Eerlijke fiscaliteit â of hoe ervoor zorgen dat de sterkste schouders effectief de zwaarste lasten dragen
Onder het motto de sterkste schouders dienen de zwaarste
lasten te dragen komen Kris Peeters, de socialistische partijen, de groenen en
de tenoren van het ACV en het ABVV steeds tot dezelfde oplossing: de vermogens(winst)belasting.
Nochtans is de inkomensongelijkheid volgens een recente studie
van de KUL, de belangrijkste oorzaak van de kloof en het vergroten van de kloof
tussen arm en rijk.
Het is een feit dat het niet de rijksten en de grootste
verdieners zijn die het meest belasting betalen (althans zeker niet
procentueel). Hierdoor lopen zowel de sociale zekerheid als de fiscus heel wat
inkomsten mis en hiervoor draait de middenklasse op.
Een van de oorzaken is dat het merendeel van de beste
verdieners zich laat uitbetalen via een managementvennootschap en nadien zelfs
via een constructie waarin meerdere vennootschappen en holdings de belasting en
de sociale zekerheid ferm helpen ontlopen.
Een vermogens(winst)belasting is geen eerlijke belasting! Niet
de superrijken zullen die betalen, wel de middenklasse, die gespaard heeft dat
haar handen kraken en hierdoor zich elke luxe of vakantie heeft ontzegd. De
echte rijke zal de dans ontspringen. Zo kennen de rijksten tal van vehikels
waarmee ze de belasting ontwijken. Via holdings en participatiemaatschappijen
investeren die in o.a. niet-beursgenoteerde bedrijven. Hoe kan de fiscus hier
een eerlijke taxatie op maken? Ik verwijs hiervoor naar het artikel n.a.v. de
verhuis van Alexandre Van Damme naar Zwitserland (zie http://newsmonkey.be/article/72803).
Het successierecht bij bedrijfsopvolging is hen ook erg gunstig (slechts 3% bij
een belang van minimaal 50%).
Hoe kan dit worden opgelost?
Vooreerst het probleem van de Sociale Zekerheid.
Wel, eenvoudig door de toepassing van een systeem zoals bij de BTW.
Elke vergoeding voor prestatie moet in aanmerking komen voor
de bijdrage aan de sociale zekerheid. Elk bedrijf dat een factuur opmaakt moet
een splitsing maken tussen de levering van producten en de levering van prestaties.
De vergoeding voor een prestatie kan eigenlijk gezien worden als de betaling
van het loon voor het leveren van deze prestatie. Het bedrijf dat deze
prestatie levert moet hierop periodisch een aangifte indienen, conform de Btw-aangifte.
Hierop wordt de sociale zekerheid berekend en afgerekend. Ook de vergoedingen voor
mandaten mogen hieraan niet ontsnappen, moeten als betaling voor het leveren
van prestatie worden gezien en dus bijdragen aan de sociale zekerheid. Indien nu een doorrekening gebeurt naar een
andere firma (vb. een onderaannemer die voor de prestatie of een deel ervan een
factuur indient bij de hoofdaannemer), dan mag dit bedrag in mindering
gebracht. Wanneer dit een binnenlands bedrijf is, is de operatie eigenlijk voor
de sociale zekerheid neutraal. Probleem stelt zich wanneer deze firma een
buitenlands bedrijf is. Wel, elk land kent een vorm van belasting voor sociale
zekerheid, zoals ook elk land een vorm van BTW kent. Daarom denk ik dat weinig
belastingbetalers die piste zullen bewandelen voor het ontlopen van de sociale
zekerheid, maar daarentegen zullen de hoofdaannemers die de sociale zekerheid
ontlopen via onderaannemers uit het voormalig Oostblok, enkel de sociale lasten
op het bedrag dat gefactureerd wordt door die onderaannemer kunnen recupereren.
Zal dit de winstgevendheid van de kleine ondernemingen
aantasten? Weinig, aangezien wie werkt met personeel, hierop reeds wordt
afgehouden. Enkel op de winstmarge die men op de prestatie neemt, zal er een
bijkomende bijdrage worden geheven. Dit is de bijdrage voor de bedrijfsleiding die
uiteindelijk ook geniet van de sociale zekerheid. En het grote deel van de
winst van middenstandsbedrijven zoals de loodgieter en de elektricien wordt
uiteindelijk grotendeels gerealiseerd door de winst op de geleverde producten.
Nu nog de belastingsbijdrage.
Vooreerst wordt een taks geheven op interesten en
dividenden. Het vermogen moet niet worden belast, aangezien elk vermogen in een
correct werkend stelsel voordien al werd belast: persoonlijk kapitaal via de
personenbelasting, aandelen via de winst van het bedrijf. Dus komt het er enkel
op aan een correct vennootschaps- en personenbelastingsysteem te introduceren. Als
beide systemen procentueel in overeenstemming met elkaar zijn, dan is dit al
opgelost. Hier ga ik wel uit van een vlak belastingpercentage, waar enkel voor
de echt lage lonen en vervangingsinkomsten kan worden van afgeweken. Met een
vlak belastingpercentage betaalt de grootste verdiener (persoon en bedrijf) het
grootste bedrag. Hier is het aan de fiscus om komaf te maken met tal van
onterechte aftrekposten en overdreven inbreng van kosten (in vele gevallen
privé-kosten die op de vennootschap worden afgewenteld). Het totale loon wordt
belast, ook dat wat door taksvrije instellingen wordt uitgekeerd. Het gaat niet
op dat de Europese en NAVO mandatarissen taksvrij (of nagenoeg taksvrij) zo niet
of weinig bijdragen aan een staat waar zij evengoed gebruik maken van de
infrastructuur en alle andere voorzieningen van deze staat genieten. Evenzo
moeten alle binnenlandse politici op alle inkomens de belasting betalen zoals
de persoon uit de privé.
Vraag is of de politieke kaste bereid gevonden zal zijn,
aangezien ze met dit voorstel ook een stuk in eigen vlees zullen snijden. Ter
overweging te nemen door hen: de Brexit en de keuze van Trump zijn beide uiting
van een anti-establishmentgevoel. De gewone man en zeker ook de middenklasse
nemen het niet langer dat hij/zij volledig de gevolgen ondergaan van de
financiële crisis. De globalisatie vreet hun inkomen aan, maar daarnaast zien
ze dat de toplonen onverminderd blijven stijgen tot zelfs astronomische
hoogtes, dat de politicus schaamteloos de kas blijft leegroven en vindt dat
hij/zij daar gewoon recht op heeft. Recent voorbeeld hiervan is de jaarlijkse
vergoeding die De Gucht nog steeds trekt uit de Europese kas, hoewel hij nog
via zijn diverse mandaten daarnaast nog een riant jaarloon binnenrijft. Maar
Karel De Gucht is geen alleenstaand geval noch is dit de exclusiviteit van de
Open VLD. Dergelijke gevallen die ruim in de pers komen en de jaarlijkse
berichtgeving over de exorbitante verloning van topfunctionarissen en
bedrijfsleiders voeden dit sentiment. Vandaar de roep naar een echte eerlijke
fiscaliteit.
Ik hoop dat de vakbonden en regeringsleiders op
zijn minst ook eens deze zienswijze de nodige aandacht schenken.
Zondag Beweging.net in het nieuws met hun oproep voor een
snelle taks shift. Wat een hypocrisie! Waarom nog het woord taks shift gebruiken?
Voor Develtere en Leemans is de definitie ervan een pure en onversneden
vermogensbelasting.
Hoe durven ze na het Arco-bedrog nog het woord
rechtvaardigheid in de mond nemen:
Eerst de spaarcentjes van hun leden verbrast en nadien via
hun afgevaardigde-ministers een nepoplossing naar voor geschoven waarmee ze de
brave Arco-vennoot mooi om de tuin hebben geleid.
Stellen dat men met de vermogensbelasting de grote fortuinen
zal doen betalen is de nieuwe leugen van deze kliek. Ik daag die heren uit om eens
aan te tonen hoe ze de echt grote vermogens zullen doen bijdragen. De
middenklasse zal hiervoor weer opdraaien. Trouwens, een vermogen van 1 miljoen
euro is al lang niet meer een groot fortuin.
Die heren kopmannen in de katholieke zuil, zijn de
hedendaagse farizeeën.
Ik geloof niet dat één van hen persoonlijk geld verloren
heeft in het Arco-dossier.
Is hun begrip van rechtvaardigheid misschien best weergegeven in de tekst van Matteüs 23,
27-28 Wee jullie farizeeën, huichelaars, jullie lijken op witgepleisterde
graven, die er vanbuiten wel fraai uitzien, maar vol liggen met doodsbeenderen
en andere onreinheden. Zo lijken ook jullie voor de mensen uiterlijk op
rechtvaardigen, terwijl jullie innerlijk vol huichelarij en wetsverachting zijn.
De PS wil de lonen van de
overheidsmanagers beperken, maar voor Bellens en Thijs zullen de politici
onmiddellijk een uitzondering maken. Hoelang zal het duren eer er geen enkele van
deze managers niet een uitzondering zal zijn op deze regel.
Johnny Thijs vindt voor hem een loon van 290.000 per
jaar geen rechtvaardig salaris.
Dit heeft toch niets met rechtvaardigheid te
maken, wel met zijn eigen marktwaarde en de prijs die voor een gelijkwaardige of
betere manager zou moeten worden betaald voor deze functie. Ik geef wel toe dat hij blijk heeft gegeven
van een kundig manager te zijn. Hoewel, heeft men ook al eens bekeken
hoeveel er aan vergoedingen voor management consultancy er door Bpost werd
betaald? Wat is dan de intrinsieke waarde van de bijdrage van Johnny Thijs himself?
En Didier Bellens? Deze meneer werd door de PS in zijn functie en loon geholpen en nu komen ze met het voorstel de lonen te beperken en ja, met heel zeker een uitzondering voor hun poulain. Zijn exorbitant loon wordt zgn gerechtvaardigd omdat het zeer moeilijk is om topmanagers te vinden in de telecomsector. Maar Bellens was geen telecom-man, hij kwam uit de luchtvaart!
Duco Sickinghe mag stellen dat Telenet onder zijn bewind een boost heeft gekend. Heeft
men het loon van Bellens ooit vergeleken met dat van Sickinghe?
Naast deze mag ook eens aangestipt dat velen van
deze managers nog tal van bijkomende bezoldigde mandaten bekleden, sommigen zelfs meer
dan 10. Alle mandaten slorpen tijd op! Ik geef toe dat sommige mandaten
een kruisbestuiving vormen ten gunste van de overheidsinstelling die ze beheren, maar dit zal
zeker niet gelden voor het geheel van de tijd die ze eraan besteden. Het zou misschien verstandig zijn
om de prijs per uur van deze mensen voor hun prestatie die ze leveren voor het
overheidsbedrijf in kwestie te berekenen. Eens zien of het loon dan nog in
overeenstemming is met wat gelijkwaardige posities betalen in de privé of het
buitenland.
Droomt minister Vanackere luidop of zal de gewone man zijn spaargeld toch
terug in aandelen beleggen?
Minister Vanackere wil gezinnen aanmoedigen om hun spaargeld terug in
aandelen te beleggen. Is de minister nu alle gevoel met de werkelijkheid aan
het verliezen?
Het spaargeld op het gewone spaarboekje dekt momenteel de
inflatie niet en dus zou een nieuwe wet à la Cooremans-De Clercq het spaargeld
naar de beurs halen.
Wie zal hiermee weer gediend worden? Toch de gewone man
niet!
Zou de minister niet eens eerst kijken waarom de burger
zijn geld op spaarboekjes houdt?
Dat de wet Cooremans-De Clercq in de jaren 80 een groot
succes kende biedt geen garantie voor de situatie vandaag. In de jaren 80 had
de burger nog geen beursval meegemaakt zoals in de beginjaren 2000, was hij
niet getuige geweest van het gespeculeer door de banken met de financiële
crisis als gevolg, was hij niet dagelijks geconfronteerd geweest met de
sluiting van zgn. vaste waarden die in hun kielzog tal van toeleveringsbedrijven
met zich meesleepten
Maak zelf maar eens de rekening en vergelijk een korf
aandelen op basis van de top 20 in België anno 2000 en kijk nu wat die vandaag
waard zou zijn. Wel, het spaarboekje komt steevast als winnaar uit de bus!
Trouwens, welke aandelen moet de brave burger, met zijn
beperkte kennis van zaken, kiezen? Dan wil ik nog zeker niet spreken over Opties,
Warrant, Futures, Turbos of andere derivaten! Zelfs het gewone bankpersoneel
heeft hier weinig kaas van gegeten en de burger zal zich zeker nog de
aanprijzingen herinneren van deze verkopers van financiële producten waardoor
hij nu met het verlies opgescheept zit.
Even misschien er ook nog op wijzen dat de wet
Cooremans-De Clercq toentertijd ook de pensioenfondsen een boost gaf. Dezen die
niet op tijd hun pensioenfonds aangepast hebben naar conservatief (dus weg
van aandelen) weten ondertussen hoe laat het is.
En dan nog de ACV / BACOB getrouwe, die er onlangs nog erg
overtuigend werd op gewezen dat zijn ARCO-spaargelden wel degelijk aandelen
waren en hij die dus kan afschrijven (in het beste geval zal hij nog zijn nominale
inschrijvingswaarde terugkrijgen vergeleken met een spaarboekje over dezelfde
periode eigenlijk een schamele troost).
Mijnheer de Minister, zorg eerst voor uw achterban en
zoek een oplossing voor de ARCO-gedupeerden. Herstel het vertrouwen en zorg dat
de belastingen omlaag kunnen, zodat we weer werkgelegenheid kunnen stimuleren.
Met minder kosten en een goed businessplan zal het kapitaal zoekende bedrijf
beter gediend zijn.
De regering heeft nog snel voor het jaareinde de regeling
voor de pensioenen getroffen. Werklozen en steuntrekkenden zullen (na een
overgangsfase) inboeten op hun pensioen. Dit moet bijdragen tot een hoger
pensioen voor dezen die werken tot hun 65 of langer en er ook voor zorgen dat
we langer aan het werk blijven in dit land (dixit Alexander Decroo).
Maar waar is al dat werk om de oudere werknemers aan de slag
te houden?
Mijnheer Decroo: de crisis is nog lang niet voorbij en
België scoort zeker niet spectaculair goed op vlak van herstel.
Dagelijks komen er berichten over personeelsreducties en bedrijfssluitingen.
In bedrijven waar het nog redelijk gaat komt de jongere garde zich aanbieden.
Voor de toekomst van deze bedrijven is het zeker normaal, dat ze de voorkeur
geven om jongere mensen een kans te bieden en ouderen te laten afvloeien en dit
niet enkel omwille van de loonkost.
Mijn opinie is, dat de regering beter eerst werk zou maken
van een reductie van de belastingen door een reductie van de overheidsuitgaven,
zodat bedrijven hier een toekomst zien.
Doe zoals de bedrijven in crisistijd: snoei in de uitgaven!
Snij nu eerst eens in de lonen en pensioenen van de ambtenarij. Daarnaast mag ook eens
gekeken naar de verdiensten (niet enkel hun loon, maar ook alle supplementen
daarnaast) van onze politici en vergeet daarbij de overheidsbedrijven en hun statutaire medewerkers niet.
Een kleine besparing op deze massa kan al voor een
aanzienlijke reductie tekenen. Geld dat kan aangewend om de werkgelegenheid aan
te zwengelen en aldus zal bijdragen tot het gezond maken van onze
overheidsfinanciën.
De volgende besparingsronde: begin bij de ambtenarij
Met zon 803.000 ambtenaren en een 345.000 ambtenaren die van een rustpensioen genieten, zou een relatief lage "crisis belasting" in functie van het inkomen een serieuze bijdrage leveren voor het delgen van onze overheidsschuld.
Met meer dan 40% van de ambtenaren en meer dan 15% van de gepensioneerden trekken maandelijks meer dan 4.000 euro. Een bijdrage die leidt tot een jaarlijks gemiddelde van 500 euro per ambtenaar moet kunnen.
Dit kan gezien worden als een rectificatie t.o.v. de bedrijfswereld, de financier van het staatsbestel.
Voor wanneer de structurele hervormingen binnen de ambtenarij?
Ambtenarenbestand in België telt zon 803.000 personen
hetzij zon 5,5%van de totale bevolking op arbeidsleeftijd. De loonmassa dat
dit vertegenwoordigt beloopt zon 46.487,1 miljoen euro per jaar of meer dan
10% van het BBP.
Daarnaast genieten zon
345.000 voormalige overheidsambtenaren van een rustpensioenen en zon 90.00 van
een overlevingspensioen. (cijfers van minister van Pensioenen - Michel Daerden,
PS).
De federale overheid met
een 185.000 gepensioneerden is goed voor een jaarlijkse kost van zon 345
miljoen euro, de Vlaamse Gemeenschap met 11.000 is goed voor een 20 miljoen, de
Waalse Gemeenschap en het Waals Gewest met 9.000 pensioenen voor een 19
miljoen, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest met een duizendtal voor een goede 2
miljoen.
Het netto-uurloon van de werknemers uit de
overheidssector ligt zon 1,7% hoger dan voor gelijkwaardige verantwoordelijkheden
in de privésector. Met het hogere ambtenarenpensioen (levenslang
ondersteund door de perekwatieregeling) en werkzekerheid geniet het
overheidspersoneel bovendien nog eens van een extra voordeel.
De kost van ons overheidsapparaat wordt ondraaglijk voor
dit land, een kost die uiteindelijk wordt gedragen door het bedrijfsleven. De ongelijkheid
in vergoedingen kan nooit in het voordeel van een ambtenaar. Zo wordt de staat
de concurrent van de privé: je moet toch gek zijn, als je met alle voordelen van
een ambtenarenstatuut dan nog meer verdient dan met een onzekere job in het
privé!
Daarom is het meer dan nodig dat deze regering werkt
maakt van echte structurele hervormingen.
Als een ambtenaar evenveel wil verdienen als zijn
evenknie in de privé, dan moet hij of zij er ook de gevolgen bijnemen:
- Gedaan
met het statuut van statutaire tewerkstellingen en enkel nog contractuelen (die
indien niet voldoen kunnen worden ontslagen).
- Stop
met het ter beschikking stellen van overbodige ambtenaren. Zet die in op
andere departementen met openstaande betrekkingen.
- Hervorm
de loonpolitiek voor ambtenaren.
- Hervorm
de pensioenen naar het model van de privé: een geplafonneerde eerste pijler,
een tweede pijler volgens stortingen tegen een vast percentage).
(bron cijfergegevens: Nationale Bank & Alain Mouton in Trends)
Zonder veel heisa heeft Arco beslist de lening van 25
miljoen euro aan de eigen VDK-bank terug te betalen. Wat er verder nog overblijft
gaat grotendeels (zo niet alles) naar Belfius.
Schande in t kwadraat!
Had Arco niet bijgesprongen met het geld van de coöperant, wat
was er dan gebeurd met Dexia (dus ook met Belfius), DVV en met Ethias?
Waarom moet dezelfde coöperant meebetalen aan de redding van
Fortis, Dexia, Belfius, Ethias, Kaupthing en zelf blijft hij in de kou?
Deze coöperant is in vele gevallen een gewone arbeider of
lagere bediende, dus zeker niet de persoon die of gezin dat een dergelijk
verlies gemakkelijk kan verteren.
Neem nu dat een pensioenfonds door de crisis eronder door
gaat. Zal dan ook gezegd worden dat de intekenaars hierop maar hadden moeten
weten dat er een risico vastzat aan deze producten? Want dat zit er zeker aan!
En banken en verzekeringsinstellingen die deze aanbieden, kopen er aandelen mee
van bedrijven of andere fondsen, dus ben je als intekenaar in principe aandeelhouder.
Als de overheid
de coöperant van Arco laat vallen, zou ik elke Arco-coöperant die ook Belfius-klant
is, aanraden de bank vaarwel te zeggen. Voor de Arco-coöperant mag die dan failliet gaan, hij heeft er toch niets meer aan, maar al die schreeuwlelijks zullen dan wel meebetalen aan dit debacle. Trouwens, hebben niet alle huidige regeringspartijen ingestemd met het nu betwiste wetsvoorstel? Het nu laten vallen zou een vorm zijn van woordbreuk of anders genoemd: volksverlakkerij.
Het advies van de Auditeur van de Raad van State over de
staatssteun voor de Arco-aandeelhouders, heeft onlangs opnieuw gezorgd voor een aantal ontstellende commentaren.
Vooreerst was er
de glunderende Paul Huybrechts,
voorzitter van de VlaamseFederatie van Beleggingsclubs en beleggers, die eigenlijk de molen op
gang heeft gebracht. Nu ik snap niet wat die daarmee wil bereiken: zijn
aandelen in Dexia worden er geen cent beter van, integendeel. Zonder staatsteun
was zijn aandeel Dexia en Fortis nu zelfs geen toiletpapier meer.
Jan Jambon en N-VA-kamerlid Peter Dedecker hebben ook gezorgd
voor een aantal ontstellende commentaren. Voor hen moet het ACW maar uit zijn
pijp komen, goed wetend dat dit betekent dat de spaarder-aandeelhouder zijn
centen dan kwijt is. Maar zijn ze vergeten dat de kamer ingestemd heeft om België
te laten meebetalen voor de spaarcenten van onze landgenoten, die de dupe waren
van de Finse Kaupthing bank in Luxemburg. Spaarders die ook wisten, of hadden
moeten weten, dat ze bij een buitenlandse bank zaten, niet gedekt door de
Belgische staat. Maar ja, de lokroep van de rente en het winstbejag hé (doet
dit nu geen belletje rinkelen?).
Wellicht willen geen van deze heren nog hieraan worden
herinnerd, want er bestaat veel kans dat ze er zelf van hebben genoten, maar
ja, ze zijn zelf geen slachtoffer van Arco, dus zeker hier geen geld naartoe.
Veel van de politieke
stellingen van de NVA kunnen op veel begrip rekenen bij de bevolking, maar
indien dit de houding zou zijn van de NVA-partij dan is dit zeker geen
beleidspartij voor een Europees sociaalvoelende regio.
Daarnaast vind ik
wel dat het ACW er ook niet zomaar vanaf kan komen. Enkel de verliesposten naar
Arco doorschuiven kan niet. Ze beschikken wel nog over andere rendabele
aandelen en die moeten ze dan ook maar overdragen naar de staat. Ik denk
daarbij aan de participaties in de VDK-spaarbank (sponsor van AA Gent), DVV (De
Volksverzekering), EPC, VEH, Socofe, SPGE en wellicht nog andere minder bekende
namen.
Loonhandicap & indexfixatie - wat bezielt de socialisten toch?
Waarom zijn de socialisten mordicus gekant tegen een indexsprong om de loonhandicap van onze bedrijven weg te werken?
Een indexsprong, indien de laagste lonen hiervan worden uitgesloten, is toch een der meest sociale oplossingen.
Het helpt de loonkloof tussen de grootverdieners en de allerlaagste lonen te verminderen.
Of hebben we te maken met pseudo-socialisten: het socialisme van de beterverdieners?
De oplossing die Vandelanotte dit WE de lucht instuurde, om de indexsamenstelling te wijzigen (solden en de verhouding witte producten aanpassen in de verrekening ...) is toch een puur lachertje.
Andere voorstellen houden steeds weer een nieuwe belasting (al of niet verdoken) in, waarbij de armsten en minstverdieners weer mee opdraaien (zie o.a. BTW verhoging).
de Vlaamse Administratie: Wat we zelf doen, doen we beter ????
Vlaamse Administratie moet besparen en wil dit doen door onderdelen
van bestaande IT-outsourcing contracten terug door ambtenaren te laten
uitvoeren.
Wil dit zeggen, dat er nu zoveel IT-ers bij de Vlaamse Overheid met
hun vingers zitten te draaien?
Eerst peperdure contracten afsluiten omdat er zgn. te weinig IT-competentie in de administratie is en om te besparen op de IT-uitgaven en nu zullen we de contracten deels opzeggen (en opzegvergoedingen betalen) omdat we het plots met ons bestaand eigen personeel zelf kunnen.