Alweer een week of zeven geleden dat ik nog eens de tijd neem om één en ander met jullie te delen. Met het team hier zijn we nu 7 op 7 beginnen werken, en ja, dat gaat hard. Tegelijk gaat daarmee de tijd ook iets sneller, althans, die onjuiste perceptie heb je toch. Het geeft een burger steeds weer nieuwe moed om telkens meer en meer uit te kijken naar dat weerzien, dat ongelooflijke weerzien dat al fantastisch is nog voor het begonnen is. Het is en blijft elke dag weer een soort ontdekkingstocht van lokaal denken en handelen. De grootste tegenstelling die ik steeds weer zie is dat de lokale mensen die nu in dienst zijn bij ons bedrijf het o zo moeilijk hebben met beheer. In 'onze wereld' bestaat dat ook, maar is dat toch meer een uitzondering; hier is dat echt de regel. Soms vraag je je dan af of het dan werkelijk zo'n voordeel is voor die mensen. Het geld dat ze bij ons verdienen gaat er op drie of vier dagen door aan vooral drank en materiële spullen. Sparen is er al hoegenaamd niet bij en ze kunnen dus binnen de week gewoon verder met hun leven in armoede. Een voorbeeld: deze morgen nog komt een chauffeur met een ademwalm die zijn bezigheden van gisteravond al vlug verried; aan mij vragen om 500FCFA (0.75euro) omdat hij geen geld meer had om de péage hier te betalen. Dat bedoel ik dus.... Hij is nu naar huis zijn roes gaan uitslapen en morgen wacht er hem niet zo'n leuk begin van de dag.
Mocht je het georganiseerd krijgen dat er een soort sociaal assistente is die een budgetbegeleiding zou doen, er zouden hier heel wat mensen een deftig huis kunnen bouwen in no time; maar helaas. Het is best daar niet bij stil te staan, maar ergens houden zo'n dingen me toch bezig.
We zijn hier uiteindelijk om een project te realiseren in het belang van de hele Tsjadische bevolking, maar het installeren van sociale basisbegeleiding is misschien wel veel belangrijker. Dat gaat rechtstreeks naar hen, de opbrengsten van de olie die binnenkort zal vloeien moet uiteraard eerst een aantal fases passeren tot wanneer de lokale mensen er in het beste geval en hopelijk iets van gaan zien.
En het is zover...het regenseizoen is sinds deze nacht begonnen. En ja, het is toch wel net iets anders als de regen van bij ons. Het is een solide stevige regen die een aantal uurtjes duurt. De verwachtingen voor de komende weken: aanhoudende regen gedurende 1 maand. Als dat maar goed afloopt. In mijn bureaucontainer ligt er dus vanaf nu een permanent plasje water als gevolg van de meerdere lekken die er zijn. Aangenaam en gezond is het niet, al heeft het ook zo wel zijn charmes, want charmes vergeet een mens niet vlug!!
Met het veranderende klimaat van de voorbije twee weken zijn ook de verschillende ziektes ingetreden: malaria, tyfus,.... Ook enkele collega's hier zijn er al door getroffen, heel jammer. Gelukkig was iedereen er op tijd bij en kon de gezondheid van allen gevrijwaard worden. Wat malaria betreft, je kan zoveel preventie nemen en organiseren als je wil, als je door de verkeerde mug gestoken wordt, dan heb je prijs, zo simpel is het. In deze tijd van het jaar een verkoudheidje oplopen hier, dan weet je het wel. Maar goed, voorlopig ben ik gespaard gebleven en kan ik met een gerust gevoel in mijn muskietenhemelbed slapen elke dag.
Vorige week was ik verheugd met de komst van een Nederlandse collega die aan zijn eerste verblijf hier een heel onaangenaam gevoel had overgehouden. Ik stuurde hem destijds terug naar huis, en echt heel knap dat hij terug gekomen is. Dat dwingt respect af. Er is nu ook nog een andere collega van hem; en het doet steeds goed te horen dat ze het hier wel naar hun zin hebben nu. Voor hen is het een zegen dat het regent, dat vergemakkelijkt hun werk. Ik noem hen voor de gemakkelijkheid De Cock met C O C K en Vledder; ik hoor het wel nog van hen welke koosnaam ze voor mij in petto hebben.
Op dit soort projecten werk je in een uiterst internationale omgeving en door met elkaar te spreken gaat je geest automatisch verruimen. Het is een enorme ervaring die je hier opdoet op zowel professioneel als menselijk vlak. Dat kan alleen maar voordelen opleveren als je voor jezelf een weg moet uitstippelen waarin je je eigen hart moet leiden naar de warmte die eenieder van ons nodig heeft.
Insiders weten ondertussen wat er zich zo allemaal heeft afgespeeld met mij de voorbije weken. Ik wil bij deze iedereen bedanken voor het geloof in een collega en de steun en waardering voor mijn keuze om niet op te geven. Iedereen weet nu ook wat mijn doel is; en ja, jullie zijn dan allemaal uitgenodigd op de stuif in barbecue.
