Day 21 – zondag 25 juli 2010                                                                        Zimbabwe -Victoria Falls

Deze morgen loopt de wekker om 5u15 af want we worden al om 5u40, in het pikdonker, opgepikt voor een sunrise game drive in Chobe NP. De chauffeur waarschuwt ons dat het koud zal worden in de open bak, want we gaan op de baan goed doorrijden om als een van de eersten in het park aan te komen. Maar dat het zo koud ging worden, hadden we niet verwacht. Het begint langzaam klaar te worden als we om 6 uur het park inrijden en van de arenden die we zien kunnen geen foto’s genomen worden omdat er nog geen licht genoeg is. Onze gids zegt dat we zo vlug mogelijk een eind het gebied zullen inrijden omdat we daar de meeste kans hebben om leeuwen te zien. We komen buffels, waterbokken, bavianen en verschillende soorten vogels tegen maar geen leeuwen. De weg terug wordt langs de oevers van de rivier gemaakt en hier hopen we om meer dieren te zien. We vinden sabelbokken , antilopen, warthogs, krokodillen, nijlpaarden, olifanten en vele soorten vogels zoals de lepelaar, arenden, maraboes enz.

De terugrit naar de camping is minder koud omdat we nu al stuk in de dag zijn, maar toch, warm is anders. Bij aankomst staat het ontbijt al op ons te wachten en dan vlug pakken, inladen en wegwezen. Het is maar 12 km tot de grens maar daar verliezen we veel tijd om bij de immigratiedienst van Botswana papieren invullen en de stempel van het verlaten te krijgen. Om het aanschuiven in te korten, gaan we te voet door naar de grens van Zimbabwe waar het nogmaals dezelfde papiermolen is en na een dik uur heeft ieder van ons dan toch zijn visum voor Zimbabwe. 

De politieke en economische situatie in Zimbabwe is verre van ideaal. Landonteigeningen en het opruimen van sloppenwijken hebben in het Westen een vieze nasmaak achtergelaten. Tegelijk kan je je afvragen of je de burgers van een land moet straffen voor de wandaden van hun president. De werkloosheid in Zimbabwe is hoog en het toerisme is een belangrijke inkomstenbron. Het ministerie van Buitenlandse Zaken raadt bezoekers van Zimbabwe vooral aan om waakzaam te zijn en waarschuwt voor de wispelturige wisselkoers en regelmatige stroomstoringen.

Nu is maar een 50 km te gaan voor we Victoria Falls zullen zien, maar eerst stoppen we nog om onze bijkomende activiteiten te boeken voor de volgende dagen. Dit neemt meer tijd in beslag dan verwacht en Jean krijgt het hiervan op zijn heupen maar uiteindelijk kunnen we na 2 uren vertrekken. Johannes zet ons af bij de ingang naar de Falls en ons groepje; de 2 Nederlanders, de Poolse, de Zwitserse en wij  trekken samen op verkenning.

De eerste blanke die de watervallen heeft gezien en wereldkundig heeft gemaakt is de Schotse missionaris en ontdekkingsreiziger David Livingstone op 17 november 1855.  De lokale bevolking noemt deze watervallen tegenwoordig de Mosi-oa-Tunya (Letterlijk vertaald: de rook die dondert).

De Victoriawatervallen zijn de breedste watervallen van Afrika. Zij vormen een watergordijn van 1708 meter breed en 100 meter hoog en hebben een maximale valhoogte van 128 meter. Ze liggen op de Zambezi, en vormen de  grens tussen Zambia en Zimbabwe.

De eerst aanblik is adembenemend, de pracht van een klein deel en het enorme gedonder van het neervallende water is overweldigend. Van hier volgen we het pad langs de watervallen. Hoe verder we gaan, hoe meer ze aan het zicht onttrokken worden door de nevel die ze veroorzaken en hoe natter wij worden. Op sommige ogenblikken lijkt het of we in een fikse regenbui lopen. Het water druipt van onze regenjassen, onze schoenen en broeken zijn doorweekt. Omdat ik mijn fototoestel niet meer durf te gebruiken mag Jean foto’s met het klein toestel nemen en wat filmen. Drie van de dames besluiten om terug te keren omdat het te nat wordt maar Jeroen, Jean en ik gaan door tot het einde en we krijgen een prachtig zicht op de Victoria Falls bridge die de Zambezirivier overspant. De brug verbindt de twee Afrikaanse landen Zambia en Zimbabwe. Over de brug loopt een spoorlijn, een autoweg en een voetpad.  Hier doe ze ook de bungeesprong. Kasha en John gaan hier binnenkort ook hun leven wagen. Rond 17u is iedereen terug bij Janis aangekomen en vertrekken we naar het Elefant Hill Resort waar we 3 nachten zullen slapen.

Om 20u uur pikt Johannes ons op om een laatste keer samen te eten, een gelegenheid om in ‘The Kingdom’ te vieren. In dit gebouw bevinden zich een hotel, een casino en een restaurant waar we gaan eten. Als we binnen komen is er groep Zoeloes aan het dansen. We krijgen een buffet met soep, allerlei soorten aardappelen en groenten en daarbij kan je kezen uit lam, kip of krokodil. Bij de koude groenten staat er ook een schotel met wormen waarvan sommigen van de groep eens proeven maar Jean en ik beginnen er niet aan. Slecht zal het wel niet zijn, want onze gids valt met veel enthousiasme aan op zijn  kommetje met deze lekkernij (?) en hij gaat zelfs nog eens bijvullen.  Na het eten worden we door Johannes, Jojo en Julie terug aan ons hotel afgezet en nemen we van hen afscheid. Ik had voor het avondeten gevraagd of iemand naar ons toilet kon komen kijken omdat het water bleef lopen en na het avondeten nog eens. Om 10u komt er iemand ons toilet herstellen, …. voor 5 minuten, want dan begint het terug te lopen.  Hier loopt heel veel volk rond, maar als je iets vraagt, duurt het uren voor je een antwoord krijgt. Dit is geen ijverig volkje.

Maar nu beginnen de problemen voor ons pas. Kasha, Vivianne en Jeroen moeten morgen naar het Vitoria Falls hotel verhuizen en wij trachten om Rachel en ons dan ook maar mee te verhuizen omdat wij alle activiteiten samen geboekt hebben.  Dit zou wel in orde komen, wordt ons beloofd. Voor we in ons bed kruipen, pakken Jean en ik nog vlug onze valiezen.

Meals: Breakfast, Lunch

Accommodation: Two per Room: Elephant Hills Resort www.africansunhotels.com

Facilities: En-suite, bar, swimming pool.

Included Activities: Vic Falls National Park Entrance

Route: Kasane to Vic Falls. ±100 km

Travel time: ±2 hrs and a border crossing

Border posts:    Botswana: Kazangala Road, Tel: +267 62 50320, Open: 06h00-20h00

                        Zimbabwe: Kazangala Road, Open: 06h00-18h00

25-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Day 20 - zaterdag 24 juli 2010                                                      Botswana - Chobe National Park

Na een vroeg ontbijt laten we de boaba’s achter ons voor een lange rit naar Kasana. ’s Middags lunchen we op camping Thebe River Safaris. We krijgen een mooie kamer aangewezen en alle kamers liggen rond twee mooie binnenpleintjes. Om 15u worden we aan de aanlegsteiger verwacht voor het vertrek van onze sunset cruise op de Chobe River, ons eerste contact met Chobe National Park dat 10.566 km² groot is. Per 12 inwoners van Botswana (vroeger het Britse protectoraat Bechuanaland), leeft er één olifant in. Er zijn naar raming 80.000 tot 120.000 zogeheten Kalahari olifanten in Chobe. Zij zijn groter dan de normale Afrikaanse olifant, maar hun slagtanden zijn korter en hun ivoor brozer.  Een minder interessante prooi dus voor ivoorsmokkelaars. Dat verklaart wellicht hun grote bevolking. Enkele jaren geleden werd er door de overheid nochtans aan gedacht om een eliminerende selectie door te voeren, maar dat idee heeft zij intussen laten varen.
In Chobe zijn geen neushoorns, maar alle andere dieren van de zuidelijke Afrikaanse fauna zijn hier te vinden.
Er bestaat een wetenschappelijke theorie, dat de Okavango, de Chobe en de Zambezi ooit als een machtige rivier doorheen de Kalahari stroomden om na samenvloeiing met de Limpopo in de Indische Oceaan uit te monden. De onderaardse bewegingen veranderden de loop van deze rivieren. Nu vloeit de Chobe naar het Liambezi meer en mondt zij voorbij Kasane bij Kazungula uit in de Zambezi.

Chobe NP bestaat uit vier eco-zones en wordt best bezocht tijdens het droge seizoen.
Serondela ligt noordoostelijk en bestaat uit vlakten en teakbossen. De Chobe rivier vormt de grens van het park en wordt tijdens het droge seizoen als drinkplaats veel bezocht door buffels en olifanten. In het regenseizoen trekken de olifanten 200 km zuidoostwaarts, soms tot in Zimbabwe. 
Het gebied van het Savuti moeras bakent de westkant van het park af op zo’n 50 km ten noorden van de toegang Mababe Gate. Het moeras is een overblijfsel van een groot meer dat van zijn waterbevoorrading werd afgesneden toen de tectonische platen het gebied omwoelden. Nu wordt het moeras druppelsgewijs gevoed door het Savuti kanaal, dat vreemd genoeg soms lange tijd geen water aanvoert en dan plots opnieuw. Dat verklaart de afgestorven bomen langs zijn oevers.
Het moerasgebied bevat ook veel grasland en savanne en tijdens het droge seizoen verschijnen knobbelzwijnen, wildebeesten, kudu's, impala's en zebra's. In hun spoor volgen de leeuwen, hyena's en soms jachtluipaarden (cheetah’s). Voor de zebra's en de roofdieren is dit gebied een migratiezone.

Voor we aan onze tocht kunnen beginnen, moeten we eerst douaneformaliteiten vervullen want de Chobe vormt de grens tussen Botswana en Namibië. Terwijl we wachten, zorgen de bavianen voor wat afleiding en wat verder zien we op de oevers een varaan en een krokodil liggen. Onze gids geeft goed gas en dan zien we onze eerste olifanten die door diep water van de oever naar een eiland oversteken, nijlpaarden met jongen, krokodillen en olifanten, olifanten en olifanten…. Hele troepen. En  ….. we krijgen een gratis peepshow. Een mannetje kan zich, ondanks de touwschouwers, niet bedwingen en kruipt bovenop zijn vrouwtje. Wat een spel … We geraken er niet op uitgekeken.

De vogels ontbreken hier zeker niet; verschillende soorten ooievaars, reigers, eenden en king fishers. Ik kan er eentje fotograferen met een visje in zijn snavel. Bij zonsondergang wordt de motor stilgelegd en kijken we naar de olifanten bij zonsondergang: een beeldje voor Cote d’Or. Omdat zonsondergang van hier uit gezien zo mooi is, blijven we kijken tot de zon volledig verdwenen is achter de horizon. Dan is het full speed terug, want we zijn de laatsten op de rivier. We laten onze kapitein toch nog stoppen bij een kudde buffels. Angstaanjagende beesten. Als die moesten chargeren ….

Terug in Thebe River Safaris kunnen we ons gaan opfrissen. Jojo en Julie, onze keukenprinsessen, hebben op korte tijd weer lekker eten klaar gemaakt. Na de gebruikelijke meting verdwijnt iedereen naar zijn kamer want morgen maken we een sunrise game drive.
 

Accommodation: Two per Room: Thebe River Safaris (no website available)

Facilities: Hot showers, En-suites, bar, swimming pool.

Included Activities: Sunset Boat Cruise in the Chobe NP

Route: Gweta to Kasane. ±400 km

Travel time: ±6-7 hrs

24-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Day 19 - vrijdag 23 juli 2010                                                                                 Botswana  - Gweta

Om 7u is onze gids Muti, de wekdienst, er weer. De rugzakken worden gepakt en aan de steiger waar we terug zullen vertrekken, neergezet. Na het ontbijt vertrekken wij als eerste groep met de  motorboot naar het vliegveld (?) Als we aan land gaan ontmoeten we een troep bavianen. Een tweemotorig vliegtuig staat ons weer op te wachten. Onze zakken worden zo vlug mogelijk ingeladen en wij worden met negen als sardienen in een doosje gestopt. Met een enorme stofwolk achter ons aan, nemen we snelheid en stijgen op (wat zou dat geven als het regent?) De vlucht verloopt vlot en we kijken nog eens door het raampje naar dit stuk paradijs: de Okavangadelta. Na een vlucht van 20 minuten landen we in Maun en worden in de hal gedropt, waar Johannes en Jojo ons al opwachten. Omdat we toch zeker een uur op de tweede groep moeten wachten, brengen we onze bagage naar Janis en zoeken de winkeltjes in de buurt van het vliegveld op. Ik koop een mooie tafeldoek en bedenk daarna dat ik daar nu nog 4 weken mag aan dragen. Als we de tweede groep opgepikt hebben, vertrekken we naar het centrum en kunnen we onze voorraden aanvullen. Terug op de kampplaats Sitatunga, waar we gaan lunchen, haalt Jean vlug onze gewassen kleren op. De tafels en stoelen worden door de groep in Janis weggestoken en ondertussen doen Jojo en Julie de vaat.

Als deze klus geklaard is, vertrekken we richting Botswana. In Planet Baobab, zo genoemd omdat er hier Baobab bomen staan, (waarom anders?) worden we naar onze hutten gebracht. Het is een hele afstand om te sleuren met onze zakken. Ik neem vlug een douche en natuurlijk slagen we erin om de zekering te laten springen. Net voor ons huisje staat een Baobab. Deze bomen kunnen meer dan 1000 jaar oud worden. Apen eten graag de vruchten die aan de boom groeien en daarom worden deze bomen soms apenbroodbomen genoemd. Veel mensen in Afrika denken dat de boom magische krachten heeft. Daardoor zijn er vaak speciale avonden die onder de boom gehouden worden en  zijn er veel verhalen over deze boom: Dit is er één: De Baobab boom was heel ijdel, hij vond zichzelf de allermooiste boom van de wereld. Veel goden vonden dit maar arrogant. In een boze bui hebben ze de boom uit de grond gerukt en op z’n kop weer terug gezet…. Hierdoor zijn zijn wortels nu zijn takken. Het ziet er inderdaad wel zo uit.

Na het avondeten laad ik nog wat muziek voor José op een usb-stick en daarna trekken Jean en ik naar ons hutje om onze blog bij te werken en dan ons bed in. Na wat gewroet, geraken we tussen de muskietnetten in ons bed.

Accommodation: Two per Room: Planet Baobab Campsite

www.unchartedafrica.co.za/page.php?p_id=59

Facilities: En-suites, bar, swimming pool.

Route: Maun to Gweta. ±201 km

Travel time: ±3-4 hrs

23-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Day 18 – donderdag 22 juli 2010                                                   Botswana – Okavango Delta

We worden door onze gids gewekt en trekken na het ontbijt met de boot naar een ver eiland waar we van boord gaan voor een 3u durende voettocht door het gebied. We volgen het spoor van leeuwen, krijgen uitleg over allerlei soorten ‘pootafdrukken’ en ‘shit’. Overal ligt olifantenuitwerpselen, we spelen er zelfs voetbal mee. Die Hollanders toch….

We hebben veel leut, maar moeten af en toe heel stil zijn om het wild niet te verjagen. In ’t begin zien we niet veel, maar als we een tijdje uit de wind lopen, krijgen we toch antilopen en zebra’s te zien. De leeuwen zijn heel dicht bij zegt de oude man die mee is als tweede gids en die steeds achteraan loopt. Natuurlijk zijn ze ons te slim af. Moe trekken we terug naar de lodge voor het middageten en daarna 2 uurtjes rust. Enfin, dat hoopten wij toch, maar een olifant besluit om van een ander eiland over te steken naar het onze. We krijgen hem van op ons terras in ’t oog en beginnen foto’s te maken. Iedereen heeft hem nu opgemerkt, het kamp staat in rep en roer en Dumbo besluit om net voor ons paalhuisje door te lopen en juist ernaast aan land te komen. Bibber, bibber. Een enorm beest op een paar meter: een geluk dat ik nu niet onder die openlucht douche sta. Ik ga vlug naar buiten, Jean gaat naar het achterterras en een aantal bewakers houden elke beweging van het beest in ’t oog, want er staan hier veel zonneboilers en -panelen en de leidingen zijn kwetsbaar. Een van de bewakers zegt: “Madam, please make yourself invisible for this wild animal”.  What the hell!! Hoe moet ik dat doen….

Alles loopt goed af, alleen kunnen we niet terug onze trap op omdat de warthogs oorlogje aan ’t spelen zijn voor onze ingang.

Na het drieuurtje; koffie met gebak, vertrekken we met de mokoro om nog een wandeling van 3u te maken op een ander eiland te maken. De mokoro (uitgeholde boomstam) die door behendige polers met een lange stok over het water wordt geboomd. De tocht met deze wankele bootjes is een fantastische manier om de wonderen van de Okavanga Delta te ervaren. We staan versteld van de mooie natuur. Bij zonsondergang keren we terug en het is nog steeds alarm op ons eiland omdat Dumbo gezelschap gekregen heeft en zij geen van allebei zin hebben om te vertrekken.

Na het avondeten vertelt onze gids en Viviane, die 2 jaar in Gabon geleefd heeft, nog wat horrorverhalen over wilde dieren. Echt goed voor de nachtrust! Ik slaap als een ‘ossin’ maar Jean hoort de olifanten, hyena’s, en nijlpaarden een hele nacht kabaal maken in het kamp en het water voor ons huisje.

Meals: Breakfast, Lunch, Dinner

Accommodation: Two per Meru Tent: Moremi Crossing

www.gunns-camp.com/moremi_crossing.php

Facilities: En-suite, bar, hot water, swimming pool

Included Activities: Morning Nature Walk and Mokoro Rides + Nature Walks

22-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Day 17 – woensdag 21 juli 2010                                                      Botswana – Okavango Delta

Met onze rugzak, die maar 10 kg mag wegen, trekken we na het ontbijt naar het plaatselijke vliegveld in Maun. Hier zijn grote werken aan gang om het groter te maken, want nu lijkt het nog op een speelgoedvliegveld. Na wat getreuzel, lopen we over het tarmak en mogen we instappen samen met de 4 Portugezen, Jeroen en Viviane. Het is een klein, tweemotorig vliegtuigje met een jong ventje als piloot. Als dit maar goed afloopt. We stijgen vlot op voor een vlucht van 2O minuutjes en vliegen tamelijk laag over een groot onder water gelopen gebied. Hier en daar steken eilandjes tussen het riet en het water uit, maar we zien niet veel dieren lopen. Na een vlotte landing op een zandstrook worden we door Moeti, onze plaatselijke gids, opgewacht. We wandelen een eindje, stappen over in een klein motorbootje en varen voor het eerst door dit wondermooie gebied van de Okavanga Delta. Whaw ……

Aangewakkerd door enorme subtropische stormen, rijst de Cubango Rivier in centraal Angola, stroomt door Namibië als de Kuvango Rivier en komt uiteindelijk Botswana binnen als de Okavango Rivier bij Mohembo in het noorden. Daarmee komt zo’n 11 miljard kubieke meter water ieder jaar weer binnen, die wegstroomt via de Okavange Delta voordat het verdwijnt in de woestenij van de Kalahari in het zuiden.  Deze delta is een prachtig uitgestrekt gebied vol met waterwegen, met lelie gevulde lagunes en beboste eilanden dat ongeveer 15000kmº in beslag neemt. In en om de ondiepe wateren leeft allerlei wild én de delta is ook een broedgebied voor honderden vogelsoorten. Dit is letterlijk een oase in de woestijn, een groene wildernis omringd door Kalahari zand en droge bossen. 

Het bootje brengt ons naar een groot gebouw dat er van ver uitziet als een reuzenschildpad die op een eiland verscholen zit tussen de bomen. We worden aan de aanlegsteiger verwelkomd door een groepje zingende, zwarte vrouwen en een Engels koppel, die de managers blijken te zijn. Zij brengen ons naar een enorm, overdekt terras waar we een cocktail aangeboden krijgen. 

Whaw, waar zijn wij kleine Belgjes nu weer beland. Het is hier adembenemend mooi. We krijgen een heerlijke brunch en worden dan naar onze huisjes begeleid. Paalwoningen in tentzeil!! (Kijk maar eens naar de foto’s hieronder) Mooi, mooi ….. We hebben een terras dat uitkijkt op het water.

We kunnen ons rustig installeren en Jeroen en Viviane zitten in het huisje naast ons. We zitten helemaal op de hoek en hebben een prachtig uitzicht. Dit is genieten in D-groot.

De manager komt onder ons huisje (staat op palen met een houten vloer) de leiding van het warmwater herstellen. De warthogs hebben die waarschijnlijk stukgewroet.

Om 15u vertrekken we voor een eerste tocht (sunset cruise) met onze gids Moeti op het water. We varen rond, zien een krokodil, nijlpaarden, een paar antilopen, olifanten en giraffen (in de verte) en wel honderd verschillende vogelsoorten. Net voor de zonsondergang leggen we aan bij een van de kleine eilandjes en genieten van een prachtig schouwspel als de zon achter de horizon verdwijnt.

Als een dolleman door de lagune gevaren, om voor het pikdonker  terug thuis te zijn, krijgen we na een vlugge opfrisbeurt (een openlucht douche met veel vogelgezang) avondeten in 3 gangen geserveerd. Tomatensoep, waar je je lepel kan in recht zetten, kudu op de braai met patatjes en allerlei groentjes en daarna ‘pap’. Natuurlijk is er terug de zoete aardnoot, maar die laten we allebei mooi liggen.

We mogen hier na zonsondergang niet alleen rondlopen omdat het eiland niet afgesloten is en de wilde dieren tot aan onze huisjes kunnen komen. Onze gids brengt ons persoonlijk thuis en drukt ons op het hart om alles goed af te sluiten om de apen buiten te houden, want het zijn artiesten die de deuren opdoen om dan met je kleren en appels aan de haal te gaan ……. Nog een vlugge controle op spinnen en hagedisjes en dan ons bed in.  Whaaw, ….

Accommodation: Two per Meru Tent: Moremi Crossing

www.gunns-camp.com/moremi_crossing.php

Facilities: En-suite, bar, hot water, swimming pool

Included Activities: Flight from Maun to Moremi Crossings approx 20min,

                                Sunset cruise

Luggage Restriction: 10kg luggage per person. No water permitted on flight. This can be purchased from Moremi Crossing.

21-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Day 16 – dinsdag 20 juli 2010                                                              Botswana - Maun  

Rond 8 uur verlaten we de Lodge en rijden naar Maun. Onderweg komen we voorbij enkele typisch Afrikaanse dorpjes. Lunch wordt op een stopplaats naast de baan verzorgd en wat verder moeten we allemaal Janis verlaten. Iedereen moet te voet een brug, die men aan het herstellen is, oversteken. Het water van een van de armen van de Okavanga staat veel te hoog en stroomt heel snel. Dit heeft veel schade aan zijkanten van de weg en een brug veroorzaakt. De voertuigen mogen slechts een voor een, heel traag de brug over, dus heb ik wat tijd om foto’s te maken. Rond 14 uur komen we in Maun aan en Johannes zet ons aan een officieel wisselkantoor af zodat we dollars kunnen omwisselen voor pulla’s, de sterkste munt in Afrika. We hebben nog een klein uurtje om wat inkopen te doen en keren via een bushalte en een marktje terug naar de parking waar Janis op ons wacht. Ondertussen is Johannes onze vliegtuigtickets gaan afhalen. Dan rijden we naar de Sitatunga Lodge. Alle koppels krijgen hier een eigen huisje met een dak in tentzeil en een buitendouche afgeslagen met een metalen golfplaat. Vlug een douchke nemen voor het donker wordt en dan gaan we onze was binnen geven aan de receptie omdat we nu toch 2 dagen naar de Okavangadelta vertrekken. Na het avondeten (een braai met steak met kaassaus!!) gaan we slapen, want morgen vertrekt de eerste groep van 9 al om 8u30 per vliegtuig en wij zijn erbij.

Accommodation: Two per Room: Sitatunga www.deltarain.com/sitatunga.htm

Facilities: Hot showers, En-suites, bar, swimming pool.

Route: Ghanzi to Maun. ±300 km

Travel time: ±4-5 hrs

20-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Day 15 - maandag 19 juli 2010                                                                      Botswana -Ghanzi

Om 8u, na het ontbijt, vertrekken we en Johannes vertelt ons dat hij de planning wat heeft aangepast zodat we i.p.v. na 150 km inkopen te gaan doen, ze dat in Windhoek zelf zullen doen zodat Jean en ik intussen een oplossing voor ons fototoestel kunnen vinden. Na wat getelefoneer, is hij te weten gekomen dat in een van de winkelcentra’s (groot woord voor wat het is!) een fotograaf is. Hij zal intussen 5 nieuwe gasten ophalen in hun hotel en Jojo zorgt voor de bevoorrading. Wij krijgen 35 minuutjes om te shoppen. We hebben gelopen als echte gekken ….. nergens een fotograaf te bekennen tot een tergend langzame meubelverkoper ons op het juiste pad zet en we bij een Duitser terecht komen die ons verder helpt. We kunnen terug fotograferen!!!! Ik zal Johannes altijd dankbaar blijven en geef hem dan ook een dikke knuffel als we terug bij Janis aankomen.

Dolgelukkig gaan we weer op pad en twee van de nieuwe reisgezellen blijken een Nederlands koppel te zijn. Jeroen is ook een amateur-fotograaf dus voldoende stof voor een vlotte babbel.

Met een Zwitserse; Rachel, een Amerikaan van Denver; John en Alina; een Russin die in New York woont, zit Janis vol. Het is nu volle gas in de richting  van de grens, want we zijn ’s avonds uitgenodigd voor een Bushman dance. We komen aan de grenspost van Namibië en krijgen na een tijdje treuzelen en aanschuiven toch een stempel in ons paspoort van een dame die duidelijk tegen haar zin werkt. De immigratiedienst van Botswana werkt vlotter.  

Botswana ligt ingeklemd tussen Zuid-Afrika, Namibië, Zambia en Zimbabwe. Het is een land van grote contrasten: van halfwoestijn tot moeras tot delta. Dat neemt niet weg dat maar liefst 17 procent van Botswana bestaat uit nationale parken of wildreservaten. Botswana is zo plat dat Nederland daarbij vergeleken op Nepal lijkt. Dat is natuurlijk schromelijk overdreven, maar Botswana is plat, erg plat, met grote zachtgroene en beige vlakten met af en toe een bos of een rivier. De overheid van Botswana bewaakt de duurzaamheid en ongereptheid van haar natuurschatten en houdt de grote massa bewust op afstand door hoge entreeprijzen te vragen voor haar wildreservaten en nationale parken. Daardoor vind je in heel Botswana nooit meer dan tweeduizend toeristen per dag. Johannes kan het weer nier laten om ons alles in zijn typisch ‘Brabbel-Engels’ 3 keer te vertellen…., maar het is een ‘kind and gentle man’

Wat onmiddellijk opvalt, is dat er geen hekken meer staat langs de kant van de baan en we overal koeien, schapen en ezels zien lopen. Ze lopen blijkbaar graag op straat, want Johannes moet vaak remmen voor viervoeters. Dit land is de grootste steakleverancier van Afrika.

Als we in Ghanzi aankomen, vinden we op onze kamer een prachtexemplaar van een hagedis op de muur. Jean pakt hem om hem buiten te zetten, maar de ondankbare bijt in zijn vinger en ‘vliegt’ dus buiten. We vertrekken onmiddellijk naar en San-dorp in te middle of nowhere waar we de Bushman een paar traditionele dansen rond een kampvuur zien doen terwijl de vrouwen in hun handen klappen en zingen dat alle katten van dit halfrond gaan lopen.  Daarna krijgen we een braai voorgeschoteld. Het smaakt lekker, want we hebben honger: steak op de bbq met aardappelen in de schil, zoete aardnoot, courgettes, boontjes, verschillende sausjes en de traditionele pap die niet te vreten is, volgens ons, maar sommigen smullen er met veel smaak van. Ik ga op zoek naar een wc, maar er blijkt nergens een in de buurt te zijn dus worden het de bosjes, maar overal waar ik naartoe draai, zitten “Bushman” tot ik slap van ’t lachen door Jojo achter de truck een plaatsje krijg. De rest van de vrouwen volgt natuurlijk. Zou ik dan toch echt een leiderstype zijn? Doodmoe trekken we naar onze matrassen, want morgen wordt het nog een lange dag rijden naar Maun.

Accommodation: Two per Room: Tautona Lodge in Ghanzi  www.tautonalodge.com

Facilities: En-suites, bar, swimming pool.

Included Activities: Bushman dancing in evening

Route: Windhoek to Ghanzi. ±570 km

Travel time: ±8-9 hrs and a border crossing

Border posts:

Namibia: Buitepos, Tel: +264 62 560401, Open: 07h00-24h00.

Botswana: Mamanu, Tel: +267 (0) 659 2013/2064, Open: 07h00-24h00.

19-07-2010 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen