Waarom een belasting op de effectenrekening een slechte maatregel is
Waarom een belasting op de effectenrekening een slechte
maatregel is
Omdat de belasting op meerwaarde voor aandelen op veel
tegenstand stuit, is er nu sprake van een belasting op de effectenrekening.
De CD&V wil kost wat kost een trofee om de vakbond tevreden
te stellen.
Het is weerom de vraag of de staat niet opnieuw zich in de
voet zal schieten.
Door de
effectenrekening te belasten riskeert men dat de spaarder zich meer en meer zal
richten op het aankopen van vastgoed of andere vormen van beleggen. Dit kan
naast een negatieve impact op de economie ook de prijzen voor vastgoed verder
opdrijven zodat het voor de minderbedeelden nog moeilijker wordt om zelf een
eigen woonst te kopen. En de investeerder wil rendement van zijn aankoop, dus
druk om de huurprijzen te doen stijgen.
Opnieuw zal de spaarzame middenklasse er het kind van de
rekening van worden. Dezen zijn het die via een effectenrekening bij een
financiële instelling hun centen (laten) beheren. De echte rijken zal men daar
niet dadelijk in terugvinden. Die zitten hoofdzakelijk in niet beursgenoteerde
investeringsholdings, met participaties in niet-beursgenoteerde bedrijven. Denk
hierbij even aan NPM, Cobepa, Waterland, Verlinvest e.a. Zal de voorgenomen
belasting die dan ontzien?
En wat dan met het non bis in idem principe, dat stelt dat
iets geen twee keer met eenzelfde doel mag worden belast? Het aandeel of de
obligatie als onderdeel van een beleggingsrekening wordt bij aanschaf reeds
belast. Het belasten van de beleggingsrekening belast deze investering opnieuw.
Het doel is hetzelfde: fiscaal inkomen voor de staat.
Dus is een belasting op de
effectenrekening zeker af te raden: ze is potentieel schadelijk voor de
economie, zal de minderbegoede en de spaarzame middenklasse treffen, ontziet de
echte rijken en is potentieel zelfs onwettelijk.
