Vandaag is het heel
vroeg opstaan, want we hebben de langste rit van de tour voor de boeg en de
wegen zijn meestal zeer slecht. Onderweg wordt er gestopt om de watervoorraad
aan te vullen. Bijna iedereen koopt water, maar wij hebben er nog voldoende. Van
zodra de deur van de truck open gaat, staan er een aantal zwartjes die hun nootjes
en koekjes aan ons verkocht willen krijgen. Na de bevoorrading vertrekken we
onmiddellijk enmaar rijden, rijden en
rijden .doorheen vele kleine dorpjes. Tijdens onze lunchstop vindt Leona (onze
84-jarige New Yorkse ja, dit is geen typfout!!)) een heel jong schaapje in
een sisalplantage. Ze geeft het aan enkele meisjes die ons van op afstand staan
te bekijken, maar natuurlijk hebben we eerst geprobeerd om het wat melk te
laten drinken.De meisjes maken
duidelijk dat het schaapje bij hen hoort en ze nemen het dan ook vlug mee. Cassidy
laat ons zien hoe hij als kind van de sisalbladen draden maakte. In de namiddag
stopt de truck en Cassidy komt ons vertellen dat we niet veel geluk hebben want
we kunnen de top van de Kilimanjaro
niet zien maar wel Mount Meru die er
juist naast ligt en maar iets lager is.
Na 14 uur door elkaar geschud te zijn op de
slechts mogelijke wegen, met de ene omleiding na de anderein enorme stofwolken en na het aanschuiven in
files om door Arousha te geraken,
komen we op de camping toe zonder veel gezien te hebben. De wegen, de wegenwerken,
het stof, de armoede, de vrachtwagens en de zotte chauffeurs, zullen we niet
vlug vergeten. Dit is niet voor doetjes!!
We hebben onze bagage
nog maar net naar de kamer gezeuld en ik ben juist begonnen met herpakken, als
we geroepen worden voor een briefing over onze trip in de Serengeti. Een Nederlandse bitch komt wat uitleg geven en het
geld inzamelen. Omdat alles in de voorziene lodges volgeboekt is, wordt er ons
een alternatief geboden dat een up-grade zou zijn: de eerste nacht in een luxe tentenkamp
in de Serengeti zelfen de tweede nacht
in een lodge 14 km buiten de Ngorongoro krater. Nu als we de trip willen maken,
hebben Rachel (de Zwitserse) en wij geen keuze dan op het voorstel in te gaan. Slapen
in een van de Nomad-tentjes zonder slaapzak lijkt ons geen goed idee!! Leona
weent van ellende als de Nederlandse (bitch) haar dollarbiljetten niet wil
aannemen en Andrew heeft hetzelfde probleem. De biljetten zijn van 2000 en er
zit geen kleur op; ze moeten van na 2002 zijn en met kleur! In de Europese
banken worden ze nochtans gegeven en hier worden ze meestal ook nog vlot
aanvaard.Iedereen helpt een beetje met
ruilen van biljetten en iedereen kan uiteindelijk mee. Guan mekkert naar
gewoonte weer wat tegen iedereen over zijn centen, maar niemand die daar nog
aandacht aan besteedt.
Ik wil voor het eten
nog vlug een douche nemen, maar er komt enkel koud water uit de kraan. In
plaats van een lekker, verkwikkend stortbad wordt het een vlug wasje.
Na het avondeten
kruipen we (toch een beetje geradbraakt) in ons bed met de Serengeti in t
vooruitzicht. Ik heb er jaren van gedroomd, boeken en documentaires over
bekeken en nu wordt het werkelijkheid.
Meals: Breakfast,
Lunch, Dinner
Accommodation:
Two per Room: Meserani Oasis www.meseranioasis.com