Ons eerste berichtje vanuit het verre, zonnige, warme Chennai. We zijn hier nu intussen 12 uurtjes. Wat een stad...
We zijn vannacht om 00u05 geland, een half uurtje te vroeg. Bagage opgehaald, de laatste alcohol ingeslagen :) en dan naar buiten op zoek naar onze naam op één van de vele bordjes. Jammer genoeg; niet te vinden!!! Er staan daar om 00u30 's nachts meer mensen op straat dan je bij ons in het midden van de dag op de Oude Markt in Leuven tegenkomt (en ja, ik spreek over een zonnige dag!) Wat een (gezellige) drukte. Ook geen enkel moment ken je daar een gevoel van onveiligheid; iedereen is daar gewoon. Af en toe komt er iemand vragen of we een taxi moesten hebben maar voorts gaat het leven daar rustig zijn gangetje. Alhoewel rustig... in het verkeer is het de bedoeling dat je gewoon constant op uwe claxon duwt (zo slapen we aan de straatkant; aan het geluid te horen een superdrukke straat maar als je even buiten kijkt, zie je 5 auto's en 3 moto's) Maar dus... daar stonden we dan; geen manneke te vinden die ons kwam oppikken. Wat nu? Een taxi was een optie maar gezien de grote hoeveelheid bagage die we bijhadden, geen gemakkelijk opgave. Dan maar naar Rajesh (onze maat hier in India) gebeld. Hij heeft dan onmiddellijk het hotel gebeld, die van niets wisten. We hebben er nog mee gelachen maar onze kamer was dus effectief niet geboekt. Dan toch maar een taxi...? Neenee, de brave Rajesh belde nog geen 2 minuten later terug dat hij ons wel kwam halen. Hij kreeg het niet over zijn hart om ons daar te laten staan. Tien minuutjes later stond Rajesh daar met zijn rode auto (Tom was er trouwens heilig van overtuigd dat hij een blauwe auto had, en besefte dat hij de laatste keer dat hij met Rajesh had meegereden een beetje veel had gedronken waardoor hij de kleur misschien niet zo goed meer wist). Wat volgde tart alle verbeelding... 2 stoere beren en een klein meisje (ikke dus é) + 5 gigantische valiezen en 4 stuks handbagage en dat allemaal in een Suzuki Swiftje... Ik zat op Tom zijn schoot mee van voor, en zo het verkeer in. Het was een stuk in de nacht maar op sommige momenten voelde ik mij net in een racespelleke. Op een bepaald moment dacht ik dat ik in Need For Speed zat en heb een geweer gevraagd! :) Maar alle lof voor Rajesh, die ons veilig en wel afgezet heeft aan ons hotel. Vlug ingecheckt en dan ons bedje in want ondanks dat onze biologische klok dacht het nog maar 22u30 was, waren we toch serieus moe.
Intussen is het hier 15u30 en hebben we net gegeten (ontbijt hebben we overgeslagen wegens te moe en uitgeslapen tot 13u). Ik heb al volop kennis gemaakt met de Indische keuken (amaai mijn tong!!!) en ook met de 'garlic naan' (= lookbrood) waarvan ik al beslist heb dat het mijn favoriet zal worden! Nu gaan we het stad eventjes verkennen en een bezoekje brengen aan Tom zijn collega's. Dus mijn eerste indrukken van Chennai-city zal ik jullie in een volgend berichtje vertellen.
Nog heel gauw een (kort) berichtje op ons blog voor we vertrekken. Nu is het echt zover é. Binnen minder dan 12 uur stijgt ons vliegtuig op richting het zonnige oosten. De valiezen zijn gepakt, de "to-do lijstjes" zijn afgewerkt en ja... we zijn er klaar voor. Al moet er toegeven worden dat vooral ik nog altijd niet echt vat dat we effectief weg zijn... Maar dat komt wel eens we morgen op dat vliegtuig zitten.
Ook nog gauw even laten weten dat ik werk gevonden heb! Joepie!!! DMOS-COMIDE (de ngo van Don Bosco) heeft voor mij een vrijwilligersjob op overschot. Kort samengevat zal ik daar enkele projecten, die hier in België al worden uitgevoerd, op poten zetten zodat de communicatie tussen 'noord en zuid' kan verbeterd worden. En zodat niet enkel wij het reilen en zeilen in 'het zuiden' leren kennen, maar dat ook de clichés over onze streken kunnen ontkracht worden. Ik kijk er eigenlijk echt naar uit om met de scholen daar te kunnen samenwerken. Meer nieuws hierover volgt dus zeker!!
Zo allemaal, het is tijd voor ons om in ons bedje te kruipen. Morgen vroeg dag! Doe dat goed hier in dit koude landje! We gaan jullie missen!
Nu komt het toch echt dicht é. Maar we zijn nog niet weg of ons gastenboek staat al vol berichtjes. Dit doet echt deugd!!! Weten dat er zoveel mensen achter ons staan terwijl wij enkele duizenden kilometers verder zijn... We zijn gelukzakken!!! Niet enkel omdat we dit mogen beleven, ervaren, van genieten, ... Maar ook omdat we zo'n schitterende familie en vrienden hebben. Dank u wel allemaal!!
Verdere vorderingen in onze opkuis, inpak, opruim, ... zijn er nog niet. Ik lig intussen plat met mijne rug (haha, typisch weer é) en Tom heeft het natuurlijk superdruk op zijn werk want ja, daar zullen ze hem ook wel missen Maar alles komt goed, hou ik mezelf elke dag opnieuw voor, dus dan zal dat ook wel!!
Voorts kunnen we jullie melden dat Tom vanavond is thuisgekomen met onze paspoorten, visa, vliegtuigtickets en allerlei andere paperassen. Nu enkel het hotel nog of we moeten daar een plaatsje onder een brug zoeken. Met die temperaturen ook wel geen probleem natuurlijk! Haha!! Jaloers?? (Kleine update: het is daar 30°C momenteel...)
Maar goed, lieve familie en vrienden! Wij houden jullie van alles op de hoogte en hopelijk horen wij ook het nodige nieuws over ons belgenlandje! Laat ons ook zo snel mogelijk iets weten als we een regering hebben hé! Dat is wereldnieuws!!! Of zouden we tegen dan al terug zijn?
Het aftellen is echt begonnen... Binnen 17 dagen vertrekken we naar het zonnige, warme oosten (aan de andere kant van onze wereldbol is het nu namelijk wel warm ) We moeten eerlijk toegeven (en dan vooral ik, Gitte) dat de stress nu toch wel begint te komen hoor. Wat moet ik meenemen, wat laat ik thuis, wat mag ingepakt worden voor enkele jaren en wat ga ik nog nodig hebben? Vele vragen waar ik niet echt het antwoord op weet en dat kan mijn semi-autistisch kantje niet echt verdragen. Maar ik ben al verwittigd dat ik toch een beetje rustiger ga moeten worden aangezien de Indiërs nog duizend keer erger zijn dan de Spanjaarden. Mañana, mañana, is daar supertempo!!
Maar in volle voorbereiding zijn we natuurlijk ook bezig met de thuisblijvers en om jullie allemaal op de hoogte te houden van onze belevenissen ga ik proberen (ja, aan Tom moeten we dat niet echt vragen ) om onze avonturen zoveel mogelijk met jullie te delen via dit blog. Mijn schrijftalent zal zwaar op de proef gesteld worden maar ik doe mijn uiterste best om jullie zo goed mogelijk te entertainen!!
Zo lieve familie en vrienden, hierbij sluiten wij ons eerste berichtje af. Moge er nog véle volgen!!!
(Kleine update: het is daar 30°C momenteel...)
