°Bij de inloop leerde ik meteen enkele ouders beter kennen, deze zijn heel geïnteresseerd en erg betrokken bij het schoolleven. Bij de kleine kring heb ik het rijmspel begeleid, de kleuters zijn vertrouwd met het spelmateriaal en kennen de regels goed. Ze stellen zelf teams samen en leggen er de nadruk op dat het niet belangrijk is wie er op het einde wint, zolang iedereen zijn best doet.
°De eerste activiteit die ik aanbood tijdens de grote kring was het aanleren van een regenlied. De kleuters kregen ritmestokjes en deden enthousiast mee. Het mooie was dat de kleuters het lied tijdens het buiten spelen spontaan begonnen zingen. Er werden takjes gezocht op de speelplaats en ze gingen opnieuw aan het tikken.
°Het maken van eenregenbuis was een fantastische activiteit. De kleuters waren heel erg betrokken aan het werk om de schroeven en spijkers in de grote buis te krijgen. Het verhaal van de tovenaar die een regenbuis maakt uit een holle tak en zaden was wel motiverend geweest, maar te abstract. Het tweede verhaal van de twee kinderen die een regendans uitvoeren in de tuin en zo een hele hoop regenwormen vinden, was veel beter als motivatie. Dit staat natuurlijk veel dichter bij hun belevingswereld. De kinderen waren nu in de ban van het verhaal. Ze kwamen er zelf achter dat het stampen op de grond net als regen was en dat de regenwormen daarom kwamen piepen. Op de speelplaats gingen ze hier opnieuw mee verder. Na een tijdje werden juf Gerry en ik aangeklampt om naar een toneeltje te gaan kijken. De kinderen hadden het volledig zelf in elkaar gestoken, een kind sloeg het ritme, de tovenaar danste rond en enkele kleuters lagen te kronkelen op de grond. Dit waren de wormen die door de regen, of het stampen op de grond, langzaam omhoog kwamen.
°Ondertussen gingen de kinderen zelfstandig aan de slag met de steekparels. Er verschenen inktvissen en krabben, ook al zijn dit de moeilijkste prenten die erbij zitten, worden deze eerst gekozen, voor sommige kleuters is dit net iets te moeilijk, zij mogen dat creatief aanvullen wat niet lukt. Andere kleuters werken een hele tijd betrokken en krijgen, mits wat hulp van elkaar, de inktvis helemaal goed af. Dit werk wordt trots uitgestald, met beide naamkaartjes erbij. Zo kunnen de kinderen dit morgen bij de inloop eens aan hun ouders tonen.
°Naar goede gewoonte werd er op het einde van de dag teruggeblikt op wat er is gedaan, geleerd, gemaakt. De kinderen van de regenbuizen worden bestookt met vragen en geven uitleg met de werktekening erbij. Het blijft me verbazen hoe welbespraakt al deze kinderen zijn. Er zijn natuurlijk meer verlegen kinderen, maar ook zij formuleren probleemloos ideeën en vragen.
°De volgende dag startte ik samen met Fritz met een woordweb rond de letter w. Aangezien er twee kinderen uit groep1 meededen, ben ik met de activiteit niet helemaal rond geraakt. Zij hebben voornamelijk woorden opgenoemd en getekend. Volgende week herhaal ik deze activiteit nog eens met enkel kinderen uit groep 2, zodat meer kleuters de kans krijgen te schrijven. Nu was vooral Zorin aan het schrijven, maar ook de anderen uit groep2 zijn hier heel gemotiveerd voor. De bijkomende kaarten kunnen dan eveneens gebruikt worden in de lettermuur, als ZA.
°Na het schroeven en duwen en hameren van heel veel spijkers en schroeven, klonken onze buizen ook echt als regen. Nu moesten we ze nog versieren. Uiteindelijk heb ik met de mentor beslist om het met een sponstechniek te doen i.p.v. met ecoline. De kinderen hadden dit nog niet gedaan en het dippen (niet wrijven) was nog een echte uitdaging.
Mijn stageschool voor de komende maanden in Elst... een uitdagende en rijke leeromgeving waar zinvolle activiteiten een hoop betrokkenheid en initiatief van de kleuters uitlokken. (het planningsbord, de axenroos, educatief materiaal, het ligt allemaal nog maar aan de basis van de aanpak van mentor Gerry...)
°De overgang tussen thuis en school wordt voor de kinderen zo klein mogelijk gemaakt. Ouders komen tussen half negen en kwart voor negen rustig binnen en gaan aan de slag met hun kleuter. De kleuterjuf legt het materiaal vooraf zo aantrekkelijk mogelijk klaar, zodat de kinderen erdoor aangetrokken worden en meteen kunnen starten. (Bvb. het rijmwoorden-memoryspel al klaar leggen). Dit is voor de kleuters de uitgelezen kans om mama en papa trots een werkje te tonen, nog even te knuffelen of samen te spelen. De ouders leren zo ook de andere ouders makkelijker kennen, zien hoe het eraan toe gaat in de klas en hebben elke dag de kans om de juf te spreken. Wanneer de kleuterleidster een belletje laat rinkelen, druipen de ouders langzaam af en blijven de kinderen rustig spelen.
°De axenroos wordt vanaf groep 1 in alle kleutergroepen gebruikt. Het is een manier van werken die echt leeft bij de kleuters en ook door henzelf gehanteerd wordt. De kleuterleidster observeert voornamelijk en brengt de dieren van de axenroos ter sprake bij toepasselijke situaties. Dit draagt ongetwijfeld bij aan de hoge mate van welbevinden die duidelijk in de klas aanwezig is. De kleuters vertonen bovendien verbazend veel inzicht in eigen gevoelens en gedragingen, maar ook in die van de ander.
°Samenwerking stimuleren is duidelijk een belangrijk element in de groep, de mentor besteedt hier veel aandacht aan. Dit draagt opnieuw bij aan de goede sfeer in de klas: leren van elkaar is essentieel en elkaar helpen, vanzelfsprekend. Er wordt achteraf steeds gereflecteerd, met of zonder axenroos.
°De kleuters plannen zelfstandig het spelen en werken. Ze doen dit aan de hand van een planningsbord met naamkaarten. De kleuters krijgen veel vrijheid, echter binnen duidelijke regels. Het kleuterinitiatief staat steeds voorop, wie wil maakt zn werk van de vorige dag af. Een kind wil ook pas meedoen als het de activiteit als betekenisvol enzinvol ervaart, een goede aanzet is het begin. De intrinsieke motivatie als noodzakelijke voorwaarde; de kinderen zijn bijna de hele tijd erg betrokken aan het werk.
°De leidster laat altijd zoveel mogelijk uit de kleuters komen, ze vertrekt bij hun context en interesse. Ze stelt de juiste vragen om het denkproces bij hen te laten starten, de kleuters zoeken vervolgens zelf de oplossing, zo wordt er bvb. steeds een werktekening gemaakt vooraleer men met concreet materiaal aan de slag gaat. Er wordt ook heel consequent teruggeblikt, waarbij de kinderen mogen vertellen, elkaar vragen kunnen stellen, uitleg geven. Ze laat de kinderen de hele tijd dingen doen: tonen, onderzoeken, verwoorden, vooraf plannen maken (heel belangrijk), redeneren, navertellen,
°De organisatie is makkelijk te doorzien voor de kinderen, de opbouw is elke dag hetzelfde. Het spelen en werken wordt gevisualiseerd op het planningsbord. De klas is georganiseerd in hoeken en er is een schat aan educatief materiaal, kortom een rijke leeromgeving met veel ontwikkelingskansen.
°Juf Gerry is heel communicatief en open, ze vertelt me dat ze in een gewone school lesgeeft omdat ze dan geen etiket opgeplakt krijgt en het beste uit alle types kan integreren in haar klas. Ik besef nu al dat ik hier veel kan leren.
-alle leerkrachten mag je zomaar bij de voornaam noemen
-tetris spelen op het typisch Nederlandse toilet, minder aangenaam
-blik en dergelijke niet sorteren, enkel gft, zo zijn we dat niet geleerd!
-roken op restaurant mag nog, is voor de Belgen ondertussen echt raar
-kroegentocht organiseren (CIS) als er de volgende dag om 9u les is?
-brood wordt verpakt in plastic zakken (ook al is het vers)
-charcuterie idem dito
-kroket uit de muur en ander fastfood is, voor sommigen, bijna dagelijkse kost
-maar wie zoekt die vindt: aan tafel in een supertof restaurant De Uylenspieghel in Nijmegen (heel erg aan te raden!) komen ze je verleiden met een ongelofelijk humeur en desserts om van te watertanden
Specifiek België Australië
-Australiërs wassen enkel met zeepsop af en laten alles er dan rustig afglijden (soms met etensresten inbegrepen) ook een manier om zuinig om te springen met water natuurlijk.
-Tijdens je Erasmusverblijf ofwel: niet komen opdagen tijdens de les, ofwel een tongpiercing laten schieten (zodat je waarschijnlijk de komende weken niet behoorlijk kan communiceren), ofwel een levend konijn in je kamer op de peda houden, stro inbegrepen J
Haha, het was er toch aan te zien dat het gisteren kroegentocht geweest was. Gelukkig ben ik niet te zwaar doorgezakt. Les, les, les, het is weer even wennen. We werden een eerste maal kort het principe van inclusie uitgelegd en gaan hier een volgende keer mee verder. Tot onze spijt is Intervision gewoonweg PGO, maar uiteindelijk levert het wel resultaten op, dus we zullen maar dankbaar zijn dat we de werkwijze al kennen. Maar vooral de leerkracht Innovations kon me boeien, ook al was het ons laatste uur. Hij geeft geen les, maar laat ons debatteren en heeft daarvoor wel leuke aanzetten die leiden tot interessante discussies, een les om naar uit te kijken.
Vandaag hebben we de Montessorifabriek bezocht. (Even terzijde: openbaar vervoer in Nederland doet wel pijn aan de portemonnee, alles inbegrepen was dit een tripje van 30 euro) Dit bezoek was wel leuk om al het materiaal eens uitgestald te zien, we mochten er zelfs mee spelen. Maar om meer te weten te komen, zal een schoolbezoek ongetwijfeld duidelijkheid brengen. Het bleef een fabriek, waarvan de vertegenwoordigster haar product aanprees. Er was echter wel een klein Montessorimuseum waar we alleen mochten ronddwalen en een video over haar leven konden bekijken. Deze dame is zeker te bewonderen. De vrijheid en de zelfcorrectie staan in haar opvoedingsmethode voorop. Maar we waren er ons allen van bewust dat in de video ons wel een ideaalbeeld werd voorgeschoteld. Benieuwd dus naar mijn ervaring bij een schoolbezoek... (Ik hoop ook snel een paar fotos op de blog toe te voegen. Joke, help, ik ben niet zon computergenie J)
Op donderdag kregen we de eerste lessen De digitale portfolio vormt voor mij alvast één van de grootste uitdagingen. Ik ben niet echt een computerwonden en zal er dus ongetwijfeld veel tijd aan besteden.
Physical Education was niets nieuws onder de zon. De leerkracht legde aan ons de basics voor bewegingsopvoeding aan kleuters uit en we speelden een paar spelletjes, bvb. vosje kom uit je hol. In Nederland wordt er ook volop geëxperimenteerd, spellen gespeeld, gedanst en geslingerd met Kleuterwijs, Onze opdracht is een bewegingsles voor kleuters observeren, dit kan geen probleem zijn. Vrijdag, we kennen al een beetje onze weg op school.
Alle studenten stellen zichzelf ook even voor tijdens 'Intervision', een soort supervisie. Ik verwonder me over het feit dat er zoveel interessante mensen in de groep zitten, met elk hun levensloop, verschillende ervaringen, eigen meningen, diverse kennis, uiteenlopende doelen, . Jezelf voorstellen aan de hand van je eigen past present future doet je wel eens stilstaan bij wat dingen. Ik luisterde geboeid naar ieders verhaal en kan niet wachten om ze allemaal verder uit te vragen. Ik voel nu aan den lijve dat in elk land, elke maatschappij verschillende regels, waarden en verwachtingen gelden. Plots vraag ik me af of het wel vanzelfsprekend is dat we deze dingen zomaar aannemen. Ergens anders heeft men er soms een heel andere kijk op Ik ben echt al een beetje verliefd geworden op deze stad en op sommige aspecten van de Nederlandse way of life, vooral de vrolijkheid die ik tot nu toe heb ervaren, de openheid en het rechtuit zijn, is soms een verademing ten opzichte van de Belgische ingetogenheid. Wat niet wil zeggen dat ik ook sommige dingen uit mijn thuislandje begin te missen, maar gelukkig is daar niet teveel tijd voor
Het kan hier niet op Toch worden alle vrije dagen opgeslorpt door boodschappen doen, eten maken, afwassen, uitstappen met de CIS, kleren wassen, drogen, Het is niet niets om voor jezelf te zorgen... Ondertussen zal ik het wasmiddel toch al niet meer in het vakje voor de wasverzachter gieten en ken ik de weg naar de winkel op mijn duimpje. Een mens leert elke dag iets bij op Erasmus
We leren Els van Wezel kennen: ze is medewerkster van de internationale dienst en ons aanspreekpunt voor stage. Els stelt zich voor aan de hand van fotos, zo heeft ze twee maal langere tijd in Afrika gewerkt en vertelt ze boeiende verhalen over haar eigen loopbaan en de mensen die ze zo leerde kennen. Ze is heel open wanneer ze over zichzelf vertelt, dit valt me telkens weer op van de Nederlanders. Ook Sanne stelt zich voor, ze is zelf voor de tweede maal studente, maar werkt ondertussen al als assistente bij de internationale dienst van de HAN. Zelf ging ze op Erasmus naar Finland en ze vertelt er nog over met een fonkeling in haar ogen en toont ons trots haar fotoalbum. Ik vind het ongelofelijk verrijkend om al deze mensen te lezen kennen en te ontdekken hoeveel manieren er bestaan om tijdens je werk mensen van over de hele wereld te ontmoeten.
Na deze kennismaking verschijnt de CIS voor een pabotour aan de hand van een wedstrijd; zoek zo snel mogelijk bij elke foto het juiste lokaal en leer zo je school kennen ook eens iets anders dan de standaard rondleiding. Over de middag werden we weer eens verwend met diverse soorten broodjes, fruit, soep, drankjes, het kan hier niet op! Als laatste les van de eerste dag, gingen we samen musiceren. Er was een getalenteerde percussionist naar de school afgezakt, om met ons wat ritmes tot leven te brengen. Als je zo allemaal samen speelt en naar elkaar luistert om een mooi muziekstuk te brengen, ontstaat er als vanzelf een groepsgevoel. Op het einde waren we er duidelijk op vooruit gegaan, echt een tof uur, de sfeer zat er goed in.
Een weekje vakantie? Het was een welgekomen geschenk. Na de examens en de drukke eerste introductieweek kon ik eindelijk eens volledig uitrusten. Erg rustig was het echter niet in Nijmegen en andere steden ten zuiden van de rivier. Carnaval had zijn intrede gedaan en dat wordt hier extreem enthousiast gevierd door alle lagen en leeftijden van de bevolking. Geloof het of niet, maar echt iedereen is verkleed. We reisden op een overvolle trein naar het carnavalsstadje Kuyck en keken onze ogen uit. Niet te geloven hoe er gefeest werd, volgens mij komt Aalst carnaval niet in de buurt.
Nu we elkaar beter leren kennen hadden, organiseerden we zelf twee dagen Amsterdam. Ik was er al één keer geweest, maar ontdekte nu toch nog een heel andere kant van de stad. We verbaasden ons over de walletjes, de coffeeshops, gingen langs op het Rembrandtplein en bij het Van Gogh museum en schrokken bijna elke keer we de rekening kregen, het was een hele belevenis. Uiteindelijk was iedereen blij terug naar Nijmegen te kunnen komen. Zon grote stad is leuk om eens te bezoeken, maar kan toch nooit in de buurt komen van de gezelligheid hier. In Amsterdam zou ik me nooit veilig voelen, terwijl ik me hier nog geen enkel moment ongemakkelijk gevoeld heb.
Dit weekend had ik mijn beste vriendin al op bezoek, het was fijn iets van het thuisfront te vernemen, ik heb beseft dat ik voorlopig helemaal geen heimwee heb. Misschien komt dat nog, eens de lessen starten, het werk begint, Dan zal ik heel wat meer tijd in mijn eigen huisje doorbrengen, terwijl ik nu nog veel het gezelschap van de andere studenten opzoek op de peda. Ik begin Nijmegen ondertussen al een beetje te kennen en leer voor mezelf koken, met behulp van een kookboek voor beginners weliswaar. Ik geniet met volle teugen van de vrijheid, de eigen verantwoordelijkheid en het leren op eigen benen staan. Ondertussen is het ongelofelijk verrijkend, nu al, om al deze studenten uit verschillende landen en culturen te leren kennen. We verbazen ons soms over de kleinste dingen, leren elkaars taal, delen onze verwachtingen, dromen en doelen voor de komende maanden en verbreden zo onze kijk op de wereld. Ik kan niet wachten tot de lessen morgen beginnen en we (hopelijk snel) een overzicht zullen krijgen van wat ons hier te doen staat.
Op woensdag vertrok de hele groep op de Tour to the west. De cultuurschok was groot wanneer de Nederlandse CISgroep de bus betrad: van s morgens vroeg werden we geëntertaind met Nederlandstalige carnavalsliedjes...
Na een lange rit kwamen aan in Spakenburg, één van de meer bekende steden van de Nederlands Bible belt. We leerden de traditionele klederdracht kennen, kregen informatie over de visserij, vroeger en nu, en maakten een wandeling in de haven. In de oude stad viel het me op dat alle huizen televisieantennes op het dak hadden, volgens Ben om de plaatselijke omroep te ontvangen.
Deze driedaagse verbleven we in een Stayokay jeugdherberg in Haarlem. Het was een gezellig hostel en de sfeer onder de studenten was optimaal. Haarlem stad werd onze thuisbasis en moest dus degelijk verkend worden.
We zetten onze tocht verder in de Zaanse Schans. Hier werden we ingewijd in de geheimen van de windmolenbouw en de klompenmakerij. Al deze productieprocessen deden Joke en ik terugdenken aan de lessen van Mevrouw Van Eetvelde over de boerderij, wol, en veel van wat we zagen is zeer interessant voor kleuters. Wij wisten zelf ook niet hoe een windmolen gebouwd werd!
In Delft bezochten we het Prinsenhof. Delft is natuurlijk het bekendst als de stad van het blauwe porselein, Delfts blauw. We kregen een gids en gingen ook een kijkje nemen in de fabriek. In de shop waren we niet langer verbaasd over de prijzen. Wanneer je weet dat het grootste deel van de productie handwerk is, alle tekeningen met de hand geschilderd worden en één derde van de materialen stuk gaan in de productie, is het nog te begrijpen.
Den Haag bracht ons naar het Mauritsmuseum. Hier bewonderden we voornamelijk werken van de Vlaamse Primitieven, bvb. Rembrandts Anatomische les van Dr. Nicolaes Tulp. Maar ook Het meisje met de parel van Vermeer. Iedereen kreeg een koptelefoon in zijn of haar eigen taal en kon naar believen de tentoonstelling bekijken.
Ik heb tijdens deze drie dagen echt genoten van de bezoeken, de oude delen van de steden, de gebouwen, musea en de sfeer. Samen in de jeugdherberg logeren was de ideale manier om elkaar echt beter te leren kennen.
Terug in Nijmegen werd ik meteen uitgenodigd op mee te eten op de peda. De zuiderse gastvrijheid zou zich de komende dagen verder manifesteren. Uit eerlijk belgisch schuldgevoel, ontfermde ik me dan maar zoveel mogelijk over het desert... Nu begin ik me hier stilaan thuis te voelen, mijn kamer is mijn kamertje geworden en langzaamaan leren we elkaar kennen en kunnen we het met elkaar vinden. Als het in deze lijn verder evolueert, weet ik nu al dat drie maanden veel te kort zullen zijn.
Met heel veel kriebels stapte ik in de auto en vertrok richting Nijmegen, het grote onbekende avontuur tegemoet. Door de examens is alles heel vlug gegaan. Bagage maken, afscheid nemen, het ging allemaal zo snel dat ik met een klein hartje aan mijn tocht begon. Toen ik echter, veilig en wel toegekomen, mijn kamertje ingericht had, voelde ik me al meteen een beetje thuis.
De eerste twee dagen werden we door Ben (Bartels: international office) wegwijs gemaakt op school en in de stad. Een kopje koffie was het startsein voor een drukke verkenweek. Ben was een volleerd gids, na jaren in de toeristische branche werkzaam te zijn geweest. Hij leidde ons rond op de enorme en indrukwekkende campus en blies iedereen omver wanneer hij ons (nog maar een deel van) de sportfaciliteiten liet zien. Daar kunnen we thuis alleen van dromen. We leerden de mooiste plekjes van de stad en ondertussen ook elkaar al een beetje kennen. Waar het in het begin nog aftasten was, begon iedereen zich nu duidelijk meer op zijn gemak te voelen. Als slot van de introductie werd een heuse kooknamiddag georganiseerd door HAN studenten voeding en diëtetiek. De erasmusstudenten werden in groepen verdeeld: because we would (m)eat the Dutch and their cooking. Samen met Tania (Portugal), Tomi (Finland) en Gintare (Litouwen) ging ik aan de slag. Het koken was voor mij een toffe manier om mensen te leren kennen waar ik toen nog weinig contact mee gehad had.
Op de afsluitende drink van de introductie tweedaagse werden we voorgesteld aan de CIS: The Committee for International Students. Zij zullen de komende drie maanden allerlei buitenschoolse activiteiten organiseren voor ons. Zo staat er bvb. bowling, restaurantavond, uitgaan, schaatsen, filmavond, op het programma.
Ik ben deze twee dagen ongelofelijk goed opgevangen. We konden steeds met onze vragen bij Ben terecht, kregen voldoende informatie met betrekking tot de eerste twee weken en kregen zelfs al een eerste les Nederlands, wat meteen duidelijk maakte hoe moeilijk Nederlands wel is als nieuwe taal.
