Aangezien we terug in het vertrouwde Chennai zijn, is het weer tijd om wat verhalen te vertellen!
En waarmee moet ik anders beginnen dan met... inderdaad!! de huizenjacht... Net toen ik woensdagavond dacht dat we nu toch wel alles gehad hadden, gebeurde het volgende...
Niet veel nadat ik mijn laatste blogverhaal had gepost, krijg ik telefoon van Tom dat we terug naar ons superdeluxe droomhuis moesten gaan kijken. Daar gingen we weer... Bleek dat er aan het huis een nieuwe stroomgenerator moest komen, omdat diegene die er nu stond niet sterk genoeg was (gezien de elektriciteit hier vrij veel uitvalt, heb je dat echt nodig voor de airco's). Bleek dat de enige plaats, die de eigenaar kon verzinnen, onder het raam van onze keuken en dus ook onder het raam van de 'master bedroom' was. Aangezien zo'n machine redelijk wat lawaai produceert, zagen we dat dus niet zitten. De eigenaar had dan een foto doorgestuurd van het huis met daarop de generator "gephotoshopt" (is dat een werkwoord?) Bleek dat de generator onder het raam van de buren zat!! Zeer goed nieuws dus! Tom belde terug en zei dat het geen enkel probleem was voor ons aangezien het toch bij de buren was. De eigenaar begreep er niks van, want het 'deel van de buren' was ons deel! Het andere deel (waarvan wij dachten dat het ons deel ging worden) was al verhuurd... Verwarring alom!! Wat was er nu gebeurd...? De eigenaar had tegen de makelaar gezegd dat het huis aan de linkerzijde nog vrij was. Logischerwijze toont de makelaar ons dus het huis aan de linkerkant, als je er recht voor staat. Wat had die eigenaar gedaan? Die had dat bekeken met zijn rug naar het huis toe, en dan zijn linkerkant!!! Dus woensdagavond bleek plots dat we enerzijds het verkeerde huis gezien hadden (tot twee keer toe!) en anderzijds dat er dus toch een generator onder ons raam ging komen te staan. We zijn dan onmiddellijk terug naar het huis gaan kijken. Dit deel was eigenlijk minstens even mooi als het andere, dus daar geen probleem, maar natuurlijk was er die generator nog hé. Gelukkig voor ons (jammer genoeg voor de eigenaar) heeft hij de generator, die er nu staat en 3x minder zwaar is als diegene die er komt, even laten draaien. Onze beslissing was zeer snel genomen!! Bye bye, droomhuis!!
Ik moet toegeven dat ik er woensdagavond écht niet goed van was en dat ik niets liever wilde dan naar huis te komen... Alles was opnieuw helemaal in duigen gevallen; we konden wéér van in het begin starten. En aangezien we dan donderdag voor 5 dagen naar Kerala gingen, hadden we dus maar 4 dagen meer in Chennai voor we terug naar België kwamen. De moed was mij écht in de schoenen gezonken...
Zoals afgesproken, zijn we dan naar Zara gegaan met Alexandra en Olivier want wij vertrokken dan naar Kerala, Alexandra is zaterdag naar huis (Duitsland) gevlogen voor 2 weken en Olivier naar China en Korea voor het werk. De eerstkomende 3 weken zagen we mekaar dus niet, dus zijn we nog maar eens goed gaan eten samen. En vooral de miserie van onze huizenjacht gaan doorspoelen.
Donderdagmorgen 4u30... Dit was echt véél te vroeg maar ja, als je op vakantie wilt, moet je daar tegen kunnen é. Om 7u05 vertrok onze vlucht naar het zonnige Cochin. Daar aangekomen hebben we een taxi genomen richting centrum om een beetje de toerist te gaan uithangen We zijn naar het Dutch Palace geweest (waar je plots oude landkaarten ziet in het Oud Nederlands), een beetje gekuierd door de smalle winkelstraatjes (heel leuk!) en dan een bezoekje gaan brengen aan de synagoge en de Joodse wijk. Het was echt een hele leuke buurt, en we hebben ten volle genoten. Met dank aan Alex, een vriend die in Cochin woont, hebben we dan een taxi te pakken gekregen om ons naar Alleppey te brengen. Daar had ik een nachtje geboekt in het Kayaloram Heritage Lake Resort. En een resort was het zeker!! WAUW!! Slechts 12 kamers (waarvan maar 4 bezet) verdeeld over een 4 tal huizen. Wij hadden de mooiste kamer van allemaal Als je buiten kwam, keek je recht op het meer. Dat was pas "room with a view" (foto's volgen!!) We zijn dan in onze zwemkleren gedoken en hebben ons een uurtje in en rond het zwembad genesteld. Rond 17u zijn we dan terug naar onze kamer gegaan met de idee om ons wat buiten te zetten aan het meer. Maar we zijn allebei zoals een blok in slaap gevallen (4u30 is écht te vroeg!!) en pas wakker geworden toen ze ons om 19u kwamen vragen of we wilden eten in het restaurant. Dat dan maar gedaan (aangezien ons resort redelijk afgelegen lag en er niks in de buurt was) maar we hebben het ons zeker niet beklaagd!! Een lekker stukje gegrilde tonijn en een flesje wijn later zijn we dan maar gaan slapen want de volgende dag moesten we er weer vroeg uit.
Vrijdagmorgen 7u30... Dit was al heel wat menselijker! Eerst een schitterend douchke genomen in open lucht. Ja, de douche van onze kamer was buiten, zonder dak boven ons hoofd. Echt zalig eigenlijk!! En dan na een stevig ontbijt zijn we dan vertrokken naar het centrum (eerst nog wat miserie met het betalen maar dat is hier normaal). Aan 'Boat Jenny' zijn we dan op de boot gestapt, die ons naar Quilon ging brengen. Een tripje van 8u voor 80 km langs de backwaters van Kerala. In één woord "prachtig"!!! Dit was echt het einde!! Onbeschrijflijke natuur, mooie vogels, plots een olifant (allebei zo verbijsterd dat we er zelfs geen foto van hebben), een wir war van waterwegen en vooral RUST! Wat een ontsnapping van de grote, lawaaierige stad! Fenomenaal! 's Middags even gestopt voor een hapje, en in de namiddag voor een drankje maar dat moest allemaal héél snel gaan (wel een nadeel!) maar voorts was het enkel maar genieten!! Tom heeft heel wat foto's getrokken (maar dat is voor binnenkort )
In Quilon aangekomen weer de taxi ingestapt (er reden geen rechtstreekse bussen meer...) naar Varkala Beach. Onderweg kwamen we plots een religieuze optocht tegen met 3 olifanten. De taxichauffeur was zo vriendelijk om te vertragen zodat we foto's konden nemen. Blijkbaar weer één of andere feestdag En toen we een beetje verder aan de tempel kwamen, is de chauffeur zelfs gestopt en zijn we kunnen uitstappen. Daar stonden 9 olifanten, volledig 'versierd' met hun gezicht naar de tempel. Om hen rustig te houden, werden ze gevoederd (en lagen ze natuurlijk aan de ketting...) In de tempel zelf waren ze volop muziek aan het maken, voornamelijk getrommel. Heel leuk om zien!! Wat wel grappig was dat de vele (bijna allemaal mannelijke) Indische omstaanders het hele ritueel blijkbaar veel minder interessant vonden dat een blank meisje met een shortje en een T-shirtje zonder mouwen aan Ach ja, we moeten die mannekes toch ook iets gunnen é
Ons hotel in Varkala Beach bleek tenslotte OP het strand te liggen! Kon niet beter!! Dachten we... Het hotel op zich was prachtig, 's avonds heel lekker gegeten maar... om 22u15 's avonds waren ze nog aan het boren, hameren, slijpen, ... boven ons hoofd. We hebben dan naar de receptie gebeld om te klagen maar daar was de reactie "no construction, sir" Een kwartiertje later belden ze terug om te melden dat er toch onderhoudswerken op het dak bezig waren maar dat ze om 22u30 stopten.
Zaterdagmorgen 6u30... Boormachine, hamers, slijpschijven, ... Ik dacht dat ik ontplofte!!! Tom direct naar de receptie gebeld maar opnieuw waren er geen werken aan de gang maar hij ging eens horen. Tien minuten later nog steeds geen verandering en toen ben ik in een Franse colère geschoten... Het manneke aan de telefoon wist niet waar hij het had en hij ging het in orde brengen. Een half uur is het stil geweest, dan was het terug gedaan. We zijn dan naar beneden gegaan en hebben een andere kamer of een ander hotel geëist. Maar het manneke ging het allemaal oplossen! Toen we om 10u aan het ontbijt zaten, kwam de manager naar ons om te melden dat we van kamer mocht wisselen als we wilden, maar dat hij garandeerde dat de werken om 16u volledig afgelopen gingen zijn. We geloofden hem maar hadden dus veel beter moeten weten é... Om 22u 's avonds waren ze dus nog altijd bezig. Tom terug naar beneden; daar zei het manneke dat het om 22u30 ging stoppen en dat het pas terug om 10u de volgende morgen ging beginnen. Toen het 22u30 gepasseerd was, is Tom in een Franse colère geschoten Een half uurtje later lagen we in een andere kamer (op het 1e verdiep ipv het 4e) en dus heel wat verder weg van het lawaai. Eindelijk rust!! En ja, zoals verwacht waren de werken de volgende morgen om 6u30 opnieuw bezig maar gelukkig lagen we nu ver genoeg zodat we rustig konden doorslapen.
Wat hebben we daar de resterende tijd nog gedaan, vraag je u af? Wel eigenlijk niks!! Gewoon genoten van het zonnetje, het zwembad, een wandeling langs het strand (waar de mensen dus effectief lagen te zonnen, maar waar wij niet echt wilden tussen gaan liggen aangezien er toch geregeld Indiërs passeren om eens een te kijkje te komen nemen), de winkeltjes, het lekker eten en vooral de rust!!
Zaterdagavond zijn we er trouwens in geslaagd om voor geen 30 euro een "seafood platter" (bestaande uit de nodige groentjes, frietjes, rijst, een volledige, vers gevangen gegrilde vis, gamba's en calamares) te eten en 2 cocktails, 2 glazen schuimwijn (we hadden witte gevraagd maar het was dus schuimwijn) en een fles water te drinken. En dat alles in een restaurantje op het strand met een schitterend uitzicht op zee! Het leven kan soms écht wel schoon zijn hoor!!
En dan maandag moesten we terug naar huis. Tijdig opgestaan, ontbijtje genomen en dan gaan betalen. Bankkaart werkte niet (weer niet) en we hadden geen geld op zak. Geen probleem; de taxichauffeur ging het voorschieten en dan langs een bankcontact passeren zodat we hem konden betalen. We zijn minstens 15 bankcontacten afgegaan; geen geld... Daar stonden we dan é. Allebei zo opgefokt als iets want het zag er naar uit dat we onze vlucht maar nipt gingen halen, en zonder geld. We konden nog net de chauffeur betalen om ons naar de vlieghaven te brengen maar de hotelrekening terugbetalen, ging niet. Dan maar naar het hotel gebeld. Zij gingen de man in kwestie terugbetalen en wij moeten nu het hotel nog betalen. Wat een gedoe allemaal!!! Maar ze doen het toch maar é... ik kan mij best voorstellen dat ze ons in België gewoon uit den taxi zouden zetten. Maar uiteindelijk hebben we onze vlucht dan toch gehaald. We zijn ingestapt, hebben onze ogen toegedaan en zijn wakker geworden van de piloot die omriep dat we gingen landen.
In Chennai stond er ons dan iemand van het hotel op te wachten. Met hem gingen we eerst nog even naar 2 huizen kijken (want we hadden tijdens ons 5-daags tripje nog 2 afspraken gemaakt met makelaars en aangezien die huizen niet ver van de luchthaven lagen, wilden we dat ineens meepikken. Je ziet; we zitten hier nooit stil é...) maar dat manneke wilde ons niet brengen!!! Hij wilde eerst terug naar het hotel rijden en vandaar naar OMR (waar we moesten zijn) gaan. Na heel wat over en weer getelefoneer, is het Tom dan gelukt om de manager te zeggen dat wij echt naar daar moesten. Uiteindelijk moest het manneke wel; hij kon niet anders. Maar aan zijn gezucht te horen, was het dik tegen zijn goesting zenne! Het is echt onvoorstelbaar hoe het mogelijk is dat je batterijen, die gedurende 5 dagen hebben kunnen opladen, in enkele uren tijd weer volledig plat kunnen gaan.... Maar ook dat hebben we weer doorstaan
De huisjes opnieuw... Het eerste huis had ik al eens gezien maar Tom nog niet. En we waren eigenlijk heel tevreden daarover dus hebben de makelaar aangespoord om de eigenaar te bellen en ons voorstel door te geven (achteraf is gebleken dat de eigenaar niets van zijn prijs wilde afdoen... Niet moeilijk dus dat het huis al 2 jaar leegstaat) Het tweede huis was in de community waar het huis stond dat ze onder onze neus hadden verhuurd. We komen daar aan en wat blijkt...? Het is datzelfde huis!!!! We hadden al een flauw vermoeden toen de makelaar een bericht stuurde maar aangezien dat huis verhuurd was, konden we dat niet geloven. Maar het was dus waar; onze eerste favoriet was terug. De persoon, die het ging huren, was ook expat maar hij moest van zijn firma een gemeubeld huis huren (en dit is ongemeubeld) omdat er geen budget voorzien was voor meubelen. Hij had gehoopt dat de eigenaars het dan wel zouden bemeubelen maar aangezien zij in Dubai zitten, wilden ze dat ook niet doen. En hij heeft het huis dus moeten laten gaan waardoor het terug vrijkwam voor ons Wij hebben dan onmiddellijk bevestigd dat we het wilden en de nodige foto's genomen. Tom zijn baas heeft gisteren de foto's bekeken en de gedetailleerde beschrijving van het huis, dat de makelaar had gemaild, doorgelezen en ook zij vindt het prima. Momenteel zijn de papieren van links naar rechts aan het gaan en morgen gaan we nog één keer kijken samen met iemand van het werk en daarna wordt alles geregeld. Dus zoals het er nu naar uit ziet, hebben we morgenavond of ten laatste vrijdag een akkoord over een huis. Van timing gesproken Blijven duimen natuurlijk dat er weer niets misgaat maar het ziet er nu dus echt wel goed uit.
Ook onze auto is sinds maandag besteld. Tom zijn bazin gaat dezelfde nemen, dus zij heeft alles geregeld voor ons (wat ook weer mooi meegenomen was) Een monovolume met 7 zitplaatsen (6 + chauffeur) dus kom maar allemaal af! Plaats zat!
Gisterenavond zijn we dan de eerste zaken gaan bestellen. Er is niets zaliger dan een winkel kunnen binnenstappen en zeggen: "Dat wil ik, dat wil ik, dat wil ik en dat wil ik. Zet maar op papier en volgende week komt er iemand op het te betalen" Schitterend gewoon We hebben ons gisteren beperkt tot electro; een tv met home cinema (Tom had van mij een budget gekregen daarvoor en hij is eronder gebleven ), een ijskast, een wasmachine, microgolf-grill, een strijkijzer, broodrooster en een keukenrobot. Een stofzuiger hadden ze niet dat is voor de volgende winkel. Vandaag gaan we dan een matras bestellen (het bed en nachtkastjes heb ik vorige week al gekocht; mooi hoor ), morgen gaan we de zetels bestellen en vrijdagmiddag een tafel en stoelen. En alles kan maandag 28 maart geleverd worden dus alle basic zaken zouden we echt wel op tijd hebben. Alhoewel... het is en blijft natuurlijk nog altijd India é...
Zo lieverdjes, dat was weer mijn verhaal van de afgelopen week. Ik knijp er nu eventjes tussenuit om naar België te komen. Dus wie ik daar moest tegenkomen; tot gauw!!! Wie ik niet moest zien, tot binnen 2 weken voor meer India-nieuws!!
Hier zijn we weer! Wat gaat de tijd hier toch snel... Ik weet dat het niet mijn gebruikelijk donderdag - blogdag is, maar ik heb een goede reden om jullie vervroegd van de nodige verhalen te voorzien. We vertrekken morgenvroeg (om 7u05!!!) voor 5 daagjes op vakantie! Joepie!! Tom had nog heel wat verlofdagen staan, die hij moest opnemen voor 1 april omdat hij vanaf dan voor Value Source werkt (er moest dus 3/12e van zijn verlofdagen opgenomen worden) En aangezien dat er dat teveel waren om allemaal in België te nemen, knijpen we er maar tussenuit voor een paar dagen. We vertrekken dus morgenvroeg met het vliegtuig naar de staat Kerala, in het westen van India. Blijkbaar is dit één van de mooiste staten van India wat betreft natuur. Ik weet het jullie volgende week te zeggen
Maar eerst vorige week... Ik was geëindigd met ons huizenverhaal dus ik zal daar maar verder gaan... We hebben donderdag nog telefoon gekregen van onze goede vriend Abdul, die blijkbaar toch weer geen huis had voor ons. We zijn die man intussen beu hoor!! Dus hebben we de afspraak met hem afgezegd. Hij ging ons onmiddellijk doorsturen wat hij nog wel te bieden had, en dan konden we zien wat we nog wilden bekijken. We zijn intussen bijna een week verder en hebben hem niet meer gehoord... Ik had echter nog een ander nummer te pakken gekregen. Toen ik in de meubelwinkel te horen had gekregen dat het eerste huis al verhuurd was, gaf de eigenaar van de winkel mij onmiddellijk een contactpersoon (geen huis = geen meubelen kopen bij mij, zal hij gedacht hebben ) maar we moeten toegeven dat het de beste makelaar is, die we tot nu toe hebben gehad. We zijn vrijdagmorgen met haar onmiddellijk naar 5 verschillende huizen gaan kijken, die ons eigenlijk alle 5 aanstonden! Eindelijk iemand die wist wat we willen We hebben dan met haar afgesproken dat we er nog enkele andere wilden zien, voor we beslisten. Geen enkel probleem!! Maar dat was iets voor maandag want vrijdagnamiddag zijn we naar Bangalore vertrokken!!
Man man man!! Dat kun je u niet voorstellen... We zaten met 5 in een Suzuki Swift, redelijk opeen gepakt. Chennai buiten rijden, heeft ongeveer 1u30 geduurd. Hobbelen en bobbelen... Maar dan gingen we de 'autostrade' op en dat ging veel beter zijn, zei Raj. Onvoorstelbaar!!! Een tweebaansweg, die er erbarmelijker bijligt dan eender welk zandweggetje op de boeren buiten. We zijn bijna 7u onderweg geweest (voor 350 km) en ik denk dat 6u30 wagenziek ben geweest. Mensen steken daar gewoon de straten over, koeien liggen aan de kant en maken plots aanstalten om op te staan en te beginnen wandelen, kruispunten zijn schering en inslag en daar moet je dan meestal voor afremmen want men rijdt gewoon de baan over. Je kan het u niet voorstellen!! Wij reden dan ook nog eens tegen 100 km/h (wetende dat Raj zijn auto maar maximum 130km/h haalt, is dat veel é) dus je kwam echt volledig doorheen geschud uit de auto! Komt er dan bij dat zij een ingebouwd scherm hebben vooraan om films te kijken. Raj luisterde vooral maar durfde geregeld ook eens meekijken en had dan, oeps, één of andere bult niet gezien waardoor er vanachter weer eens iemand met zijn hoofd tegen het plafond ging. Ja, het was een hels ritje...
Maar we zijn er heelhuids geraakt! Daar aangekomen hebben we wat vrienden van hen ontmoet, eten gaan afhalen en naar één van de vrienden van Raj en Deepti thuis gegaan (waar we dan ook bleven slapen). Uiteindelijk hebben we die avond gewoon gezellig thuis gezeten en vooral veel gelachen. Echt leuke mensen!! De volgende dag was er eentje waarbij de Indische timing weer bovenkwam... Eén van de vrienden moest zijn toekomstige vrouw en de ouders gaan ontmoeten (voor een "arranged marriage") en hij zag het niet zitten om alleen te gaan dus gingen Raj en Deepti mee. Het plan was om in de voormiddag ons af te zetten aan het winkelcentrum, zodat zij naar die mensen konden gaan. Dat ging een uurtje à anderhalf uurtje duren. Daarna ons terug oppikken, bij die vriend thuis terug gaan lunchen (zijn kok had gekookt!! Njam njam njam!) en dan naar de winkelstraat gaan met alle Indische winkeltjes. Zodat we tegen een deftig uur terug thuis waren, ons konden omkleden en weggaan 's avonds. Uiteindelijk waren we om 13u in het winkelcentrum, hebben ze ons om 16u terug opgepikt, zaten we om 16u30 aan tafel (voor de lunch) en zijn we om 19u30 vertrokken om weg te gaan. Dus geen Indische winkels meer... Het leven hier is echt een psychologische begeleiding op zich voor mijn autistische kanten! Niet normaal... Ik ga dat echt moeten leren hoor! Maar goed, we gaan zeker nog terug naar Bangalore dus dan doen we zulke dingen dan wel 's Avonds zijn we dan naar het HardRock café van Bangalore geweest. Supergroot en héél leuke plek (natuurlijk ). Heel fijn feestje gebouwd dat jammer genoeg om 23u gedaan was aangezien in Bangalore ALLES om 23u sluit. Hier in Chennai kun je nog bars vinden die pas om 1u-1u30 sluiten. Daar dus niet... Thuisgekomen hebben we de restjes van de lunch opgegeten en na enkele diepgaande gesprekken over uithuwelijken en democratie in India, zijn we toch maar gaan slapen. Alhoewel slapen... Er waren wegenwerken in de straat van Rohan (bij wie we sliepen) en ze werken daar dag en nacht. Er stond dan ook een vrachtwagen met cementmolen onder ons raam, en die heeft een ganse nacht staan draaien. Veel heb ik dus niet geslapen... De volgende morgen zijn we gaan ontbijten in "Café Terra" en dat voor 3,5 euro per persoon!! En wat er allemaal op tafel stond... Iedereen had Englisch breakfast genomen (eieren, bonen, spek, patatjes, tomaten, toast, ... meer dan genoeg dus) maar Indiërs eten dus echt veel meer dan ik ooit op kan é. Dus werden er nog extra omeletten besteld, extra gegrilde worstjes, een Belgische wafel, ... noem maar op! De tafel stond vol gewoon! En dat allemaal voor 3,5 euro... Je houdt het niet voor mogelijk!
Maar dan werd het tijd om naar huis te rijden. Terug 7u... ik had er geen zin in! Gelukkig waren we maar met 4 dus hadden Tom en ik heel wat meer plaats vanachter. En... 4u30 later waren we thuis. Wat een verademing! Een zalig douchke genomen (dat was ons niet gelukt bij die vriend, aangezien dat een Indische douche was waarmee je gans de badkamer nat maakt, en we dus niet wisten hoe we dat konden vermijden) en dan opgepikt door de chauffeur van Alexandra en Olivier. Bedoeling was om een 'turtle-walk' te gaan doen, waarbij de kleine schildpadjes vanuit hun nest begeleid worden naar de zee. Jammer genoeg had Alexandra niets meer gehoord van de organisatie waarmee we gingen gaan en kon ze hen ook niet meer bereiken... We zijn dan maar lekker gaan eten samen é En om 23u waren we héél blij dat we in onze kamer waren... Een héél fijn weekend gehad maar we waren doodmoe!
Maandagmorgen; huizenjacht!!! (opnieuw... als jullie het beu worden, laat het mij weten é) Aangezien Tom geen dag verlof meer kon nemen (wegens teveel werk...) had ik Alexandra gevraagd of ze wilde meegaan. Om 11u hebben we de broker opgepikt en zijn we vertrokken. Eerst terug naar de community waar we vorige vrijdag een mooi huis hadden gezien. Ze ging ons daar een nog groter huis tonen, waar ze vorige week geen sleutel van had. De eigenaar himself stond daar om de deur open te doen. Ik denk dat hij zijn huis dringend kwijt wilt Maar alleszins, een héél mooi huis dat zeker en vast op ons lijstje staat. Vervolgens een appartement gezien dat op niks trok... Allé, het was mooi gelegen en heel groot maar de keuken en badkamers waren oud en dringend aan vervanging toe. En dan kwam het... we gingen naar "Neelangarai", wat blijkbaar de wijk is waar de filmsterren van de Kollywood-films wonen (Bollywood is van Bombay/Mumbai, en Kollywood is van Chennai). We waren benieuwd... Daar stond ons droomhuis; splinternieuw, gebouwd door een architect dus zeer smaakvolle badkamers, proper (!!!), 5 slaapkamers met eigen badkamer (kom dus allemaal maar af hé, je mag kiezen welke kamer!), groot dakterras vanwaar je de zee kan zien, die op slechts 100m ligt, ... Gewoon perfect dus! Ik heb onmiddellijk naar Tom gebeld of hij vroeger kon stoppen om 's avonds samen eens te gaan kijken. Nieuwe afspraak werd dus gemaakt om 19u30. We hebben dan nog één huis gezien en dat was al helemaal te zot! Daar waande je u echt in een Hollywood-film. Een inkom om u tegen te zeggen met een draaiende trap, die je enkel in film ziet. Jammer genoeg was het echt al oud zodat het wat afgeleefd was. De ramen waren dringend aan vervanging toe en ook de keuken en badkamers konden een opknapbeurt gebruiken. We gingen dus voor het andere huis!
Alexandra en ik zijn dan eerst gaan lunchen samen, nog enkele winkels gedaan waar zij wat gerief nodig had en dan auto-shoppen! Het was een druk dagje maandag... We zijn naar vier verschillende auto's gaan kijken; de Tata Grande, de Chevrolet Tavera, de Mahindra Bolero en de Mahindra Xylo. Blijkbaar mogen we in Chennai met de eerste twee niet rijden omdat die teveel uitlaatgassen produceren (je moet EURO IV hebben en dat was maar EURO III) dus bleef enkel de Mahindra over. De Bolero was eigenlijk onze keuze omdat die binnen ons budget viel. Echt een coole legerjeep tot ik er ging inzitten... Ik (ja, zelfs ik!) zat bijna met mijn hoofd tegen het plafond. Tom zou hier dus nooit inpassen!! Ook het comfort van de zetels was niet echt alles. Bleef er dus enkel de Mahindra Xylo over. Die zit echter boven ons budget dus daarover moest nog onderhandeld worden.
Ondertussen was het 18u; Tom en Olivier opgepikt op hun werk en dan naar het huis gereden... Ook zij waren enorm onder de indruk en voor ons was de beslissing gauw gemaakt. Tom heeft die avond de eigenaar zelf nog aan de lijn gehad en uitgelegd dat we dus een bepaald budget hadden, waar we niet boven mochten. De onderhandelingen zijn dus momenteel volop aan de gang maar we denken wel dat we het gaan krijgen voor onze prijs, aangezien de eigenaar er echt héél graag Europeanen in wilt (Indiërs kuisen niet; een emmer water uitgieten in de badkamer is voor hen kuisen). Hij heeft dus liever Europeanen voor enkele jaren, die het wel proper houden, zodat hij achteraf niet alles moet vernieuwen. Dus allemaal mee duimen dat we snel goed nieuws krijgen!!
Hierna zijn we met ons 4 gauw iets gaan eten vlakbij het hopelijk toekomstige huis en dan was het weer tijd om in ons bedje te kruipen!
Gisteren was een rustiger dagje. Ik had 's morgens op internet wat meubelwinkels opgezocht in Chennai en had er eentje gevonden in de buurt van Tom zijn werk. Zo konden we 's middags samen gaan lunchen. Ik had mij laten afzetten vlakbij de winkel zodat ik het laatste stukje te voet kon doen. Natuurlijk was ik een beetje verloren gelopen dus gauw naar Tom gebeld en Google Maps heeft mij dan in de juiste richting geleid. Ik was nog volop aan het bellen toen er een vrouw met een kindje op haar arm en een meisje van 6 à 7 jaar naast haar in mijn richting wandelden. Heel onnozel dacht ik nog dat het meisje een mooi kleedje aanhad. Toen zag ik dat de vrouw volop teken deed dat ze geld wilde voor eten. Aan hun voorkomen te zien, zagen ze er alles behalve arm uit dus heb ik hen genegeerd, deed alsof ik heel druk aan het bellen was en ben doorgewandeld. Maar dat meisje moest mij volgen van die vrouw. Op een bepaald moment hing dat kind echt letterlijk aan mijn arm terwijl ik maar aan het stappen was. Ik ben gestopt, mijn arm losgetrokken en heb eens heel boos gekeken. Toen is ze weggegaan... Ik heb er niets tegen dat mensen bedelen en als ze er echt arm uitzien, zal ik hen nog iets geven maar op deze manier; dat was er voor mij echt over!! Dat meisje kreeg echt de opdracht om geld te gaan aftroggelen, terwijl zowel de vrouw als haar twee kinderen er in mijn ogen niet zo spectaculair arm uitzagen... Ik weet het allemaal niet goed; soms weet je echt niet of je goed doet of niet... Maar als ze kinderen gebruiken/misbruiken voor geld heb ik er altijd een slecht gevoel bij. Voor hetzelfde geld zijn het nog geeneens haar kinderen. Want dat gebeurt hier ook blijkbaar; dat ze weeskinderen gebruiken om te bedelen... mja...
Maar dus ik heb de winkel eindelijk bereikt ben dan met Tom gaan lunchen en hebben dan met Raj afgesproken om mee te gaan horen voor een deal voor de auto. Hier is het zo dat je twee prijzen hebt, de prijs van de auto en de prijs van de auto + taksen, verzekering, ... Enkel op de tweede prijs kunnen ze een korting geven. Wij wilden een korting op de eerste prijs... Maar nu hebben we het toch gedaan gekregen dat we voor hetzelfde geld enkele "accesoires" mogen toevoegen én dat de leveringstijd vervroegd wordt, wat wel héél belangrijk is. Normaal was die 4 à 5 weken, nu is het 2 à 3 weken zodat we dus een auto hebben wanneer we terug hier aankomen.
Na het auto-shoppen zijn we naar nog een andere meubelwinkel gaan kijken, waar we echt wel heel wat naar ons goesting hebben gevonden! Daarna was het tijd om te gaan eten. Tom moest nog wat verder werken, aangezien hij vroeger was gestopt om voor een auto te gaan zien, en ik heb nog wat gebabbeld op Skype.
En zo zijn we aangekomen bij woensdag 2 maart! Binnen 10 daagjes zijn de eerste 6 weken al voorbij... Het vliegt echt! Niet normaal! Vandaag ga ik (wat anders) nog wat winkelen met Alexandra. Zij vliegt dit weekend naar huis voor 2 weken en moet wat cadeautjes kopen voor het thuisfront. Vanavond sluiten onze mannen zich dan aan en trekken we nog maar eens naar Zara
En dan morgen zijn we weg!!! Joepie!!!
Het Kerala-verhaal (en hopelijk wat foto's daartegen...) zijn voor volgende week!
Een hele dikke kus van ons allebei en tot binnenkort allemaal!
Om te beginnen; neen nog steeds geen foto's. Ik denk dat ik ze op facebook ga zetten en dan moeten jullie daar maar gaan zien. Voor de niet-facebookers onder jullie... jullie zullen iemand moeten vastgrabbelen en zijn/haar facebook even gebruiken
En dan... zoals de titel van het bericht het al zegt; er is hier een ware huizenjacht aan de gang! Vrijdag was nog een 'rust'dagje. Tom is gewoon gaan werken maar ietsje vroeger gestopt zodat we samen eens naar de meubelwinkel konden gaan. We hebben intussen een zeer goed beeld van wat we willen en wat het ons gaat kosten. Dus dat komt al dik in orde. Ik zie er écht naar uit om ons toekomstig huisje volledig in te richten (ja, de beslissing is intussen gevallen dat we liefst een huis willen maar daarover seffens meer). Vrijdagavond zijn we dan nogmaals naar Zara gaan eten. Opnieuw heel fijn, weer superlekker gegeten en gedronken én ik heb zelfs een T-shirt gewonnen!! Even kort het verhaal... Vorige keer toen we naar Zara gingen had Tom gezegd dat ik lange mouwen moest aandoen want dat ik anders niet binnen mocht. Dus ben ik daar speciaal een nieuw T-shirtje voor gaan kopen. Daar aangekomen bleek ik de enige 'bedekte' vrouw te zijn. Iedereen liep daar in een topje, een mini-mini-mini rokje, ... De 'regel' van de lange mouwen klopte dus niet echt... Raj en Deepti hebben zich doodgelachen! Een blanke vrouw met lange mouwen; het plaatje klopte niet echt! Ik ging mij dus geen twee keer laten vangen en had daarom dit keer een haltertopje aan. Doorheen de avond was er een promotiestunt van Diesel, die een nieuwe winkel hebben geopend in Chennai. Toen bleek dat de volgende T-shirt werd uitgereikt aan de meest blote vrouw in het restaurant, vonden Raj en Deepti het natuurlijk supergrappig om mij aan te wijzen (ik liep er eindelijk 'normaal' bij ) en ja, ik ben op mijn stoel moeten gaan staan en bleek plots de meest naakte vrouw daar. Ik heb er een pyjama bij!! :)
Laat hebben we het niet gemaakt want de volgende morgen om 10u stond de eerste makelaar daar om ons naar enkele huizen/appartementen te brengen. We waren benieuwd... Na 4u30 hadden we een zeer goed beeld op wat Chennai te bieden heeft qua woonsten. We hebben die dag een stuk of 10 verschillende huizen / community houses / appartementen gezien en 2 ervan stonden ons aan. Eén appartement in het midden van de stad en één community house. Het probleem is vooral de badkamer... Kuisen kennen ze hier niet echt. Sprenkel er wat water over en het is proper. De badkamer is dus nooit eens proper afgewassen met product. Je kan je al inbeelden dat de kalk dus echt overal terug te vinden is. Ook een douchegordijn of een glazen deur kennen ze niet. De douche staat eigenlijk vlak naast de wc en de lavabo, zonder iets van afsluiting. Je mag al blij zijn dat de grond een beetje afhelt naar het afvoerputje toe. De badkamer was dus echt het struikelblok bij vele woonsten! Maar we hadden dus al 2 voorkeurwoningen en begonnen meer en meer te beslissen dat het huis ons echt enorm aanstond. Mooie community (zo echt op zijn Amerikaans) met zwembad, fitness, ... En echt een mooi huis met mooie badkamers!
Na onze huizenjacht zijn we dan ook nog eens op autojacht gegaan (het was een druk dagje!) We hebben momenteel twee modellen in gedachte. Eén van de twee gaan we waarschijnlijk morgen (vrijdag) bekijken en het andere zijn we dan die zaterdag gaan bezien. Een jeep... super eigenlijk, precies zo'n echte legerjeep. Maar dan met iets meer luxe dan de soldaatjes gewoon zijn :) Morgen gaan we dan de andere auto bekijken en dan kunnen we dit weekend beslissen é.
Zondagmorgen zijn we dan naar de golf gaan kijken. Het ziet er echt leuk uit!! En niet zo eenvoudig. Alexandra en Olivier (onze nieuwe kameraadjes) stonden echt nat in het zweet. Van zodra we in april gesetteld zijn, gaan we ons waarschijnlijk ook wel inschrijven. Dan worden we echt helemaal de high society van Chennai é! De brunch erna was schitterend! EINDELIJK een lekker slaatje waar we niet ziek van werden! Dat heeft gesmaakt!!! Het was echt een leuk dagje!
Maandag opnieuw werkdag... We hadden ook opnieuw gebeld naar de makelaar met de vraag of we het huis 's avonds nog eens konden gaan bekijken. Hij kon zelf niet maar ging iemand sturen. Ik ben dan te voet naar de meubelwinkel gewandeld (zo'n 4 km doorheen de straten van Chennai) Tom was er niet gerust op toen ik belde aangezien hij op de achtergrond alleen maar getoeter hoorde maar ja, we zijn nu eenmaal in Chennai é! Mijn wandeling is heel vlot verlopen en ik was heel blij dat ik eindelijk geen riksja moest nemen, die mij toch weer zou afzetten... In de winkel alle meubelen nog eens goed bekeken en wat opgemeten, zodat ik voorbereid was voor 's avonds é Tot we natuurlijk telefoon kregen dat de makelaar niemand meer had gevonden om ons rond te leiden... Afspraak verzet naar woensdag...
Dinsdag was het hier dan slecht weer! Het had die nacht serieus geonweerd en het zag er nog heel grijs uit. Tom gaan werken maar ik zag het niet zitten om buiten te komen. Heb dan maar wat binnen gezeten en gewerkt. 's Avonds had Tom "Open House" wat een bijeenkomst is van alle Value Source medewerkers. Er worden dan eerst wat toespraken gegeven en dan buffet (waar die Indiërs zich blijkbaar op storten alsof ze nog nooit eten hebben gezien) Tom was dus pas rond 21u thuis en doodmoe! We lagen gauw in ons bedje.
Woensdag dé dag! We gingen terug naar ons huisje zien! Voor ons was het eigenlijk al beslist. We wilden gewoon wat dingen herbekijken en opmeten. Ik had 's middags om 14u met Alexandra afgesproken om wat te gaan shoppen voor meubeltjes. Zij zijn ook nog maar net verhuisd en kunnen dus ook nog wat gerief gebruiken. We waren nog geen half uur weg of Tom belde met de mededeling dat 'ons' huis de dag ervoor verhuurd was aan iemand anders... Ik moet toegeven dat toen mijn wereld effe instortte... Het was al niet eenvoudig om een huis te vinden plus het feit dat ik het hier op hotel echt wel beu ben, en dan het enige dat wij echt goed vonden, hadden ze achter onze rug gauw verhuurd. En dat terwijl we heel duidelijk hadden gemaakt dat we dat echt wilden... De uitleg was dat de verhuurster de volgende dag naar Dubai vertrok voor 4 maanden en dat het contract zeer snel moest kunnen getekend worden. Mja, dat hadden ze ons de eerste keer ook kunnen zeggen é. Maar niets aan te doen; weg is weg... Dus kunnen we opnieuw beginnen!
Het was gisteren mijn dagje al niet (ze zijn er hier in het hotel in geslaagd een splinternieuw kleedje van mij zo fout te wassen dat het eruit ziet alsof het al 20 jaar oud is en al 100 keer in het wasmachine heeft gestoken) dus ja... En wat doe je dan als vrouw? Gaan shoppen!! Ik ben met Alexandra naar Express Avenue getrokken, eerst iets gedronken en dan naar de zowat enige designerwinkel van Chennai gegaan Mooi gerief!!! En naar onze normen helemaal niet duur! In België zou je het driedubbele betalen voor zo'n mooie kleren! Dus ik heb mij daar een mooi paar sandalen gekocht en een nieuw kleedje. Het kleedje wordt momenteel op maat gemaakt aangezien ze maar één maat meer hadden en dit te groot was. Volgende week mag ik het gaan afhalen en ik moet er niets voor bijbetalen!
Mijn humeur was er dus al iets op verbeterd Aangezien de makelaar tijd had vrijgemaakt voor ons, wilde hij wel nog iets nieuws gaan bekijken met ons. We hadden dus een taxi besteld, die mij om 18u ging oppikken om dan naar Tom zijn werk te rijden om hem daar rond 18u30 op te pikken. Daarna gingen we doorrijden naar de buurt waar de makelaar ons huizen ging tonen. Bedoeling was om daar rond 19u te zijn... De taxichauffeur is er (na ettelijke telefoontjes te hebben laten plegen in het Tamil, want hij verstond geen Engels) doorgekomen om 18u35. Hij wist niet waar MRC Nagar lag (Tom zijn werk) dus heb ik nog iemand moeten zoeken, die dat kon uitleggen. En onderweg is hij volledig fout gereden en heb ik Rajesh moeten bellen om hem te laten uitleggen waar hij juist moest zijn. Uiteindelijk was ik om 19u25 bij Tom, ongeveer een uur te laat. Onmiddellijk naar de makelaar gebeld, die dan aan de taxichauffeur moest uitleggen waar hij nu naartoe moest rijden (wéér een ramp want dat wist hij wéér niet zijn!!) We waren dus uiteindelijk meer dan een uur later dan verwacht op onze bestemming. Welcome to India, zeggen ze hier dan!
We hebben met de makelaar een huis en een appartement gezien. Het huis was ok, maar niet meer dan dat. Het appartement was mooi maar lag jammer genoeg véél te ver. Het was meer dan een uur rijden om tot in het centrum te geraken. We hebben meermaals laten vallen dat het huis, dat onder onze neus is verhuurd, ons echt wel aanstond en dat we zoiets willen. Hij heeft ons nu zo'n huis beloofd en daar gaan we morgenvroeg rond 8u30 naar kijken. We zijn echt benieuwd! En als dit ons aanstaat, nemen we het direct!
Uiteindelijk waren we gisteren om 22u15 terug in het hotel. Gauw iets gegeten (want nu hadden we echt wel reuzehonger) en dan naar de kamer. Nog effe skypen en dan heel vlug ons bedje in want we waren allebei echt kapot!
En zo zijn we weer aangekomen bij een nieuwe donderdag. De week is weer bijna voorbij. Tom neemt normaal morgen een dagje verlof om in de voormiddag naar dat huis te gaan kijken en dan rond 14u vertrekken we naar Bangalore. Hij zal tussendoor waarschijnlijk nog wel even binnenspringen op het werk hoor. Maar om 14u zijn we sowieso weg voor het weekend. Eindelijk eens niet in het hotel slapen!!!
Zo lieve lezertjes, dat was weer een nieuw weekje Chennai. We houden jullie op de hoogte van ons huis en al onze andere verhalen hier!
Een heel dikke kus aan iedereen en voor diegene die alsmaar meer zin krijgen om ons te bezoeken; zéker doen!!! Ons huis/appartement heeft minstens 3 slaapkamers met eigen badkamer (voor minder gaan we niet é : :) dus kom maar af!!
Aangezien het nu toch al een weekje geleden was, vond ik het hoog tijd om ons blog nog eens in orde te zetten hé. Ik heb er intussen al meerdere uurtjes prutsen, foefelen, proberen, ... en vooral vloeken op zitten om onze foto's eindelijk op ons blog te krijgen. Elke keer opnieuw kreeg ik de foutmelding dat "deze pagina niet kon worden weergegeven". Zonet heb ik EINDELIJK een melding gekregen waarom het steeds fout liep... De bestanden zijn te groot (oeps, daar had ik als niet-informaticus dus echt niet aan gedacht) dus ik ga Tom straks even om een deskundige uitleg vragen hoe ik die bestanden kan verkleinen en dan komen de foto's eraan. (Sommigen onder jullie vragen zich nu af "allé, kan die dat zelf niet?" maar als uw man informaticus is, doe je echt zelf niet meer de moeite om dat uit te zoeken hoor )
Maar dat is dus voor morgen; nu is het mijn beurt om het blog vol te kribbelen.
Na vorige week een natuurlijke darmreiniging te hebben ondergaan (amaai, dat is nu toch echt mooi uitgedrukt van mij é ) was ik vrijdag weer helemaal de oude. 's Middags ben ik dan terug samen gaan lunchen met mijn ventje, Rajesh en Rein. Rein is de (Belgische) collega van Tom. Zeer vriendelijke, levenslustige en aangename madam, waar we zeker nog wel eens met zullen gaan stappen. We hebben ons tegoed gedaan aan een lekkere pizza en cola (!!!!!!). Échte cola!!! Eindelijk geen Pepsi-brol, zoals ze hier precies alleen maar kennen. Voor de Gitte-kenners; ik ben hier echt zwaar aan het 'detoxen' hoor! Ik denk dat ik in die 3 weken, dat we hier nu zitten, 3 cola's heb gedronken... En twee daarvan waren dus die middag Ja, iedereen nam een dessertje, ik heb nog ne cola genomen! Goed voor maag en darmen hé (elk excuus was goed genoeg!!) Ik ben daarna naar het winkelcentrum gereden (Rajesh had mij een riksja geregeld zodat ik niet teveel moest betalen), en heb mij volledig laten gaan in de boekenwinkel!! Ik ben er in geslaagd om 5 boeken te kopen voor 23 euro. Niet per boek é!! Neenee, voor de 5 boeken! Ik had voor mezelf een lijstje gemaakt van boeken, die ik in België nog wilde kopen om mee te nemen maar dat gaan we dus niet meer doen want ik heb ze allemaal ginder gevonden. In het Engels weliswaar maar dat maakt niet uit hé. Dus als er iemand goedkope Engelse literatuur wilt, laat maar weten en dan breng ik het mee hé! Daarna een terraske gaan doen (met één van mijn nieuwe boeken) en dan ben ik er eindelijk in geslaagd om zelf een riksja-manneke afzetten! 50 rupee voor een rit waarvoor je normaal 70à80 rupee moet betalen! Joepie, ik word nog een echte Indische! (Nu 'den bol' nog)
Na mijn 4 ziektedagen had ik het hotel echt wel effe gehad, dus zijn we 's avonds op het dakterras van een ander hotel gaan eten. Lekker decadent gedaan, dachten we... Tom heeft steak gegeten voor geen 10 euro!!!! En een portie om u tegen te zeggen é. Ik schat dat hij ongeveer 600 gram vlees op zijn bord had liggen; 3 stuks steak van de portie die ze in België serveren. Ik heb nog decadenter gedaan en heb gegrilde kreeft gegeten. Om duimen en vingers van af te likken!!! En dan is dat dus echt spotgoedkoop é! In de bar beneden (precies een echte pub, als je daar binnen wandelt) hebben we ons nog te goed gedaan aan een fris pintje en dan huiswaarts.
Zaterdagmorgen zijn we er in geslaagd om 9u op te staan om te gaan ontbijten. Hierna even naar het winkelcentrum, op zoek naar het een tweede batterij voor het fototoestel, en dan naar een ander terrasje. Minstens even gezellig! Daar een klein snackje gegeten en iets gedronken. Binnen was er ook een superleuk winkeltje, met allerlei Indische snuisterijen (Lynn en Isis, hier gaan wij samen zéker naartoe!! Echt iets voor jullie!!) In de namiddag zijn we dan naar het 'Theosophical Society' gereden. We weten eigenlijk nog altijd niet goed wat dit is. Op zich lijkt het gewoon een park maar er wonen ook mensen en we hebben ook al gehoord dat zij veel aan vrijwilligerswerk doen dus dat moet ik nog eens uitzoeken tegen dat ik gids moet spelen voor onze bezoekers é Het park op zich is echt super!!! Het ligt midden in de stad en van zodra je een honderdtal meters in het park bent, hoor je niets meer! Maar effectief niets hé; enkel de fluitende vogels, de loeiende koeien (want ja, die vind je natuurlijk overal terug hier) en de apen in de bomen. In het park zelf staat er ook een boom wiens takken honderden vierkante meters beslaan; de Banyan Tree. Vanuit de secundaire takken groeien nieuwe wortels, naar de grond toe, zodat er steeds nieuwe secundaire takken ontstaan. De boom op zich is stokoud en de primaire stam leeft niet meer maar de rest is springlevend, waardoor deze boom nog veel groter zal worden.
Aangezien we 's avonds waren uitgenodigd bij Rajesh en Deepti, zijn we tijdig naar het hotel teruggekeerd om nog eens te kunnen fitnessen en een goed douchke te nemen. Raj ging ons rond 18u oppikken, hij was er om 18u45. Voor de perfectionisten onder jullie; dit is hier normaal! Bij Raj en Deepti (en de mama van Raj) heel goed ontvangen!! Zij hebben een typisch Indisch huis, vooral de kamer(s) van de mama. Hun kamers zien er veel meer Westers uit. Al sta je er toch van versteld hoe anders hun huishouden ingericht is. Hun keuken alleen al kan je onmogelijk vergelijken met een Belgische keuken. Maar dus superlekker gegeten, enkele lekkere Martini's gedronken (eindelijk een westers drankje!) en dan bij hen blijven slapen zodat Raj ons niet in het midden van de nacht moest terugbrengen. 's Morgens heeft de mama ons dan voorzien van typisch Indisch ontbijt. Een groentenstoofpotje met een soort roomsaus en 'appam' (= een pannenkoek van rijstdeeg). Allemaal heel lekker maar wat mij betreft niet direct iets om op een nuchtere maag te eten. Ik had dan ook al gauw meer dan genoeg. Zeker nadat ik er in geslaagd was een chilipeper (de enige in de ganse pot nota bene!) te aanzien voor een prinsessenboon. De tranen stroomden over mijn wangen. Op dat moment kwam de appam wel als redder in nood!
We zijn dan met een taxi naar huis gereden om dan voor een echt lui namiddagje te gaan. We wisten niet hoe het kwam maar we waren allebei doodmoe!! We hebben goed geslapen die nacht!
Maandag weer een nieuwe werkweek en een dag als een ander... De nacht van maandag op dinsdag weer effe serieus ziek geweest. Ik had op mijn been een heel aantal muggenbeten, waar ik een allergische reactie op had gedaan. Maar we hadden goede (cortisone)zalf bij dus het leek mij geen probleem. Tot ik 's nachts rillend van de kou wakker werd en serieuze koorts bleek te hebben. Ook mijn been deed serieus pijn wat ons deed vermoeden dat het daardoor kwam. Dan maar een dafalganneke genomen en terug gaan slapen zodat de koorts 's morgens al aardig was gezakt. Ik heb dan maar een dagje platte rust genomen, mijn koorts wat opgevolgd doorheen de dag en tegen 's avonds was het zo goed als over. Nog een pilleke genomen tegen die muggenbeten en ik was weer als nieuw de volgende morgen
Dus al wie naar hier komt en soms last heeft van muggenbeten; zorg dat je de nodige zalfkes en medicatie bij hebt!!
Gisterenavond (woensdag) was er dan een drink van de expatcommunity van Chennai (waarbij we ons hebben aangesloten). Echt een leuke avond!! Toffe nieuwe mensen leren kennen en eindelijk nog een Nederlands kunnen babbelen tegen iemand anders dan tegen Tom. Er was namelijk nog één andere Belg Zijn vrouw is ook mee gekomen en zij werkt ook niet. Hun huis is net helemaal ingericht en ze zag het volledig zitten om met mij op stap te gaan naar de goede winkels hier. De shopping-partner is gevonden! Zondag gaan we met hen ook brunchen. We gaan eerst naar de golf-court, waar zij golflessen aan het volgen zijn, om eens te zien of ons dat aanstaat en dan zouden we dat in april ook wel willen gaan doen. (veel anders dan golf kan hier toch niet doen wegens véél te warm buiten) En dan daarna gaan we voor een zondagmiddagbrunch in één of ander hotel. Het is daar blijkbaar goed dus we zullen we zien!
En zo zijn we bij vandaag terecht gekomen. Tom is gewoon gaan werken en ik mocht vandaag een bezoekje brengen aan 'father Mark', die mij opnieuw nieuwe contactgegevens heeft gegeven van andere mensen. Dus gaan we daar nu weer contact mee opnemen en hopelijk geraak ik zo ooit wel eens een school binnen é. Werkgelegenheid creëren, noemen ze dat Ja, dat wordt je hier echt wel gewoon. Alles verloopt via 100 verschillende mannekes en je moet dan ook echt een engelengeduld hebben! In het naar huis rijden, had ik de meest hilarische riksja! Dat ventje had zijne riksja uitgebouwd Volledig in het zwart vanbinnen, een nieuwe lederen, zwarte zetel én een muziekinstallatie!!! Echt waar!! Plots zette hij de radio op. Hij had een autoradio (met mp3, cd-speler, USB-poort) geïnstallleerd in zijn riksja en daarbovenop stonden er vanachter twee wooferkes van Sony!!! Te zot gewoon! En zijn muziek was dan nog eens goed ook. Dus ben ik al boekend met de Indische pimped out Quentin Tarantino Kill Bill riksja naar huis gereden! Zo grappig!
Zo, verder hebben we enkel nog te vertellen dat er vanaf maandag iemand met mij appartementen/huizen gaat bekijken zodat we toch zeker iets hebben tegen dat we eind maart terug naar hier komen. Ik ben eens benieuwd... Ik heb al eens op internet gekeken en het is zowat discussie tussen een huis met 3 à 4 slaapkamers en vaak eigen zwembad buiten het centrum (maar dus wel een dik uur rijden naar Tom zijn werk) of een appartement in het centrum waardoor Tom veel minder lang onderweg is van en naar zijn werk. Het is zowat afwegen want ja, als je van 8u-20u van huis zijt, heb je ook niet veel aan je zwembad natuurlijk é... We zien wel!! We houden jullie zeker en vast op de hoogte!
Doe dat daar allemaal nog heel goed!! En tot blogs-mails-horens-ziens-...!!
Het is hier intussen donderdag dus weeral bijna weekend!!!
Ik zit eigenlijk al 4 dagen vast in het hotel aangezien de "Indische ziekte" mij te pakken heeft. Niets erg, alleen zijn de wc en ik beste vriendjes geworden Ik wil ook niet van in het begin teveel medicatie nemen, aangezien mijn gestel dat waarschijnlijk nog wel een paar keer zal moeten doorstaan. Ach ja, ze zenden hier live NBA-wedstrijden uit, minstens 3 Friends-afleveringen per dag, Two and a half men, The Simpsons en jaja... Home and away!! Dus ziek ik maar gewoon uit. Niet teveel eten, liefst zo westers mogelijk en dan komt dat allemaal in orde!
Gisteren zijn we met een koppel (en hun twee kindjes) iets gaan eten. We hadden ons online ingeschreven bij de expat-community van India en die man had zo contact met ons opgenomen. Heel leuke mensen! Beiden geboren in India maar op jonge leeftijd allebei naar Parijs verhuisd. En nu sinds iets meer dan een jaar wonen ze (waarschijnlijk ook tijdelijk) in Chennai. Zij spreekt heel goed Engels (net of ze van Engeland komt) maar bij hem hoor je zijn Frans accent er nog heel goed door. Ik vermoed dat ze van ons, Belgen, gehoopt hadden dat wij ook Frans spraken maar om zo'n uitgebreide conversaties te voeren, houden we het toch liever op het Engels, zeker mijn ventje Wat wel grappig was dat ze beiden met heel veel plezier een hamburger bestelden. Dat moest heel lang geleden zijn want ze zeiden dat ze dat hier enorm missen; een goeie hamburger. Dus vroeg ik of ze hier geen Mc Donalds kenden. Maar blijkbaar zijn de hamburger van Mc Donalds niet te eten; enkel de chickenburgers zijn lekker. Dus voor de liefhebbers; als je naar hier komt, niet getreurd, we kennen nu een plekje waar ze lekkere hamburgers hebben (mét frietjes!) Maar ons avondje was wel geslaagd. Gezien het gesukkel met de darmkes had ik er niet veel zin in, maar het waren heel leuke mensen waar we zeker nog eens mee zullen afspreken.
Ik heb intussen ook antwoord op mijn vrijwilligerswerk! Ik heb de gegevens van een contactpersoon hier in Chennai, die mij zal introduceren in de scholen hier. Mijn mailtje is weer verstuurd, nu hopen op een snelle respons van 'Father Mark' en dan kunnen we weeral verder hé!
Heel veel groetjes vanuit het (nog steeds) zonovergoten Chennai! Tot gauw, allemaal!
Gitte en Tom xxx
ps: sorry dat we niet op alle gastenboek berichtjes antwoorden! Dat wil zeker en vast NIET zeggen dat we ze niet lezen! We beleven enorm veel plezier aan het feit dat jullie ons zo op de voet volgen! Dank u wel daarvoor!
Ondertussen is het echt wel (schandalig) lang geleden dat jullie nog iets hebben gehoord van ons dus bij deze een volledige update van de laatste dagen! Tom is intussen volop aan het werk en ik ben mijn dagen aan het vullen met mailtjes sturen voor mijn vrijwilligerswerk, skypen met de familie, boeken lezen, ... Ik kan er aan wennen al voel ik mij op sommige dagen iets teveel Astrid Bryan als ik weer eens naar de fitness trek
Ik ben er intussen in geslaagd om voor de eerste keer helemaal alleen de riksja nemen Ik zag dat in het begin niet zo heel goed zitten omdat je binnen die splinternieuwe cultuur niet echt kan inschatten hoe ze hier op een blanke vrouw alleen zouden reageren. Maar de eerste keer heeft Rajesh (onze Indische vriend) voor mij een riksja geregeld dus ik moest maar in- en uitstappen. En zo was ik vertrokken é. De dag erna zelf een riksja geregeld maar wel zwaar in het zak gezet. Ik ging terug samen lunchen met Rajesh, Deepti en Tom, en moest een riksja hebben. Dus ik vraag aan dat manneke hoeveel het zou kosten; hij zegt 150 rupee. Ik zeg dat het véél te veel is. Hij vraagt 'hoeveel dan?' Dus ik zeg 60 rupee (wat veel correcter was!). En hij zei 'best price 100 rupee' dus ik ga akkoord en stap in. Dat manneke draait, gaat naar de overkant en vraagt aan één van zijn maatjes waar ik juist naartoe moet, want hij wist het niet zijn!!! Hij had mij dus gewoon maar een bepaalde prijs aangelapt zonder te weten naar waar ik moest. Zwaar afgeript dus! Maar ja, ik zie iets anders dan het hotel é. Dat is het belangrijkste! Btw; tijdens die bewuste lunch hebben we als dessert een stuk 'tiny little chocolate cake' gegeten. Ik heb nog nooit zo'n dikke en grote stukken chocoladecake gezien in mijn leven!! Dat waren gewoon drie chocoladecakes op elkaar gelegd, met ertussen telkens een laagje chocomousse en erboven een dikke laag chocolade.We hebben er met ons twee van gegeten (dat wil dus zeggen; ik heb er 5 happen van genomen en had dan meer dan genoeg en Tom heeft de rest opgegeten)
De muren komen hier soms wel op je af hoor! Ik tracht dan ook zoveel mogelijk ergens anders te gaan zitten; boven op het dakterras, in de lobby, ... Alles is beter dan die 4 muren zenne
Dit weekend hebben we dat dan ook volledig ter harte genomen en zijn erop uit getrokken. Vrijdagavond zijn we met Rajesh en Deepti nog eens een stapje in de wereld gaan zetten. Tom was pas om 19u45 thuis, gauw even opgefrist en dan Raj en Deepti opgewacht. Boven op het dakterras iets klein gegeten en dan de 'westerse' wereld in. Écht waar!!! We zijn in twee bars van poepchique hotels geweest. De eerste bar was een fancy loungebar met heel lekker cocktails . De tweede bar was echt Carré in het klein maar dan 100 keer chiquer!! Op deze plaatsen besef je echt niet meer dat je in India zit. Het contrast van het leven van de superrijken met dat van de 'gewone' bevolking is echt enorm groot!! Maar wij (als chique bevolking hier ) hebben ons supergoed geamuseerd! Ik heb de lekkerste cocktail ooit gedronken: een mangopolitan gemaakt met verse mango. Njammie!!! Dus voor onze toekomstige bezoekers; we gaan hier wel eens een vet feestje bouwen!!!
Zaterdag zijn Tom en ik er dan samen op uitgetrokken. Taxi gereserveerd en vertrokken naar Mamalapurram (zoek maar eens op Google ) waar de tempels Unesco werelderfgoed zijn. De rit naar daar was op zijn Indisch: veel geclaxoneer, geflikker met de lichten, ... Jammer dat ik geen touristil bij had Maar 1u30 later waren we er. De tempels waren echt héél mooi maar ik had er letterlijk meer van verwacht. In de Trotter stonden de tempels uitgebreid beschreven alsof dat gigantische gebouwen waren maar dat was het eigenlijk helemaal niet (vandaar het 'meer verwacht'). Maar het was echt wel heel mooi en ik ben heel blij dat we het gezien hebben. De moeite!! Van hieruit zijn we dan naar Fisherman's Cove gereden. Een beachresort waar we gingen eten. Daar eerst een mooie strandwandeling gemaakt en door het resort gewandeld (waar ze volop een trouwfeest aan het voorbereiden waren; WAUW!!!!). Vervolgens een lekker aperitiefje gedronken in de bar (want we waren wat vroeg; het restaurant ging pas open om 19u30). En dan de "catch of the day" gaan eten in het restaurant, vlak aan het strand. Het enige dat je hoorde waren de mensen rondom je, het live bandje zachtjes op de achtergrond en ruisen van de zee... Een meer idyllisch en romantisch plekje kan je u écht niet inbeelden!!! Het leven kan toch schoon zijn zenne... En gelukkig voor ons is ook dat India! Terug naar huis gereden en ons bedje in (sorry voor de mensen die op Skype zaten maar wij waren véél te moe!)
Vandaag zijn we dan eens vroeg opgestaan; om 9u!! Echt vroeg naar onze Indische normen. Waar ik in België zelfs in het weekend om 7u30 wakker was, kan ik hier slapen en slapen en slapen en ... Maar dus vanmorgen er vroeg uit, gaan ontbijten en dan naar Spencer Plaza. We hadden van Tom zijn (ondertussen voormalige) collega's cadeaucheques gekregen voor een kledingwinkel dus moesten we toch eens een kijkje gaan nemen. We hebben ons eerst laten gaan in de Nike-winkel (-50% korting). Enig probleem was dat onze mastercard niet wilde werken en we niet voldoende cash geld bij hadden. Op zoek naar een ATM-machine (= bankcontact). De verkoper ging ons ene tonen; werkte niet... Wij terug naar de winkel; dat manneke naar een andere ATM met ons; 'out of service'. Dan naar de 3e ATM; waar er geen geld meer in zat. Ik begon mij al te schamen dat het geen naam had... Tenslotte heeft dat ventje ons de 4e ATM getoond, wat dan de goeie bleek te zijn. Ineens voldoende afgehaald dat we dat toch niet meer moesten meemaken é. Vervolgens naar de winkel van de cadeaubonnen (dank u wel collega's van Tom) en dan waren we het winkelen beu.
Dan gingen we laten zien dat we Chennai al kenden en wilden we te voet naar "ons terrasje". Oeps, foutje!! Na een half uur wandelen in het zonnetje en dus ongeveer 38°C bleek dat we echt niet vonden waar we moesten zijn. Toch maar een riksja ingestapt naar onze bestemming. We waren effectief volledig fout gelopen Maar nu weten hoe we in de toekomst moeten wandelen é.
Een frisse "freshly squeezed orange juice" en iets kleins om te eten, deden enorm goed. We hadden allebei een boek meegenomen zodat het zalig zitten was aan ons tafeltje onder de bomen.
Terug thuis was het tijd om te fitnessen (na al dat eten van de afgelopen dagen was het nodig!), nog iets klein gaan eten in het restaurant en dan naar onze kamer waar we nu de laatste hand aan het blog leggen, nog wat skypen en dan sevens ons bedje in!
Zo lieverds, ik denk dat alles weer up to date is. Slaapwel allemaal en tot gauw!!
Laatste dagje rust ... en hop naar de eerste werkdag ...
Hallo allemaal,
Gitte heeft me ondertussen moreel verplicht om hier zelf ook een stukje te typen. Jammer genoeg is mijn schrijftalent verre van zo goed als dat van Gitte, maar ik zal toch mijn best doen om jullie ook wat interessante lectuur te geven ...
Gisteren hebben we hier samen nog genoten van ons laatste dagje rust. We wilden ons aanpassen aan het normale levensritme en zijn vol goede moed om 8 uur uit ons bed gekropen om te ontbijten. Na een stevig ontbijt waren we beide nog zeer vermoeid waarop we toch maar beslisten van nog een half uurtje te gaan rusten. Een half uurtje werd een uur, een uur werd twee uur ... voor we het goed en wel beseften was het al bijna 12 uur en hadden we nog niet veel gedaan. We zijn dan maar vlug in ons kleren gesprongen en zijn de wijde wereld in getrokken. Waar konden we naartoe ... wat zou nu nog eens plezant zijn ... rustig plaatsje om iets te eten, maar ook weer niet teveel ... Het bracht ons uiteindelijk naar 'The French Loaf'. Dit is een Franse keten die hier gevestigd is waar je normaal brood en sandwiches kunt krijgen. Een van de winkels ligt dan ook nog eens vlakbij mijn werkplek, dus ideaal om eens aan Gitte te tonen welke rit me elke ochtend te wachten stond. We hebben er uiteindelijk allebei een lekkere panini binnen gespeeld en een nog veel lekkerdere 'chocolate brownie' zodat we er weer tegen konden. Nog vlug wat brood meegenomen zodat ik op mijn eerste werkdag toch van een normale lunch kon genieten en dan terug naar het hotel.
Eens in het hotel aangekomen beseften we dat het na al dat lekkere eten stilaan begon tijd te worden om ook maar eens naar de fitness te trekken. Ik vrees dat ze ons anders binnen 6 weken van de vlieger moeten rollen ... allé, mij dan toch hé, voor Gitte is dat minder een probleem. Na anderhalf uurtje fitness hebben we nog samen genoten van een rustige avond. Nog een aflevering NCIS Los Angeles gezien en daarna ons bedje in.
En dan was het vandaag tijd voor de eerste werkdag natuurlijk ... we zijn de dag terug begonnen met een stevig ontbijt en daarna moesten onze wegen onverbiddelijk scheiden voor enkele uren. Ik moest gaan werken, en Gitte had nog wel wat mailtjes in orde te brengen voor haar vrijwilligerswerk hier. Alle avonturen van Gitte kunnen jullie hierna lezen, maar hier zijn de mijne al ... Het begon redelijk goed, de riksja chauffeur wou mij niet meteen volledig aftroggelen. Na minder dan 2 minuutjes onderhandelen was ik onderweg voor mijn eerste werkdag. In het gebouw aangekomen stap ik vol goede moed de lift in om uiteindelijk op het zevende verdiep uit te komen. Eens op mijn werkplek word ik hartelijk onthaald en krijg ik meteen mijn plaatsje toegewezen. Een voorlopig plaatsje weliswaar, want een vaste plaats moeten ze voor mij nog zoeken. Daarnaast was het vooral een typische eerste werkdag als die er overal zijn: enkele administratieve zaken in orde brengen, nieuwe collega's leren kennen, koffietje gaan drinken, mailtjes lezen, ... the usual stuff dus. En dan kon ik beginnen aan mijn avontuur om terug in het hotel te raken. Soms vind ik het plezant om met de riksja chauffeurs te onderhandelen, maar na een lange werkdag is dat al heel wat minder. Nu blijkt dat die mannekes er alleen maar moeilijker en ambetanter op geworden zijn. Ze hebben zelfs het lef om u gewoon te negeren, ongelooflijk en nog nooit gezien. Ik ben bij 4 groepjes moeten gaan onderhandelen tot ik uiteindelijk iemand vond die me voor een schappelijke prijs naar het hotel wou brengen. Hier is de leuze effectief 'die is blank dus we rippen hem af!' Maar uiteindelijk heb ik het hotel dan toch veilig en wel bereikt om terug in de armen van mijn allerliefste te vallen.
We hadden elkaar heel wat te vertellen en hebben dit dan ook maar meteen op het dakterras gedaan met een lekkere cocktail. Daarna lekker samen gegeten en nu gezellig samen op onze kamer. Gitte is nog wat aan het lezen terwijl ik dit blog aan het schrijven ben. Straks nog wat skypen en onze dag zit er weer op. Klaar voor de volgende ...
Btw ... we hebben deze avond ook beslist om 's morgens te gaan fitnessen in plaats van 's avonds ... zien wat dat morgen zal geven hé ;)
Groetjes uit het zonnige Chennai Tom
En dan nu mijn beurt... :) "Al mijn avonturen" zei Tom maar zoveel zijn het er niet hoor. Onder het mom van recuperatie van de jet lag ben ik vanmorgen als een echte werkloze terug in mijn bedje gekropen, nadat ik Tom had uitgewuifd. Ik schaamde me dood toen ik wakker werd en zag dat het al 12u was... Maar ja, het feit dat zelfs ik zolang kan slapen, wilt wel zeggen dat ik het waarschijnlijk nodig had. Om toch maar even weg te zijn uit deze kamer, ben ik beneden in de lobby naar het één-nieuws gaan kijken en ondertussen even met oma en opa zitten skypen. Die mannekes wisten niet wat er gebeurde! "Wat is die nu in godsnaam tegen haar pc aan het zeggen?" Je zag het hen zo denken :) Ze komen ook 'toevallig' de grond achter u kuisen om te zien wat je aan het doen bent. Best grappig. 's Middags iets gegeten in het restaurant en dan in mijn nieuw boek begonnen. Verslavend!! Het is ondertussen al bijna uit. De eerste dag in het winkelcentrum heb ik voor 4 euro het boek "Almost single" gekocht, met als uitleg erbij dat het 'Sex and the city' was maar dan in Delhi. En effectief... voor de kenners; het is een hilarisch boek! :) In de namiddag heb ik mij dan even op het dakterras gezet in het zonnetje om aan mijn werk te beginnen. Wat documenten lezen, mailtjes sturen, ... Om 19u op de kop stond mijn ventje daar dan en de rest van het relaas kennen jullie al hé :)
Nadat we gisteren zijn teruggekomen van onze shopping (wat een zalig winkelcentrum toch!!) bleek het dikke party te zijn in ons hotel. En dat om 17u in de namiddag... In onze kamer bleek dan ook nog eens dat de bassen van de muziek door de muren heen trilden (ondanks het feit dat wij op de 10e verdieping sliepen en de dancing op de 2e verdieping is!) Aangezien dit tot 2u 's nachts ging duren, wisten we nu al dat de nacht zeer kort zou zijn. We zijn dan maar een andere kamer gaan vragen, en hebben die ook gekregen. Opnieuw op de 10e verdieping maar in de andere vleugel van het hotel. Het geluid was al heel wat minder, al bleken de bassen ook hun weg tot hier te kunnen vinden... Dan maar een filmke opgezet (The Social Network; wat een teleurstelling!!) en nog even naar het Belgisch nieuws gekeken (lang leve internet!) en dan toch tijdig ons bedje in.
Dus vanmorgen wakker geworden in kamer 1023 ipv 1005. Tom moest om 10u bij de kapper zijn (jaja, zijn haar is eindelijk af!!) maar had natuurlijk de wekker niet gehoord! Om 9u20 uit ons bed gesprongen, snel gaan ontbijten zodat we om 10u tijdig bij de kapper waren. "Only massage for you, sir?", kregen we daar te horen. Uh? Massage? No, no, haircut! Ooh oeps, ze hadden Tom zijn afspraak in het boek van de massages gezet in plaats van de kapper. Terug naar onze kamer dus, maar gelukkig kregen we na 20 minuutjes al een telefoontje dat Tom mocht komen. Hij ziet er eens zo goed uit nu! :) Ik moet eerlijk toegeven dat ik intussen nog een uurtje heb geslapen. Ik geraak er echt niet door! Wanneer het tijd is om te gaan slapen (nu ongeveer dus, aangezien het 23u is) ben ik klaarwakker en als ik moet opstaan, ben ik nog doodmoe. Ach ja, Tom moet dinsdag gaan werken dan kan ik nog wat bijslapen é :)
Maar ik ben dan uiteindelijk uit mijn bedje geraakt om Chennai verder te gaan verkennen. Hop naar de zee! Man man man, nooit gezien!!! Zoveel volk bij elkaar!! Eerst wandel je een heel stuk over strand langs allerlei kraampjes, wat nog zeer goed meevalt maar eens je aan de zee zelf komt, krioelt het van het volk! Iedereen loopt daar in zijn volledige outfit (lange broek, hemd, shirt, ...) de zee in en uit. De meesten zijn drijfnat maar dat deert hen niet. Gelukkig wordt het heel wat rustiger als je een eindje verder wandelt. Waar je wel enorm aan moet wennen, is aan het feit dat iedereen je aankijkt. Ze komen zelfs vragen of je met hen op de foto wilt. Heb er bijna een zaakje opgestart "foto with white woman - 10 rupie". Ik zou rijk kunnen worden!!! Echt waar! Moest ik aan iedere Indiër, die van ons een foto heeft genomen geld vragen, moest Tom niet meer gaan werken. Dus dat is echt wel even wennen. Zeker als je weet dat zij dit waarschijnlijk alleen maar doen om te kunnen tonen aan hun vrienden dat wij "hun blanke vrienden" zijn. Eigenlijk zijn ze hier gewoon heel respectvol, maar tonen ze op het voor ons vreemde manier. Zo zullen ze ook een halve meter wijken als wij afkomen zodat wij zeker niet opzij moeten stappen. Maar dus... we hebben onze wandeling van meer dan een uur stilaan afgerond omdat ik het gevoel kreeg dat ik aan het verbranden was. Uiteindelijk is het natuurlijk Tom, wiens nek vuurrood ziet... We zijn dan opnieuw in een riksha gestapt om naar een parkje te rijden waar ze een terrasje hadden. Daar aangekomen, bleken ze dit verplaatst te hebben. De riksha-chauffeur verdubbelde zijn prijs en bracht ons. Het was wel de prijs waard. Er bleek een enorme optocht te zijn (we weten nog altijd niet waarom maar er kwamen veel Indische vlaggen, posters van één of andere minister en de nodige politie aan te pas), waardoor ons manneke gemakkelijk een kwartier moest omrijden. Ik voelde mij niet echt op mijn gemak aangezien we echt niet wisten waarheen hij ons ging brengen. Maar dit was uiteindelijk nergens voor nodig! We hebben een grote omweg gemaakt, een groot stuk van Chennai gezien en zijn dan veilig en wel aan onze bestemming afgezet. Wat bleek? Dit terrasje is op slechts 2 minuutjes wandelen van het superdeluxe winkelcentrum!! Ik heb eindelijk mijn ding gevonden dat mij hier zal houden! :) Nee, wanneer je hier zit, zoek je naar iets 'Belgisch' dat je toch iets van herinnering hebt aan thuis. Het winkelcentrum was er al eentje maar dit cafeetje heeft me helemaal een thuis gevoel gegeven. Dit kan gek klinken aangezien ze er zelfs geen alcohol schenken :) maar het geeft je een thuis-gevoel wat wel belangrijk is.
Maar dus, we hebben ons daar onder een boom gezet met een vers geperst fruitsapje. Rust... Iets wat je in deze stad niet snel tegenkomt. Er staan zelfs grote panelen om het lawaai te dempen. Ok, je hoort in de verte de claxons nog maar dat ben je ondertussen al zo gewoon dat dit echt rust is! Schitterend!!
Opnieuw de riksha in en naar het hotel waar ik een goed douchke wou nemen. Ja, niks dus! Er was geen warm water. Maar ook dat is India dus geen probleem! :)
Vanavond zijn we dan, om onze 4,5 jaar samen te vieren, op het dakterras van ons hotel gaan eten. Heilige koeien hier...??? Amaai nog niet! Het stukje koe dat ik vanavond op mijn bord heb gekregen was wat mij betreft zéér heilig!! Zo lekker!!! Om 'door een pijpeke te zuigen' zoals wij zouden zeggen. Daarbij een fleske Indische wijn, die echt extreem goed was, en onze dag was echt compleet!
Nu zijn we nog eventjes op internet ons dagje aan het afronden: wat schrijven op het blog, wat skypen met het thuisfront en dan sevens bedje in. Wie weet geraak ik dan ooit nog wel eens in het juiste ritme! :)
Voor we terug naar het centrum trekken, gauw een kleine update over ons eerste avondje uit in Chennai! Wat een concept! Zo leuk!! We zijn dus naar die Spaanse Tapasbar gegaan, maar dit bleek meer dan enkel tapas en sangria te zijn. Toen we toekwamen, was het nog zeer rustig maar na een half uurtje zat het daar behoorlijk vol! Hier komen de rijkere Indiërs en ook de blanken dus voor de eerste keer voelden we ons niet bekeken (want ja, dat doen Indiërs wel; ze kijken graag) Maar dus... de muziek stond op en het concept is dus volledig Spaans; enkele tapas bestellen en daarna nog wat bijbestellen en nog wat en ... En ondertussen drink je natuurlijk enkele "jarra de sangria" :) En hoe meer de avond vordert, hoe luider de muziek tot je uiteindelijk gewoon begint te dansen tussen de tafels. En wat voor muziek!! Alle toppers van vroeger en nu zijn de revue gepasseerd; schitterend gewoon!! Enig minpuntje; om 23u is het onverbiddelijk gedaan! Het laatste liedje wordt gedraaid, de rekening komt op tafel (en nee, écht geen tegenvaller!!!), de lichten worden geleidelijk aan terug aangestoken en iedereen gaat stilaan naar huis. We hebben eerst nog een klappeke gedaan met de manager en zijn 'business card' gekregen zodat we dus nu ook eender wanneer kunnen reserveren. Tom en zijn connecties é, niet te schatten!! :) Rajesh en Deepti hebben ons dan afgezet aan het hotel maar daar is ook een dancing dus zijn we toch ook nog maar even binnengestapt. De nacht was nog jong en wij ook!! Dachten we ... Aangezien de gemiddelde leeftijd ongeveer 16 jaar was, zijn we na ons drankje toch maar doorgegaan. Nog een afsluitertje op de hotelkamer en dan om 2u30 ons bed in, wat blijkbaar zeer laat is naar Indische normen.
Vandaag waren we (normaal gezien) uitgenodigd bij Raj en Deepti thuis maar we hebben daarstraks een telefoontje gekregen dat Raj echt zo'n vreselijke kater heeft dat het echt niet gaat lukken :) Feesten kunnen ze hier dus, dat weten we, maar drinken gaan we ze toch nog moeten leren hoor! :)
Maar we vinden het zelf niet zo heel erg. Zo kunnen we er vanavond ook eens tijdig inkruipen en een beetje naar Indische uren beginnen leven. Dat is namelijk echt nog een ramp! We blijven veel te laat op en slapen hier tot 12u 's middags omdat we echt niet in het ritme geraken.
Zo lieve lezertjes, we zullen Tom zijn broeken eens gaan oppikken in het winkelcentrum en dan nog een toertje maken doorheen Chennai-city. We missen jullie allemaal maar jullie moeten zich dus geen zorgen maken; we hebben het hier (duidelijk) naar onze zin!
Zoals beloofd mijn eerste indrukken van Chennai... Jawadde... Ik heb al onmiddellijk mogen ontdekken waarom wij hier niet met de auto mogen rijden. Waar ik mij onze 'aankomstnacht' in Need for Speed voelde, zat ik gisteren en vandaag in Need for Speed - The Indian version (echt waar; dit zou een topper kunnen worden!!) Die mannekes met hun gele riksha's zijn echt knettergek! Net als je denkt "ooh nee, nu gaan we botsen; daar kunnen we niet tussen", rijden die mannen daar vlotjes tussendoor, nadat ze natuurlijk eerst eens goed geclaxoneerd hebben. Dus wie van plan is om naar hier te komen, speel thuis eerst wat racespellekes, dan ben je al wat voorbereid.
Maar mijn eerste indrukken... ik sta ervan versteld hoeveel bomen hier in de stad staan! Echt heel de stad ziet groen van de bomen. Een goede manier om de luchtvervuiling tegen te gaan en ook best gezellig. Natuurlijk moet je niet denken dat Chennai een mooie westerse stad is maar ik had ze veel vuiler verwacht. Een leuke verrassing! Voorts zijn de gebouwen natuurlijk oud en grijs (wat ik wel had verwacht) tot je plots één of andere 'mall' tegenkomt, waar zelf het Wijnegem shopping center niet kan aan tippen. De vernieuwing en het verwesteren is hier dus in volle opgang.
Over de winkelcentra dadelijk meer...
Gisteren zijn we dan in de riksha gestapt en naar één van de gebouwen van Value Source gereden waar Tom zijn team werkt. Iedereen daar tevreden gesteld met een paar zakken Chocotoff's en natuurlijk met het feit dat ze 'the wife' eindelijk in levende lijve konden ontmoeten. Daarna iets gedronken op het dakterras met Rajesh. Die bleek het werken voor die dag beu te zijn en is dan maar op stap gegaan met ons. Hop naar het eerste winkelcentrum "Citi center", wat niet zo heel groot bleek te zijn maar waar je toch wel alles kon vinden wat je enigzins nodig kan hebben (de eerste Esprit-winkel !!) Hierna de vrouw van Rajesh (Deepti) opgepikt op haar werk en aangezien zij een zware dag had gehad, kon ze wel een drankje gebruiken. De eerste cocktails op het dakterras van ons hotel waren dus ook een feit ;) Wij hebben hierna nog iets klein gegeten en dan ons bedje ingekropen wat vooral voor mij redelijk hopeloos was... Blijkbaar toch wat meer last van die jetlag dan verwacht. Om 20u (Belgische tijd) in je bed kruipen, het is niet alles!
Vanmorgen dan toch rond 9u (met veel moeite) opgestaan en lekker gaan ontbijten. Werkelijk alles kan je daar verkrijgen; eitjes, spek, toast, kaas, yoghurt, cornflakes, ... Perfect in orde dus! Maar ons bedje was al proper opgedekt toen we terug kwamen en mijn klok zei dat ik nog slaap nodig had, dus ben ik nog terug gekropen terwijl Tom wat gelezen heeft. 's Middags was het dan toch wel tijd om op te staan. Douchke genomen en hop naar het tweede winkelcentrum. WAUW!!! Wijnegem shoppingcenter, Waasland shoppingcenter, ... zijn er niks tegen!! Noem een merk op en de kans dat ze het niet hebben is miniem! (sorry Tim, G-Star is er jammer genoeg wel één van) Maar wel Puma, Adidas, Esprit, Hugo Boss, Tommy Hilfiger, Calvin Klein, Only, Vero Moda, Jack & Jones, ... Keuze in overvloed dus en echt spotgoedkoop!! Ook hier kennen ze blijkbaar solden! Tom heeft 3 geklede broeken gekocht voor 35 euro en ik heb All Stars gekocht voor 13 euro! Dus voor de bezoekers; breng niet teveel kleren mee!!! ;)
Ook het eten/drinken is er echt zo goedkoop! We hadden grote dorst en na een afkickperiode van 3 dagen, had ik nu wel eens zin in een goeie cola. Eerst op zoek want het blijkt hier vooral Pepsi te zijn :( maar eens we dat gevonden hadden, hebben we ons tegoed gedaan aan elk een 'large cola'. Wat we niet wisten, was dat dit 1,3 liter was per cola... Maar ach; voor 3 euro kunnen we daarmee leven é. En als je dan nog eens 1 euro betaalt voor een chickenburger, kan het helemaal niet meer stuk. De calorieën sporten we er wel af in de fitness hier.
Nadat onze zakjes wat te zwaar begonnen te wegen, terug een amusant tripje naar huis waarbij ik meermaals ben uitgelachen door de riksha-chauffeur omdat ik altijd redelijk expliciet 'ooowww...' zei als hij zich weer door een veel te smal gaatje wrong :) Ik zal het wel gewoon worden zeker.
Nu zitten we nog een half uurtje rustig op onze kamer. Sevens omkleden en dan trekken we samen met Rajesh en Deepti naar 'Zara'. Neenee, dat kennen ze hier nu nog net niet se. Maar het is wel een op en toe Spaanse Tapas-bar! Sangria, here we come!!!
Het relaas van ons eerste avondje uit in Chennai, horen jullie gauw!!!
Ons eerste berichtje vanuit het verre, zonnige, warme Chennai. We zijn hier nu intussen 12 uurtjes. Wat een stad...
We zijn vannacht om 00u05 geland, een half uurtje te vroeg. Bagage opgehaald, de laatste alcohol ingeslagen :) en dan naar buiten op zoek naar onze naam op één van de vele bordjes. Jammer genoeg; niet te vinden!!! Er staan daar om 00u30 's nachts meer mensen op straat dan je bij ons in het midden van de dag op de Oude Markt in Leuven tegenkomt (en ja, ik spreek over een zonnige dag!) Wat een (gezellige) drukte. Ook geen enkel moment ken je daar een gevoel van onveiligheid; iedereen is daar gewoon. Af en toe komt er iemand vragen of we een taxi moesten hebben maar voorts gaat het leven daar rustig zijn gangetje. Alhoewel rustig... in het verkeer is het de bedoeling dat je gewoon constant op uwe claxon duwt (zo slapen we aan de straatkant; aan het geluid te horen een superdrukke straat maar als je even buiten kijkt, zie je 5 auto's en 3 moto's) Maar dus... daar stonden we dan; geen manneke te vinden die ons kwam oppikken. Wat nu? Een taxi was een optie maar gezien de grote hoeveelheid bagage die we bijhadden, geen gemakkelijk opgave. Dan maar naar Rajesh (onze maat hier in India) gebeld. Hij heeft dan onmiddellijk het hotel gebeld, die van niets wisten. We hebben er nog mee gelachen maar onze kamer was dus effectief niet geboekt. Dan toch maar een taxi...? Neenee, de brave Rajesh belde nog geen 2 minuten later terug dat hij ons wel kwam halen. Hij kreeg het niet over zijn hart om ons daar te laten staan. Tien minuutjes later stond Rajesh daar met zijn rode auto (Tom was er trouwens heilig van overtuigd dat hij een blauwe auto had, en besefte dat hij de laatste keer dat hij met Rajesh had meegereden een beetje veel had gedronken waardoor hij de kleur misschien niet zo goed meer wist). Wat volgde tart alle verbeelding... 2 stoere beren en een klein meisje (ikke dus é) + 5 gigantische valiezen en 4 stuks handbagage en dat allemaal in een Suzuki Swiftje... Ik zat op Tom zijn schoot mee van voor, en zo het verkeer in. Het was een stuk in de nacht maar op sommige momenten voelde ik mij net in een racespelleke. Op een bepaald moment dacht ik dat ik in Need For Speed zat en heb een geweer gevraagd! :) Maar alle lof voor Rajesh, die ons veilig en wel afgezet heeft aan ons hotel. Vlug ingecheckt en dan ons bedje in want ondanks dat onze biologische klok dacht het nog maar 22u30 was, waren we toch serieus moe.
Intussen is het hier 15u30 en hebben we net gegeten (ontbijt hebben we overgeslagen wegens te moe en uitgeslapen tot 13u). Ik heb al volop kennis gemaakt met de Indische keuken (amaai mijn tong!!!) en ook met de 'garlic naan' (= lookbrood) waarvan ik al beslist heb dat het mijn favoriet zal worden! Nu gaan we het stad eventjes verkennen en een bezoekje brengen aan Tom zijn collega's. Dus mijn eerste indrukken van Chennai-city zal ik jullie in een volgend berichtje vertellen.
Nog heel gauw een (kort) berichtje op ons blog voor we vertrekken. Nu is het echt zover é. Binnen minder dan 12 uur stijgt ons vliegtuig op richting het zonnige oosten. De valiezen zijn gepakt, de "to-do lijstjes" zijn afgewerkt en ja... we zijn er klaar voor. Al moet er toegeven worden dat vooral ik nog altijd niet echt vat dat we effectief weg zijn... Maar dat komt wel eens we morgen op dat vliegtuig zitten.
Ook nog gauw even laten weten dat ik werk gevonden heb! Joepie!!! DMOS-COMIDE (de ngo van Don Bosco) heeft voor mij een vrijwilligersjob op overschot. Kort samengevat zal ik daar enkele projecten, die hier in België al worden uitgevoerd, op poten zetten zodat de communicatie tussen 'noord en zuid' kan verbeterd worden. En zodat niet enkel wij het reilen en zeilen in 'het zuiden' leren kennen, maar dat ook de clichés over onze streken kunnen ontkracht worden. Ik kijk er eigenlijk echt naar uit om met de scholen daar te kunnen samenwerken. Meer nieuws hierover volgt dus zeker!!
Zo allemaal, het is tijd voor ons om in ons bedje te kruipen. Morgen vroeg dag! Doe dat goed hier in dit koude landje! We gaan jullie missen!
Nu komt het toch echt dicht é. Maar we zijn nog niet weg of ons gastenboek staat al vol berichtjes. Dit doet echt deugd!!! Weten dat er zoveel mensen achter ons staan terwijl wij enkele duizenden kilometers verder zijn... We zijn gelukzakken!!! Niet enkel omdat we dit mogen beleven, ervaren, van genieten, ... Maar ook omdat we zo'n schitterende familie en vrienden hebben. Dank u wel allemaal!!
Verdere vorderingen in onze opkuis, inpak, opruim, ... zijn er nog niet. Ik lig intussen plat met mijne rug (haha, typisch weer é) en Tom heeft het natuurlijk superdruk op zijn werk want ja, daar zullen ze hem ook wel missen Maar alles komt goed, hou ik mezelf elke dag opnieuw voor, dus dan zal dat ook wel!!
Voorts kunnen we jullie melden dat Tom vanavond is thuisgekomen met onze paspoorten, visa, vliegtuigtickets en allerlei andere paperassen. Nu enkel het hotel nog of we moeten daar een plaatsje onder een brug zoeken. Met die temperaturen ook wel geen probleem natuurlijk! Haha!! Jaloers?? (Kleine update: het is daar 30°C momenteel...)
Maar goed, lieve familie en vrienden! Wij houden jullie van alles op de hoogte en hopelijk horen wij ook het nodige nieuws over ons belgenlandje! Laat ons ook zo snel mogelijk iets weten als we een regering hebben hé! Dat is wereldnieuws!!! Of zouden we tegen dan al terug zijn?
Het aftellen is echt begonnen... Binnen 17 dagen vertrekken we naar het zonnige, warme oosten (aan de andere kant van onze wereldbol is het nu namelijk wel warm ) We moeten eerlijk toegeven (en dan vooral ik, Gitte) dat de stress nu toch wel begint te komen hoor. Wat moet ik meenemen, wat laat ik thuis, wat mag ingepakt worden voor enkele jaren en wat ga ik nog nodig hebben? Vele vragen waar ik niet echt het antwoord op weet en dat kan mijn semi-autistisch kantje niet echt verdragen. Maar ik ben al verwittigd dat ik toch een beetje rustiger ga moeten worden aangezien de Indiërs nog duizend keer erger zijn dan de Spanjaarden. Mañana, mañana, is daar supertempo!!
Maar in volle voorbereiding zijn we natuurlijk ook bezig met de thuisblijvers en om jullie allemaal op de hoogte te houden van onze belevenissen ga ik proberen (ja, aan Tom moeten we dat niet echt vragen ) om onze avonturen zoveel mogelijk met jullie te delen via dit blog. Mijn schrijftalent zal zwaar op de proef gesteld worden maar ik doe mijn uiterste best om jullie zo goed mogelijk te entertainen!!
Zo lieve familie en vrienden, hierbij sluiten wij ons eerste berichtje af. Moge er nog véle volgen!!!
)
Goed voor maag en darmen hé (elk excuus was goed genoeg!!)
