Welkom beste bezoeker. Dit blogje is enkel gestart op aanvraag om mijn verhaal in chronogische volgorde te zetten. De recent bijgeplaatste items staan dan bovenaan. De items zijn genummerd zodat het makkelijk is om mijn verhaal te volgen.
Toen ik mijn eerste pc kreeg van
zoonlief als verjaardagsgeschenk (we spreken over 2001), wist ik in feite niet
wat ik er mee aan moest. Eerst maar cursussen gaan volgen om het allemaal een
beetje onder de knie te krijgen. Toen dat vrij goed gelukt was, was een blogje
maken de volgende stap. Niet te moeilijk doen in het begin, dus was Seniorennet
een dankbare site. Maar wat erop zetten?
Mijn leven nú kabbelt zo rustig
als een beekje. Met mijn kind en jeugdjaren was dit echter andere koek. Een
ongewenst kind ben ik, in de steek gelaten amper twee maanden oud door moeder.
Vader onbekend. Gedumpt bij mensen die in mij slechts geldelijk gewin zagen.
Verwaarlozing en mishandeling was het gevolg. Plots wist ik wat schrijven! De vele
littekens op mijn lichaam bewijzen mijn verhaal. De littekens op mijn ziel
echter ziet niemand. En zo was mijn 'Huismusjesblog' op seniorennet een feit.
Een dagboek heb ik nooit
bijgehouden, elke herinnering aan mijn kinder-jeugd-jaren zit nog levendig in
mijn geheugen.
Maar je weet hoe dat gaat met herinneringen, ze komen en gaan en lopen vaak
kris kras door elkaar.
En daarom nu dit blog hier waar ik in chronologisch volgorde mijn verhaal zal
neerpoten. Het is in feite een service naar mijn vele bezoekers toe, van mijn
andere blog, die me vaak via mail hun verhaal doen. En heel misschien kan ik, ook al is het maar één iemand,
helpen door het bewijs te leveren dat een traumatische jeugd geen hindernis
hoeft te zijn om later gelukkig te worden.
Want dat ben ik ondanks alles geworden, heel gelukkig!
03-03-2008
KIND ZONDER MOEDER (3)
3
En kind zonder
moeder is als een vaas zonder bloemen.....
Hoewel ik het op mijn twee jaar nog niet
besefte was ik een ouderloos kind.Mijn moeder was verdenen met de noorderzon, en ik gedumpt bij mensen die van mij hun
broodwinnning wilde maken, en zich dan ook behoorlijk bedrogen voelden toen dit
niet bleek te lukken. Ik was mij van geen kwaad bewust en wilde net als elke
peuter van alles en nog wat. Waarom er zo vaak "nee" tegen me gezegt
werd kon ik niet vatten. Waarom ik bij het huwelijk van de dochter des huizes
niet aanwezig mocht zijn ook niet.Wat ik nog het minst begreep was waarom mijn
pleegmoeder, die ik ma noemde, zo vaak boos op me was. Het is zeker niet
makkelijk een vreemd kind op te voeden, maar dat was toch hun keuze, niet? Ik
had helemaal geen keuze gehad! Waarom hebben ze mij niet aan de openbare
instanties overgedragen? Waarom een kind houden dat je in feite haat, want mijn
pleegmoeder vòòral haatte mij. Waarom jarenlang een kind alles ontzeggen waar
kinderen recht ophebben? Zoveel vragen die onbeantwoord zijn gebleven. Vandaag
heb ik zelf wel de antwoorden kunnen verzinnen, maar toch....!
1952, een meisje werd geboren,
maar er was geen vreugduitroep van"hoera het is een dochter" er waren
zelfs geen geboortekaartjes! Waarom mijn moeder mij negen maand bij zich heeft
gedragen is mij tot op heden nog steeds een raadsel, want ik was totaal niet
welkom. Er werd dan ook zo vlug mogelijk een oplossing gezocht, en die
oplossing was na twee maanden gevonden. In tussentijd verbleven wij in een
tehuis voor ongehuwde moeders. Mijn moeder las in de krant een zoekertje van
mensen die kinderen bijhielden tegen betaling, en daar werd ik dan ook zonder
pardon geplaatst door haar. Echter na een paar vluchtige bezoekjes verkoos mijn
moeder naar Duitsland te trekken naar haar broer, en liet mij gewoon achter bij
die pleegouders. Van betalen was ook geen sprake meer, dus werd ik óók voor die
mensen een ongewenst object!!!
Neen lieve bezoekers maak jullie
niet ongerust, en verwacht ook geen suikerbonen van mij! Deze kreet sloeg mijn
moeder in 1951. En meteen daarop vroeg ze zich af wat ze kon doen om die
zwangerschap ongedaan te maken, want ik was alles behalve een gewenst kind. Nog
voor ik énig besef had van tijd en leven, wilde men mij al kwijt! Mijn moeder
heeft elke optie overwogen! "Abortus, maar wat gaat mij dat kosten, en
waar of door wie, en gaat dat pijnlijk zijn" De papa in spè mee laten
opdraaien voor "het probleem"? Maar die papa heeft al lang de benen
genomen, terug naar zijn thuisland, terug naar zijn gezinnetje. Mijn
grootouders werden op de hoogte gesteld, maar daar vandaan kwam ook geen hulp.
Mijn grootmoeder zat in de prostitutie en mijn moeder had haar gedwongen
opgevolgd, maar dan laat je je op je 18e toch niet met een kind opzadelen. Dus
wij werden de deur uitgeschopt met de woorden "als je terug kan werken ben
je terug welkom, zolang trek jij je plan maar" Wel, ze heeft haar plan
getrokken! Zoals jullie zien heeft er geen abortus plaats gehad, maar een papa
is er ook nooit gekomen. Ik wel, maar blijdschap was er die dag niet!!!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Lulu
AFWIJKING (4)
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
