We maakten al langer plannen, maar met twee prille tachtigers en een bijna zeventigjarige, moet je vooral niet langer uitstellen maar er vooral voor gaan. En dus vertrok de taxidienst heel vroeg op een vrijdagmorgen eerst naar Oostende om daarna nog een stop te maken in Brugge. De trein naar Brussel was netjes op tijd en ik was de eerste om achter een stuutje met spek en eieren te vragen. Dit smaakte naar lang vervlogen tijden. De check-in voor de Eurostar verliep vlotjes en we hadden nog even tijd voordat de hogesnelheidstrein richting Londen voltrok. Om 10 uur plaatselijke tijd kwamen we aan. De oystercards werden opgeladen en onze reisgezellen maakten voor de eerste keer kennis met de drukte van de Londense metro. Gelukkig zijn de Engelsen echte 'gentlemen' (of women) en ruimen dan ook direct de plaats zodat ma , pa en schoonma konden zitten. Een paar haltes verder , in Baron's court, stapten we af en op een paar honderden meters stappen kwamen we aan in het gehuurde appartement in Kensington. Een vlugge inspectie maakte ons tevreden en we stapten even verder naar de halte van de Big Bus toer, ideaal om iemand te laten kennismaken met Londen op een relaxte manier. Je kan er veel door zien op een korte tijdspanne. Slechts tweemaal stapten we af : eenmaal om te eten (we kwamen terecht bij een Mexicaan) en de andere keer om even te wuiven naar de Queen aan Buckingham Palace. En daarna was het zo goed als op. De knieën kraakten, de billen werden stram en de rug protesteerde waarschijnlijk even hard. Maar niemand die ook maar één woord klaagde natuurlijk. Nog even doorbijten om de metro in en uit te komen, een kort wandelingetje en oef, dag 1 zat erop. 's Avonds dronken we een wijntje, haalden wat kaas en een stokbrood en maakten de plannen voor de volgende dag.

Die bewuste volgende dag hadden we een mannen en een vrouwenploeg. En ja , het is cliché : de vrouwen gingen shoppen in Harrods. Of nee, shoppen kon je het niet noemen, het was eerder met grote ogen rondkijken, naar allerlei van alles en nog wat met nog grotere prijskaartjes. Na een uurtje hadden we het al gehad, maar voor we de weg naar buiten zochten, gingen we nog even naar de kelderverdieping om naar het beeld van wijlen prinses Diana te kijken. En de mannen? De mannen bezochten het voetbalstadium van Chelsea. Ik was er natuurlijk zelf niet bij, maar aan de verhalen te horen genoot pa met volle teugen. Ze wisten zelf dat hij er aankwam want op een bord met lichtreclame verscheen er : Eden Hazard en Thibeau Courtois welcome Robert Ysenbaert from Bruges. Hoe ze dat wisten é. We zagen elkaar terug in een pub in Kensington en verhalen werden uitgewisseld met het nodige teugsje erbij. Even later namen we de metro naar Camden. We aten er in een Indisch restaurant en daarna waagden we ons in het drukke straatgeweld van Camden town. We waren nog maar vertrokken of pa had een paar hippe schoenen gekocht. De ogen werden goed de kost gegeven en we hoorden vooral pa zeggen: man man man. Tja Camden is nu eenmaal, ja hoe noem je het : speciaal is maar lichtjes uitgedrukt. Net voor de donker viel waren we weer thuis.

Op zondagmorgen was het al tijd om de valiezen te maken. Het zonnetje scheen en alvorens de Eurostar terug te nemen, wandelden we nog even door Leicester square, Chinatown and Covent garden. Ruim op tijd waren we in het station en om 19 uur werden ma en pa netjes weer thuis afgeleverd. Zo ook voor de schoonma, maar dan een half uurtje later en in Oostende.

Dit wordt een weekend om nooit te vergeten.