Nadat we gisteren zijn teruggekomen van onze shopping (wat een zalig winkelcentrum toch!!) bleek het dikke party te zijn in ons hotel. En dat om 17u in de namiddag... In onze kamer bleek dan ook nog eens dat de bassen van de muziek door de muren heen trilden (ondanks het feit dat wij op de 10e verdieping sliepen en de dancing op de 2e verdieping is!) Aangezien dit tot 2u 's nachts ging duren, wisten we nu al dat de nacht zeer kort zou zijn. We zijn dan maar een andere kamer gaan vragen, en hebben die ook gekregen. Opnieuw op de 10e verdieping maar in de andere vleugel van het hotel. Het geluid was al heel wat minder, al bleken de bassen ook hun weg tot hier te kunnen vinden... Dan maar een filmke opgezet (The Social Network; wat een teleurstelling!!) en nog even naar het Belgisch nieuws gekeken (lang leve internet!) en dan toch tijdig ons bedje in.
Dus vanmorgen wakker geworden in kamer 1023 ipv 1005. Tom moest om 10u bij de kapper zijn (jaja, zijn haar is eindelijk af!!) maar had natuurlijk de wekker niet gehoord! Om 9u20 uit ons bed gesprongen, snel gaan ontbijten zodat we om 10u tijdig bij de kapper waren. "Only massage for you, sir?", kregen we daar te horen. Uh? Massage? No, no, haircut! Ooh oeps, ze hadden Tom zijn afspraak in het boek van de massages gezet in plaats van de kapper. Terug naar onze kamer dus, maar gelukkig kregen we na 20 minuutjes al een telefoontje dat Tom mocht komen. Hij ziet er eens zo goed uit nu! :) Ik moet eerlijk toegeven dat ik intussen nog een uurtje heb geslapen. Ik geraak er echt niet door! Wanneer het tijd is om te gaan slapen (nu ongeveer dus, aangezien het 23u is) ben ik klaarwakker en als ik moet opstaan, ben ik nog doodmoe. Ach ja, Tom moet dinsdag gaan werken dan kan ik nog wat bijslapen é :)
Maar ik ben dan uiteindelijk uit mijn bedje geraakt om Chennai verder te gaan verkennen. Hop naar de zee! Man man man, nooit gezien!!! Zoveel volk bij elkaar!! Eerst wandel je een heel stuk over strand langs allerlei kraampjes, wat nog zeer goed meevalt maar eens je aan de zee zelf komt, krioelt het van het volk! Iedereen loopt daar in zijn volledige outfit (lange broek, hemd, shirt, ...) de zee in en uit. De meesten zijn drijfnat maar dat deert hen niet. Gelukkig wordt het heel wat rustiger als je een eindje verder wandelt. Waar je wel enorm aan moet wennen, is aan het feit dat iedereen je aankijkt. Ze komen zelfs vragen of je met hen op de foto wilt. Heb er bijna een zaakje opgestart "foto with white woman - 10 rupie". Ik zou rijk kunnen worden!!! Echt waar! Moest ik aan iedere Indiër, die van ons een foto heeft genomen geld vragen, moest Tom niet meer gaan werken. Dus dat is echt wel even wennen. Zeker als je weet dat zij dit waarschijnlijk alleen maar doen om te kunnen tonen aan hun vrienden dat wij "hun blanke vrienden" zijn. Eigenlijk zijn ze hier gewoon heel respectvol, maar tonen ze op het voor ons vreemde manier. Zo zullen ze ook een halve meter wijken als wij afkomen zodat wij zeker niet opzij moeten stappen. Maar dus... we hebben onze wandeling van meer dan een uur stilaan afgerond omdat ik het gevoel kreeg dat ik aan het verbranden was. Uiteindelijk is het natuurlijk Tom, wiens nek vuurrood ziet... We zijn dan opnieuw in een riksha gestapt om naar een parkje te rijden waar ze een terrasje hadden. Daar aangekomen, bleken ze dit verplaatst te hebben. De riksha-chauffeur verdubbelde zijn prijs en bracht ons. Het was wel de prijs waard. Er bleek een enorme optocht te zijn (we weten nog altijd niet waarom maar er kwamen veel Indische vlaggen, posters van één of andere minister en de nodige politie aan te pas), waardoor ons manneke gemakkelijk een kwartier moest omrijden. Ik voelde mij niet echt op mijn gemak aangezien we echt niet wisten waarheen hij ons ging brengen. Maar dit was uiteindelijk nergens voor nodig! We hebben een grote omweg gemaakt, een groot stuk van Chennai gezien en zijn dan veilig en wel aan onze bestemming afgezet. Wat bleek? Dit terrasje is op slechts 2 minuutjes wandelen van het superdeluxe winkelcentrum!! Ik heb eindelijk mijn ding gevonden dat mij hier zal houden! :) Nee, wanneer je hier zit, zoek je naar iets 'Belgisch' dat je toch iets van herinnering hebt aan thuis. Het winkelcentrum was er al eentje maar dit cafeetje heeft me helemaal een thuis gevoel gegeven. Dit kan gek klinken aangezien ze er zelfs geen alcohol schenken :) maar het geeft je een thuis-gevoel wat wel belangrijk is.
Maar dus, we hebben ons daar onder een boom gezet met een vers geperst fruitsapje. Rust... Iets wat je in deze stad niet snel tegenkomt. Er staan zelfs grote panelen om het lawaai te dempen. Ok, je hoort in de verte de claxons nog maar dat ben je ondertussen al zo gewoon dat dit echt rust is! Schitterend!!
Opnieuw de riksha in en naar het hotel waar ik een goed douchke wou nemen. Ja, niks dus! Er was geen warm water. Maar ook dat is India dus geen probleem! :)
Vanavond zijn we dan, om onze 4,5 jaar samen te vieren, op het dakterras van ons hotel gaan eten. Heilige koeien hier...??? Amaai nog niet! Het stukje koe dat ik vanavond op mijn bord heb gekregen was wat mij betreft zéér heilig!! Zo lekker!!! Om 'door een pijpeke te zuigen' zoals wij zouden zeggen. Daarbij een fleske Indische wijn, die echt extreem goed was, en onze dag was echt compleet!
Nu zijn we nog eventjes op internet ons dagje aan het afronden: wat schrijven op het blog, wat skypen met het thuisfront en dan sevens bedje in. Wie weet geraak ik dan ooit nog wel eens in het juiste ritme! :)
Voor we terug naar het centrum trekken, gauw een kleine update over ons eerste avondje uit in Chennai! Wat een concept! Zo leuk!! We zijn dus naar die Spaanse Tapasbar gegaan, maar dit bleek meer dan enkel tapas en sangria te zijn. Toen we toekwamen, was het nog zeer rustig maar na een half uurtje zat het daar behoorlijk vol! Hier komen de rijkere Indiërs en ook de blanken dus voor de eerste keer voelden we ons niet bekeken (want ja, dat doen Indiërs wel; ze kijken graag) Maar dus... de muziek stond op en het concept is dus volledig Spaans; enkele tapas bestellen en daarna nog wat bijbestellen en nog wat en ... En ondertussen drink je natuurlijk enkele "jarra de sangria" :) En hoe meer de avond vordert, hoe luider de muziek tot je uiteindelijk gewoon begint te dansen tussen de tafels. En wat voor muziek!! Alle toppers van vroeger en nu zijn de revue gepasseerd; schitterend gewoon!! Enig minpuntje; om 23u is het onverbiddelijk gedaan! Het laatste liedje wordt gedraaid, de rekening komt op tafel (en nee, écht geen tegenvaller!!!), de lichten worden geleidelijk aan terug aangestoken en iedereen gaat stilaan naar huis. We hebben eerst nog een klappeke gedaan met de manager en zijn 'business card' gekregen zodat we dus nu ook eender wanneer kunnen reserveren. Tom en zijn connecties é, niet te schatten!! :) Rajesh en Deepti hebben ons dan afgezet aan het hotel maar daar is ook een dancing dus zijn we toch ook nog maar even binnengestapt. De nacht was nog jong en wij ook!! Dachten we ... Aangezien de gemiddelde leeftijd ongeveer 16 jaar was, zijn we na ons drankje toch maar doorgegaan. Nog een afsluitertje op de hotelkamer en dan om 2u30 ons bed in, wat blijkbaar zeer laat is naar Indische normen.
Vandaag waren we (normaal gezien) uitgenodigd bij Raj en Deepti thuis maar we hebben daarstraks een telefoontje gekregen dat Raj echt zo'n vreselijke kater heeft dat het echt niet gaat lukken :) Feesten kunnen ze hier dus, dat weten we, maar drinken gaan we ze toch nog moeten leren hoor! :)
Maar we vinden het zelf niet zo heel erg. Zo kunnen we er vanavond ook eens tijdig inkruipen en een beetje naar Indische uren beginnen leven. Dat is namelijk echt nog een ramp! We blijven veel te laat op en slapen hier tot 12u 's middags omdat we echt niet in het ritme geraken.
Zo lieve lezertjes, we zullen Tom zijn broeken eens gaan oppikken in het winkelcentrum en dan nog een toertje maken doorheen Chennai-city. We missen jullie allemaal maar jullie moeten zich dus geen zorgen maken; we hebben het hier (duidelijk) naar onze zin!
Zoals beloofd mijn eerste indrukken van Chennai... Jawadde... Ik heb al onmiddellijk mogen ontdekken waarom wij hier niet met de auto mogen rijden. Waar ik mij onze 'aankomstnacht' in Need for Speed voelde, zat ik gisteren en vandaag in Need for Speed - The Indian version (echt waar; dit zou een topper kunnen worden!!) Die mannekes met hun gele riksha's zijn echt knettergek! Net als je denkt "ooh nee, nu gaan we botsen; daar kunnen we niet tussen", rijden die mannen daar vlotjes tussendoor, nadat ze natuurlijk eerst eens goed geclaxoneerd hebben. Dus wie van plan is om naar hier te komen, speel thuis eerst wat racespellekes, dan ben je al wat voorbereid.
Maar mijn eerste indrukken... ik sta ervan versteld hoeveel bomen hier in de stad staan! Echt heel de stad ziet groen van de bomen. Een goede manier om de luchtvervuiling tegen te gaan en ook best gezellig. Natuurlijk moet je niet denken dat Chennai een mooie westerse stad is maar ik had ze veel vuiler verwacht. Een leuke verrassing! Voorts zijn de gebouwen natuurlijk oud en grijs (wat ik wel had verwacht) tot je plots één of andere 'mall' tegenkomt, waar zelf het Wijnegem shopping center niet kan aan tippen. De vernieuwing en het verwesteren is hier dus in volle opgang.
Over de winkelcentra dadelijk meer...
Gisteren zijn we dan in de riksha gestapt en naar één van de gebouwen van Value Source gereden waar Tom zijn team werkt. Iedereen daar tevreden gesteld met een paar zakken Chocotoff's en natuurlijk met het feit dat ze 'the wife' eindelijk in levende lijve konden ontmoeten. Daarna iets gedronken op het dakterras met Rajesh. Die bleek het werken voor die dag beu te zijn en is dan maar op stap gegaan met ons. Hop naar het eerste winkelcentrum "Citi center", wat niet zo heel groot bleek te zijn maar waar je toch wel alles kon vinden wat je enigzins nodig kan hebben (de eerste Esprit-winkel !!) Hierna de vrouw van Rajesh (Deepti) opgepikt op haar werk en aangezien zij een zware dag had gehad, kon ze wel een drankje gebruiken. De eerste cocktails op het dakterras van ons hotel waren dus ook een feit ;) Wij hebben hierna nog iets klein gegeten en dan ons bedje ingekropen wat vooral voor mij redelijk hopeloos was... Blijkbaar toch wat meer last van die jetlag dan verwacht. Om 20u (Belgische tijd) in je bed kruipen, het is niet alles!
Vanmorgen dan toch rond 9u (met veel moeite) opgestaan en lekker gaan ontbijten. Werkelijk alles kan je daar verkrijgen; eitjes, spek, toast, kaas, yoghurt, cornflakes, ... Perfect in orde dus! Maar ons bedje was al proper opgedekt toen we terug kwamen en mijn klok zei dat ik nog slaap nodig had, dus ben ik nog terug gekropen terwijl Tom wat gelezen heeft. 's Middags was het dan toch wel tijd om op te staan. Douchke genomen en hop naar het tweede winkelcentrum. WAUW!!! Wijnegem shoppingcenter, Waasland shoppingcenter, ... zijn er niks tegen!! Noem een merk op en de kans dat ze het niet hebben is miniem! (sorry Tim, G-Star is er jammer genoeg wel één van) Maar wel Puma, Adidas, Esprit, Hugo Boss, Tommy Hilfiger, Calvin Klein, Only, Vero Moda, Jack & Jones, ... Keuze in overvloed dus en echt spotgoedkoop!! Ook hier kennen ze blijkbaar solden! Tom heeft 3 geklede broeken gekocht voor 35 euro en ik heb All Stars gekocht voor 13 euro! Dus voor de bezoekers; breng niet teveel kleren mee!!! ;)
Ook het eten/drinken is er echt zo goedkoop! We hadden grote dorst en na een afkickperiode van 3 dagen, had ik nu wel eens zin in een goeie cola. Eerst op zoek want het blijkt hier vooral Pepsi te zijn :( maar eens we dat gevonden hadden, hebben we ons tegoed gedaan aan elk een 'large cola'. Wat we niet wisten, was dat dit 1,3 liter was per cola... Maar ach; voor 3 euro kunnen we daarmee leven é. En als je dan nog eens 1 euro betaalt voor een chickenburger, kan het helemaal niet meer stuk. De calorieën sporten we er wel af in de fitness hier.
Nadat onze zakjes wat te zwaar begonnen te wegen, terug een amusant tripje naar huis waarbij ik meermaals ben uitgelachen door de riksha-chauffeur omdat ik altijd redelijk expliciet 'ooowww...' zei als hij zich weer door een veel te smal gaatje wrong :) Ik zal het wel gewoon worden zeker.
Nu zitten we nog een half uurtje rustig op onze kamer. Sevens omkleden en dan trekken we samen met Rajesh en Deepti naar 'Zara'. Neenee, dat kennen ze hier nu nog net niet se. Maar het is wel een op en toe Spaanse Tapas-bar! Sangria, here we come!!!
Het relaas van ons eerste avondje uit in Chennai, horen jullie gauw!!!
Ons eerste berichtje vanuit het verre, zonnige, warme Chennai. We zijn hier nu intussen 12 uurtjes. Wat een stad...
We zijn vannacht om 00u05 geland, een half uurtje te vroeg. Bagage opgehaald, de laatste alcohol ingeslagen :) en dan naar buiten op zoek naar onze naam op één van de vele bordjes. Jammer genoeg; niet te vinden!!! Er staan daar om 00u30 's nachts meer mensen op straat dan je bij ons in het midden van de dag op de Oude Markt in Leuven tegenkomt (en ja, ik spreek over een zonnige dag!) Wat een (gezellige) drukte. Ook geen enkel moment ken je daar een gevoel van onveiligheid; iedereen is daar gewoon. Af en toe komt er iemand vragen of we een taxi moesten hebben maar voorts gaat het leven daar rustig zijn gangetje. Alhoewel rustig... in het verkeer is het de bedoeling dat je gewoon constant op uwe claxon duwt (zo slapen we aan de straatkant; aan het geluid te horen een superdrukke straat maar als je even buiten kijkt, zie je 5 auto's en 3 moto's) Maar dus... daar stonden we dan; geen manneke te vinden die ons kwam oppikken. Wat nu? Een taxi was een optie maar gezien de grote hoeveelheid bagage die we bijhadden, geen gemakkelijk opgave. Dan maar naar Rajesh (onze maat hier in India) gebeld. Hij heeft dan onmiddellijk het hotel gebeld, die van niets wisten. We hebben er nog mee gelachen maar onze kamer was dus effectief niet geboekt. Dan toch maar een taxi...? Neenee, de brave Rajesh belde nog geen 2 minuten later terug dat hij ons wel kwam halen. Hij kreeg het niet over zijn hart om ons daar te laten staan. Tien minuutjes later stond Rajesh daar met zijn rode auto (Tom was er trouwens heilig van overtuigd dat hij een blauwe auto had, en besefte dat hij de laatste keer dat hij met Rajesh had meegereden een beetje veel had gedronken waardoor hij de kleur misschien niet zo goed meer wist). Wat volgde tart alle verbeelding... 2 stoere beren en een klein meisje (ikke dus é) + 5 gigantische valiezen en 4 stuks handbagage en dat allemaal in een Suzuki Swiftje... Ik zat op Tom zijn schoot mee van voor, en zo het verkeer in. Het was een stuk in de nacht maar op sommige momenten voelde ik mij net in een racespelleke. Op een bepaald moment dacht ik dat ik in Need For Speed zat en heb een geweer gevraagd! :) Maar alle lof voor Rajesh, die ons veilig en wel afgezet heeft aan ons hotel. Vlug ingecheckt en dan ons bedje in want ondanks dat onze biologische klok dacht het nog maar 22u30 was, waren we toch serieus moe.
Intussen is het hier 15u30 en hebben we net gegeten (ontbijt hebben we overgeslagen wegens te moe en uitgeslapen tot 13u). Ik heb al volop kennis gemaakt met de Indische keuken (amaai mijn tong!!!) en ook met de 'garlic naan' (= lookbrood) waarvan ik al beslist heb dat het mijn favoriet zal worden! Nu gaan we het stad eventjes verkennen en een bezoekje brengen aan Tom zijn collega's. Dus mijn eerste indrukken van Chennai-city zal ik jullie in een volgend berichtje vertellen.
Nog heel gauw een (kort) berichtje op ons blog voor we vertrekken. Nu is het echt zover é. Binnen minder dan 12 uur stijgt ons vliegtuig op richting het zonnige oosten. De valiezen zijn gepakt, de "to-do lijstjes" zijn afgewerkt en ja... we zijn er klaar voor. Al moet er toegeven worden dat vooral ik nog altijd niet echt vat dat we effectief weg zijn... Maar dat komt wel eens we morgen op dat vliegtuig zitten.
Ook nog gauw even laten weten dat ik werk gevonden heb! Joepie!!! DMOS-COMIDE (de ngo van Don Bosco) heeft voor mij een vrijwilligersjob op overschot. Kort samengevat zal ik daar enkele projecten, die hier in België al worden uitgevoerd, op poten zetten zodat de communicatie tussen 'noord en zuid' kan verbeterd worden. En zodat niet enkel wij het reilen en zeilen in 'het zuiden' leren kennen, maar dat ook de clichés over onze streken kunnen ontkracht worden. Ik kijk er eigenlijk echt naar uit om met de scholen daar te kunnen samenwerken. Meer nieuws hierover volgt dus zeker!!
Zo allemaal, het is tijd voor ons om in ons bedje te kruipen. Morgen vroeg dag! Doe dat goed hier in dit koude landje! We gaan jullie missen!
