Daar sta je dan... Na een oponthoud van 4 uur in Zaventem wegens de alweer veel te stevige winterprik, land je na een vlucht van bijna 7u in Doula, Kameroen. Het eerste schokeffect meteen na het uitstappen, een sigaretje in de gang naar de aankomsthal is blijkbaar welgekomen voor heel veel mensen. Tegen de tijd dat je sigaret op is, voel je de eerste druppels zout lichaamsvocht over je wervels glijden. Vervolgens je vaccinatiecheck, je paspoortcheck en dan wachten op je bagage. Zeer geduldig wachten.
Tijdens het wachten begin je al even rondom je te kijken. Op het balkon in de aankomsthal staan tientallen mensen te kijken wie er zo allemaal van het vliegtuig is gestapt. Kijken en niets doen, zo kan je het ongeveer noemen op het eerste zicht. Tot wanneer je je bagage op je karretje gelegd hebt. Dan is iedereen bereid je te helpen tegen een kleine vergoeding natuurlijk. In al de chaos staat dan plots de douaneambtenaar voor je neus die je simpelweg 10euro vraagt om de controle over te slaan. Dat doe je dan maar, want je wil zo snel mogelijk weg. Gelukkig staat er een man met een bordje van de firma waarvoor je werkt; een eerste geruststelling. Hij neemt je mee naar buiten, waar de ambtenaar die ik zonet 10euro rijker maakte, de hulpvaardige medemensen wegjaagt zodat je een iet of wat vrije doorgang krijgt.
De auto staat 50 meter verderop. De chauffeur raadt me aan niet naar mensen te kijken, onmiddellijk in te stappen en ramen gesloten te houden. De route om uit de luchthaven te raken is er één waarbij je je met de pick up door een kleine horde van mensen een weg moet trachten te banen. Ik zelf zou er nooit op 1 minuut doorgeraakt zijn, dus ik ben dankbaar dat er wat men naar lokale normen een goede chauffeur noemt naast me zit.
Morgen is het zover, vliegtuig op richting Douala waar mijn Afrikaans avontuur begint. Ik ben echt benieuwd naar de omgeving, de gewoonten, het verschil in aanpak, het klimaat en vooral wat ik er te zien ga krijgen. Is het werkelijk zoals we het hier voorgesteld krijgen of zijn er toch bepaalde nuances te leggen,...? Samen met mij komen jullie het binnenkort te weten, al zijn de impressies van 1 persoon ook te weinig om van een ongenuanceerd verhaal te kunnen spreken.
Hoi, hier kan je het relaas terugvinden van wat er zich afspeelt naast het projectwerk en wat het met een 38-jarige man doet. Ik hoop alvast jullie via deze weg toch een beeld te kunnen geven van 'Het leven zoals het is : sahel in het centraal Afrikaanse Tsjaad'. Vandaag heb ik de eerste prikjes gehad en bevestiging van tijdstip van vertrek.
