Inhoud blog
  • dankuwel
  • een weekje 'o jun gwei'
  • week 24 : pingyao - peking
  • zhouzhi - huozhou
  • lanzhou - baoji
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    helder fietst naar peking

    08-07-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.fotos uzbekistan
    robert mccutcheon op weg naar tadjikistan





    ayranverkoopstertje ' melk de witte motor ' , dus nog wat energie opdoen tijdens de beklimming van de kamchik



    als ik hier maar weggeraak



    in andijan , op het huwelijksontbijt





    afscheid van de familie in andijan





    08-07-2008 om 16:46 geschreven door helder


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.fotos kirgizie

    stof vreten in kirgizie



    bis





    in de onderste overnachtte ik , in de bovenste woonde de familie , de hunne heeft een schoorsteen , de mijne niet

    onderweg een graantje meepikken bij enkele chauffeurs





    en nog wat impressies





    08-07-2008 om 16:42 geschreven door helder


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.fotos kirgizie 2

    langs de gulcho-rivier :



    skoon he :



    in kolduk



    vertrekken uit kolduk



    geraak niet wijs uit de chinese instructies , dus kopjes scheefhouden voor deze foto van kirgische neringdoenders (ook wel kleine zelfstandigen genoemd)



    en hun winkel



    de snotneuzen vragen hier zelf om gefotografeerd te worden



    en daar maak ik gebruik van om nog enkele yurten te fotograferen

    08-07-2008 om 16:37 geschreven door helder


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.fotos kirgizie 3

    enkele sfeerbeelden :





    zicht op de taldyk-pas , in verschillende etappes :











    zeer in de verte sary-tass , en daarachter een uitloper van de pamir-bergen (of zijn het al de pamirs ?)

    08-07-2008 om 16:32 geschreven door helder


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.angren - sary-tass

    zaterdag 14/6 angren

    enkele km buiten toshkent stopt aan verkeerslichten een fietser naast me , het is een amerikaan , robert mccutcheon , op weg naar tadsjikistan , lang is hij nog niet onderweg want hij werkt op de amerikaanse ambassade in toshkent en deze morgen vertrokken voor een weekje fietsen

    na deze ontmoeting en de daaropvolgende associatie ambassade - visums -  paspoort bedenk ik dat ik mijn paspoort dezo morgen vergeten ben in het hotel , controleren en zoeken in bagage hoeft niet , ik ben het zeker , gisteravond afgegeven aan de receptie maar deze morgen niet teruggekregen , stop in toytera en vandaar met taxi over en weer naar hotel om paspoort op te halen

    overnachten in angren in de 'suite' van het hotel , ttz de enige kamer voor 1 persoon , de andere kamer wordt gedeeld door 3 mannen , fiets gaat mee op de kamer , zo kan ik er nog wat aan werken (nieuwe remmen vooraan ) , geen warm water , dan maak ik maar gebruik van zonne-energie , de fles water die ik nog heb en gedurende de dag goed is opgewarmd meng ik met het koude kraantjeswater en het resultaat is best aangenaam om me mee te wassen

    groene opmerking : met zo veel zon verwacht je dat ze er hier meer gebruik van zouden maken maar er zijn weinig zonne-boilers of zonnepanelen op de daken te bespeuren , idem in turkmenistan en iran , in turkije daarentegen zie je ze frequent


    zondag 15/6 baghdad (qoqand)

    vroeg weg want er staat een lange etappe op het programma en er is een col te beklimmen , de kamchik , lastig ding met militaire controle nabij de top , er liggen 2 tunnels en die zijn van strategisch belang zeker , moet daar paspoort tonen (deze keer niet vergeten) en als ik mijn stuurtas open ziet die militair ook mijn camera , die wordt ook gecontroleerd , neen , geen fotos genomen van de tunnels of omgeving dus dat zit goed , de afdaling verloopt via geaccidenteerd terrein en ik verlies enkele keren bagage , tent en slaapmatje bind ik uiteindelijk maar vast op fietskar ipv de bagagedrager en het euvel is verholpen ,

    rond qoqand op zoek naar het adres gekregen in toshkent , na wat omwegen kom ik in een dorp terecht dat s'anderendaags nabij baghdad blijkt te liggen

    onderdak en eten bij de kennissen van de toshkentse familie , slapen gebeurt buiten op de divan , s avonds engelse woordjes raden via constructies als ' i in one room - you in next room - how speak ? ' het gezochte woord bleek in dit geval 'neighbour' te zijn


    maandag 16/6 andijan

    geknoei om weg te geraken uit baghdad en omgeving (er zijn er nog) , rij via maghilan naar andijan , niet de kortste weg , bij de politiecontrolepost voor andijan hoor ik de ene agent tegen de andere het woord sigaretten laten vallen , maar die wuift het weg , en na wat info gevraagd te hebben over adres waar ik heen moet (opnieuw bekomen via de familie in toshkent ) kan ik verder ,

    wanneer ik bij het adres aangekomen ben blijkt het geen woonhuis te zijn maar een overheidsgebouw , waar dat familielid werkt , ondertussen komen er enkele nieuwsgierigen op me af , een jongeman spreekt me aan in goed engels , ondertussen is het familielid ook afgekomen , hij werkt voor de provincie (of het district of hoe ze het hier ook noemen) en als we (ik , de jongeman en een vriend van hem en dat familielid) op een bankje gaan zitten debiteert hij eerst nog wat statistieken over stad en streek en vraagt dan wat hij voor me kan doen , 'ik ben op zoek naar overnachting' , de jongeman antwoordt het eerst 'ofwel ga je op hotel ofwel kom je mee met mij ' , dat aanbod laat ik niet schieten en we vertrekken naar zijn huis maar niet vooraleer er nog een copietje wordt genomen van mijn paspoort , ze hebben wel graag touristen volgens  het gouvernement maar toch maar eens controleren welke vis ze aan de haak hebben

    bij de jongen thuis kan ik me verfrissen waarna de watermeloen volgt , eten gebeurt buitenshuis want de vader is niet thuis , en als dat het geval is nodigt moeder haar zus uit en dan 'zitten ze hier de hele avond te kwetteren' dixit de jongen , en dat verdraagt hij niet zo goed  , dus de stad in , uit eten , de vrienden opzoeken plus een bezoekje aan de plaatselijke bezienswaardigheden , op het eind van de avond stelt hij nog voor om morgenvroeg mee te gaan naar een bruiloft waarvoor hij is uitgenodigd , ik  moet morgen niet heel veel km doen , doel is dan osh , dus ook dit voorstel aanvaard ik


    dinsdag 17/6 osh

    word wakker gemaakt , tijd om te vertrekken naar de bruiloft , mijn hemd gekregen in toshkent komt nu goed van pas en het wordt zelfs nog even gestreken ook ,

    een uzbeekse bruiloft begint s morgens met een ontbijt voor vrienden , kenissen , geburen en die kunnen-mogen op hun beurt mensen uitnodigen , en door dit gebruik ben ik dus ook van de partij , in een glimp zie ik de bruidegom , van de bruid is nog geen sprake want eerst komen de mannen aan de beurt en daarna pas volgt het ontbijtgedeelte voor de vrouwen , vervolgens is er s middags de eigenlijke huwelijksceremonie en dan nog een avondfeest , maar tegen dan ben ik al lang vertrokken

    voor het ontbijt staan er rijkelijk gedekte tafels klaar , fruit , koekjes , soort charcuterie , snoep en aan elke gast afzonderlijk worden nog eens 3 gerechten geserveerd : samsa (de kleinere versie) , een bouillonsoep en plov , na een klein half uur vertrekken we en hij voert me nog eens naar het nieuwe huis dat zijn ouders bouwen , met extra kamers voor hem en zijn toekomstige , blijkbaar staat hij ook op trouwen - met een meisje gekozen door zijn ouders - en dan is het traditie dat zij intrekt bij hem en zijn ouders , hij is nu eenmaal de oudste thuis

    op naar de volgende attractie : het babur-park , een site met een mausoleum voor die babur met een pretpark eromheen , hij troont me er met enige trots doorheen , maar met dit soort attracties trek je bij ons al lang geen volk meer , vandaar terug naar zijn thuis waar ik me klaarmaak voor vertrek , bij afscheid krijg ik nog een brood mee voor onderweg

    t is met dit soort verhalen dat ik de blog moet vullen want over de trip naar de grens met kirgizie : geen ander nieuws dan : t is heet

    grenscontrole uzbekistan : vul het douaneformulier naar waarheid in , maw ik heb nu meer dollars bij me dan toen ik het land binnenkwam , dus daarover ondervraagd haal ik mn bankkaart boven 'is het je eigen geld?' vragen ze nog , 'ja' , ze vragen niet om een bewijs , een bankafschrift of zo en het is in orde , volgens de reisgidsen moet je voor elke overnachting kunnen aantonen waar dat was via een bewijs uitgeschreven door b&b of hotel maar ook daar wordt niet om gevraagd , enkel wanneer de bagage doorscand wordt zijn er enkele vragen omtrent reservefietsketting en die buizen - de tentstokken - die in de ene zak zitten

    aan de kirgische kant geen bagagecontrole , stempel op visum en ik mag verder 'welkom in osh' zegt de grenswacht nog


    woensdag 18/6 chyrchyk-pas

    enkele km buiten osh houdt de weg op , geen asfalt meer , enkel nog steenbrokken en zand , wreed lastig om te rijden en ik ontspoor en lig tegen de grond , zonder erg , middageten bij een truckersrestaurant waar ook enkele chinese vrachtwagens staan , bij afrekenen vertelt 1 van de chauffeurs (kirgiez , nt 1 vd chinezen) me dat de weg zo blijft tot aan de grens met china , en dat is nog ver , hij stelt me voor met hem mee te rijden maar daar ga ik niet op in

    het blijft warm en winderig , het ziet er niet naar uit dat ik mijn doel voor vandaag - gulcho - ga bereiken , ik bereik uiteindelijk een bord met de vermelding chyrchyk-pas en denk dat ik er ben , maar sta psas aan de voet ervan en gulcho ligt nog een eind eroverheen , begin toch maar aan de beklimming , ploeter verder en kijk uit naar een overnachtingsplek voor zover ik nog uit mijn ogen kan zien , kom uiteindelijk bij een kioskje aan , het is al laat , enkele klanten spreken engels , ik vraag of ik er kan overnachten , het is een plek waar enkele yurten staan , misschien mag de mijne er wel bij , een van klanten wijst wat verderop en zegt 'neem het hotel' , 'welk hotel?' , 'dat daar ! ' en hij wijst opnieuw en denkt waarschijnlijk die ziet niet goed , het blijkt een yurt te zijn , model toerist , en voor 3$ kan ik er slapen , dat doe ik dan maar en ben blij onder dak te zijn

    dat het een toeristenyurt is blijkt uit de franjes aan de binnenkant , het verschil merk ik als ik even later naar een andere yurt ga om warm water , daar krijg ik nog wat brood en yoghurt en smetana (ook een melkproduct) aangeboden , deze yurt is gevuld met emmers yoghurt en melk enz , en het is allemaal 'natural' (niet op zn engels maar russisch uitspreken) , maw niet gepasturiseerd , niet gehomoniseerd , nt ge-uht-iseerd en wat ze er nog allemaal bij ons mee doen , maar het smaakt

    s nachts steek ik mn eigen voedselvoorraad wat steviger weg na wat gepiep rond mijn hoofd ...


    donderdag 19/7 kolduk

    als ik me s morgens klaarmaak stopt een 4*4 die uit de andere richting komt , een koppel uit duitsland

    uiteindelijk blijkt de pas niet meer zo ver weg geweest te zijn , na 1,5 km kan ik aan de afdaling naar gulcho beginnen , daar eten voor middag (om 11 uur) de vader en zoon nemen hun ontbijt met mij aan tafel , ze zijn nog niet lang op , de lakens liggen nog op de bank aan de andere kant van de tafel

    na gulcho ligt nog een guesthouse , de duitsers hadden me dat verteld maar dit was gisteravond zeker niet meer haalbaar geweest , zelfs al blijkt de weg enkele km voor gulcho toch geasfalteerd te zijn , echt bollen doet het niet wegens de tegenwind

    stop een 2de keer om te eten , ditmaal uitgenodigd bij wegenwerken waar de middagmaaltijd net wordt uitgedeeld :  yoghurt met rijst , bonen en brood , het zijn turken die hier aan de weg timmeren , 2 maanden in kirgizie en dan weer terug voor enkele weken en zo op en af

    aankomst in kolduk , in de regen , informeer naar een gastinitsa oftewel hotel maar dat blijkt er niet te zijn , dus ... een jongetje leidt me mee naar zijn huis waar ik weer gast ben , wordt geinstalleerd in de tv-kamer , alle zenders bereikbaar via de 'spoetnik' maar vooral muziekzenders zoals mtv-russia krijgen de voorkeur, waar thee , brood , een soort oliebollen , smetana en vlees (koeiegehakt denk ik) volgen , het is een moeizaam gesprek maar zo blijven we bezig

    s avonds komt de vader thuis (beetje dronken) , hij eet ook nog wat , en waar ik het vlees van daarnet met het lepeltje op mijn brood scheptje eet hij het direct van het lepeltje , hij schept daarna nog eens en presenteert het dan aan mij , alsof hij een baby te eten wil geven , neen dank u , ik heb genoeg gegeten ( vooral niet met die druppel speeksel van jouw vorige hap die er nog aanhangt )

    langs het tuinpad van mijn jonge gastheer gaat het langs de kartouchkas  en fruitbomen vervolgens naar het kleinste kamertje aan het eind van de tuin , met een fenomenaal uitzicht over rivier en omringende bergen , dit weglokmanoeuvre om de bedden in de tv-kamer op te maken waar de jongen en ik slapen maar niet vooraleer er nog enkele fotos worden genomen met de familie , de vader met zijn arm stevig om mij heen


    vrijdag 20/6 sary-tass

    goed geslapen, het ontbijt wordt opnieuw gepresenteerd door de zijn , bij afscheid van de familie neem ik ditmaal enkele fotos

    net als gisteren is de weg in alle staten : van asfalt tot steenslag en alle varianten ertussen , nog eens middageten in een truckerscafe waar ik informeer naar de afstanden , eerst nog 20 km naar de pas van de dag en daarna 15 naar sary-tass

    na het restaurant volgt een lang eind vals plat met wind tegen en moeizaam vooruit , en dan volgt de beklimming naar de taldyk-pas het geografische hoogtepunt van de reis , 3600 meter en een struts , over slechte weg , regelmatig stoppen om wat op adem te komen , de scherpste stukken te voet maar meter na meter komen we er , er stopt nog een vrachtwagen die me mee wil nemen maar ik weiger , wordt nog gepasseerd door een italiaanse 4*4 die niet stopt , maar ik meen ze al eerder tegengekomen te zijn in uzbekistan , en dan zie je in de verder zo'n paaltje annex monument opdoemen die de pas markeert , oeoeoef

    de afdaling verloopt in 2 delen met daartussenin , ja , weer een stukje omhoog , bijlange na niet steil maar o zo moeizaam en pijnlijk voor de benen , eenmaal dag voorbij gaat het in rechte en dalende lijn naar sary-tass waar ik nog eens sinds lang de grootste vitesse kan opleggen , de laatste km vliegen nu voorbij , een laatste bocht en daar ligt inderdaad sary-tass met daarachter een indrukwekkend en mooi gebergte , ik vermoed de chong-alau keten

    in s.t. vragen naar de gastinitsa , iemand gaat me voor naar een huis waar devrouw engels spreekt , ze is hier momenteel terug bij haar ouders maar normaal woont/studeert ze in osh , het is een gasthuis , geen hotel wat betekent dat we met zn 4en in dezelfde kamer slapen , ik krijg mijn plekje toegewezen en val zo in slaap

    08-07-2008 om 14:57 geschreven door helder


    30-06-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kattaqorghan - toshkent
    zaterdag 7/6 kattaqorghan

    zelfde schema als gisteren : warm en wind tegen maar ik kom zonder kleerscheuren in kattaqorghan aan , iets nieuws in uzbekistan : politiecontroles aan provinciegrenzen en voor grote agglomeraties , bij deze controleposten is er steeds oook wat neringdoenerij , bij een ervan stop ik voor drank , direct wat volk om me heen voor mijn verhaal , 1 ervan is een imam of zoiets , ik moet mijn handen uitsteken  , de rest van de omstaanders doet dat ook , hij spreekt een gebed uit en daarna moet ik met mijn handen over ;ijn gezicht gaan (zonder het aan te raken) , voila , ik ben gezegend , er kan me nu niets meer gebeuren

    in kattaqorghan zelf eerst op visite bij een man , kamol genaamd , waaraan ik de weg vraag :  fruit , koekjes , thee , daarna roerei met tomaat en brood , snoepjes en als dank val ik in slaap , wanneer ik wakker wordt is kamol aan het werken in zijn tuin , dus daar nog eens een rondleiding doorheen waarna hij me voorrijdt naar het hotel in de stad , dit blijkt echter geen toelating te hebben om vreemden te herbergen , er volgt wat discussie tussen kamol en de uitbaters en dan komt nog iemand bij staan die zich er ook in mengt en enkele telefoontjes slaat maar zonder resultaat , ik mag er niet in , geen probleem zegt die laatste man , kom dan maar mee met mij

    eerste prive-onderdak in uzbekistan , kamol komt mee , hij is nu ook gast en laat zich bedienen , thee , fruit , snoep en later op de avond nog kip en groeten , de dochter van de familie spreekt wat engels maar niet genoeg om het gesprek echt te doen vlotten , zij belt regelmatig met iemand anders om het een en ander te laten vertalen en zo komen we er toch nog uit , wat later komt een dronken familielid binnengevallen en mijn gastheer is een beetje gegeneerd 'tijd om te gaan slapen nietwaar?' , geen probleem voor mij zo kan ik er wat vroeger in


    zondag 8/6 samarqand

    uitgebreid ontbijt , met een soort verloren brood oftewel 'klakkoarts' maar dan in kubussen gesneden , het gesprek van gisteren wordt verdergezet , de vrouw informeert nog eens welke richting ik uit ga en geeft me het telefoonnummer en adres van haar zus in toshkent , ze zal haar bellen om haar te informeren over mijn  komst ( zo gemakkelijk gaat dat dus ) , enkele fotos ter afscheid en we zijn weer op weg ,

    buiten de wind niets te melden over de etappe , enkel dat bij aankomst in samarqand mijn orientatie het laat afweten en het een poosje duurt vooraleer ik de b&b van mijn keuze gevonden heb , daar maak ik kennis met 2 fransen en een zwitser , 1 van de fransen is ook met de fiets , een ligfiets

    maak nog een wandeling naar het registan - het centrale plein van de stad - beklim er een minaret en maak er kennis met een student die zijn gidsdiensten aanbiedt voor de volgende dag


    maandag 9/6 samarqand - rustdag

    vandaag dus de belangrijkste bezienswaardigheden bezocht van de stad met de student van gisteren samen met een duits/zwitsers koppel , en daarna nog samen iets gaan eten , het is zo heet dan mijn ijsje van haar stokje valt ...


    dinsdag 10/6 jizzakh

    waarom ik een aparte vermelding maak voor deze dag , omdat ik dat totnutoe voor elke dag gedaan heb zeker ? , maw , niets te zeggen over deze dag behalve rijen rijen rijen


    woensdag 11/6 gulistan

    de rechte weg van jizzakh naar toshkent is enkel op kaart recht , er zijn blijkbaar problemen tussen uzbekistan en kazachstan , dus heeft de laatste hun stuk weg afgesloten , dus mag iedereen een omweg maken rond dat stukje uitgestulpt kazachstan , net in gulistan nog wat drank inslaan en daar moet ik met de hele familie op de foto en daarna nog eens met elk apart ,

    op hotel , daar wordt me geduldig het verschil uitgelegd tussen de rode en de blauwe kraan in de badkamer


    donderdag 12/6 toshkent

    ergens onderweg wordt ik ingehaald door een 4x4 met duitse nummerplaat , die had ik zien staan voor de b&b in samarqand maar de mensen zelf niet gesproken , dat gebeurt nu dus , we wensen elkaar nog een goede reis , zij via kazachstan en rusland terug naar duitsland en we rijden verder , zeer regelmatig stoppen om te eten en te drinken , ik val in herhaling maar het is zeer warm en de wind blijft op kop , maar ten langen leste kom ik toch in toshkent aan , daar op zoek naar de familie van het gastgezin in kattagorghan , na wat zoekwerk kom ik aan bij het appartement van de familie waar de zus van de gastvrouw + haar dochter + 2 nichtjes van haar wonen , 1 van die nichtjes spreekt engels en was diegene die de vertaling deed aan de telefoon in kattaqorghan (iedereen nog mee ?) , s avonds plov en fruit en snoep , en ook hier krijg ik adressen voor volgende plekken : eentje in qoqand en eentje in andijan , en als toemaatje krijg ik nog wat geschenken ('aandenken') : een sjaal voor mijn zus , een stuk atlas-stof (met het nationale patroon) voor moeder en voor mezelf : een hemd !

    vrijdag 13/6 toshkent - rust

    de rustdagen volgen zichzelf nogal snel op nietwaar , deze vooral besteed aan praktische dingen : naar de bank en naar de post om overbodige spullen terug te sturen naar huis en overnachting zoeken voor vanavond , de familie moet weg deze avond , doe nog inkopen voor de volgende dagen en voor het eerst sinds lang kan dat nog eens in een echt grootwarenhuis

    30-06-2008 om 09:07 geschreven door helder


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tedzhen - navai
    maandag 2/6 tedzhen (mary)

    zeer vroeg op (later kom ik er achter dat ik mijn orlogie een uur teveel heb doorgedraaid want ze hebben hier geen zomeruur , of zoiets , in ieder geval vroeg weg dus) , vertrekken en zien waar we geraken , net als gisteren wind tegen en slechte weg , de goede stukken worden steeds snel opgevolgd door afgebrokkelde , vervormde stukken , en spoorzoeken daartussen vertraagd de snelheid , rond de middag wat rusten in de schaduw van een bushokje en het is nodig , geen bomen enkel lage begroeiing langs de weg en verder de leegte van de woestijn , niets aan te doen ik moet verder doorheen deze hitte , geen afkoeling van de wind want die is ook warm , drinken helpt weinig , wat erin gaat komt er zo weer uit , rijdend ben je dat zo niet gewaar want de warme wind droogt het zweet direct op, pas als je stilstaat gutst het uit je porieen : ik ben een zeef

    rij lek , rij op dat moment naast spoorweg en 2 arbeiders komen de herstelling meevolgen , enkele km verder opnieuw van hetzelfde (lekke band , niet die arbeiders ) , ondertussen wat denkwerk verrichten , ben bezig aan mijn derde dag van de 5 op mijn transitvisum en aan dit tempo kom ik in geen geval op tijd aan de grens met uzbekistan , en ik heb geen zin om me in deze hitte hier stuk te rijden , ik bedenk verschillende scenarios om er toch te geraken , de volgende haalbare stad is tedzhen , dat moet vandaag nog lukken en daarna me laten voeren naar de grens

    even buiten tedzhen nog een theetje bij de verkeerspolitie , ben daar nauwelijks vertrokken of een auto stopt , de chauffeur vraagt van waar ik ben en vanop de achterbank weerklinkt de roep om een  'autograph!' ,  een vrouw stapt uit en ik moet mijn krabbel zitten in haar schriftje ,
    laatste km naar tedzhen , daar eerst lang uitblazen en de koelte opzoeken en daarna taxi-transport regelen naar mary


    dinsdag 3/6 turkmanabad

    rust en transportdag , van mary naar turkmanabad nabij de grens met uzbekistan , opnieuw met taxi , de chauffeur wordt tegengehouden bij een snelheidscontrole , ik zie de chauffeur in de achteruikijkspiegel de agent enkele sigaretten aanbieden , daarna verdwijnen ze uit beeld , als hij weer instapt zeg ik 'sigaretten ok ? ' , 'neen' antwoordt hij 'dollar ok' , zo weet ik ook meteen waar mijn geld naartoe is , dit voorval belet hem niet om er verder nog serieus de pees op te leggen , en zelfs wat te racen met een andere chauffeur die hem probeert in te halen , slechte wegen en dat gaat hier aan 160-180 ! , ik zit meer met mn fiets in en wat de schokken kunnen beschadigen dan met mezelf ,

    als ik de omgeving bekijk waardoor we rijden dan ben ik blij hier niet te fietsen : leeg , kaal en warm

    en verder in trurkmanabad ? rusten , eten , internet zoeken om mailtje naar huis te sturen na enkele dagen geen gsm-contact en enkele lekke banden herstellen , zo blijven we bezig nietwaar


    woensdag 4/6 bukhara

    wat uitleg nodig om turkmanabad te verlaten , de laatste man aan wie ik het vraag is er eentje in uniform , die zal zijn weg wel weten en blijkt , onderweg naar de grens steek ik de amadurja over via een pontonbrug , die km op de kaart duren wel heel lang , dat lijkt in ieder geval toch zo ,
    uiteindelijk duikt in de verte een gebouw op , vrachtwagens eromheen , dat moet de grenspost zijn, een chauffeur redt me nog van een aggressieve hond en we kunnen gaan aanschuiven , een eerste maal paspoort afgeven en de soldaat begint direct met het aftellen van de dagen op zijn vingers , ik tel mee en we komen allebei aan 5 , dus dat zit nog goed , ik mag het transitgebouw binnen en wie staat daar ? , de man die me deze morgen nog op weg wees ...

    na de uitstempel het niemandsland over naar de uzbeekse zijde , ondertussen ben ik het al wat gewend , hier komt er nog bij dat er een douaneformulier moet worden ingevuld :  wat zijn de waardevolle goederen die je bij je hebt en welk vreemd geld heb je bij je , voor de eerste keer wordt een van de soldaten nieuwsgierig , hij snuffelt zelfs in mijn portefeuille , maar ook hier zonder probleem de grens over

    er staat nu wel nog stevige afstand op het programma en het is al middag , er is wel een serieus verschil merkbaar met turkmenistan , langs de weg zijn er veel meer stalletjes met de nodige bevoorrading waar ik dan ook gretig gebruik van maak , 

    van ver al worden de blauwe koepels van bukhara zichtbaar , we zijn er bijna ! , ik heb nog niet genoeg gereden en bij aankomst rij ik langs de ark heen en doe zo nog een ommetoer doorheen de achterbuurten van de stad en kom uiteindelijk weer bij het registan (naast die ark) uit , overnachting zoeken en de dag zit er op


    donderdag 5/6 bukhara - rust

    tijd voor iets anders , via couchsurfing contact gelegd met iemand in bukhara die me info kan geven over de stad , na wat heen en weer gesms spreken we af in een cafe , zij is een koreaanse die hier aan de unief les geeft (koreaans voor beginners) , ze stelt voor om mee te gaan naar de unief waar ze me voorstelt aan enkele leerlingen , met de vraag of zij me willen rondleiden in de stad deze middag , wat dan ook gebeurt

    bukhara zelf heeft nog veel karavanserais (daar begint hij weer) , hier worden ze wel nog gebruikt om handel te drijven maar nu zijn de rollen omgekeerd : waar vroeger de handelaars rondtrokken en hun waren sleten in de steden zijn het nu de touristen die rondtrekken en de handelaars die ter plaatse blijven


    vrijdag 6/6 navai

    geen bijzonderheden over deze dag te vermelden , enkel : het is warm , wind tegen

    30-06-2008 om 08:18 geschreven door helder


    25-06-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.robat-e qarabhil

    maandag 26/5 rabat-e qarahbil

    de vriend van de vorige avond is terug , hij heeft een geschenk voor me mee : een beginnerscursus farsi , ook deze keer rijdt mijn gastheer me voor de stad uit , en ook dit wordt gefilmd , het blijft warm maar gedurende enkele km kan ik nog wat in de schaduw van bomen rijden , deze pret duurt echter niet lang , de weg gaat weer omhoog en bomen weten zich wel aan hun grenzen te houden (dit in tegenstelling tot sommige fietsers) , krijg onderweg nog een fles water aangeboden door voorbijrijdende auto en die is meer dan welkom , de bevoorrading is wat moeilijker hier , ook de mogelijkheden voor overnachting zijn dun gezaaid , weinig groen , weinig schaduw , weinig goede plekjes om te kamperen dus blijf ik doorrijden tot ik in bovengenoemd dorp kom , ik stop bij de politiepost aan de ingang van het dorp en vraag waar ik kan kamperen , na wt 5en en 6en kan ik bij 1 van de agenten overnachten (ze bekijken wel eerst grondig mijn paspoort maar dat zal beroepsmisvorming geweest zijn zeker) , ttz in een bijgebouwtje met 2 kamers , een dak boven het hoofd , dat is voldoende


    dinsdag 27/5 bojnurd

    vroeg vertrokken want een lange weg voor de boeg maar ik ben onzeker over de precieze afstand , de km op de kaart komen niet overeen met die die aangeduid staan op de weg , de weg daalt eerst nog een stuk voor een nieuwe beklimming naar bojnurd , onderweg kom ik een aantal iraanse fietstoeristen tegen , die rijden met korte broek , dus dat doe ik dan ook maar voor de resterende dagen in iran ,

     

    woensdag 28/5 shirvan

    de ochtend begint met een zoektocht naar een fietswinkel voor een nieuwe buitenband maar die is niet te vinden , dus nog wat verder rijden op een bijna kale band , later vertrokken dan anders maar dat is geen probleem want het is toch een korte etappe vandaag , een bekend scenario herhaalt zich : een wagen stopt en de passagier doet teken om me te stoppen , ' jij gaat naar peking ! ' even denk ik dat mijn faam me al voorafgaat , maar de verklaring voor deze opmerking is prozaischer , ' iedereen die hier passeer tegenwoordig gaat naar peking ' , voetjes op de grond , enkele dagen geleden passeerden hier nog enkele duitse fietsers, vandaar zijn opmerking , hij geeft me nog zijn nummer , als ik aankom in shirvan moet ik maar bellen , uiteindelijk blijkt dag niet nodig want bij aankomst in de stad passeert hij ook weer en rijdt me voor naar het hotel dat niet toevallig eigendom is van de vader van een vriend , we spreken af dat hij over enkele uren me ophaalt voor de ondertussen klassieke tournee door zijn stad , deze maal zit er wel een speciaal bezoekje aan vast , hij is eigenlijk landbouwer (vandaar vragen zoals , welke tractoren gebruiken jullie in belgie , hoeveel regent het er , wat is de prijs van ...) maar het land bewerken doet hij niet zelf daarvoor heeft hij personeel dat in een 1-kamergebouwtje woont nabij de akkers , hij wil dat laten zien en bij aankomst zegt hij 'yep , ze zijn bezig' , bezig waarmee ? 'heroine roken' is het eenvoudige antwoord , samen binnen in het gebouwtje waar 2 mannen rond een gasvuur zitten , daarop wordt een staafje gloeiend heet gemaakt dat daarna tegen een stokje met daaraan vastgemaakt een bolletje heroine(hars?) wordt gehouden , dat verdampt door de hitte en de rook wordt opgesnoven via een rietje , verslaafd als ze zijn laten ze geen rook ontsnappen , dus zelf heb ik er niets van opgesnoven , ik krijg het wel aangeboden maar zo'n renner ben ik niet

    mijn begeleider is duidelijk geen voorstander van het regime , 'zo houden ze de mensen dus onder de knoet , laat ze drugs gbebruiken' en 'onze president kent het verschil tussen zijn linker en rechterkant niet ' (daar gaat mijn volgende visumaanvraag als ze dit op de iraanse ambassade lezen )


    donderdag 29/5 quchan

    pas rond de middag vertrokken want opnieuw een korte etappe , de weg is goed , lichtjes dalenden wind mee , die wind wordt veroorzaakt door een onweer dat zich in mijn rug ontwikkelt , ik kan het niet voorblijven en wordt nog eens natgeregend (ik had de boer gisteren nog regen gewenst , moet voortaan wat voorzichtiger zijn met mijn wensen ) en kom zo in quchan aan waar ik onderdak vind in de plaatselijke mehmankhane of een lokaal hotel


    vrijdag 30/5 bajgiran

    in tegenstelling tot de vorige dagen wel vroeg vertrokken want ik wil naar de grens , grensstreek is bergstreek dus mag er weer geklommen worden , een leeg gebied met hier en daar een oase , te laat om camera uit te halen en volgend tafereel te fotograferen : een arend die links van de weg opstijgt uit het struikgewas met een adder/slang in de poten , tegen dat ik mn camera heb opgediept is die rechts van me al over de heuvels verdwenen , jammer


    zaterdag 31/5 ashgabat

    de zon schijnt nog als ik opsta , maar als ik uit bajgiran vertrek op weg naar de grens met turkmenistan dan komt er mist opzetten en dat is wat fris in de korte broek , in de mist de korte afstand naar de grens overbruggen , aan de iraanse kant word ik zonder probleem uitgeboekt en kan ik verder , eerst nog een laatste iraanse grenswacht passeren en dan de grens over waar ik aan de turkmeense kant mijn paspoort en ' letter of invitation ' aanbied , beide documenten worden meegenomen en na enkele minuten komt een man me vragen naar het origineel , welk origineel vraag ik , datgene met de stempel er op is het antwoord , maar dit is het enige document dat ik heb ! , de loi gaat nog enige keren van hand tot hand tot een kapitein erbij komt en dezelfde opmerking maakt , maar hij wil we eens infor;eren bij het ministerie 'wacht een minuutje'

    dat minuutje duurt anderhalf uur , waarbij ik geduldig sta te wachten op nieuws , ondertussen komen er nog wat touristen af , een minibusje met franse nummerplaat en met de melding 'roule ta soie' , 1 man en 2 vrouwen , ook onderweg naar china , terwijl ik met hen sta te babbelen komt de soldaat van de grensbewaking op me af met mijn paspoort en met de mededeling dat ik door mag naar het transitgebouw , tis voor de bakker , ik mag door ! nog x aantal formulieren invullen , een medisch onderzoek bestaande uit 1 vraag ' bent u gezond ' en bij douanecontrole enkel de vraag of ik tapijten - drugs - wapens bij heb (in die volgorde) en dan ben ik aan de andere kant van de grens

    nu afdalen naar ashgabat , waar ik een b&b zoek en vind en de dag afsluit met een bezoekje aan de stad ,


    zondag 1/6 rond kaakha

    bewolkt bij vertrek uit de stad , maar die verdwijnt al snel en de zon heeft vrij spel , er zijn geen tot weinig plekken om te bevoorraden op deze weg , probeer spaarzaam te zijn met mijn water , buiten ashgabat verslechteren de wegen al snel en wind op kop , lastig om te rijden en ik ploeter maar wat verder , nu en dan een politiecontrole maar van de vriendelijke nieuwsgierige soort ,

    zoeken naar overnachting , ik zie een wit gebouw met wat bomen rond en ga vragen of ik er kan overnachten , de bomen staan naast een gracht met oneffen grond dus ongeschikt voor de tent , maar ik kan in het gebouw zelf blijven , het is een oude boerderij vermoed ik maar in verval , overal gaten en kieren en in de kamer waar ik mijn slaapzak leg heb ik nog gezelschap : een nest zwaluwen 

    25-06-2008 om 10:45 geschreven door helder


    24-06-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.uzbekistan
    in bukhara



    mijn gidsen in bukhara



    nogmaals bukhara



    tis warm , pheu



    de samsa hangt aan de binnenkant van de kleioven






    vrolijke vrienden , en gezegend door de rechtse typ



    op bezoek bij een familie in kattaqorghan



    samarkand

    24-06-2008 om 00:00 geschreven door helder


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.turkmenistan
    beestje op hotel




    monument ter meerdere eer en glorie van de president van turkmenistan



    foto vanaf dat monument (eigenlijk verboden te fotograferen maar toch geprobeerd dus)



    het lege turkmenistan



    vogelnestje in de kamer (dat doet me aan een collega denken)



     turkmeense wegcontrole



    join the caravan



    pontonbrug over de oxus

    24-06-2008 om 00:00 geschreven door helder


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.iran
    bij de warme bakker



    voetjes in de kaspische zee



    zonsondergang bij dezelfde zee



    afscheid van de schrijnwerker in bahnemir



    geschoren in minu dasht



    de leraar van wie ik de farsicursus kreeg



    mijn gastheer in minu dasht



    iraanse wielertoeristen



    oase

    24-06-2008 om 00:00 geschreven door helder


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.iran
    in abhar



    de moerbei



    mausoleum in



    oponthoud voor teheran , de man met de vredesoproep



    moderne toegangspoort van teheran



    in gilavand






    bij iraanse documentaireploeg



    blik op de damavand

    24-06-2008 om 00:00 geschreven door helder


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gilavand - minu dasht

    dinsdag 20/5 gilavand

    bij het uitrijden van teheran onderweg gestopt om nog wat inkopen te doen en van het een komt het ander , ik stop bij een bakkerij en er komt een man gedag zeggen die 2 winkeltjes verder werkt , ik word daar uitgenodigd op ... goed geraden : thee , hij is rij-instructeur (vreemd beroep , aan de rijstijl van de doorsnee iranees zou je niet merken dat ze ooit rijles gevolgd hebben) , spreekt goed engels en we gaan in het bureautje van zijn baas zitten , hij vertelt over zijn vorige carriere , helicopterpiloot (cobra - gevechtshelicopter) met de nodige praktische ervaring in de oorlog tegen irak , toont fotos van zijn crash tijdens die oorlog die hij ' insj allah ' overleefd heeft , als mijn reis ter sprake komt en mijn doel voor vandaag - ik zeg gewoon dat ik richting damavand ga rijden want een echt doel heb ik niet - komt zijn baas tussenbeide : hij kent iemand die in gilavand woont een stad voor damavand , hij geeft me het nummer van zijn vriend en die moet ik maar bellen want ofwel kan ik bij hem terecht of toont hij me daar dan wel de weg , met deze informatie op zak ga ik op weg ,

    zoals op veel plekken in iran kom ik serieuze wegenwerken tegen , vandaag eentje waarbij ik niet direct zie hoe ik eromheen moet en de juiste weg weer vinden , ik vraag om uitleg , krijg die en als toemaatje een kneepje in de wang

    het is warm , voor teheran was het nog draaglijk maar nu wordt het precies heet , zonder verdere evenementen onderweg naar gilavand , het staat niet op mijn kaart en als ik denk er bijna te zijn maar nog niets zie opdagen vraag ik het voor de zekerheid nog maar eens , ditmaal aan 2 mannen die aan de kant van de weg met hun auto staan , ik ben nog op de goede weg blijkt , nog een 10tal km

    bij aankomst in het centrum haal ik mijn kaartje van deze morgen boven maar zelf hoef ik niet te bellen , een wagen stopt , en een man die de broer blijkt te zijn van 1 van de 2 die ik daarvoor was tegengekomen neemt het kaartje van me over en belt zelf , de contactpersoon blijkt nog in teheran te zitten
    geen probleem zegt de man , dan kom je gewoon met mij mee , ik woon hier niet ver

    zo gezegd zo gedaan en ik rij achter hem aan naar zijn huis waar de gebruikelijke thee wordt geoffreerd , ditmaal met frisse watermeloen erbij en ik ben weer onderdak geraakt , hij is tapijthandelaar ( maar niet van het opdringerige soort ) , is bereisd , en met hem spreek ik afwisselend engels en duits (hij woonde er enkele jaren ) en ook hij is niet mals met zijn kritiek op het beleid , 

    de gastvrijheid gaat hier nog een stapje verder , niet alleen krijg ik een heerlijke maaltijd maar hij dringt er op aan om ook mijn kleren te geven voor de was , is allemaal geen probleem !


    woensdag 21/5 kelerd

    's morgens krijg ik nog aanwijzingen van mijn gatheer over de te volgen route , maak voor vertrek foto van de familie en vertrek , het is al goed warm (en dan is het nog geen zomer) en het gaat bergop , ik zie de pas die ik over moet van ver liggen maar moet er eerst parallel onderheen langs   (nog mee ?) naar de hoofdweg , de '77' , waarna de eigenlijke klim begint met op het eind een lange tunnel , op de pas staat een moskee gewijdt aan imam hoessein en terwijl ik daar nog wat inkopen doe wordt ik gefotografeerd door een cameraploeg van de iraanse tv die een documentaire draait over die imam (als ik moet geloven wat ik de afgelopen dagen heb gehoord en gezien dan zullen deze mensen weinig kijkers hebben , nationale tv is niet populair ) , op de top nog niet veel km gedaan maar het is al middag , tijdens de afdaling stoppen bij een honigverkoper voor extra zoetigheid op mijn boterham (als er toevallig iemand nog in die buurt moet zijn , ik heb nog een potje leeggoed terug te brengen) , geen pechstrook op de weg naar beneden en de rand van de weg wordt afgebakend door plastieken vierkanten doppen (voor autowielen zijn die geen probleem , voor fietswielen daarentegen ), om die te omzeilen en niet steeds te moeten slalommen moet ik op de weg zelf rijden , dat staat een agent niet aan en die houdt me tegen , ik vergeet de 'steeds lachen'-stelregel en maak me kwaad , hij laat me enkele minuten staan en dan kan ik weer vertrekken ,  ondertussen is het tijd geworden om overnachting te vinden en het wordt nog eens kamperen , wat gras tussen bomen in de nabijheid van een plekje dat de volgende ochtend kelerd blijkt te heten ,


    donderdag 22/5 bahnemir

    op met de zon en snel vertrekken , eerst nog een stukje dalen en pls besef je dat je niet meer in de bergen zit , vlak rijden rechtdoor naar de kaspische zee , daar aangekomen dacht ik erlangsheen te kunnen rijden zoals bij ons langs de dijk , maar hele stukken zijn enkel bereikbaar via bewaakte toegang , private stranden dus , dan maar verder parallel rijden , onderweg even stoppen bij een bakkerij voor een ijsje , ik eet die binnen op en de bakker nodigt me uit in de bakkerij zelf waar ik als toemaatje nog taartjes gepresenteerd krijg , 'zoveel als je maar wil' ! , wat verder sla ik een weg in die niet afgesloten blijkt en kan uiteindelijk een eerste blik werpen op de kasp zee , daarna weer terug naar de hoofdweg

    ik denk weer te zulen moeten kamperen maar een wagen stopt voor me , een man (met baard) stapt uit , 'salaam' en drie kussen erbovenop , hij wil dat ik met hem meega , hij fietst ook gebaart hij , ik probeer hem duidelijk te maken dat ik best wel meewil maar dat ik het al fietsend wil doen , de boodschap komt niet over , ik moet en zal mee met de auto , de fiets wordt ontmanteld en we rijden naar zijn huis een 10tal km verderop in bahnemir , daar krijg ik thee en wat te eten , daarna is er verwarring over de eigenlijke bedoeling van zijn uitnodiging , uiteindelijk gaat hij op zoek naar iemand die engels kent , achterop met hem op een brommer , hij stopt eerst bij een aantal jonge gasten maar geen ervan spreekt engels , vervolgens belt hij aan bij een huis , daar woont zijn broer en die kan het wel (waarom hij niet direct naar zijn broer reed?) , daar wordt zijn bedoeling duidelijk , ik mag er de nacht blijven , er komt nog een andere broer bij , dat zijn 2 leken , de broer waarbij ik verblijf is gelovig , in zijn huis hangt een foto van khomeini en in de auto speelde religieuze muziek ,

    de volgende uren worden gespendeerd met rondrijden door de stad , bezoek aan familie en vrienden om de gast aan voor te stellen , terug naar zijn huis rijden waar ik een geschenk krijg , een aandenken aan mijn bezoek , de mens is schrijnwerker dus krijg ik een houten plank met daarop geschreven 'allah de barmhartige ... enz ' , met dit geschenk terug naar de winkel van de eerste broer die een vertaling van de tekst op de achterkant moet schrijven , hij vraagt me wat ik nog wil doen (nog eens naar de kasp zee) en wat ik graag eet (kip rijst yoghurt ...) , daarna terug naar huis want ondertussen weet mijn gastheer dat ik programmeur ben , hij legt zijn pc aan die niet meer werkt , ik pruts wat aan de booting-instellingen maar veel ken ik daar ook niet van , pc wordt ingeladen in auto en daarmee naar een computerwinkel , waar nota bene zijn neef werkt , dan op weg naar de zee , hier een mooier uitzicht dan het stukje dat ik zelf gevonden had , net voor zonsondergang terug naar de stad , naar de moskee , het is een gelovige mens en ik mag mee , de reisgidsen zeggen steeds een moskee niet te bezoeken tijdens het gebed maar nu krijg ik de kans dit toch te doen , enkele 10tallen mannen zitten er , de imam zegt het gebed voor , een jonge man herhaalt dit door een microfoon waarna de groep mannen dit ook nog eens doet , hoop en al duurt het een kwartier , dit voor 2 gebeden want sjiieten gaan maar 3 keer ter moskee ipv 5 keer zoals soennis , en nemen s morgens en s avonds 2 gebeden na elkaar , zo komen ze ook aan 5

    daarna wordt het iets bangelijker , hij neemt me mee naar een andere plek , een gebouw te velde met veel volk in en rond , enkel mannen , in het gebouw zit vooraan een imam een voordracht te houden die regelmatig wordt onderbroken door geroep en reacties van de mannen uit de zaal , op het eind gaat de doos met papieren zakdoekjes rond die de huilende mannen gretig gebruiken , ik vermoed een sessie te hebben bijgewoond waar de marteldood van imam houssein wordt geevoceerd , en de zaak wordt opgenomen op video met ook ondergetekende waarschijnlijk erop , daarna gaan de lichten in de zaal uit en neemt iemand anders het woord , ik heb ondertussen duidelijk proberen te maken dat ik doodmoe ben en we vertrekken , terug bij hem thuis kan er nog niet direct geslapen worden , het is 11 uur en het avondmaal wordt geserveerd : rijst en kip en yoghurt , dus de vragen van daarnet waren eigenlijk bedoeld om me uit te horen en te weten te komen wat ze moesten klaarmaken voor mij 

    na het avondmaal haalt hij enkele dekens te voorschijn die hij uitspreid in de kamer , 1 voor hem en 1 voor mij , dat wordt dus samen slapen , de gast wordt nooit alleen gelaten


    vrijdag 23/5 beshahr

    bij het vertrek deze morgen rijdt mijn gastheer me voorop , na enkele 100den meters stopt hij echter , bij een bakkerij waar hij me nog wat voorraad koopt : drank , koekjes , nootjes en alsof dat nog niet genoeg is geeft hij me zelfs nog geld , dat weiger ik , ik wuif mijn handen heen en weer , neen dat kan ik absoluut niet aanvaarden , maar hij propt het me in de handen ,

    hij rijdt me verder voor naar het laatste ronde punt dat het einde/begin van de steden in iran kenmerkt , stopt een laatste maal , 3 kussen tot afscheid van deze zeeer bijzondere man en ervaring

    het blijft mooi weer en warm , over vlakke wegen naar beshahr , zonder verdere gebeurtenissen , het kan niet altijd zijn zoals gisteren


    zaterdag 24/5 fasel abad (?)

    doel van de dag is gorgan , net voor ik er aankom rij ik lek , doe navraag in de stad naar hotel maar het is me te duur en er gaat niets van de prijs af dus rij ik verder zonder te weten waar ik uit ga komen , uiteindelijk kom ik bij een park dat er uitnodigen uitziet , rij naar de ingang en informeer of ik er mijn tent kan zetten en dat mag

    nu kort intermezzo : een dagje uit voor een iraanse familie ziet er als volgt uit : ga naar een park , zet er tent op , eet drink slaap en vertrek 's avonds weer
    einde intermezzo

    dus , als het donker begint te worden vragen ze me om te vertrekken , maar waar kan ik dan overnachten ? niet in het park wordt me duidelijk gemaakt , waar dan wel ? , in het park staat een huisje waar de parkwachters overnachten en daar mag ik mij bij installeren , het is al snel duidelijk dat deze mensen ook tot de hardere lijn behoren , khomeini aan de muur en op tv , tegen usa vk frankrijk en duitsland , pro hezbollah maar tegen al qaeida , het vk is slecht maar man u is ok , chelsae dan weer niet want die hebben een joodse trainer , allemaal zeer verwarrend , ze vragen of de chador een goed gebruik is , en 1 van de parkwachters trekt vervolgens zijn t-shirt omhoog , 'lopen de vrouwen bij jullie zo rond ?' ,
    qua verkeerde beeldvorming kan dat wel tellen , op hun moeilijkste vragen maak ik me ervan af door mijn schouders wat te verheffen , ze worden zelf moe van hun gevraag en dan kan ik alsnog naar dromenland


    zondag 25/5 minu dasht

    opstaan met de komst van de ochtendploeg van het park , wordt aan iedereen voorgesteld en kan dan vertrekken

    in aliabad nogmaals lek gereden , weer de achterband , die heeft het dan ook het hardst te verduren , opnieuw onderweg , zon , warm lichtjes heuvelend , enkele km voor bestemming stopt nogmaals een wagen , ditmaal is het een schoolhoofd , ik rij achter hem aan naar zijn school , een internaat voor jongens tussen 7 en 9 , en daar krijg ik eten aangeboden , hij laat me daar achter want hij moet nog naar de unief , hij geeft daar ook nog les , bij terugkomst vraagt hij naar mijn verdere plannen , wel er is een hotel in minu dasht , dus daar wou ik naar toe
    dat kan zegt hij , maar je kan ook meekomen naar mijn huis , na enkele keren weigeren en opnieuw aanbieden (dat hoort wel zo) ga ik met hem mee , hij rijdt me voor naar zijn huis , wat watermeloen eten , douchen ,

    daarna rijdt ook hij me rond door de stad en omgeving , eerst naar de 'jungle' van golestan daarna terug naar de stad en tonen waar familie en vrienden wonen en werken , 1 van die vrienden is kapper en ik ben al enkele dagen ongeschoren , dus vraagt hij ... en krijg ik een knip en scheerbeurt , nu kan ik weer op straat : mijn frou-frou is terug in orde , finaal naar een restaurant (moeder de vrouw had geen goesting om te koken voor de gast?) en dan naar huis waar nog een andere vriend , ook leraar , ons opwacht , hij fietst geregeld en wil mijn verhaal horen , dat mondt uit in een intervieuw opgenomen op zijn gsm

    24-06-2008 om 00:00 geschreven door helder


    29-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.abhar - teheran

    maandag 12/5 abhar

    vandaag de test : wat houdt de uitnodiging van enkele dagen geleden precies in ? mooi weer onderweg met wat wind , en de weg gaat zachtjes op en neer , in soltaniyeh een tussenstop om een mongools mausoleum te bezoeken waar ook 2 duitse touristen zijn , op 25 km van abhar lekke achterband , dat hoort er ook bij nietwaar ,

    bij aankomst in abhar de proef op de som , ik bel nummer dat ik gekregen heb en er wordt opgenomen , ik krijg instructies om naar het centrum te rijden en daar nog eens te bellen waarna hij me komt ophalen , ik rij achter hem aan naar een bouwwerf , hij is architect-projectontwikkelaar en hij en zijn partner zijn een blok van 70 appartementen aan het zetten , na het einde van de werkdag ga ik met hem mee naar zijn huis in de stad , de fiets blijft op de werf in zijn bureau ,

    thuis draagt zijn vrouw geen sluier meer , op de werf gaf ze me ook een hand , een indicatie dat ze niet zo opgezet zijn met de regeltjes die hier opgelegd worden , de medevennoot gaat binnenkort zelfs emigreren naar amerika , er volgt een stevige maaltijd , hapjes vooraf , soep , dessert , alles erop en eraan dus , ben met mijn gat in de boter gevallen hier ,


    dinsdag 13/5 qazvin

    mn gastheer vertrekt om 8 uur naar de werf en ik mee , daar wordt er nog ontbeten maar daarvoor krijg ik  een rondleiding door de werf (iemand geinteresseerd in een appartement in abhar ? , ik kan jullie altijd het telefoonmr bezorgen !) , als ik wil vertrekken zegt hij me dat ik gerust nog kan blijven , een week of een jaar als het moet , ik bedank voor de uitnodiging en de gastvrijheid maar ik moet helaas vertrekken ,

    het is mooi weer en een goede weg , zachtjes naar beneden , onderweg stoppen om wat te eten langs de weg en de politie stopt even om te informeren wat ik doe en waarheen ik ga , ik kom vroeg aan in qazvin en heb nog de tijd om de stad te bezoeken , enkele mausolea die in tegenstelling tot de mongoolse van de vorige dag nog bezocht worden door pelgrims , bezoek een medresse , op het binnenplein ervan staan enkele bomen en mensen slaan er de vruchten van af , het zijn kleine witte bessen , geen idee hoe ze heten maar ze smaken fris en zoet ,


    woensdag 14/5 karaj

    wat laat vertrokken want eerst nog geld gaan wisselen , door de economische sancties die aan iran worden opgelegd is er geen internationaal bankverkeer mogelijk (of slechts heel moeilijk en traag) en geld afhalen met de bankkaart is onmogelijk , als ik uit de bank kom staat een fietser de mijne te bekijken , het gebruikelijke gesprek volgt , ik zeg hem waar ik vandaag heen wil - zo'n 100 km verder - en hij nodigt me uit om bij hem nog te gaan eten , ' dan kun je vanmiddag om 1 of 2 uur vertrekken ' , dat is een beetje een onrealistische inschatting van hem , ik weet ondertussen hoelang het duurt om mijn dagelijkse afstand af te leggen , dus kan ik niet ingaan op zijn uitnodiging ,

    onderweg doe ik het evenwel toch , een auto stopt voor me en de bestuurder vraagt of ik thee wil , we zijn net gestopt voor de plek waar hij werkt , een palettenfabriek , een 4tal mannen plus mezelf zitten vervolgens in de keet thee te drinken en een meloen te eten , ze vragen of ik naar afghanistan ga en dit met een specifieke reden , er loopt namelijk nog een 5de man rond en dat is een afghaan die er als laatste bij komt zitten , hij wordt wat neerbuigend behandeld , als wij gedaan hebben met het eten van de meloen , neemt hij de schillen en lepelt de restjes van de binnenkant ervan af ...


    donderdag 15/5 teheran

    korte etappe naar teheran , onderweg doet nog eens iemand me stoppen , hij vraagt me wat ik van iran en de iranezen vind , en vertelt me over het verschil tussen de regering en de gewone iranees , de eerste geeft iran een slechte naam in de wereld , de tweede wil gewoon vrede en is het niet eens met het beleid dat de regering voert , ik vertel hem over deze blog en hij vraag me dit er zo op te zetten , bij deze dus ( het is een verhaal dat ik nog vele keren hoor , met maar een enkeling die pro-regering is )


    16-17-18-19 / 5 , 4 rustdagen in teheran

    dat is veel , eigenlijk te veel , enkele musea bezocht , en geprobeerd om mijn ' letter of invitation ' voor turkmenistan om te zetten in een visum , dat is niet gelukt : bij de eerste poging bleek de ambassade verhuist , bij de tweede poging te laat (heerlijk verkeer in teheran) , de derde keer bleek de goede maar ik zou nog eens 5 dagen moeten wachten , dat was me te veel van het goede , dan maar geinformeerd of het ook aan de grens kon en dat 'zou' geen probleem mogen zijn (dat hoop ik toch)

    wat is er nog gebeurd in die dagen , wel perspolis is voetbalkampioen van iran geworden , op zaterdag was de beslissende match , daarna veel volk op straat natuurlijk , en wat later werd het te veel volk , de politie probeerde de kruispunten vrij te maken en dat gebeurt hier als volgt : niet met honden maar met de motor wat rondjes draaien in het volk , mooie foto-gelegenheid natuurlijk maar dat duurde niet lang want mijn camara werd uit mijn handen getrokken door een agent , fotos verwijderen ! gelukkig is het nu digitaal en heb je wel je camera terug

    29-05-2008 om 19:51 geschreven door helder


    18-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.saray - zanjan
    zondag 4/5 : van saray naar iran ?

    's morgens kan ik mijn adem zien bij het ontwaken , geen electriciteit , geen water , geen verwarming
    ontbijt in de omakamer , deze keer met oma erbij , de broer van nurullah komt mee ontbijten en van hem krijg ik ook de wangbegroeting , bij het afscheid bied ik nurullah mijn woordenboekje aan , het is toch mn laatste dag in turkije maar het weigert herhaaldelijk het aanbod , ik geef de kinderen dan maar wat snoepjes en dat mag gelukkig wel

    op stap , nog een 30tal km naar de grens , het zijn lastige km door een wijds landschap tot ik een rangeerstation zie opdoemen , hier wappert al een iraanse vlag , rij verder want dit is niet de grensovergang voor mij en even later verschijnt er een groep gebouwen , maar : geen verkeer en de weg loopt ten einde op een gesloten poort , ernaast is een deur waar ik door ga en ik sta op een leeg plein , verlaten gebouwen en een doodse stilte , wat verderop is een post van de jandarma , ik ga daarheen en krijg de ontnuchterende mededeling dat dit geen grenspost (meer) is , er zit niets anders op dan terug te keren , nochthans had ik het verschillende keren gevraagd , gisteravond nog en telkens kreeg ik de boodschap dat deze grenspost open was ...

    de weg terug is precies nog lastiger , het zijn nu net allemaal hellingen , rij saray weer voorbij op weg naar ozalp waar volgens de jandarme een bus vertrekt naar van , even voor ozalp stopt een vrachtwagen die me meeneemt naar ozalp en daar vind ik effectief en gelukkig een bus

    op de terugweg stoppen voor een controle van de jandarma , waar ik met de fiets normaal niet hoef te stoppen , de koffer gaat open , er wordt even in de bus geloerd en gezocht naar verdacht uitziende sujetten , mijn buurman fluistert 
    - 'problem problem'
    - problem vanwege de pkk ? fluister ik terug
    - neenee de pkk is hier geen problem
    - de jandarma is het probleem ?
    - evet , de jandarma is het probleem

    en dan vertelt hij me iets dat ik tot beider veiligheid hier niet kan verklappen (spannend he !)

    terug in van waar ik 2 dgen geleden vertrek en op zoek naar een mogelijheid om de grens noordelijker over te steken , heb echter geen zin om dit stuk nog te fietsen , samen met de receptionist van het hotel zoeken we transport voor de volgende dag


    maandag 5/5 van - maku

    tegen de middag aankomst in gurbulak aan de turks-iraanse grens dus niet met de fiets maar met de auto erheen gevoerd
    de formaliteiten aan de turkse grens zijn snel afgehandeld , een 'uit'-stempel in het paspoort en dan naar de eigenlijke grens , en ditmaal is het een echte : 2 metalen poorten achter elkaar , de turkse poort wordt op een kier gezet zodat ik erdoor kan en dan is het wachten op de iraanse grenswacht , die neemt mijn paspoort in ontvangst en even later wordt ook de iraanse poort op een kier gezet zodat enkel ik erdoorheen kan , met mijn hele hebben en houden naar het transitgebouw , ik hoef niet aan te schuiven tussen de auto's en moto's , de moto's zijn van een groep duitsers op reis naar india , zij zitten ook te wachten in transit en zij zitten daar al behoorlijk lang , ik heb meer geluk want er zijn geen aparte formulieren of verzekering nodig voor de fiets (wat voor hen wel nodig is) , in hoop en al 3 kwartier is het zaakje voor mij afgehandeld , de beambte neemt mij nog eens mee naar de verantwoordelijke van de touristische dienst , de enige die er engels spreekt om te vragen wat mijn reisplannen zijn , als dat vertaalt is geeft hij mij mijn paspoort terug , blijkbaar was deze vraag pro forma want de nodige stempels stonden er al in

    voila , dat was het dan , ik zit in 1 van de assen van het kwaad , en dat viel hier althans reuze mee , zelfs mijn bagage werd niet gecontroleerd

    de eerste etappe in iran is een korte , naar maku , op een 30tal km van de grens , het is warm weer en het begint wat te spetteren maar slechts aan 1 kant van de weg , de ene helft van de hemel is donkerbewolkt , de andere is zonneklaar


    dinsdag  6/5 ev oghli

    het eigenlijke doel van de dag ben ik overschoten , het woord centrum in farsi ken ik nog niet en vooraleer ik besef dat ik erover ben rij ik maar door , nabij ev oghli komt een motorrijder me vragen waarheen ik ga , ik vraag hem of ik daar kan overnachten en hij zegt van ja , maar eenmaal ter plaatse blijkt dat niet het geval te zijn , na wat aandringen blijkt er toch een 'kamertje' te zijn waar ik kan blijven , maar dat is dan ook alles ...


    woensdag  7/5 marand

    een rustige etappe , meerendeels bergaf , kom vroeg in marand aan en ga op zoek naar een fietsenwinkel om dat xdehands voorwiel te vervangen , er is inderdaad wel een winkel van een beter allooi dan dat van bingol maar die hebben mijn maat niet maar ik krijg wel een adres van een winkel in tabriz , koop nog de 'iran news' voor wat plaatselijk nieuws , eet een lekker ijsje en rust wat uit


    donderdag 8/5 tabriz

    vroeg op , een lange harde klim om de dag te beginnen en daarna geleidelijk aan dalen tot in tabriz , een afwisselend en mooi landschap , rond tazekhand staat een chauffeur langs de weg , hij doet me teken te stoppen ( met de hand op en neer zwaaien ter hoogte van de heup ) , als hij hoort waarheen ik op weg ben geeft hij me zijn telefoonnummer en de boodschap 'als je in mijn stad ben bel dan maar' , is dit een uitnodiging ? , ik veronderstel van wel maar ga er niet van uit

    kom vroeg aan in tabriz , in deze stad zou wat te bezichtigen moeten zijn maar mn eerste werk is het vinden van die fietswinkel , het is idd een goed adres , er komt een 100% nieuwe band op te liggen , dat is al een opluchting , nu kan ik de stad bezoeken , ga eerst naar het infopunt waar de verantwoordelijke vraagt welke reisgids ik heb , hij bekijkt het en het is volgens hem geen goede gids , even later komen 4 zwitsers binnen en ook aan hen vraagt hij welke gids ze hebben , zij hebben blijkbaar wel een goed exemplaar mee , het verschil met mijn gids ? in de hunne wordt de verantwoordelijke met naam genoemd ...

    de zwitsers hebben wel nog een speciale mededeling , enkele dagen geleden hebben ze een chinees ontmoet die ook met de fiets onderweg is , al 14 jaar onderweg ! hij heeft ondertussen 6 keer de wereld rondgereden , das andere koek nietwaar

    bezoek het laatste restant van de stadspoort , de blauwe moskee en het museum en daarmee is zowat alles gezien , loop nog even door de bazaar maar als je er eentje gezien hebt dan heb je ze eigenlijk allemaal gezien , turkse of iraanse bazaars , veel verschil is er niet


    vrijdag 9/5 bostanabad

    een korte etappe , maar een lastige , berop en forse wind tegen , in bostanabad vraag ik of ik ergens mag kamperen en dat mag in het park

    communicatie in iran :
    -aan de camionchauffeur die me helpt in bostanabad vraag ik waarom hij vandaag werkt , vrijdag zijnde had ik het rustigerverwacht op de iraanse wegen maar dat is niet het geval , antwoord : het is een mercedes gemaakt in duitsland in 1977
    - vanmorgen bij het ontbijt vraag ik de vertegenwoordiger die bij me aan tafel zit wat de toestand is tussen china en tibet , want ik heb al enige tijd geen nieuws kunnen bekijken , antwoord : er ligt een woestijn tussen china en tibet

    ligt het aan mijn vragen of mijn engels ? ik weet het niet , maar eigenlijk is het wel grappig


    zaterdag 10/5 miyaneh

    een beetje regen vannacht , maar tegen de ochtend is alles opgedroogd en kan de tent direct weggestoken worden zonder extra werk
    de klim van gisteren wordt vandaag verdergezet tot halverwege de etappe dan gaat het gestaag naar beneden en dan kan ik wat van de omgeving genieten

    nog eens een supporter langs de weg , hij staat naast zijn auto en eenmaal ik ben gestopt stapt ook zijn vrouw uit om goeiedag te zeggen en daarna nog 2 vrouwen (relatie onbekend) , ik krij achtereenvolgens een zakje dadels , een plastic bloem een balpen en tenslotte een bidsnoer : 'welkom in iran ! '

    wat verderop wordt ik ingehaald door een kolonne kampingcars , voornamelijk uit duitsland maar ook een enkeling uit denemarken frankrijk en nederland , ze zijn ook op weg naar china , althans dat leidt ik af uit de stickers die op elke cc staat 'in de voetsporen van marco polo'

    in miyaneh zelf gaat het iets anders , ik zoek de weg naar het hotel , een man spreekt mij aan en wijst me de weg , 'en krijg ik nu een euro van je' , overal kom je van alle soorten mensen tegen zeker ?


    zondag 11/5 zanjan

    omgekeerd scenario van gisteren , eerst dalen door nauw gebergte met enkele tunnels onderweg , een mooi landschap met kloven en dalen over een goede weg , darna spreidt het landschap zich weer open en stop even bij een oude brug , daarna trekt het landschap zich weer open richting zanjan , het wordt warmer en het gaat weer omhoog richting zanjan , bij het binnenrijden van de stad stopt een chauffeur me nog een soort brood toe , iets voor morgen onderweg denk ik

    in het hotel vraag ik naar een internetcafee , ergens in de stad is er een krijg ik als antwoord ,
    - is het ver van hier ?
    - zo'n 5 km
    ik trek een gezicht 'zo ver ?'
    - neen , zo'n 3 km
    als het zo gemakkelijk is dan hoef ik maar een paar gekke bekken trekken en volgende week zit ik in peking , maar het is denk ik eerder een voorbeeld van de houding van iraniers zowel als turken , ze zijn niet graag de boodschapper van slecht nieuws ( achterlicht weggooien ipv gewoon te zeggen dat ze iets gebroken hebben ? , niet durven zeggen dat een grensovergang gesloten is ? )

    ga op stap en vermoed dat de bestemming idd eerder 5 dan 3 km ver ligt , de kwaliteit van de verbinding is echter bedroevend en er is geen skype , later lees ik dat internetbellen beperkt wordt omdat de concurrentie ervan het staatsbedrijf te veel geld kost

     

    18-05-2008 om 16:39 geschreven door helder


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.karakocan - saray
    maandag 28/4 karakocan

    mooi weer en warm , fietsen langs enkele meren , de eerste 60 km is het terrein goed doenbaar , doe onderweg inkopen en krijg daar thee aangeboden , deze keer ga ik er op in want heb de tijd , de prijs van de thee is wel de ondertussen klassieke ondervraging
    rij daarna verder richting bingol maar dat is wat te ver en daarom neem ik de afslag naar karakocan , tijdens dit tweede stuk van de etappe kom ik onderweg vele kuddes tegen , voorafgegaan door 1 of 2 ezels , de herder commandeert de ezels en de rest volgt

    in karakocan is naast het hotel een theehuis , daar moet ik eerst buiten zitten in afwachting van de komst van de hotelbaas , daar blijkt iemand te zitten die nederlands kent , heeft enkele jaren in belgie gewoond en hij vertelt me dat de meeste belgische turken uit deze stad (en streek) afkomstig zijn 'in het ksteeltje kennen ze ons ondertussen wel' , daarmee bedoeld hij waarschijnlijk het klein kasteeltje ? vervolgens zegt hij me ook dat ik een grens ben overgestoken , nu zit ik in kurdistan

    's avonds ga ik naar de lokanta waar 1 van de andere gasten bij me komt zitten om me te onderhouden , hij woont in duitsland en is nu terug met zijn jaarlijkse vakantie waarbij hij telkens wat meebrengt uit het rijke westen voor familie en vrienden


    dinsdag 29/4 bingol

    de dag begint mooi maar donkere wolken pakken zich samen in het oosten , het terrein wordt lastiger en de bergen laten nog eens voelen waartoe ze in staat zijn , een hevige regenbui in mijn nek en serieuze wind , in deze toestand stopt een camionnette voor mee en ik mag mee maar ik wijs het aanbod af en ga zo door , kort in de namiddag kom ik in bingol aan , ben lang onderweg geweest voor een korte afstand en nat en moe als ik ben zoek ik onderdak , onderweg kom ik 2 studenten tegen die me vragen wat ik in bingol kom doen , ' hier is niets ! '

    heb wat tijd over en ik ga op zoek naar een nieuwe buitenband , die van mn voorwiel vertoont een bobbel en de tip van wim indachtig en de vorige ervaring ermee wil ik een nieuwe band voor ik er onderweg problemen mee krijg , de reserve die ik bij heb wil ik als reserve houden voor het geval ik in een plek kom waar niets te verkrijgen is , een universiteitsstad zal toch wel een fietswinkel hebben ? met hulp wordt ik naar een plek gebracht waar iemand tussen wat fietsmateriaal zit te koekeloeren , hij bekijkt het wiel , haalt de band er af ( met schroevedraiers !!! ) eens eraf gaat hij op zoek naar een andere band , ik zeg wel degelijk andere want nieuwe heeft hij niet , 1 voor 1 haalt hij banden van het plafond , allemaal 2de 3de of ik weet niet welke hands , uiteindelijk vindt hij er een bij de buurman , wiel is uiteindelijk hersteld maar ik vraag me af voor hoelang ...

    na deze interessante ervaring ga ik eten , de man die schuins voor me zit bestelt een dessert , ik zit er naar te kijken want het is er eentje dat ik nog niet gezien heb , hij ziet dat en presenteert een stuk ervan , ik proef en vraag om er ook zo eentje te bestellen , het wordt niet in de lokanta zelf gemaakt maar komt van de bakkerij ernaast , zo gaat dat , leven en laten leven , niet iedereen maakt alles zelf , daarom ook zie je voortdurend (vooral) jongetjes heen en weer lopen door de straten met thee en schotels met vanalles erop , en wat nog het beste is : de man betaalt mijn dessert !


    woensdag 30/4 mus

    serieuze etappe voor de boeg , terwijl ik de fiets klaarmaak voor vertrek wordt de kleine van het hotel er op gezet , goed fietsweer , niet te warm en de donkere wolken van gisteren zijn verdwenen en een mooie omgeving , naar een pas waar een post van de jandarma is gevestigd , ik wordt tegengehouden , deze keer niet omdat ik fotos neem maar uit verveling , ze hebben waarschijnlijk zin om een babbeltje te slaan , de chef van de post komt er ook bij en waarschuwt me dat oostturkije gevaarlijk is , dat herinnert me aan een uitspraak van kemal in malatya : in westturkije zeggen ze dat oostturkije gevaarlijk is en waarom ? eenvoudig , ze willen niet dat de toeristen oostturkije leren kennen , zo verliezen ze inkomsten!

    na de 2de col van de dag volgt een afdaling naar een breed dal , een lange vlakke weg naar mus
    als ik 's avonds nog wat rondwandel in de stad , wat eten en drinken stop ik bij een bakkerij en bestel wat , ze horen dat ik geen turks ken en vragen of ik engels spreek , gevolg : ik word 'gegijzeld' om met de jobstudent wat engels te babbelen , hij krijgt niet veel de gelegenheid maar in vergelijking met vele anderen valt zijn engels goed mee , als hij hoort in welke branche ik werk vraagt hij me zelfs welke notebook hij moet kopen , maar daar kan ik hem jammergenoeg niet bij helpen

    terug in het hotel herhaalt het scenario zich , familie van de eigenaar komt bij me zitten in de lobby (eigenlijk wou ik naar het voetbal kijken maar daar komt niet veel van in huis) en ook door deze jongen word ik overstelpt met allerlei vragen , zijn engels is echter niet goed genoeg om een degelijke conversatie te beginnen , hij toont me zijn engels schrift en zoals de leraar duits nabij afyon me vertelde vooral oefeningen grammatica maar een volzin produceren lukt niet (en hij was laatstejaars middelbaar) , leergierig zijn ze wel , dat moet je hen nageven


    donderdag 1/5 tatvan - van

    de vlakte waarmee ik gisteren de etappe beeindigde zet zich vandaag voort , mooi weer en rustig pedaleren naar tatvan , onderweg even schrikken van een straathond , als ze reageren dan bleven ze totnogtoe steeds ter hoogte van mijn achterwiel blaffen , deze echter komt naar mijn gevoel wat te dicht bij mijn kuiten , als een bus passeert heeft hij daar meer schrik van dan van mij en haakt uiteindelijk af , oef

    zonder andere speciale gebeurtenissen bereik ik tatvan waar ik de ferry naar van zoek , eigenlijk is het een ferry die enkel gebruikt wordt om goederentreinen over te zetten maar passagiers worden voor een klein prijsje ook meegenomen , er zijn echter geen faciliteiten aan boord

    als ik aankom wordt de ferry nog gelost en ik mag bij de mannen van de yzeren weg gaan zitten , thee drinken , op de achtergrond wordt de oproep tot gebed ingezet en 1 van de mannen wijst naar zijn collegas en zegt dat ze moslim zijn maar hij niet , hij is een zonaanbidder , nog een primeur : de eerste zoroaster die ik tegenkom

    ik blijk niet de enige verstekeling aan boord te zijn , er zijn nog 3 medepassagiers : Aaron uit amerika , Dora (dorothea) uit duisland en Sara uit italie , we maken kennis en besluiten om bij aankomst in van naar hetzelfde hotel te gaan


    vrijdag 2/5 van - rustdag

    mijn eerste mei neem ik met een dag vertraging , met mijn reisgenoten voor een dag bezoeken we het eiland ekdamar waar een armeense kerk te bezichtigen is , bij de terugtocht naar het vasteland valt de boot stil , en andere boot neemt ons op sleeptouw maar dat touw is blijkbaar niet goed vastgemaakt vooraan , schiet los en de 2 boten drijven uit elkaar maar aangezien het touw achteraan wel nog vastligt maakt onze boot serieus slagzijl , even schrikken was dat


    zaterdag 3/5 saray

    de dag begint in mineur , als ik mijn fiets uit het berghok haal merk ik dat het achterligt verdwenen is , wat is er gebeurd ? als ik het goed begrijp is die getoucheerd geweest tijdens het dweilen en hebben ze alles gewoon direct weggegooid , dit ipv me iets te laten weten , misschien was enkel de plastic buitenkant stuk maar dat kan ik nu niet meer beoordelen , ze dachten misschien dat ik het niet zou zien of als er geen resten zijn dan is er ook niets gebeurd of ... , ik weet niet wat ze dachten , aan mijn paar woordjes turks heb ik niet genoeg om verhaal te maken maar dat is dan buiten Dora gerekend , erasmus studente in istanbul sinds meer dan 6 maanden en met haar hulp komen we tot een vergelijk , ik betaal mijn kamer niet voor de  nachten en als zij gedrieen er nog een korting kunnen uithalen voor hen , het is hen gegund , ik heb geen goesting om nog langer te blijven , neem afscheid van mijn medereizigers en vertrek

    doel voor vandaag is om naar de turks-iraanse grens te rijden , maar met het oponthoud van deze morgen en het onweer in de namiddag dreig ik er niet te geraken , een 2tal kilometer voorbij saray stopt er nog een een camionnette en deze keer ga ik maar wat graag in op de uitnodiging van deze chauffeur , nurullah genaamd en hij woont in saray , de fiets wordt opgeladen en hij rijdt naar zijn huis, een modderige koer , de fiets gaat in een hok aan de zijkant van de koer , 2 vrouwen (vrouw en moeder blijken later) kijken vanuit het huis toe , de schoenen uit aan de entree, daarna een grote ruimte met tapijt en enkele zetels , en daaromheen nog verschillende kamers , ik wordt naar 1 ervan gebracht , op de tapijten en kussens rondom de kamer is die verder leeg , enkel mijn bagage vult de ruimte , dit wordt mijn kamer voor vannacht , ik krijg thee en koekjes en een deken wordt om me heen geslagen , mijn sokken zijn doornat ... ik krijg een nieuw paar sokken ! , kan wel niet douchen want er is (tijdelijk) geen stromend water
    de conversatie verloopt moeizaam via het zakwoordenboekje , reizigers ontvangen is een hobby zegt hij , maar in de loop van de avond wordt me duidelijk dat de hobby van de man wel volledig op de schouders van zijn vrouw valt , zij brengt thee , maakt eten enz
    als hij bijvoorbeeld over eten begint haal ik uit wat ik bij me heb maar hij maakt een afwijzend gebaar , als er hier gegeten wordt dan van het huis , niet het eten van de gast
    aangezien de bedoeling dat de gast onderhouden wordt , duurt het een tijdje voor ik alleen ben en me kan omkleden (wel zonder me te kunnen wassen) , als dat gebeurd is gaan we naar een andere kamer en die heeft een kachel en daarnaast ligt zijn moeder (dit zal haar kamer zijn zeker ) en zijn 2 kinderen zijn er ook 1 en 4 jaar en nogal druk , in deze kamer 1 stuk meubilair , de koffer van zijn moeder

    een oudere man komt binnen en ik krijg er een turkse begroeting van : de wangen tegen elkaar , we blijven daar nog even zitten en dan volgt de mededeling dat er gegeten kan worden , de mannen (dus ook ik) gaan naar de centrale ruimte waar op de vloer een grote metalen bord ligt met opstaande randen en daarin verschillende schoteltjes : yoghurt , komkommer en tomaat en voor elk apart een schoteltje met kip (de mooiste stukken voor de gast ) in een soepje, het zelfgemaakte , ongedesemde brood ligt in de wasteil , eten bij kaarslicht - vanavond dus ook geen electriciteit - en het smaakt

    na de maaltijd terug naar de omakamer voor thee , weinig conversatie , enkel nog de vraag of ik fehryi erdal ken  ik vraag of ze terug in turkije is maar volgens nurullah is dat niet het geval , in het woordenboek heeft hij ondertussen het woord hoofdpijn gevonden en wijst naar zijn vrouw , hij biedt me nog wat te drinken aan maardat weiger ik , ook ik wil slapen en zijn vrouw niet langer tot last zijn , ga terug naar 'mijn' kamer en haal m'n slaapzak uit maar die moet ik weer wegsteken , even later komt de vrouw met een matras en dekens en wordt ik letterlijk door hen ingestopt

    een speciale maar bijzonder aangename ervaring

    18-05-2008 om 09:07 geschreven door helder


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.fotos
    de blauwe moskee in tabriz



    hier zelfs fietscompetities , zoiets nooit gezien in turkije



    tentje in bostanabad



    iraans landschap




    geschenkjes onderweg









    18-05-2008 om 00:00 geschreven door helder


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.fotos
    rommelige aanwezigheid in saray






    afstanden op zijn farsis





    bij vertrek uit marand wordt je gewaarschuwd dat het bergop gaat



    een hele dag werken in de bazaar , dat is vermoeiend



    verkeersdrukte in tabriz , en het kan altijd erger





    18-05-2008 om 00:00 geschreven door helder


    04-05-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nıeuwe fotos
    de verhaaltjes erbıj volgen nog





    reızıger ın spe :



    letten ook onderweg naar ıran



    fıets op de ferry





    zonsondergang op het van-meer







    reısgezellen voor een dag :
    sara - aaron - dorothea



    pech onderweg





    04-05-2008 om 20:48 geschreven door helder


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.van alles wat
    ık moet van mıjn zusje wat meer emo-fotos publıceren , vandaar :

    dag 1 , het vertrek :



    dag x , uıt stap naar sagalassos



    met ma en de taxıchauffeur



    met ma en pa



    geen publıek meer ın sagalassos



    waar gaat dat heen ?

    04-05-2008 om 20:44 geschreven door helder




    Archief per week
  • 25/08-31/08 2008
  • 18/08-24/08 2008
  • 14/07-20/07 2008
  • 07/07-13/07 2008
  • 30/06-06/07 2008
  • 23/06-29/06 2008
  • 26/05-01/06 2008
  • 12/05-18/05 2008
  • 28/04-04/05 2008
  • 21/04-27/04 2008
  • 14/04-20/04 2008
  • 07/04-13/04 2008
  • 24/03-30/03 2008
  • 17/03-23/03 2008
  • 10/03-16/03 2008

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs