Ondertussen is het echt wel (schandalig) lang geleden dat jullie nog iets hebben gehoord van ons dus bij deze een volledige update van de laatste dagen! Tom is intussen volop aan het werk en ik ben mijn dagen aan het vullen met mailtjes sturen voor mijn vrijwilligerswerk, skypen met de familie, boeken lezen, ... Ik kan er aan wennen al voel ik mij op sommige dagen iets teveel Astrid Bryan als ik weer eens naar de fitness trek
Ik ben er intussen in geslaagd om voor de eerste keer helemaal alleen de riksja nemen Ik zag dat in het begin niet zo heel goed zitten omdat je binnen die splinternieuwe cultuur niet echt kan inschatten hoe ze hier op een blanke vrouw alleen zouden reageren. Maar de eerste keer heeft Rajesh (onze Indische vriend) voor mij een riksja geregeld dus ik moest maar in- en uitstappen. En zo was ik vertrokken é. De dag erna zelf een riksja geregeld maar wel zwaar in het zak gezet. Ik ging terug samen lunchen met Rajesh, Deepti en Tom, en moest een riksja hebben. Dus ik vraag aan dat manneke hoeveel het zou kosten; hij zegt 150 rupee. Ik zeg dat het véél te veel is. Hij vraagt 'hoeveel dan?' Dus ik zeg 60 rupee (wat veel correcter was!). En hij zei 'best price 100 rupee' dus ik ga akkoord en stap in. Dat manneke draait, gaat naar de overkant en vraagt aan één van zijn maatjes waar ik juist naartoe moet, want hij wist het niet zijn!!! Hij had mij dus gewoon maar een bepaalde prijs aangelapt zonder te weten naar waar ik moest. Zwaar afgeript dus! Maar ja, ik zie iets anders dan het hotel é. Dat is het belangrijkste! Btw; tijdens die bewuste lunch hebben we als dessert een stuk 'tiny little chocolate cake' gegeten. Ik heb nog nooit zo'n dikke en grote stukken chocoladecake gezien in mijn leven!! Dat waren gewoon drie chocoladecakes op elkaar gelegd, met ertussen telkens een laagje chocomousse en erboven een dikke laag chocolade.We hebben er met ons twee van gegeten (dat wil dus zeggen; ik heb er 5 happen van genomen en had dan meer dan genoeg en Tom heeft de rest opgegeten)
De muren komen hier soms wel op je af hoor! Ik tracht dan ook zoveel mogelijk ergens anders te gaan zitten; boven op het dakterras, in de lobby, ... Alles is beter dan die 4 muren zenne
Dit weekend hebben we dat dan ook volledig ter harte genomen en zijn erop uit getrokken. Vrijdagavond zijn we met Rajesh en Deepti nog eens een stapje in de wereld gaan zetten. Tom was pas om 19u45 thuis, gauw even opgefrist en dan Raj en Deepti opgewacht. Boven op het dakterras iets klein gegeten en dan de 'westerse' wereld in. Écht waar!!! We zijn in twee bars van poepchique hotels geweest. De eerste bar was een fancy loungebar met heel lekker cocktails . De tweede bar was echt Carré in het klein maar dan 100 keer chiquer!! Op deze plaatsen besef je echt niet meer dat je in India zit. Het contrast van het leven van de superrijken met dat van de 'gewone' bevolking is echt enorm groot!! Maar wij (als chique bevolking hier ) hebben ons supergoed geamuseerd! Ik heb de lekkerste cocktail ooit gedronken: een mangopolitan gemaakt met verse mango. Njammie!!! Dus voor onze toekomstige bezoekers; we gaan hier wel eens een vet feestje bouwen!!!
Zaterdag zijn Tom en ik er dan samen op uitgetrokken. Taxi gereserveerd en vertrokken naar Mamalapurram (zoek maar eens op Google ) waar de tempels Unesco werelderfgoed zijn. De rit naar daar was op zijn Indisch: veel geclaxoneer, geflikker met de lichten, ... Jammer dat ik geen touristil bij had Maar 1u30 later waren we er. De tempels waren echt héél mooi maar ik had er letterlijk meer van verwacht. In de Trotter stonden de tempels uitgebreid beschreven alsof dat gigantische gebouwen waren maar dat was het eigenlijk helemaal niet (vandaar het 'meer verwacht'). Maar het was echt wel heel mooi en ik ben heel blij dat we het gezien hebben. De moeite!! Van hieruit zijn we dan naar Fisherman's Cove gereden. Een beachresort waar we gingen eten. Daar eerst een mooie strandwandeling gemaakt en door het resort gewandeld (waar ze volop een trouwfeest aan het voorbereiden waren; WAUW!!!!). Vervolgens een lekker aperitiefje gedronken in de bar (want we waren wat vroeg; het restaurant ging pas open om 19u30). En dan de "catch of the day" gaan eten in het restaurant, vlak aan het strand. Het enige dat je hoorde waren de mensen rondom je, het live bandje zachtjes op de achtergrond en ruisen van de zee... Een meer idyllisch en romantisch plekje kan je u écht niet inbeelden!!! Het leven kan toch schoon zijn zenne... En gelukkig voor ons is ook dat India! Terug naar huis gereden en ons bedje in (sorry voor de mensen die op Skype zaten maar wij waren véél te moe!)
Vandaag zijn we dan eens vroeg opgestaan; om 9u!! Echt vroeg naar onze Indische normen. Waar ik in België zelfs in het weekend om 7u30 wakker was, kan ik hier slapen en slapen en slapen en ... Maar dus vanmorgen er vroeg uit, gaan ontbijten en dan naar Spencer Plaza. We hadden van Tom zijn (ondertussen voormalige) collega's cadeaucheques gekregen voor een kledingwinkel dus moesten we toch eens een kijkje gaan nemen. We hebben ons eerst laten gaan in de Nike-winkel (-50% korting). Enig probleem was dat onze mastercard niet wilde werken en we niet voldoende cash geld bij hadden. Op zoek naar een ATM-machine (= bankcontact). De verkoper ging ons ene tonen; werkte niet... Wij terug naar de winkel; dat manneke naar een andere ATM met ons; 'out of service'. Dan naar de 3e ATM; waar er geen geld meer in zat. Ik begon mij al te schamen dat het geen naam had... Tenslotte heeft dat ventje ons de 4e ATM getoond, wat dan de goeie bleek te zijn. Ineens voldoende afgehaald dat we dat toch niet meer moesten meemaken é. Vervolgens naar de winkel van de cadeaubonnen (dank u wel collega's van Tom) en dan waren we het winkelen beu.
Dan gingen we laten zien dat we Chennai al kenden en wilden we te voet naar "ons terrasje". Oeps, foutje!! Na een half uur wandelen in het zonnetje en dus ongeveer 38°C bleek dat we echt niet vonden waar we moesten zijn. Toch maar een riksja ingestapt naar onze bestemming. We waren effectief volledig fout gelopen Maar nu weten hoe we in de toekomst moeten wandelen é.
Een frisse "freshly squeezed orange juice" en iets kleins om te eten, deden enorm goed. We hadden allebei een boek meegenomen zodat het zalig zitten was aan ons tafeltje onder de bomen.
Terug thuis was het tijd om te fitnessen (na al dat eten van de afgelopen dagen was het nodig!), nog iets klein gaan eten in het restaurant en dan naar onze kamer waar we nu de laatste hand aan het blog leggen, nog wat skypen en dan sevens ons bedje in!
Zo lieverds, ik denk dat alles weer up to date is. Slaapwel allemaal en tot gauw!!
Laatste dagje rust ... en hop naar de eerste werkdag ...
Hallo allemaal,
Gitte heeft me ondertussen moreel verplicht om hier zelf ook een stukje te typen. Jammer genoeg is mijn schrijftalent verre van zo goed als dat van Gitte, maar ik zal toch mijn best doen om jullie ook wat interessante lectuur te geven ...
Gisteren hebben we hier samen nog genoten van ons laatste dagje rust. We wilden ons aanpassen aan het normale levensritme en zijn vol goede moed om 8 uur uit ons bed gekropen om te ontbijten. Na een stevig ontbijt waren we beide nog zeer vermoeid waarop we toch maar beslisten van nog een half uurtje te gaan rusten. Een half uurtje werd een uur, een uur werd twee uur ... voor we het goed en wel beseften was het al bijna 12 uur en hadden we nog niet veel gedaan. We zijn dan maar vlug in ons kleren gesprongen en zijn de wijde wereld in getrokken. Waar konden we naartoe ... wat zou nu nog eens plezant zijn ... rustig plaatsje om iets te eten, maar ook weer niet teveel ... Het bracht ons uiteindelijk naar 'The French Loaf'. Dit is een Franse keten die hier gevestigd is waar je normaal brood en sandwiches kunt krijgen. Een van de winkels ligt dan ook nog eens vlakbij mijn werkplek, dus ideaal om eens aan Gitte te tonen welke rit me elke ochtend te wachten stond. We hebben er uiteindelijk allebei een lekkere panini binnen gespeeld en een nog veel lekkerdere 'chocolate brownie' zodat we er weer tegen konden. Nog vlug wat brood meegenomen zodat ik op mijn eerste werkdag toch van een normale lunch kon genieten en dan terug naar het hotel.
Eens in het hotel aangekomen beseften we dat het na al dat lekkere eten stilaan begon tijd te worden om ook maar eens naar de fitness te trekken. Ik vrees dat ze ons anders binnen 6 weken van de vlieger moeten rollen ... allé, mij dan toch hé, voor Gitte is dat minder een probleem. Na anderhalf uurtje fitness hebben we nog samen genoten van een rustige avond. Nog een aflevering NCIS Los Angeles gezien en daarna ons bedje in.
En dan was het vandaag tijd voor de eerste werkdag natuurlijk ... we zijn de dag terug begonnen met een stevig ontbijt en daarna moesten onze wegen onverbiddelijk scheiden voor enkele uren. Ik moest gaan werken, en Gitte had nog wel wat mailtjes in orde te brengen voor haar vrijwilligerswerk hier. Alle avonturen van Gitte kunnen jullie hierna lezen, maar hier zijn de mijne al ... Het begon redelijk goed, de riksja chauffeur wou mij niet meteen volledig aftroggelen. Na minder dan 2 minuutjes onderhandelen was ik onderweg voor mijn eerste werkdag. In het gebouw aangekomen stap ik vol goede moed de lift in om uiteindelijk op het zevende verdiep uit te komen. Eens op mijn werkplek word ik hartelijk onthaald en krijg ik meteen mijn plaatsje toegewezen. Een voorlopig plaatsje weliswaar, want een vaste plaats moeten ze voor mij nog zoeken. Daarnaast was het vooral een typische eerste werkdag als die er overal zijn: enkele administratieve zaken in orde brengen, nieuwe collega's leren kennen, koffietje gaan drinken, mailtjes lezen, ... the usual stuff dus. En dan kon ik beginnen aan mijn avontuur om terug in het hotel te raken. Soms vind ik het plezant om met de riksja chauffeurs te onderhandelen, maar na een lange werkdag is dat al heel wat minder. Nu blijkt dat die mannekes er alleen maar moeilijker en ambetanter op geworden zijn. Ze hebben zelfs het lef om u gewoon te negeren, ongelooflijk en nog nooit gezien. Ik ben bij 4 groepjes moeten gaan onderhandelen tot ik uiteindelijk iemand vond die me voor een schappelijke prijs naar het hotel wou brengen. Hier is de leuze effectief 'die is blank dus we rippen hem af!' Maar uiteindelijk heb ik het hotel dan toch veilig en wel bereikt om terug in de armen van mijn allerliefste te vallen.
We hadden elkaar heel wat te vertellen en hebben dit dan ook maar meteen op het dakterras gedaan met een lekkere cocktail. Daarna lekker samen gegeten en nu gezellig samen op onze kamer. Gitte is nog wat aan het lezen terwijl ik dit blog aan het schrijven ben. Straks nog wat skypen en onze dag zit er weer op. Klaar voor de volgende ...
Btw ... we hebben deze avond ook beslist om 's morgens te gaan fitnessen in plaats van 's avonds ... zien wat dat morgen zal geven hé ;)
Groetjes uit het zonnige Chennai Tom
En dan nu mijn beurt... :) "Al mijn avonturen" zei Tom maar zoveel zijn het er niet hoor. Onder het mom van recuperatie van de jet lag ben ik vanmorgen als een echte werkloze terug in mijn bedje gekropen, nadat ik Tom had uitgewuifd. Ik schaamde me dood toen ik wakker werd en zag dat het al 12u was... Maar ja, het feit dat zelfs ik zolang kan slapen, wilt wel zeggen dat ik het waarschijnlijk nodig had. Om toch maar even weg te zijn uit deze kamer, ben ik beneden in de lobby naar het één-nieuws gaan kijken en ondertussen even met oma en opa zitten skypen. Die mannekes wisten niet wat er gebeurde! "Wat is die nu in godsnaam tegen haar pc aan het zeggen?" Je zag het hen zo denken :) Ze komen ook 'toevallig' de grond achter u kuisen om te zien wat je aan het doen bent. Best grappig. 's Middags iets gegeten in het restaurant en dan in mijn nieuw boek begonnen. Verslavend!! Het is ondertussen al bijna uit. De eerste dag in het winkelcentrum heb ik voor 4 euro het boek "Almost single" gekocht, met als uitleg erbij dat het 'Sex and the city' was maar dan in Delhi. En effectief... voor de kenners; het is een hilarisch boek! :) In de namiddag heb ik mij dan even op het dakterras gezet in het zonnetje om aan mijn werk te beginnen. Wat documenten lezen, mailtjes sturen, ... Om 19u op de kop stond mijn ventje daar dan en de rest van het relaas kennen jullie al hé :)
Ik zag dat in het begin niet zo heel goed zitten omdat je binnen die splinternieuwe cultuur niet echt kan inschatten hoe ze hier op een blanke vrouw alleen zouden reageren. Maar de eerste keer heeft Rajesh (onze Indische vriend) voor mij een riksja geregeld dus ik moest maar in- en uitstappen. En zo was ik vertrokken é. De dag erna zelf een riksja geregeld maar wel zwaar in het zak gezet. Ik ging terug samen lunchen met Rajesh, Deepti en Tom, en moest een riksja hebben. Dus ik vraag aan dat manneke hoeveel het zou kosten; hij zegt 150 rupee. Ik zeg dat het véél te veel is. Hij vraagt 'hoeveel dan?' Dus ik zeg 60 rupee (wat veel correcter was!). En hij zei 'best price 100 rupee' dus ik ga akkoord en stap in. Dat manneke draait, gaat naar de overkant en vraagt aan één van zijn maatjes waar ik juist naartoe moet, want hij wist het niet zijn!!! Hij had mij dus gewoon maar een bepaalde prijs aangelapt zonder te weten naar waar ik moest. Zwaar afgeript dus! Maar ja, ik zie iets anders dan het hotel é. Dat is het belangrijkste!
