Daar mijn moeder geen onderhoudsgeld betaalde voor mij zoals was afgesproken,
waren mijn pleegouders van mening dat het mijn plicht was om hen te vergoeden.
Vanaf negenjarige leeftijd moest ik dus elke vakantie uit werken!
Mijn eerste arbeidservaring was bij een naburige boer.
Er waren in dat gezin vier kinderen.
Eén jongen en drie meisjes. Het jongste meisje zat bij me in de klas.
Er was steeds genoeg te doen op de boerderij, dus altijd handen tekort.

Op een keer moesten er tomaten worden geplukt in de serres. Het was niet echt een proper werkje, want we zaten van kop tot teen onder het groene stof. Zelfs in onze oren zat het groene spul.
Dat kwam door de bladeren van de staken waar de tomaten aanhingen.
Van de boer mochten we zoveel tomaten eten als we zelf wilden,
en vermits ik graag tomaten lustte (en nog lust) liet ik mij dat geen tweemaal zeggen.
Zo van de struik, even afvegen aan onze schort en happen maar.
Dat deden we ook zo met de wortelen, rapen en braambessen die we uit de grond trokken of plukten.
Maar o wee, ik werd van de tomaten behoorlijk ziek,
en pleegma was wreed nijdig omdat ze de dokter erbij moest halen.
Zij wachtte daarmee dan ook tot ik niet meer op mijn benen kon staan!
Bloedvergiftiging was de diagnose van de dokter.

Wat ik betaald kreeg van de boer weet ik niet want pleegma ging steeds ontvangen.
Ze had dan ook gelijk een tas vol met aardappelen, groenten en fruit bij.
Feit is dat ik elke vakantie periode weer naar de boerderij toe moest om op die manier kostgeld te betalen.
Feit is ook dat ik het niet eens zo erg vond, want ik amuseerde mij er vaak heel erg, en de boer en de boerin waren heel lieve mensen. Maar het was de dwang die me parten speelde en het plezier vergalde.
En het werd nog erger, maar dat wist ik toen nog niet.