, Dinner
Accommodation:
Two per Tent: Wildlife Camp www.wildlifecamp-zambia.com
Facilities:
Water not drinkable, En-suites, hot showers, swimming pool, bar.
Included
Activities: Sunset Game Drive in South Luangwa NP
Route:
Chipata to South Luangwa National Park. ±180 km
Vandaag
wordt het een lange dag in de truck dus wordt de wekker om 4u30 afgeslagen. Na
een vlug ontbijt begint onze tocht. Het blijkt al vlug dat dit een heel ander
stuk Afrika is dat we te zien krijgen. Hier is de armoede schrijnend en toch
lachen de mensen en lopen de kinderen wuivend achter ons aan. We rijden van
Lusaka naar Chipata en stoppen onderweg voor een lunch op een verlaten camping
waar de kinderen zich maar wat graag laten fotograferen in ruil voor wat
ballonnen. Halfweg de namiddag houden we even halt bij een kleurrijke,
plaatselijke markt: veel vlechtwerken manden, groeten,fruit en veel gedroogde
vissen. We komen om 18u aan in Mama Rulas in Chipata. We denken onze blog op t
Internet te kunnen zetten, maar we mogen geen usb-stick gebruiken en een
kwartier kost hier 3 dollar!! Dat wordt dus afwachten tot een van de volgende
dagen.
Na onze
spaghetti en een laatste meeting, kruipen we moe in ons bed. Het gehots in de
truck vergt veel en gelukkig denken ze dat Jean een slechte rug heeft en mogen
we tamelijk vooraan blijven zitten. Onze leeftijd heeft dan toch zijn voordelen
en vanaf morgen is er een klusjeslijst: inladen, afwassen, de truck borstelen
.
Meals:
Breakfast, Lunch, Dinner
Accommodation:
Two per Room: Mama Rulas www.mamarulas.com
Facilities:
Water not drinkable, En-suite, hot showers, swimming pool.
s Morgens zouden we om 8u opgepikt worden door onze
gids, maar na veel gebibber (omdat ze ons vergeten zouden kunnen zijn) worden
we pas om 9u opgepikt. Een gelukt nog want Rachel had 3 dagen daarvoor haar was
afgegeven en pas om 5 over 9 komt die aan bij ingang. Van efficiëntie is hier
echt geen sprake.
De nieuwe truck heet Freddy en is een veel oudere
versie dan de vertrouwde Janis en hij zit al goed vol. Onze gids en chauffeur
is voortaan Bernard en Cassidy is de kok. We kijken nog een laatste keer naar
de Falls en rijden dan naar de grens met
Zambia. Wij hebben onze visums al in België aangekocht, maar we verliezen
veel tijd omdat sommigen hier nog formulieren moeten invullen om een visum te krijgen.
We gaan te voet over de brug die de grens vormt en kijken nog een keer naar de
watervallen en Zimbabwe. Minder efficiënte en waarschijnlijk ook dommere mensen
zullen we waarschijnlijk niet meer tegenkomen
Zambia is zo mogelijk nog armer, maar de mensen kijken
hier blijer en vriendelijker. De wegen zijn hier slechter en er lopen nog meer
mensen langs de kant van de baan. We stoppen, na nog twee uurtjes gereden te
hebben, voor de lunch. Hier wordt het duidelijk dat we de vorige crew en truck nog
hard zullen missen. De stoeltjes vallen bijna uit elkaar, de tafel kan niet uit
de truck gehaald worden want de sleutel is zoek en de kok Cassidy heeft zich al
wat misrekend want er is nauwelijks genoeg te eten, koffie wordt niet gemaakt
en het fruitsap is niet te drinken. Wij zijn veruit de oudsten van de groep en
het gezelschap lijkt veel minder sympathiek te zijn dan de vorige groep.
Misschien verandert onze mening nog de volgende dagen. Na de lunchstop rijden
we verder en er wordt nog twee keer gestopt voor een plasje in de bosjes. We
komen in Lusaka aan om te
bevoorraden en geld te wisselen. Het is een beetje raden wat we nodig zullen
hebben, want deze gids geeft weinig of geen uitleg. Wij kopen terug 5l water en
wat koekjes en appelen en wisselen 75 us dollars om in Kwachas van Zambia
(1dollar = 485O Kwacha). We rijden door naar onze slaapplaats waar we zelf
moeten vragen waar we mogen slapen. De anderen zetten hun tentjes op en we zijn
maar met 5 die een kamer hebben. Terug niet genoeg te eten en moe kruipen we in
ons bed. Het is hier mooi maar we missen ons vorige gezelschap, de truck en
zelfs onze gids Johannes.
Meals: Lunch, Dinner
Accommodation: Two per Room: Pioneers Camp
www.pioneercampzambia.com
Facilities: Water not drinkable, hot showers, swimming
pool and bar.
Route: Victoria Falls
to Lusaka. ±520
km
Travel time: ±7-8 hrs and a border crossing
Border posts:
Zimbabwe:
Victoria Falls (no telephone), Open:
06h00-20h00
Zambia:
Victoria Falls, no telephone number, Open:
06h00-20h00.
Day 23 dinsdag 27 juli 2010Zimbabwe -Victoria Falls
s Morgens na het ontbijt blijven we een beetje in t
hotel rondhangen. Het is een mooi gebouw dat pas in de jaren 90 door President
Mugabe geopend werd. Het heeft alles van saunas tot een golfterrein. Om 12u
trekken we met de shuttle naar het stadje waar we in het koloniale hotel
afgesproken hebben met de Nederlanders en Kasha. We trekken naar de
plaatselijke markt en lijken wel een aantrekkingspool voor alle mogelijke
scharrelaars die ons hun handwerk aanbieden en de oude triljoen en biljoen
Zimbabwe dollars biljetten. Ze willen niet wijken, wat je ook zegt. Ik
onderhandel samen met Kasha en koop een mooi stenen zeepbakje voor in de hal en
later, in een overdekte hal met niets anders dan vrouwen die ons aanklampen met
textielwaren, koop ik 3 handgeschilderde doeken voor onze meisjes. Hopelijk
vinden zij ze mooi. Ik heb er voor mij ook al eentje gekocht in Kaapstad in een
Masaï-winkeltje.
Om 16u trekken we terug naar het Vic.Falls Hotel om op
Internet te gaan en de blog te plaatsen, maar mijn stick werkt niet goed en het
duurt meer dan een uur om de fotos alleen te plaatsen. De tekst zal ik dus
later er nog moeten bijzetten. Kasha vertrekt voor haar bungee jump en we nemen
ook afscheid van Jeroen en Viviane. We mogen hun aanpassingstekker bijhouden.
We beloven contact te houden en zij zullen eens afkomen vanuit Rotterdam.
Rachel is al om 16u naar het hotel teruggegaan en een
beetje verweesd en ook wat bedroefd staat we aan de bushalte te wachten op onze
schuttle, als we weer lastig gevallen worden door wel 5 leurders die ons van
alles willen verlappen. Je mag er echt niet naar luisteren of je wordt gek van
hun gezaag.
Terug in het hotel in de golfclub verkleed als
indianen en maken ze veel kabaal en ook s nacht houden ze ons uit onze slaap
of zijn het zenuwen, want morgen beginnen we aan het tweede stuk van onze reis
met een totaal nieuw gezelschap.
Meals: breakfast
Accommodation: Two per Room: Elephant Hills Resort
www.africansunhotels.com
Day 22 maandag 26 juli 2010Zimbabwe -Victoria
Falls
s Morgens krijgen
we een heerlijk ontbijtbuffet met in de verte een zicht op de Victoria
watervallen. Van verhuizen naar het hotel waar Jeroen, Viviane en Kasha zitten,
is geen sprake meer omdat zij nog een dag langer hier blijven dan wij. Rachel
heeft de vorige avond een heel deel problemen gehad, maar zij heeft gelukkig
haar vouchers om haar reservatie te bewijzen. Nu is het onze beurt, maar ik heb
geen afzonderlijke boekingbewijzen. Onze koffers staan al in hal om naar het
Viv Falls Hotel gebracht te worden, maar nu zullen we al blij zijn als we mogen
blijven. Een hele pantomime: ik zeg hen naar Nomad in Kaapstad te telefoneren,
maar ik denk niet dat ze hier al ooit naar t buitenland gebeld hebben. Ze
zitten met 4 madammekes op dat bureautje te zeveren en te lachen terwijl wij er
voor spek en bonen bij staan. Ten langen leste zeg ik hen om met Nomad te
chatten via Internet en het lijkt of ik hen vraag een moord te begaan.
Hierhebben ze het warme water echt nog
niet uitgevonden..otel gebr
Ik ga achter een van de bureaus staan en zeg
hoe ze Nomad kunnen vinden. NIET TE GELOVEN. Ze kunnen nog geen internetadres
terugvinden. Het madammeke doet dan maar letterlijk wat ik haar zeg en typt wat
ik haar dicteer en na 10 min. ratelt de fax en komt onze bevestiging binnen.
Bij het buitengaan, hoor ik het hoofdmadammeke zeggen: Schrijf op wat je
gedaan hebt, dan kunnen we in t vervolg met Nomad communiceren . Hoe kan
zon land nu ooit verder gaan als de mensen zo onwetend zijn. Terwijl ik met
die ene vrouw op internet zat, waren de anderen een pakje met parfum aan t
uitpakken, zeveren en lachen i.p.v. de mensen te helpen. Sta je dan verbaast dat
hier niets werkt en ze met 10 nodig zijn voor iets dat ze bij ons met 2
makkelijk kunnen doen. Enfin
Om 9u45 worden we
door een gids in VW-busje geduwd om naar een plaatselijk dorpje te gaan om te
zien hoe de bevolking hier leeft. Hij heeft 3 kwartier staan wachten zonder
protest en stopt gewillig om naar de mistwolk te kijken die we van ver boven de
watervallen zien hangen. In het dorp worden we ontvangen door een grijze
opperman, het hoofd van the household. Eerst een uur uitleg over hun manier
van leven, de politiek en godsdienst en dan een rondgang in het dorpje zelf.
Wij vonden het interessant maar Jeroen had verwacht dat we naar een township
zouden gaan. Na onze rondgang trek ik mijn stoute schoenen aan en vraag aan de
gids of hij ons nu naar een dorpje wil brengen waar ze ons niet verwachten. Hij
stemt in en we rijden naar een gemeenschap waar maar een 10-tal mensen wonen.
Het is ongeveer hetzelfde maar veel vuiler en wat een reuk. Ik zal die geur
noooooit vergeten.
De gids dropt ons
aan het hotel en om 15u worden we terug opgepikt voor een sunset cruise op de
Zambezi. Het wordt meer een boozecruise, want de drank is in de 35 dollar
begrepen en het is de laatste avond die we samen met de groep zullen
doorbrengen. Fotos, fotos en nog eens fotos en niet alleen van de
nijlpaarden en de krokodillen. Alicia (een Spaanse) zal alle emailadressen
doorsturen en er wordt op het afscheid gedronken. Jeroen smokkelt, na een tip
aan de kelner, twee flessen wijn mee. We worden aan het Victoria Falls Hotel gedropt.
Dit is nog een echt Engels koloniaal hotel. We drinken hier een biertje en
nemen afscheid van de Spanjaarden. Daarna gaan we naar Mama Afrika eten,
wachten een uur op vis die we gevraagd hadden om niet te frituren en die
natuurlijk wel gefrituurd was. Maar het smaakt, want we hebben honger. Daarna
een taxi gevraagd en een helse rit in een oude Ford zonder vering naar ons
hotel. Om 23u kruipen we onder de wol.
Meals: Breakfast
Accommodation: Two per Room: Elephant Hills
Resort www.africansunhotels.com
Facilities: En-suite, bar, swimming pool.
Optional
Activities (die wij doen) Visite to local village $30
Zimbabwe Victoria Falls Zambezi Sunset (zuip)
Cruise $35
Day 21
zondag 25 juli 2010Zimbabwe -Victoria
Falls
Deze morgen loopt de wekker om 5u15 af
want we worden al om 5u40, in het pikdonker, opgepikt voor een sunrise game drive in Chobe NP. De
chauffeur waarschuwt ons dat het koud zal worden in de open bak, want we gaan
op de baan goed doorrijden om als een van de eersten in het park aan te komen.
Maar dat het zo koud ging worden, hadden we niet verwacht. Het begint langzaam
klaar te worden als we om 6 uur het park inrijden en van de arenden die we zien
kunnen geen fotos genomen worden omdat er nog geen licht genoeg is. Onze gids
zegt dat we zo vlug mogelijk een eind het gebied zullen inrijden omdat we daar
de meeste kans hebben om leeuwen te zien. We komen buffels, waterbokken,
bavianen en verschillende soorten vogels tegen maar geen leeuwen. De weg terug
wordt langs de oevers van de rivier gemaakt en hier hopen we om meer dieren te
zien. We vinden sabelbokken , antilopen, warthogs, krokodillen, nijlpaarden,
olifanten en vele soorten vogels zoals de lepelaar, arenden, maraboes enz.
De terugrit
naar de camping is minder koud omdat we nu al stuk in de dag zijn, maar toch,
warm is anders. Bij aankomst staat het ontbijt al op ons te wachten en dan vlug
pakken, inladen en wegwezen. Het is maar 12 km tot de grens maar daar verliezen
we veel tijd om bij de immigratiedienst van Botswana papieren invullen en de
stempel van het verlaten te krijgen. Om het aanschuiven in te korten, gaan we
te voet door naar de grens van Zimbabwe
waar het nogmaals dezelfde papiermolen is en na een dik uur heeft ieder van ons
dan toch zijn visum voor Zimbabwe.
De politieke en economische situatie in Zimbabwe is verre van
ideaal. Landonteigeningen en het opruimen van sloppenwijken hebben in het
Westen een vieze nasmaak achtergelaten. Tegelijk kan je je afvragen of je de
burgers van een land moet straffen voor de wandaden van hun president. De
werkloosheid in Zimbabwe is hoog en het toerisme is een belangrijke inkomstenbron.
Het ministerie van Buitenlandse Zaken raadt bezoekers van Zimbabwe vooral aan
om waakzaam te zijn en waarschuwt voor de wispelturige wisselkoers en
regelmatige stroomstoringen.
Nu is maar een 50 km te gaan voor we Victoria Falls zullen zien,
maar eerst stoppen we nog om onze bijkomende activiteiten te boeken voor de
volgende dagen. Dit neemt meer tijd in beslag dan verwacht en Jean krijgt het
hiervan op zijn heupen maar uiteindelijk kunnen we na 2 uren vertrekken.
Johannes zet ons af bij de ingang naar de Falls en ons groepje; de 2
Nederlanders, de Poolse, de Zwitserse en wij trekken samen op verkenning.
De eerste
blanke die de watervallen heeft gezien en wereldkundig heeft gemaakt is de
Schotse missionaris
en ontdekkingsreizigerDavid Livingstone op 17 november 1855.De lokale bevolking noemt deze watervallen
tegenwoordig de Mosi-oa-Tunya (Letterlijk vertaald: de rook die
dondert).
De Victoriawatervallen zijn de breedste watervallen
van Afrika.
Zij vormen een watergordijn van 1708 meter breed en 100 meter hoog en hebben
een maximale valhoogte van 128 meter. Ze liggen op de Zambezi,
en vormen de grens tussen Zambia en Zimbabwe.
De eerst
aanblik is adembenemend, de pracht van een klein deel en het enorme gedonder
van het neervallende water is overweldigend. Van hier volgen we het pad langs
de watervallen. Hoe verder we gaan, hoe meer ze aan het zicht onttrokken worden
door de nevel die ze veroorzaken en hoe natter wij worden. Op sommige
ogenblikken lijkt het of we in een fikse regenbui lopen. Het water druipt van
onze regenjassen, onze schoenen en broeken zijn doorweekt. Omdat ik mijn
fototoestel niet meer durf te gebruiken mag Jean fotos met het klein toestel nemen
en wat filmen. Drie van de dames besluiten om terug te keren omdat het te nat
wordt maar Jeroen, Jean en ik gaan door tot het einde en we krijgen een
prachtig zicht op de Victoria Falls bridge die de Zambezirivier
overspant. De brug verbindt de twee Afrikaanse
landen Zambia
en Zimbabwe.
Over de brug loopt een spoorlijn, een autoweg en een voetpad.Hier doe ze ook de bungeesprong. Kasha en
John gaan hier binnenkort ook hun leven wagen. Rond 17u is iedereen terug bij
Janis aangekomen en vertrekken we naar het
Elefant Hill Resort waar we 3 nachten zullen slapen.
Om 20u uur
pikt Johannes ons op om een laatste keer samen te eten, een gelegenheid om in
The Kingdom te vieren. In dit gebouw bevinden zich een hotel, een casino en
een restaurant waar we gaan eten. Als we binnen komen is er groep Zoeloes aan
het dansen. We krijgen een buffet met soep, allerlei soorten aardappelen en groenten
en daarbij kan je kezen uit lam, kip of krokodil. Bij de koude groenten staat
er ook een schotel met wormen waarvan sommigen van de groep eens proeven maar
Jean en ik beginnen er niet aan. Slecht zal het wel niet zijn, want onze gids
valt met veel enthousiasme aan op zijn kommetje met deze lekkernij (?) en hij gaat
zelfs nog eens bijvullen.Na het eten
worden we door Johannes, Jojo en Julie terug aan ons hotel afgezet en nemen we
van hen afscheid. Ik had voor het avondeten gevraagd of iemand naar ons toilet
kon komen kijken omdat het water bleef lopen en na het avondeten nog eens. Om
10u komt er iemand ons toilet herstellen, . voor 5 minuten, want dan begint
het terug te lopen.Hier loopt heel veel
volk rond, maar als je iets vraagt, duurt het uren voor je een antwoord krijgt.
Dit is geen ijverig volkje.
Maar nu
beginnen de problemen voor ons pas. Kasha, Vivianne en Jeroen moeten morgen
naar het Vitoria Falls hotel verhuizen en wij trachten om Rachel en ons dan ook
maar mee te verhuizen omdat wij alle activiteiten samen geboekt hebben.Dit zou wel in orde komen, wordt ons beloofd.
Voor we in ons bed kruipen, pakken Jean en ik nog vlug onze valiezen.
Meals:
Breakfast, Lunch
Accommodation:
Two per Room: Elephant Hills Resort www.africansunhotels.com
Facilities:
En-suite, bar, swimming pool.
Included
Activities: Vic Falls National Park Entrance
