Beste bezoeker,

Toen ik mijn eerste pc kreeg van zoonlief als verjaardagsgeschenk (we spreken over 2001), wist ik in feite niet wat ik er mee aan moest. Eerst maar cursussen gaan volgen om het allemaal een beetje onder de knie te krijgen. Toen dat vrij goed gelukt was, was een blogje maken de volgende stap. Niet te moeilijk doen in het begin, dus was Seniorennet een dankbare site. Maar wat erop zetten?

Mijn leven nú kabbelt zo rustig als een beekje. Met mijn kind en jeugdjaren was dit echter andere koek. Een ongewenst kind ben ik, in de steek gelaten amper twee maanden oud door moeder. Vader onbekend. Gedumpt bij mensen die in mij slechts geldelijk gewin zagen. Verwaarlozing en mishandeling was het gevolg. Plots wist ik wat schrijven! De vele littekens op mijn lichaam bewijzen mijn verhaal. De littekens op mijn ziel echter ziet niemand. En zo was mijn 'Huismusjesblog' op seniorennet een feit.

Een dagboek heb ik nooit bijgehouden, elke herinnering aan mijn kinder-jeugd-jaren zit nog levendig in mijn geheugen.
Maar je weet hoe dat gaat met herinneringen, ze komen en gaan en lopen vaak kris kras door elkaar.
En daarom nu dit blog hier waar ik in chronologisch volgorde mijn verhaal zal neerpoten. Het is in feite een service naar mijn vele bezoekers toe, van mijn andere blog, die me vaak via mail hun verhaal doen. En heel misschien kan ik, ook al is het maar één iemand, helpen door het bewijs te leveren dat een traumatische jeugd geen hindernis hoeft te zijn om later gelukkig te worden.
Want dat ben ik ondanks alles geworden, heel gelukkig!