Het advies van de Auditeur van de Raad van State over de
staatssteun voor de Arco-aandeelhouders, heeft onlangs opnieuw gezorgd voor een aantal ontstellende commentaren.
Vooreerst was er
de glunderende Paul Huybrechts,
voorzitter van de VlaamseFederatie van Beleggingsclubs en beleggers, die eigenlijk de molen op
gang heeft gebracht. Nu ik snap niet wat die daarmee wil bereiken: zijn
aandelen in Dexia worden er geen cent beter van, integendeel. Zonder staatsteun
was zijn aandeel Dexia en Fortis nu zelfs geen toiletpapier meer.
Jan Jambon en N-VA-kamerlid Peter Dedecker hebben ook gezorgd
voor een aantal ontstellende commentaren. Voor hen moet het ACW maar uit zijn
pijp komen, goed wetend dat dit betekent dat de spaarder-aandeelhouder zijn
centen dan kwijt is. Maar zijn ze vergeten dat de kamer ingestemd heeft om België
te laten meebetalen voor de spaarcenten van onze landgenoten, die de dupe waren
van de Finse Kaupthing bank in Luxemburg. Spaarders die ook wisten, of hadden
moeten weten, dat ze bij een buitenlandse bank zaten, niet gedekt door de
Belgische staat. Maar ja, de lokroep van de rente en het winstbejag hé (doet
dit nu geen belletje rinkelen?).
Wellicht willen geen van deze heren nog hieraan worden
herinnerd, want er bestaat veel kans dat ze er zelf van hebben genoten, maar
ja, ze zijn zelf geen slachtoffer van Arco, dus zeker hier geen geld naartoe.
Veel van de politieke
stellingen van de NVA kunnen op veel begrip rekenen bij de bevolking, maar
indien dit de houding zou zijn van de NVA-partij dan is dit zeker geen
beleidspartij voor een Europees sociaalvoelende regio.
Daarnaast vind ik
wel dat het ACW er ook niet zomaar vanaf kan komen. Enkel de verliesposten naar
Arco doorschuiven kan niet. Ze beschikken wel nog over andere rendabele
aandelen en die moeten ze dan ook maar overdragen naar de staat. Ik denk
daarbij aan de participaties in de VDK-spaarbank (sponsor van AA Gent), DVV (De
Volksverzekering), EPC, VEH, Socofe, SPGE en wellicht nog andere minder bekende
namen.
