|
zaterdag 14/6 angren
enkele km buiten toshkent stopt aan verkeerslichten een fietser naast me , het is een amerikaan , robert mccutcheon , op weg naar tadsjikistan , lang is hij nog niet onderweg want hij werkt op de amerikaanse ambassade in toshkent en deze morgen vertrokken voor een weekje fietsen
na deze ontmoeting en de daaropvolgende associatie ambassade - visums - paspoort bedenk ik dat ik mijn paspoort dezo morgen vergeten ben in het hotel , controleren en zoeken in bagage hoeft niet , ik ben het zeker , gisteravond afgegeven aan de receptie maar deze morgen niet teruggekregen , stop in toytera en vandaar met taxi over en weer naar hotel om paspoort op te halen
overnachten in angren in de 'suite' van het hotel , ttz de enige kamer voor 1 persoon , de andere kamer wordt gedeeld door 3 mannen , fiets gaat mee op de kamer , zo kan ik er nog wat aan werken (nieuwe remmen vooraan ) , geen warm water , dan maak ik maar gebruik van zonne-energie , de fles water die ik nog heb en gedurende de dag goed is opgewarmd meng ik met het koude kraantjeswater en het resultaat is best aangenaam om me mee te wassen
groene opmerking : met zo veel zon verwacht je dat ze er hier meer gebruik van zouden maken maar er zijn weinig zonne-boilers of zonnepanelen op de daken te bespeuren , idem in turkmenistan en iran , in turkije daarentegen zie je ze frequent
zondag 15/6 baghdad (qoqand)
vroeg weg want er staat een lange etappe op het programma en er is een col te beklimmen , de kamchik , lastig ding met militaire controle nabij de top , er liggen 2 tunnels en die zijn van strategisch belang zeker , moet daar paspoort tonen (deze keer niet vergeten) en als ik mijn stuurtas open ziet die militair ook mijn camera , die wordt ook gecontroleerd , neen , geen fotos genomen van de tunnels of omgeving dus dat zit goed , de afdaling verloopt via geaccidenteerd terrein en ik verlies enkele keren bagage , tent en slaapmatje bind ik uiteindelijk maar vast op fietskar ipv de bagagedrager en het euvel is verholpen ,
rond qoqand op zoek naar het adres gekregen in toshkent , na wat omwegen kom ik in een dorp terecht dat s'anderendaags nabij baghdad blijkt te liggen
onderdak en eten bij de kennissen van de toshkentse familie , slapen gebeurt buiten op de divan , s avonds engelse woordjes raden via constructies als ' i in one room - you in next room - how speak ? ' het gezochte woord bleek in dit geval 'neighbour' te zijn
maandag 16/6 andijan
geknoei om weg te geraken uit baghdad en omgeving (er zijn er nog) , rij via maghilan naar andijan , niet de kortste weg , bij de politiecontrolepost voor andijan hoor ik de ene agent tegen de andere het woord sigaretten laten vallen , maar die wuift het weg , en na wat info gevraagd te hebben over adres waar ik heen moet (opnieuw bekomen via de familie in toshkent ) kan ik verder ,
wanneer ik bij het adres aangekomen ben blijkt het geen woonhuis te zijn maar een overheidsgebouw , waar dat familielid werkt , ondertussen komen er enkele nieuwsgierigen op me af , een jongeman spreekt me aan in goed engels , ondertussen is het familielid ook afgekomen , hij werkt voor de provincie (of het district of hoe ze het hier ook noemen) en als we (ik , de jongeman en een vriend van hem en dat familielid) op een bankje gaan zitten debiteert hij eerst nog wat statistieken over stad en streek en vraagt dan wat hij voor me kan doen , 'ik ben op zoek naar overnachting' , de jongeman antwoordt het eerst 'ofwel ga je op hotel ofwel kom je mee met mij ' , dat aanbod laat ik niet schieten en we vertrekken naar zijn huis maar niet vooraleer er nog een copietje wordt genomen van mijn paspoort , ze hebben wel graag touristen volgens het gouvernement maar toch maar eens controleren welke vis ze aan de haak hebben
bij de jongen thuis kan ik me verfrissen waarna de watermeloen volgt , eten gebeurt buitenshuis want de vader is niet thuis , en als dat het geval is nodigt moeder haar zus uit en dan 'zitten ze hier de hele avond te kwetteren' dixit de jongen , en dat verdraagt hij niet zo goed , dus de stad in , uit eten , de vrienden opzoeken plus een bezoekje aan de plaatselijke bezienswaardigheden , op het eind van de avond stelt hij nog voor om morgenvroeg mee te gaan naar een bruiloft waarvoor hij is uitgenodigd , ik moet morgen niet heel veel km doen , doel is dan osh , dus ook dit voorstel aanvaard ik
dinsdag 17/6 osh
word wakker gemaakt , tijd om te vertrekken naar de bruiloft , mijn hemd gekregen in toshkent komt nu goed van pas en het wordt zelfs nog even gestreken ook ,
een uzbeekse bruiloft begint s morgens met een ontbijt voor vrienden , kenissen , geburen en die kunnen-mogen op hun beurt mensen uitnodigen , en door dit gebruik ben ik dus ook van de partij , in een glimp zie ik de bruidegom , van de bruid is nog geen sprake want eerst komen de mannen aan de beurt en daarna pas volgt het ontbijtgedeelte voor de vrouwen , vervolgens is er s middags de eigenlijke huwelijksceremonie en dan nog een avondfeest , maar tegen dan ben ik al lang vertrokken
voor het ontbijt staan er rijkelijk gedekte tafels klaar , fruit , koekjes , soort charcuterie , snoep en aan elke gast afzonderlijk worden nog eens 3 gerechten geserveerd : samsa (de kleinere versie) , een bouillonsoep en plov , na een klein half uur vertrekken we en hij voert me nog eens naar het nieuwe huis dat zijn ouders bouwen , met extra kamers voor hem en zijn toekomstige , blijkbaar staat hij ook op trouwen - met een meisje gekozen door zijn ouders - en dan is het traditie dat zij intrekt bij hem en zijn ouders , hij is nu eenmaal de oudste thuis
op naar de volgende attractie : het babur-park , een site met een mausoleum voor die babur met een pretpark eromheen , hij troont me er met enige trots doorheen , maar met dit soort attracties trek je bij ons al lang geen volk meer , vandaar terug naar zijn thuis waar ik me klaarmaak voor vertrek , bij afscheid krijg ik nog een brood mee voor onderweg
t is met dit soort verhalen dat ik de blog moet vullen want over de trip naar de grens met kirgizie : geen ander nieuws dan : t is heet
grenscontrole uzbekistan : vul het douaneformulier naar waarheid in , maw ik heb nu meer dollars bij me dan toen ik het land binnenkwam , dus daarover ondervraagd haal ik mn bankkaart boven 'is het je eigen geld?' vragen ze nog , 'ja' , ze vragen niet om een bewijs , een bankafschrift of zo en het is in orde , volgens de reisgidsen moet je voor elke overnachting kunnen aantonen waar dat was via een bewijs uitgeschreven door b&b of hotel maar ook daar wordt niet om gevraagd , enkel wanneer de bagage doorscand wordt zijn er enkele vragen omtrent reservefietsketting en die buizen - de tentstokken - die in de ene zak zitten
aan de kirgische kant geen bagagecontrole , stempel op visum en ik mag verder 'welkom in osh' zegt de grenswacht nog
woensdag 18/6 chyrchyk-pas
enkele km buiten osh houdt de weg op , geen asfalt meer , enkel nog steenbrokken en zand , wreed lastig om te rijden en ik ontspoor en lig tegen de grond , zonder erg , middageten bij een truckersrestaurant waar ook enkele chinese vrachtwagens staan , bij afrekenen vertelt 1 van de chauffeurs (kirgiez , nt 1 vd chinezen) me dat de weg zo blijft tot aan de grens met china , en dat is nog ver , hij stelt me voor met hem mee te rijden maar daar ga ik niet op in
het blijft warm en winderig , het ziet er niet naar uit dat ik mijn doel voor vandaag - gulcho - ga bereiken , ik bereik uiteindelijk een bord met de vermelding chyrchyk-pas en denk dat ik er ben , maar sta psas aan de voet ervan en gulcho ligt nog een eind eroverheen , begin toch maar aan de beklimming , ploeter verder en kijk uit naar een overnachtingsplek voor zover ik nog uit mijn ogen kan zien , kom uiteindelijk bij een kioskje aan , het is al laat , enkele klanten spreken engels , ik vraag of ik er kan overnachten , het is een plek waar enkele yurten staan , misschien mag de mijne er wel bij , een van klanten wijst wat verderop en zegt 'neem het hotel' , 'welk hotel?' , 'dat daar ! ' en hij wijst opnieuw en denkt waarschijnlijk die ziet niet goed , het blijkt een yurt te zijn , model toerist , en voor 3$ kan ik er slapen , dat doe ik dan maar en ben blij onder dak te zijn
dat het een toeristenyurt is blijkt uit de franjes aan de binnenkant , het verschil merk ik als ik even later naar een andere yurt ga om warm water , daar krijg ik nog wat brood en yoghurt en smetana (ook een melkproduct) aangeboden , deze yurt is gevuld met emmers yoghurt en melk enz , en het is allemaal 'natural' (niet op zn engels maar russisch uitspreken) , maw niet gepasturiseerd , niet gehomoniseerd , nt ge-uht-iseerd en wat ze er nog allemaal bij ons mee doen , maar het smaakt
s nachts steek ik mn eigen voedselvoorraad wat steviger weg na wat gepiep rond mijn hoofd ...
donderdag 19/7 kolduk
als ik me s morgens klaarmaak stopt een 4*4 die uit de andere richting komt , een koppel uit duitsland
uiteindelijk blijkt de pas niet meer zo ver weg geweest te zijn , na 1,5 km kan ik aan de afdaling naar gulcho beginnen , daar eten voor middag (om 11 uur) de vader en zoon nemen hun ontbijt met mij aan tafel , ze zijn nog niet lang op , de lakens liggen nog op de bank aan de andere kant van de tafel
na gulcho ligt nog een guesthouse , de duitsers hadden me dat verteld maar dit was gisteravond zeker niet meer haalbaar geweest , zelfs al blijkt de weg enkele km voor gulcho toch geasfalteerd te zijn , echt bollen doet het niet wegens de tegenwind
stop een 2de keer om te eten , ditmaal uitgenodigd bij wegenwerken waar de middagmaaltijd net wordt uitgedeeld : yoghurt met rijst , bonen en brood , het zijn turken die hier aan de weg timmeren , 2 maanden in kirgizie en dan weer terug voor enkele weken en zo op en af
aankomst in kolduk , in de regen , informeer naar een gastinitsa oftewel hotel maar dat blijkt er niet te zijn , dus ... een jongetje leidt me mee naar zijn huis waar ik weer gast ben , wordt geinstalleerd in de tv-kamer , alle zenders bereikbaar via de 'spoetnik' maar vooral muziekzenders zoals mtv-russia krijgen de voorkeur, waar thee , brood , een soort oliebollen , smetana en vlees (koeiegehakt denk ik) volgen , het is een moeizaam gesprek maar zo blijven we bezig
s avonds komt de vader thuis (beetje dronken) , hij eet ook nog wat , en waar ik het vlees van daarnet met het lepeltje op mijn brood scheptje eet hij het direct van het lepeltje , hij schept daarna nog eens en presenteert het dan aan mij , alsof hij een baby te eten wil geven , neen dank u , ik heb genoeg gegeten ( vooral niet met die druppel speeksel van jouw vorige hap die er nog aanhangt )
langs het tuinpad van mijn jonge gastheer gaat het langs de kartouchkas en fruitbomen vervolgens naar het kleinste kamertje aan het eind van de tuin , met een fenomenaal uitzicht over rivier en omringende bergen , dit weglokmanoeuvre om de bedden in de tv-kamer op te maken waar de jongen en ik slapen maar niet vooraleer er nog enkele fotos worden genomen met de familie , de vader met zijn arm stevig om mij heen
vrijdag 20/6 sary-tass
goed geslapen, het ontbijt wordt opnieuw gepresenteerd door de zijn , bij afscheid van de familie neem ik ditmaal enkele fotos
net als gisteren is de weg in alle staten : van asfalt tot steenslag en alle varianten ertussen , nog eens middageten in een truckerscafe waar ik informeer naar de afstanden , eerst nog 20 km naar de pas van de dag en daarna 15 naar sary-tass
na het restaurant volgt een lang eind vals plat met wind tegen en moeizaam vooruit , en dan volgt de beklimming naar de taldyk-pas het geografische hoogtepunt van de reis , 3600 meter en een struts , over slechte weg , regelmatig stoppen om wat op adem te komen , de scherpste stukken te voet maar meter na meter komen we er , er stopt nog een vrachtwagen die me mee wil nemen maar ik weiger , wordt nog gepasseerd door een italiaanse 4*4 die niet stopt , maar ik meen ze al eerder tegengekomen te zijn in uzbekistan , en dan zie je in de verder zo'n paaltje annex monument opdoemen die de pas markeert , oeoeoef
de afdaling verloopt in 2 delen met daartussenin , ja , weer een stukje omhoog , bijlange na niet steil maar o zo moeizaam en pijnlijk voor de benen , eenmaal dag voorbij gaat het in rechte en dalende lijn naar sary-tass waar ik nog eens sinds lang de grootste vitesse kan opleggen , de laatste km vliegen nu voorbij , een laatste bocht en daar ligt inderdaad sary-tass met daarachter een indrukwekkend en mooi gebergte , ik vermoed de chong-alau keten
in s.t. vragen naar de gastinitsa , iemand gaat me voor naar een huis waar devrouw engels spreekt , ze is hier momenteel terug bij haar ouders maar normaal woont/studeert ze in osh , het is een gasthuis , geen hotel wat betekent dat we met zn 4en in dezelfde kamer slapen , ik krijg mijn plekje toegewezen en val zo in slaap
08-07-2008 om 14:57
geschreven door helder
|
