Zeer tot onze grote verbazing is Teigetje nog altijd alive and kicking. Meestal wordt zo een beestje door ons beestje na enkele dagen deskundig opengereten en gedissecteerd.
Deze keer echter niet. Teigetje leeft nog, alleen zijn snorharen zijn een beetje geminderd. De rest zit er nog allemaal op en aan.
Omwille van de milieunormen mag ik hier geen verdere woorden aan vuil maken. Het is daarom dat u best onderstaande kaart leest. Woorden vuil maken is tegenwoordig not done want die terug proper krijgen, kost ons enorm veel geld en is dus ook nog eens superslecht voor het milieu.
Mijn baasjes hebben het blijkbaar wat druk te laatste tijd om zich mijn blog bezig te houden. Daarom dat ikzelf maar mijn beste berepoot voor zet. Hierbij een zelfportretje van mij en mijn lievelingsknook.
Groeten Jazzie.
Zoals altijd ben ik de braafheid zelve: alles wat vast genoeg zit, laat ik immers met rust. De rest is minder veilig. Verleden week heb ik zelfs de regenpijp aan het terras - 10 cm doormeter en toch bijna 4 meter lang - even naar mijn grasveld gesleept. Maar wat wil je: ze zat niet vast genoeg....en ik moet mijn nekspieren toch trainen.....
Nog altijd de groeten en nu ook een stevige berenklauw van Jazzie....
Verleden zondag was de jaarlijkse Hondenwandeling in Bokrijk.
Puppy van verleden jaar is ondertussen een pup geworden (of nog iets meer). En dat heb ik gemerkt bij het foto's maken. Dat gaat niet gemakkelijk als je met één hand een enthousiaste woefer in toom moet houden en met de andere een foto wilt maken.
Vandaar ook de "lage kwaliteit" van de onderstaand beeldmateriaal. Maar sommigen zullen zichzelf of anderen wel herkennen. Vandaar....
Jazzie: een beetje moe maar voldaan en een beetje verdrietig dat het voorbij is.
