Aan het mooie weer kan het niet liggen, ook niet aan het feit dat we in juni een tiental dagen in
Montenegro vertoefden. Waren het een aantal al dan niet leuke of minder leuke sociale
verplichtingen ? Of waren het het aantal buitenwerkjes die nu eenmaal in de zomer moeten
gebeuren? Feit is dat Fons al veel te lang op stal stond.
Laten we dus even liggen wat ligt en gaan we ervoor? Er even tussenuit en de kop leegmaken? Ja
hoor, maar eerst toch even een boodschap doen en de brommer van de garage halen.
En dan zijn we weg, richting Vleteren waar een prachtig privé-initiatief ontstond om van de weiden
een camperplaats te maken. Er zijn verharde plaatsen, wat handig is in de winter of in het
regenseizoen en je kunt er in het gras parkeren. Er is elektriciteit voorzien, je kan er lozen, vers water
krijgen, er staan vuilbakken. Dat voor de prijs van 12 euro. Danny en Pascale , de eigenaars , steken
er hun hart en ziel in, dat mag gezegd worden. Ze zorgen zelfs voor vers brood, pistoletjes, enz.
Het is iets over het middaguur als we aankomen , we installeren ons en aan de picknicktafel eten we
ons meegebrachte broodje op. We springen de fiets op en rijden richting Wippehoek, een
natuurreservaat die je al wandelend of te paard kunt ontdekken. Via knooppunten verken je verder
dit stukje natuur of
al cachend.. uiteraard kiezen wij voor de tweede mogelijkheid. We kunnen
alles netjes loggen en krijgen er een bonus bovenop. We hopen onderweg nog een cafeetje te
ontdekken, maar helaas, bij dit dorstig weer had dit heel welkom geweest. Heel lang blijven we niet
bij Fons zitten, want die avond moeten we nog op stad. De Rode Duivels spelen tegen de Brazilianen
en we gaan supporteren in het WK-dorp te Poperinge. Dit is op zon 5 km van de camperplaats. Eerst
nog een verfrissende salade gaan eten en ruim op tijd installeren we ons voor het grote scherm. Het
wordt één feest, de spanning is te snijden maar : we winnen met 2-1! Daarna zetten we een sprintje
in om voor het donker thuis te zijn. Daar wacht ons nog een verrassing. Boer Danny trakteert met
twee bakken bier en een paar flesjes wijn. Er volgt nog een leuke babbel, het zijn van die zeldzame
zomeravonden dat je tot 23 u in t-shirt buiten kan. Pas rond middernacht liggen we in bed. 
De volgende morgen schieten we om 9 u wakker. Wat is het hier stil. Vandaag staat een rit naar
Watou op het programma, een kleine 10 km van de overnachtingsplaats. Hier staat de puzzle-trail-
geo-art cacheronde op het programma. Dit volgt grotendeels de Smouthoek-route en hier en daar
kruisen we de schreve. We hebben dit klusje eerder geklaard dan gedacht en puffen eerst even uit
op de marktplaats van Watou. Dan eten we onze meegebrachte boterhammetjes op en vervolgens
gaan we weer de baan op om via nog wat losse caches terug te rijden naar de camperplaats. Daar
genieten we eerst even van een welverdiende pauze. We springen dan toch nog terug de fiets op
naar de abdij van West-Vleteren. Marnix geniet er uiteraard van het goeie abdijbier, ik laat dit toch
maar passeren en neem een ijsje. De late namiddag vullen we met wat lezen, we spelen zelfs een
partijtje badminton, apero, eten en een babbel. Het is weer na elf uur als het pas begint te koelen.
Op zondag wordt de wekker gezet. We hebben immers broodjes besteld en willen toch paraat zitten
tegen de tijd dat de broodjes eraan komen. We ontbijten buiten en voor we naar huis terug keren,
doen we nog een klein fietstochtje van 11 km. We combineren de tradjes van Rondje Sixtus en Voor
mij een trappistje en staan ook even stil bij de militaire begraafplaats van Dozinghen. Het is al na 13 u
als we vertrekken. We gaan nog even langs bij mijn ouders in Brugge.
Vandaag is het twee jaar
geleden dat we onverwachts afscheid moesten nemen van Filip
|
