Hier zijn we weer! Wat gaat de tijd hier toch snel... Ik weet dat het niet mijn gebruikelijk donderdag - blogdag is, maar ik heb een goede reden om jullie vervroegd van de nodige verhalen te voorzien. We vertrekken morgenvroeg (om 7u05!!!) voor 5 daagjes op vakantie! Joepie!! Tom had nog heel wat verlofdagen staan, die hij moest opnemen voor 1 april omdat hij vanaf dan voor Value Source werkt (er moest dus 3/12e van zijn verlofdagen opgenomen worden) En aangezien dat er dat teveel waren om allemaal in België te nemen, knijpen we er maar tussenuit voor een paar dagen. We vertrekken dus morgenvroeg met het vliegtuig naar de staat Kerala, in het westen van India. Blijkbaar is dit één van de mooiste staten van India wat betreft natuur. Ik weet het jullie volgende week te zeggen
Maar eerst vorige week... Ik was geëindigd met ons huizenverhaal dus ik zal daar maar verder gaan... We hebben donderdag nog telefoon gekregen van onze goede vriend Abdul, die blijkbaar toch weer geen huis had voor ons. We zijn die man intussen beu hoor!! Dus hebben we de afspraak met hem afgezegd. Hij ging ons onmiddellijk doorsturen wat hij nog wel te bieden had, en dan konden we zien wat we nog wilden bekijken. We zijn intussen bijna een week verder en hebben hem niet meer gehoord... Ik had echter nog een ander nummer te pakken gekregen. Toen ik in de meubelwinkel te horen had gekregen dat het eerste huis al verhuurd was, gaf de eigenaar van de winkel mij onmiddellijk een contactpersoon (geen huis = geen meubelen kopen bij mij, zal hij gedacht hebben ) maar we moeten toegeven dat het de beste makelaar is, die we tot nu toe hebben gehad. We zijn vrijdagmorgen met haar onmiddellijk naar 5 verschillende huizen gaan kijken, die ons eigenlijk alle 5 aanstonden! Eindelijk iemand die wist wat we willen We hebben dan met haar afgesproken dat we er nog enkele andere wilden zien, voor we beslisten. Geen enkel probleem!! Maar dat was iets voor maandag want vrijdagnamiddag zijn we naar Bangalore vertrokken!!
Man man man!! Dat kun je u niet voorstellen... We zaten met 5 in een Suzuki Swift, redelijk opeen gepakt. Chennai buiten rijden, heeft ongeveer 1u30 geduurd. Hobbelen en bobbelen... Maar dan gingen we de 'autostrade' op en dat ging veel beter zijn, zei Raj. Onvoorstelbaar!!! Een tweebaansweg, die er erbarmelijker bijligt dan eender welk zandweggetje op de boeren buiten. We zijn bijna 7u onderweg geweest (voor 350 km) en ik denk dat 6u30 wagenziek ben geweest. Mensen steken daar gewoon de straten over, koeien liggen aan de kant en maken plots aanstalten om op te staan en te beginnen wandelen, kruispunten zijn schering en inslag en daar moet je dan meestal voor afremmen want men rijdt gewoon de baan over. Je kan het u niet voorstellen!! Wij reden dan ook nog eens tegen 100 km/h (wetende dat Raj zijn auto maar maximum 130km/h haalt, is dat veel é) dus je kwam echt volledig doorheen geschud uit de auto! Komt er dan bij dat zij een ingebouwd scherm hebben vooraan om films te kijken. Raj luisterde vooral maar durfde geregeld ook eens meekijken en had dan, oeps, één of andere bult niet gezien waardoor er vanachter weer eens iemand met zijn hoofd tegen het plafond ging. Ja, het was een hels ritje...
Maar we zijn er heelhuids geraakt! Daar aangekomen hebben we wat vrienden van hen ontmoet, eten gaan afhalen en naar één van de vrienden van Raj en Deepti thuis gegaan (waar we dan ook bleven slapen). Uiteindelijk hebben we die avond gewoon gezellig thuis gezeten en vooral veel gelachen. Echt leuke mensen!! De volgende dag was er eentje waarbij de Indische timing weer bovenkwam... Eén van de vrienden moest zijn toekomstige vrouw en de ouders gaan ontmoeten (voor een "arranged marriage") en hij zag het niet zitten om alleen te gaan dus gingen Raj en Deepti mee. Het plan was om in de voormiddag ons af te zetten aan het winkelcentrum, zodat zij naar die mensen konden gaan. Dat ging een uurtje à anderhalf uurtje duren. Daarna ons terug oppikken, bij die vriend thuis terug gaan lunchen (zijn kok had gekookt!! Njam njam njam!) en dan naar de winkelstraat gaan met alle Indische winkeltjes. Zodat we tegen een deftig uur terug thuis waren, ons konden omkleden en weggaan 's avonds. Uiteindelijk waren we om 13u in het winkelcentrum, hebben ze ons om 16u terug opgepikt, zaten we om 16u30 aan tafel (voor de lunch) en zijn we om 19u30 vertrokken om weg te gaan. Dus geen Indische winkels meer... Het leven hier is echt een psychologische begeleiding op zich voor mijn autistische kanten! Niet normaal... Ik ga dat echt moeten leren hoor! Maar goed, we gaan zeker nog terug naar Bangalore dus dan doen we zulke dingen dan wel 's Avonds zijn we dan naar het HardRock café van Bangalore geweest. Supergroot en héél leuke plek (natuurlijk ). Heel fijn feestje gebouwd dat jammer genoeg om 23u gedaan was aangezien in Bangalore ALLES om 23u sluit. Hier in Chennai kun je nog bars vinden die pas om 1u-1u30 sluiten. Daar dus niet... Thuisgekomen hebben we de restjes van de lunch opgegeten en na enkele diepgaande gesprekken over uithuwelijken en democratie in India, zijn we toch maar gaan slapen. Alhoewel slapen... Er waren wegenwerken in de straat van Rohan (bij wie we sliepen) en ze werken daar dag en nacht. Er stond dan ook een vrachtwagen met cementmolen onder ons raam, en die heeft een ganse nacht staan draaien. Veel heb ik dus niet geslapen... De volgende morgen zijn we gaan ontbijten in "Café Terra" en dat voor 3,5 euro per persoon!! En wat er allemaal op tafel stond... Iedereen had Englisch breakfast genomen (eieren, bonen, spek, patatjes, tomaten, toast, ... meer dan genoeg dus) maar Indiërs eten dus echt veel meer dan ik ooit op kan é. Dus werden er nog extra omeletten besteld, extra gegrilde worstjes, een Belgische wafel, ... noem maar op! De tafel stond vol gewoon! En dat allemaal voor 3,5 euro... Je houdt het niet voor mogelijk!
Maar dan werd het tijd om naar huis te rijden. Terug 7u... ik had er geen zin in! Gelukkig waren we maar met 4 dus hadden Tom en ik heel wat meer plaats vanachter. En... 4u30 later waren we thuis. Wat een verademing! Een zalig douchke genomen (dat was ons niet gelukt bij die vriend, aangezien dat een Indische douche was waarmee je gans de badkamer nat maakt, en we dus niet wisten hoe we dat konden vermijden) en dan opgepikt door de chauffeur van Alexandra en Olivier. Bedoeling was om een 'turtle-walk' te gaan doen, waarbij de kleine schildpadjes vanuit hun nest begeleid worden naar de zee. Jammer genoeg had Alexandra niets meer gehoord van de organisatie waarmee we gingen gaan en kon ze hen ook niet meer bereiken... We zijn dan maar lekker gaan eten samen é En om 23u waren we héél blij dat we in onze kamer waren... Een héél fijn weekend gehad maar we waren doodmoe!
Maandagmorgen; huizenjacht!!! (opnieuw... als jullie het beu worden, laat het mij weten é) Aangezien Tom geen dag verlof meer kon nemen (wegens teveel werk...) had ik Alexandra gevraagd of ze wilde meegaan. Om 11u hebben we de broker opgepikt en zijn we vertrokken. Eerst terug naar de community waar we vorige vrijdag een mooi huis hadden gezien. Ze ging ons daar een nog groter huis tonen, waar ze vorige week geen sleutel van had. De eigenaar himself stond daar om de deur open te doen. Ik denk dat hij zijn huis dringend kwijt wilt Maar alleszins, een héél mooi huis dat zeker en vast op ons lijstje staat. Vervolgens een appartement gezien dat op niks trok... Allé, het was mooi gelegen en heel groot maar de keuken en badkamers waren oud en dringend aan vervanging toe. En dan kwam het... we gingen naar "Neelangarai", wat blijkbaar de wijk is waar de filmsterren van de Kollywood-films wonen (Bollywood is van Bombay/Mumbai, en Kollywood is van Chennai). We waren benieuwd... Daar stond ons droomhuis; splinternieuw, gebouwd door een architect dus zeer smaakvolle badkamers, proper (!!!), 5 slaapkamers met eigen badkamer (kom dus allemaal maar af hé, je mag kiezen welke kamer!), groot dakterras vanwaar je de zee kan zien, die op slechts 100m ligt, ... Gewoon perfect dus! Ik heb onmiddellijk naar Tom gebeld of hij vroeger kon stoppen om 's avonds samen eens te gaan kijken. Nieuwe afspraak werd dus gemaakt om 19u30. We hebben dan nog één huis gezien en dat was al helemaal te zot! Daar waande je u echt in een Hollywood-film. Een inkom om u tegen te zeggen met een draaiende trap, die je enkel in film ziet. Jammer genoeg was het echt al oud zodat het wat afgeleefd was. De ramen waren dringend aan vervanging toe en ook de keuken en badkamers konden een opknapbeurt gebruiken. We gingen dus voor het andere huis!
Alexandra en ik zijn dan eerst gaan lunchen samen, nog enkele winkels gedaan waar zij wat gerief nodig had en dan auto-shoppen! Het was een druk dagje maandag... We zijn naar vier verschillende auto's gaan kijken; de Tata Grande, de Chevrolet Tavera, de Mahindra Bolero en de Mahindra Xylo. Blijkbaar mogen we in Chennai met de eerste twee niet rijden omdat die teveel uitlaatgassen produceren (je moet EURO IV hebben en dat was maar EURO III) dus bleef enkel de Mahindra over. De Bolero was eigenlijk onze keuze omdat die binnen ons budget viel. Echt een coole legerjeep tot ik er ging inzitten... Ik (ja, zelfs ik!) zat bijna met mijn hoofd tegen het plafond. Tom zou hier dus nooit inpassen!! Ook het comfort van de zetels was niet echt alles. Bleef er dus enkel de Mahindra Xylo over. Die zit echter boven ons budget dus daarover moest nog onderhandeld worden.
Ondertussen was het 18u; Tom en Olivier opgepikt op hun werk en dan naar het huis gereden... Ook zij waren enorm onder de indruk en voor ons was de beslissing gauw gemaakt. Tom heeft die avond de eigenaar zelf nog aan de lijn gehad en uitgelegd dat we dus een bepaald budget hadden, waar we niet boven mochten. De onderhandelingen zijn dus momenteel volop aan de gang maar we denken wel dat we het gaan krijgen voor onze prijs, aangezien de eigenaar er echt héél graag Europeanen in wilt (Indiërs kuisen niet; een emmer water uitgieten in de badkamer is voor hen kuisen). Hij heeft dus liever Europeanen voor enkele jaren, die het wel proper houden, zodat hij achteraf niet alles moet vernieuwen. Dus allemaal mee duimen dat we snel goed nieuws krijgen!!
Hierna zijn we met ons 4 gauw iets gaan eten vlakbij het hopelijk toekomstige huis en dan was het weer tijd om in ons bedje te kruipen!
Gisteren was een rustiger dagje. Ik had 's morgens op internet wat meubelwinkels opgezocht in Chennai en had er eentje gevonden in de buurt van Tom zijn werk. Zo konden we 's middags samen gaan lunchen. Ik had mij laten afzetten vlakbij de winkel zodat ik het laatste stukje te voet kon doen. Natuurlijk was ik een beetje verloren gelopen dus gauw naar Tom gebeld en Google Maps heeft mij dan in de juiste richting geleid. Ik was nog volop aan het bellen toen er een vrouw met een kindje op haar arm en een meisje van 6 à 7 jaar naast haar in mijn richting wandelden. Heel onnozel dacht ik nog dat het meisje een mooi kleedje aanhad. Toen zag ik dat de vrouw volop teken deed dat ze geld wilde voor eten. Aan hun voorkomen te zien, zagen ze er alles behalve arm uit dus heb ik hen genegeerd, deed alsof ik heel druk aan het bellen was en ben doorgewandeld. Maar dat meisje moest mij volgen van die vrouw. Op een bepaald moment hing dat kind echt letterlijk aan mijn arm terwijl ik maar aan het stappen was. Ik ben gestopt, mijn arm losgetrokken en heb eens heel boos gekeken. Toen is ze weggegaan... Ik heb er niets tegen dat mensen bedelen en als ze er echt arm uitzien, zal ik hen nog iets geven maar op deze manier; dat was er voor mij echt over!! Dat meisje kreeg echt de opdracht om geld te gaan aftroggelen, terwijl zowel de vrouw als haar twee kinderen er in mijn ogen niet zo spectaculair arm uitzagen... Ik weet het allemaal niet goed; soms weet je echt niet of je goed doet of niet... Maar als ze kinderen gebruiken/misbruiken voor geld heb ik er altijd een slecht gevoel bij. Voor hetzelfde geld zijn het nog geeneens haar kinderen. Want dat gebeurt hier ook blijkbaar; dat ze weeskinderen gebruiken om te bedelen... mja...
Maar dus ik heb de winkel eindelijk bereikt ben dan met Tom gaan lunchen en hebben dan met Raj afgesproken om mee te gaan horen voor een deal voor de auto. Hier is het zo dat je twee prijzen hebt, de prijs van de auto en de prijs van de auto + taksen, verzekering, ... Enkel op de tweede prijs kunnen ze een korting geven. Wij wilden een korting op de eerste prijs... Maar nu hebben we het toch gedaan gekregen dat we voor hetzelfde geld enkele "accesoires" mogen toevoegen én dat de leveringstijd vervroegd wordt, wat wel héél belangrijk is. Normaal was die 4 à 5 weken, nu is het 2 à 3 weken zodat we dus een auto hebben wanneer we terug hier aankomen.
Na het auto-shoppen zijn we naar nog een andere meubelwinkel gaan kijken, waar we echt wel heel wat naar ons goesting hebben gevonden! Daarna was het tijd om te gaan eten. Tom moest nog wat verder werken, aangezien hij vroeger was gestopt om voor een auto te gaan zien, en ik heb nog wat gebabbeld op Skype.
En zo zijn we aangekomen bij woensdag 2 maart! Binnen 10 daagjes zijn de eerste 6 weken al voorbij... Het vliegt echt! Niet normaal! Vandaag ga ik (wat anders) nog wat winkelen met Alexandra. Zij vliegt dit weekend naar huis voor 2 weken en moet wat cadeautjes kopen voor het thuisfront. Vanavond sluiten onze mannen zich dan aan en trekken we nog maar eens naar Zara
En dan morgen zijn we weg!!! Joepie!!!
Het Kerala-verhaal (en hopelijk wat foto's daartegen...) zijn voor volgende week!
Een hele dikke kus van ons allebei en tot binnenkort allemaal!
We hebben dan met haar afgesproken dat we er nog enkele andere wilden zien, voor we beslisten. Geen enkel probleem!! Maar dat was iets voor maandag want vrijdagnamiddag zijn we naar Bangalore vertrokken!!
