Een bijzonder weekend. Een weekend dat in het teken stond van de diplomatieke rel...of eigenlijk de diplomatieke crisis met Turkije. Ik heb al eerder geschreven hoe ik over het spreken van de Turkse minister van Buitenlandse Zaken dacht. President Ergdogan deed er nog een schepje bovenop. Echt onacceptabel. Wat mij betreft hebben de betrokken ministers, met premier Rutte voorop, uitstekend gehandeld. Maar naast dit dieptepunt is er ook nog volop campagne gevoerd voor de Tweede Kamerverkiezingen van aanstaande woensdag. De laatste flyers zijn uitgedeeld, de laatste acties worden gehouden. En nu maar hopen dat de vaste kiezer behouden is...en nu ook maar hopen dat de laatste zwevende kiezer is overgehaald. We gaan het woensdag zien. Ondertussen gaan de debatten door, met als hoogtepunt het grote debat morgen (dinsdagavond). Ik heb het ook al vaker gezegd, het lijkt er wel op of het gaat om het niet-maken-van-fouten in plaats van helder te vertellen wat je nu daadwerkelijk zelf wilt. Maar er valt nog wat op in de discussie en debatten. En dat is het zwarte pieten.
Wat opvalt is dat de deelnemers aan de debatten vooral bezig zijn om elkaar de schuld te geven. Ja. Maar waarvan? Dat wordt niet altijd duidelijk. De huidige coalitie wordt verweten nu wel verandering te willen, maar dat dit de afgelopen vier jaar tegengehouden is. Ze zijn zelf de schuld van de noodzaak tot verandering. Zij zijn de schuldige..... Maar de huidige oppositie wordt op haar beurt weer verweten dat zij maar wat langs de kant hebben gestaan, geroeptoeterd hebben....maar niet constructief meegewerkt hebben. Zij zijn de schuldige..... Heren, dames politici...ik heb nieuws voor jullie. Wijzen helpt niet. Jullie hebben er de afgelopen vier jaar allemaal zelf bijgestaan. Jullie hebben het zelf allemaal laten gebeuren met elkaar.
Waar we behoefte aan hebben, zijn geen mensen die wijzen, maar zijn mensen die hoop geven....aan mensen die zich constructief opstellen omdat ze het beste willen voor ons land en haar inwoners. Alleen maar 'nee' zeggen is te makkelijk. Naast een 'nee' hoort minimaal een richting hoe het dan wel moet. Zonder onbescheiden te zijn durf ik te stellen dat de ChristenUnie dat de afgelopen jaren zeker gedaan hebben. Samen met SGP en (ik durf het bijna niet te zeggen) D66, maakte de ChristenUnie deel van de zogenaamde 'constructieve drie'. Nogmaals: omdat alleen 'nee' geen antwoord is. Ik zeg het nog een keer: we hebben mensen nodig die hoop kunnen geven, realististiche hoop.
Nog goed drie dagen tot aan de verkiezingen. De stellingen worden nog éénmaal betrokken. De debatten worden wat scherper. Logisch, want alle partijen willen nog een keer goed laten zien voor welke idealen ze staan. Want dat zijn het: idealen. Dat is wat partijen uitdragen. Die idealen worden tot daden omgezet in verkiezingsprogramma's. Dat is ten minste de bedoeling. Maar ja, direct na de verkiezingen begint het onderhandelen. Dan moeten er compromissen gesloten worden. Dat is noodzakelijk, want er zal geen enkele partij een absolute meerderheid krijgen. Om te kunnen regeren, zal er dus samengewerkt moeten worden met andere partijen. Zoals de peilingen nu laten zien, zal het vormen van een regering een coalitie van minimaal 4 of 5 partijen vragen. Om mee te kunnen doen, zullen partijen compromissen moeten sluiten....water bij de wijn moeten doen.
Wanneer je grote beloften hebt gedaan, moet je je realiseren dat je de zeker niet kunt waarmaken. Dan heb je het meeste te verliezen, dan zul je van het verste moeten komen om een compromis te sluiten. Kiezers die op zo'n partij hebben gestemd, zullen zich teleurgesteld of zelfs bedrogen voelen. Ze hebben gestemd op een partij die grote dingen beloofde, maar die ze bij lange na niet kan waarmaken. Er zijn met partijen die met miljarden strooien....voor defensie, voor ouderenzorg. Deze partijen zullen straks merken dat ze te hoog hebben ingezet. Begrijp me goed: het is prima om je idealen duidelijk te maken, maar blijf wel reeel. Dat is ook één van de redenen dat ik zo blij ben met de titel van het programma van de ChristenUnie: Hoopvol realisme. In het programma staan onze idealen, maar die idealen worden omgezet in hoopvolle realistische daden. Realisme...daar gaat het om. Hoop....daar gaat het om. Hoopvol realisme.
Naast de comprissen zullen er ook breekpunten zijn. Dat zijn idealen die je onder geen enkele voorwaarde wilt loslaten. Dat zijn idealen die je niet wilt inleveren om vervolgens mee te kunnen regeren. Die heeft de ChristenUnie ook. Onze (Bijbelse) principes en idealen over leven en dood zijn niet inwisselbaar. Die blijven staan. Wat dat betreft doen we geen water bij de wijn. Dat deed Jezus ook niet. Hij maakte juist wijn van water.....
Afgelopen week hebben we onze lijsttrekker Gert Jan Segers diverse malen op tv kunnen zien. En elke keer zit ik dan in spanning te kijken. Hoe zou hij het doen? Als hij nu maar geen gekke dingen zegt. Hm, dat was wat minder. Pff...dat ging goed. Wauw...dat zegt hij sterk. Ja, ik kijk kritisch en gespannen mee. Dat doe ik niet alleen, dat doen er nog veel meer. Net zoals ik dat doe bij "mijn" lijsttrekker, doen anderen dat vast ook bij "hun" lijsttrekker. Het is goed om met deze mensen, de lijsttrekkers, mee te leven en om ze te supporten. Bij ons (en vast ook wel bij 1 of 2 andere partijen) doen we dat ook door te bidden. We hebben daar zelfs een whataspp-gebedsgroep bij. Zo kunnen we elkaar ook oproepen om te bidden wanneer er spannende situaties zijn. Dat is zeker nodig. Kijk, die lijstttrekkers zien er misschien wel wat ontspannen uit, maar mensen....wat staan ze onder druk. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat zijn ze op pad. Bijeenkomst hier, debat daar, dan weer een tv-optreden om vervolgens door te gaan naar de radio-studio. Wat zullen ze blij zijn wanneer het 15 maart geweest is.
Weet je wat in zo'n situatie handig is? Dat je jezelf blijft, dat je geen rol speelt. Dat je praat vanuit je gevoel en dat je geen ingestudeerd riedeltje opzegt. Dat geeft ontspanning, want dan hoef je het minste te onthouden en kom je niet geforceerd over. Ik zie vooral bij Roemer en Asscher dat ze er toch niet ontspannen in zitten. Mensen zien dat ook, je ziet dat ook direct terug in de peilingen. Het krijgt op een gegeven moment zelfs wat meewarigs. Het ziet er uit als Paris Saint Germain tegen Barcelona afgelopen week....je wordt ingemaakt, staat achter...je weet niet meer goed hoe je het spel spelen moet en je zakt weg.
Vanmorgen sprak ik met iemand die gisteren aanwezig was bij het ND-debat. Het debat tussen Buma (CDA), Van der Staay (SGP) en Segers (CU). Wat opviel, zei ze, was dat Gert Jan zo ontspannen was, hij sprak vanuit zijn hart, met gevoel, met bewogenheid. Kijk...dat is het. Daar gaat het om. Het gaat erom vanuit welke bewogenheid je politiek bedrijft. Ik maak Gert Jan regelmatig van nabij mee. Ook als er geen camera's en journalisten zijn. Je ziet bij hem geen verschil....het is en blijft Gert Jan...bewogen en betrokken....voor de camera's of zo maar bij een bakje koffie. Dat geeft vertrouwen.
Vandaag wat losse mijmeringen over wat mijn aandacht trok in het politieke circus van vandaag. Zelf ben ik vandaag ouderwets aan campagne-materiaal uitdelen geweest. Dat hebben we met een paar mensen gedaan op de weekmarkt in Nunspeet. Vooraf denk ik dan altijd: pfff....daar heb ik nu helemaal geen zin in. Gelukkig wordt dat altijd geloochenstraft. Op het moment dat je op straat loopt in een mooie felblauwe ChristenUnie-jas, beginnen de mensen spontaan tegen je te praten. Dat levert soms mooie gesprekken op. Vaak ook steunbetuigingen. En dat doet me altijd goed. Maar het is ook wel eens andersom. Vandaag deelden we leuke (duurzame) tasjes uit. Daar stond een tekst op: Hoopvolle Boodschap en tas..... Leuk gevonden. Ze vonden gretig aftrek. We hoefden ze eigenlijk niet aan te bieden, de mensen kwamen ze zelf vragen. Uiteraard heb ik ook wel een aantal tassen aangeboden aan niets vermoedende winkelende burgers. Enkelen waren principieel en pakten hem niet aan. "Als hij nu van Wilders was....." kreeg ik 2x toegeworpen. Nou, dan schrik ik toch wel. Maar ja...ik woon dan ook in Nunspeet.....
Even wat anders dan. Ik keek net na het eten even naar het 18-uur-journaal. Ik pakte nog net een staartje mee van de "uitzending voor politieke partijen". Een uitzending van de Partij voor de Dieren. Marianne Thiema was met haar slotbetoog bezig. Ik hoor haar zeggen: "Er zijn partijen voor rijken, voor armen, voor christenen en ouderen. Dat zijn allemaal single-issue-partijen. Er is maar één partij voor de hele planeet en haar inwoners: de partij voor de dieren". Nee, dat is geen single-issue....de partij voor de DIEREN..... Marianne, dank voor het vrolijke begin van deze avond....haha.
Het 18-uur-journaal had zelf ook wel iets wat mijn aandacht trok. Het blijkt dat er in de verkiezingscampagne veel, veel te weinig aandacht is voor het klimaat. In de verkeizingsprogramma's komt het wel aan de orde, maar het is verder totaal geen onderdeel van de campagne. Willen wij, als Nederland, onze beloften rondom de klimaatdoelstellingen waarmaken, dan zullen er in de komende kabinetsperiode forse maatregelen (en investeringen) genomen moeten worden. Oud-minister Nijpels geeft aan dat hij bang is dat, wanneer we er nu niet over spreken, de kiezers na de verkiezingen onaangenaam verrast zullen worden. Ik ben dat met hem eens. Het nakomen van onze afspraken gaat geld kosten....het gaat niet altijd rendement opleveren. De ChristenUnie heeft een goede visie op het klimaat en op onze planeet. Nee mevrouw Thieme, het is niet alleen uw partij die hier oog voor heeft.... Ik hoop van harte dat het klimaat de komende dagen nog goed aan de orde komt in de debatten. Het is nodig.
Woensdag 8 maart 2017 - Mensen mogen groeien en bloeien
We leven in een rare wereld. Soms gebeuren er dingen waarbij je je afvraagt hoe het kan bestaan. Gisteren had ik weer zo'n moment. De journaals lieten beelden zien van de Turkse minister van Buitenlandse Zaken, die op het balkon van het Turkse consulaat in Hamburg zo'n 200 Turken toesprak. Nou ja...toesprak? Het was meer een opzwepen van de aanwezigen tegen de wijze waarop Duitsland de democratie vormgeeft. Deze minister heeft ook plannen om komende dagen naar Nederland te komen. De manier waarop deze minster sprak gaat echt alle perken te buiten. Dit is niet hoe je je in een ander land gedraagt. Zeker niet als politicus. Ok, het Turkse consulaat in Hamburg is formeel gezien Turks grondgebied....maar dan nog. Leg daar de beschuldiging van de Turkse premie Erdogan naast (hij beschuldigde afgelopen weekend de Duitsers van nazi-praktijken) en het beeld is compleet. En dan vinden ze het ook nog raar dat Duitsland en Nederland het geen goed idee vinden dat deze politici naar ons toekomen om onder Turken campagne te voeren voor de wijziging in de grondwet. Elke uitspraak laat zien dat het standpunt van Duitsland en Nederland volledig terecht is.
Turkije wil nog steeds graag lid worden van de Europese Unie. De voorbereidingen hiervoor gaan langzaam, maar gestaag door. Als ik dan kijk naar wat er de afgelopen jaren allemaal gebeurt (of juist niet gebeurt) is in Turkije, dan kan ik dat niet met elkaar in verband brengen. Het kan niet zo zijn dat een land waarin mensen (bijvoorbeeld rechters) zomaar buitenspel worden gezet, waar geen of beperkte mensenrechten, godsdienstvrijheid, persvrijheid, meningsuiting, vrouwenrechten en kinderrechten zijn....dat zo'n land kan toetreden tot de EU.
We mogen blij zijn met het feit dat de hierboven genoemde rechten in Nederland wel geborgd zijn. Jazeker, daardoor kan het er ook wel eens op lijken dat in ons land maar alles kan en mag. Maar we leven in vrijheid, ieder mens telt mee, iedereen kan tot zijn recht komen. Daarom maakt de ChristenUnie (met Joel Voordewind als boegbeeld) zich sterk voor het behoud van deze rechten. Pas dan kunnen mensen zich ontplooien. Pas dan kunnen mensen tot hun recht komen. Mensen mogen groeien en bloeien. Wat ons betreft op een manier zoals God ze geschapen heeft.
De spanning neemt langzamerhand toe. Nog ruim een week tot aan de verkiezingen. De campagnes draaien op volle toeren. Er is geen talk-of nieuwsshow op tv of er is wel een lijsttrekker aanwezig. Mooi om te zien hoe die lijsttrekkers zich profileren. De één geeft gewoon openlijk toe premier te willen worden, de ander zet al piketpaaltjes uit voor een coalitie terwijl weer een ander wil laten zien dat hij een echte familieman is. Hiernaast zien we het aantal debatten toenemen. Die vind ik overigens niet zo heel spannend. Het lijkt daarbij vooral te gaan om het voorkomen van fouten. Want een fout....wordt afgestraft...kan stemmen kosten. In de volksmond al het Henk-Krol-effect genoemd. Voor het overige is het voeren van een debat voor de lijsttrekkers echt niet zo leuk en boeiend. Ik weet dat uit eigen ervaring. De heren en dames politici zien elkaar al jaren enkele malen in de week...eten samen, drinken koffie samen. Ze werken op collegiale en vriendschappelijke wijze samen. Ze kennen elkaar door en door. Ze weten dus ook echt wel precies wat iemand gaat zeggen op een bepaalde vraag. Maar goed, als je gevraagd wordt...dan doe je wel mee, want wegblijven wil je ook niet.
We gaan dus de laatste week in. De finish is in zicht, hoor ik zojuist iemand bij éénvandaag zeggen. Partijen gaan zich nog meer profileren. Jazeker, de ChristenUnie ook hoor. In dat campagne-geweld dreigt de inhoud toch vaak wat onder te sneeuwen. Kiezers lijken ook vaak te stemmen vanuit het vertrouwen dat ze in iemand hebben. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Als je iemand echt vertrouwt en je bent het met zijn uitgangspunten eens, dan doet een verkiezingsprogramma er waarschijnlijk niet eens toe: je hebt vertrouwen in iemand en dan weet je ook dat die persoon de onderwerpen die langs komen op een goede manier zal benaderen. Dat is vertrouwen. Dat vertrouwen heb ik overigens in Gert Jan Segers. Ik weet dat hij handelt vanuit oprechtheid. Daarom ben ik er van overtuigd dat hij ook thema's die nu niet aan de orde zijn, maar die later oppoppen....op een goede manier zal oppakken. Maar, voor de mensen die daar nog niet genoeg aan hebben, geef ik toch nog maar even 5 andere redenen om ChristenUnie te stemmen:
- De ChristenUnie staat voor een hoopvolle toekomst voor onze (klein)kinderen, door te investeren in gezinnen, onderwijs en zorg.
- De ChristenUnie maakt zich sterk voor een samenleving waarin ieder leven meetelt. Vanaf het allereerste begin tot het allerlaatste eind.
- De ChristenUnie gaat voor een samenleving waarin mensen de vrijheid hebben om vanuit hun geloof te leven.
- De ChristenUnie wil een gezonde schepping. De overheid moet samen met ondernemers en burgers werken aan een duurzame toekomst voor onze kinderen.
- De ChristenUnie wil dat mensen waardig ouder kunnen worden. We zijn tegen de plannen voor 'voltooid leven'.
In mijn blogs heb ik er al een paar op gewezen hoe belangrijk het is dat er aandacht voor onze regio komt in Den Haag. Maar er zijn meer regio's die de aandacht van de Haagse politici opeisen. En terecht. Het lijkt af en toe wel of men in Den Haag denkt dat de wereld na Amersfoort ophoudt. Maar gelukkig.....er zijn ook partijen die wat verder denken. Tja, ik kan er niets aan doen, maar één van die partijen is toch de ChristenUnie. De ChristenUnie gelooft in de kracht van de regio. Dat komt onder meer omdat er een goed contact is tussen onze landelijke politici en onze regionale/politici. We weten elkaar te vinden, zijn op sommige terreinen met elkaar verbonden in whatsapp-groepen, we zijn wederzijds toegankelijk. Kortom....we communiceren met elkaar. Dat zou een vanzelfsprekendheid moeten zijn, maar neemt u van mij aan dat dit bij veel (grotere) partijen absoluut niet het geval is.
Om dit te laten zien organiseert de ChristenUnie vandaag en morgen (dus 6 en 7 maart) een regio-race van Groningen naar Den Haag. In estafettevorm geven inwoners van maar liefst 29 gmeenten het stokje letterlijk en figuurlijk aan elkaar over. Al de gemeenten of regio's waar de race langsgaat, stoppen in het estafettestokje (nou, stokje....zal wel een aardige stok zijn) een een oproep vanuit hun regio aan de Tweede Kamer. Aan het eind van de estafette zal de CU nr 2, Carola Schouten, het stokje overnenem. Zo kan de ChristenUnie-fractie 'gewapend' met info uit de regio's de Tweede Kamer in.
Vandaag, we verwachten rond 19.00 uur, zal de estafette in Nunspeet arriveren. Voor het gemeentehuis zal het stokje overgedragen worden en gaat een aantal Nunspeetse fietsers en lopers richting Harderwijk.
Het is een paar jaar geleden dat ik als wethouder een middag mocht vullen op een predikantenconferentie. Het ging die middag over de nieuwe Wet Maatschappelijke Ondersteuning en armoede. We stonden aan de vooravond van de zogenaamde decentralisaties. Dat wil zeggen dat er een groot aantal activiteiten overgeheveld werden van de rijksoverheid naar de lokale overheid. Daarbij werd ook een aantal regelingen geschrapt of uitgekleed. Er werd een grotere verantwoordelijkheid bij de burgers neergelegd. De samenleving werd opgeroepen en gestimuleerd om er voor elkaar te zijn. Op die predikantenconferentie gaf ik daar een presentatie over en in mijn enthousiasme vertelde ik dat de overheid de verantwoordelijkheid en de zorg voor elkaar, weer neerlegde waar het hoort: in de samenleving, bij de burgers.
Eén van de aanwezige predikanten reageerde als door een wesp gestoken. "Dat is niet iets wat de overheid bepaalt"....zei hij. In zijn betoog dat volgde gaf hij aan dat het niet de overheid is die bepaalt hoe de zaken geregeld moeten worden, maar dat dit iets is wat de samenleving bepaalt. Wanneer de samenleving bepaalt dat de maatschappelijk zorg op een zeer hoog niveau geregeld moet worden door de (rijks)overheid, dan is dat iets wat de (rijks)overheid dient uit te voeren. Dat is democratie.
Tja, dat zette me toch wel aan het nadenken. In de kern had hij natuurlijk een punt. In een ware democratie regeert het volk. Er is echter geen land waar dat zo echt werkt. In de meeste landen heeft het volk een aantal vertegenwoordigers gekozen, die het land namens het volk regeren. Zo doen we dat ook in Nederland. Als gemeenteraadslid/kamerlid, als wethouder/minister....dien je goed te beseffen dat je een vertegenwoordiger bent van het volk. Veel politici/bestuurders vergeten dit principe. We zien dit vooral in de grote zogenaamde bestuurderspartijen in ons land. Daar gaat het vaak alleen maar om het mee kunnen besturen/regeren. Dan krijg je situaties dat de politiek meent te zeggen wat het volk moet doen, in plaats van dat de politiek een daadwerkelijke vertegenwoordiging is van het volk. Ik denk dat hier één van de oorzaken ligt van het wantrouwen dat de Nederlanders in de politiek hebben. Ze voelen zich niet gehoord. Stem daarom op iemand waarbij u het vertrouwen hebt dat hij/zij luistert. Ik kan natuurlijk zeggen dat ik er van overtuigd ben dat er bij de ChristenUnie absoluut naar u geluisterd wordt....maar ja...die keus mag u zelf maken.
Uit het vele nieuws dat elke dag tot ons komt, sprong er gisteren een bericht uit voor mij. Het was een oproep van artsen. "De artsen" (wie dat ook zijn) willen dat de politiek zich in deze verkiezingsstrijd maar moet uitspreken over de kosten van nieuwe dure medicijnen. Een aantal artsen trok dat door en die willen graag dat de politiek zich ook uitspreekt over dure behandelingen. Alle nieuwe medicijnen en behandelingen zijn op den duur niet meer te betalen. Er zitten grenzen aan de zorg, stellen de artsen. Dat laatste ben ik helemaal met ze eens. De artsen willen nu dus dat de politiek bepaalt waar die grenzen liggen....wat maatschappelijk aanvaardbaar is. Want, stelt hun woordvoerder: "als hier geen uitspraak over wordt gedaan door de politiek, dan zullen die dure behandelingen en geneesmiddelen ten koste gaan van de zorg aan ouderen, bijvoorbeeld de wijkzorg of de verpleeghuizen."
Tjongejongejonge.....dat is wel heel makkelijk. Leg het maar bij de politiek neer. In een verkiezingsstrijd. En natuurlijk grijp je dan ook naar het schrikbeeld dat het anders ten koste gaat van de ouderenzorg. Een gelegenheidsargument dat tegenwoordig door iederen ten bedde wordt gebracht. Zouden de artsen echt zo naief zijn? Ik denk het niet. Het is een goede manier om even de aandacht van jezelf af te leiden. Laten we wel zijn, ik denk toch echt dat de artsen zelf in deze discussie ook een bijzonder grote rol hebben. Zij zullen namelijk met een patient in gesprek moeten of een bepaald medicijn of een bepaalde behandeling wel ingezet moet worden. Ja, dat is vaak geen makkelijke discussie, want mensen willen meestal tot het uitsterste gaan wanneer zij ziek zijn. Dat snap ik, maar het kan helaas niet altijd. Zoals ik zei, de artsen hebben op één punt gelijk: er zitten grenzen aan de zorg. Het is duidelijk dat zij die grenzen niet willen stellen, terwijl zij daarvoor meer de aangewezen partij zij dan de politiek.
Grenzen aan de zorg. Wat is maatschappelijk aanvaardbaar? Ik denk dat dit niet zomaar op één plek bepaald kan worden. Niet in de politiek, niet in de zorg. Dit is een ethische discussie. Een discussie die door de totale samenleving gevoerd moet worden. Dit raakt zoveel. De overheid kan hooguit vorm geven aan deze discussie, mits het maar over de inhoud gaat. Dit is geen discussie die je politiek inhoudelijk moet voeren. Binnen die discussie heeft ieder zijn eigen rol vanuit zijn eigen verantwoordelijkheid. Ook artsen.
Al een aantal malen heb ik in mijn blogs aangegeven dat het van belang is dat er ook vertegenwoordigers uit onze regio in Tweede Kamer zitten. Met "onze regio" bedoel ik dan vooral het oosten van het land, maar wat mij betreft is het nog beter wanneer er vertegenwoordigers van de Noord Veluwe in de Tweede Kamer zitten. Zo heb ik in mijn blogs onder meer verwezen naar het rapport 'De kracht van oost". Ik heb gewezen op het feit van de ongelooflijk scheve verhouding van de financiele bijdrage die de provincies Gelderland en Overijssel leveren voor wegen ten opzichte van het westen van het land. "Den Haag vergeet ons"...benadrukte de Stentor.
Het ligt niet direct in onze aard, maar het wordt tijd dat we als regio laten zien waar we voor staan en wat hier gebeurt. In onze regio heerst een 'hands-on'-mentaliteit die tot voorbeeld kan dienen voor veel regio's in het land. Dat gebeurt niet alleen op het terrein van fysiek werk, maar ook bijvoorbeeld binnen het onderwijs en de jeugdzorg. Dat bleek onlangs weer toen ons (ChristenUnie) Tweede Kamerlid Eppo Bruins een werkbezoek bracht aan de Noord Veluwe. Hij mocht kennis maken met de manier waarop we op de Noord Veluwe vorm geven aan het onderwijs en jeugdzorg. Eppo gaf in één van zijn weblogs aan wat hier het geheim is: "Ze kennen elkaar, ze kennen de leerlingen èn ze laten niet los voor er een oplossing is waar het kind baat bij heeft. Geen geklaag over doorzettingsmacht, bestuurslagen, administratie en zelfs niet over geld. Gewoon het kind centraal. Dan kan het."
Eppo legt daarmee de vinger op de juiste plek. Het is makkelijk om te zwelgen in zelfmedelijden en gespeelde onmacht. Nee: als het niet kan zoals moet, dan moet het maar zoals het gaat. Het gaat erom dat je met elkaar wat bereikt. Daar heb je elkaar voor nodig. Daarvoor is het ook nodig dat je je eigen beperkingen kent en anderen erbij haalt die jouw beperkingen kunnen opheffen. Dat is de kracht van de Noord Veluwe. Op veel terreinen. De slogans waarmee veel partijen de boer opgaan, zijn in onze regio al jaren vanzelfsprekend.
Ik vind dat: - Mark Rutten er best goed uit ziet voor een 50-er - Lodewijk Ascher altijd goed gekleed gaat - Geert Wilders een mooie 'zachte-g' heeft - Emile Roemer best wel goed z'n best doet - Sybrand Haersma Buma een mooie achternaam heeft - Alexander Pechthold in zijn spotje de woorden 'beste onderwijs' heel bijzonder uitspreekt - Gert Jan Segers heel erg zichzelf is - Jesse Klaver er nog erg jong uitziet - Kees van der Staay lef heeft door advertenties in de Volkskrant te plaatsen - Marianne Thieme de partij voor de dieren toch maar mooi een vaste plaats heeft gegeven - Henk Krol een enorm optimisme heeft - Hero Brinkman een knappe come-back maakt - Jan Roos af en toe wel grappig kan zijn - Tanahan Kuzu de mooiste voornaam van al de lijsttrekkers heeft - Alfred Oosenbrug er echt uitziet als een professor - Thierry Baudet het meest zwoel kan kijken van alle lijsttrekkers - Ad Vlems de meest onverwachte lijsttrekker is - Norbert Klein zich niet weg laat pesten uit Den Haag - Jan Dijkgraaf op een succesvolle conferencier lijkt - Ancilla van de Leest de mooiste piraat is zonder ooglapje - Sylvana Simons mooie krullen heeft - Peter Plasman met zijn "niet stemmers" knap een gat in de kiesmarkt heeft ontdekt - Robert Valentine de sociale media goed gebruikt om jongeren te bereiken - Jan Heijman een uitstraling heeft van een echte lokalo - Florens van der Spek zijn geloof positief uitstraalt - Mario van den Eijnde een mooie vernieuwingsdrang heeft - Lea Manders spirit heeft - Burhan Gokapl de beste kandidaat is van zijn partij, die maar 1 persoon op de kieslijst heeft
Het is vandaag Nationale Complimentendag. Met een ode aan deze 28 lijsttrekkers heb ik aan mijn plicht voldaan.
De dienst in Den Haag werd altijd uitgemaakt door de grote partijen. Zij bepaalden de grote lijnen op een aantal hoofdthema's, zoals economie, woningbouw, defensie...noem maar op. Maar ja, wie de "grote partijen" zijn is tegenwoordig ook niet helemaal meer duidelijk. Het politieke veld versnippert meer en meer. In de peilingen kruipt een groot aantal partijen steeds dichter naar elkaar. Voor een coalitie zijn straks minimaal 4 of 5 partijen nodig. "Vroeger" had je aan 2 partijen genoeg. Die 2 partijen hadden samen een meerderheid van de 150 zetels die de Tweede Kamer kent. Die tijden zijn voorbij. De partijen die vroeger groot waren (CDA, VVD en PvdA) leiden af en toe nog aan wat grootheidswaanzin, maar achter de schermen beseffen ze ook wel dat hun macht steeds beperkter wordt. Zoals ik aangaf maakten deze partijen vroeger grotendeels de dienst uit. Vanuit die achtergrond zie je dat deze partijen nog steeds teveel gericht zijn op grote beleidsvelden. Natuurlijk moet daar ook voldoende aandacht voor zijn, maar de samenleving (zeg maar: de kiezers) is toch steeds meer geinteresseerd in wat partijen daadwerkelijk voor het 'gewone leven' kunnen betekenen. Dat bleek ook afgelopen week uit een onderzoek: de kiezer is het meest bezorgd over de normen en waarden. En vervolgens hoor je de wat grotere partijen heel erg gekunsteld allerlei dingen zeggen en zie je ze advertenties plaatsen waarin ze willen laten zien hoeveel waarden ze hechten aan normen en waarden. Doe normaal, meer beschaving.....met dit soort termen.
De gevestigde kleinere partijen (dus niet de overkill aan nieuwe niets-toevoegende-partijen) werken vaak al jaren vanuit hun principes. De ChristenUnie is zo'n partij. Natuurlijk heeft de ChristenUnie haar bijdrage geleverd in de debatten over de grote thema's. En dat waren zeer zinvolle bijdragen. Maar de ChristenUnie heeft zich daarnaast ingezet op tal van terreinnen die te maken hebben met ons bestaan. Die te maken hebben met een samenleving waarin iedereen meetelt. Niet als een hype, maar vanuit de genen. Dat zit in ons. Er is een mooi boekje verschenen waarin staat wat de ChristenUnie de afgelopen vier jaar bereikt heeft. Veel. Heel veel. Bekijk het eens: https://www.christenunie.nl/l/library/download/1088029 Resultaten van vier jaar hoopvol realisme. Op naar de volgende vier jaar.
De mens zit toch wel bijzonder in elkaar. Die gedachte komt vaak bij mij op wanneer ik weer iemand belangrijk zie doen. Wat is het toch wat ons mensen drijft? Wat is het toch dat zoveel mensen boven de andere mensen uit willen stijgen? Net als in het boek de Annimal Farm: all animals are equal, but some animals are more equal than others. Iedereen is gelijk, maar sommigen zijn iets meer gelijk dan de anderen. Je ziet het in het bedrijfsleven, je ziet het in de politiek. De meeste mensen hebben de neiging om te willen heersen over de ander. Dat is niet goed. En het vreemde is dat de meesten het ook nog niet eens bewust doen. Vaak worden ze door hun functie daar bijna toe gedreven. Ik geef het eerlijk toe: dat gevaar dreigt ook voor wethouders. Je wordt zomaar vanuit het niets op een voetstuk gezet. De samenleving verwacht een bepaalde rol van je. Verwacht besluiten, verwacht daadkracht. En terecht. Dat soort dingen mogen ook verwacht worden van mensen die een bepaalde functie innemen. Lokaal en ook landelijk. Het ligt er alleen wel aan op welke manier je rol pakt.
Ik moest daaraan denken toen wij daar afgelopen weekend hier in huis een gesprek over hadden....over de zin van ons handelen. Daarbij kwam het Bijbelboek Prediker bij mij naar boven. Ik voel me erg verwant met de Prediker. Geweldig zoals hij het leven relativeert. Geweldig hoe hij af en toe ook om zichzelf kan lachen. Het is goed om ook als politicus elke dag in de spiegel te kijken. Kijk naar jezelf...schat jezelf niet te hoog in...probeer ook elke dag eens om jezelf te lachen....besef dat je een mens bent. Jazeker, een mens op een mooie positie. Misbruik die positie niet. Als ik daar zelf wat langs heen leef zeggen, zeggen zie hier: lekker belangrijk hoor... Tja, dan sta ik weer direct met beide benen op de grond. Dan bedenk ik weer hoe bijzonder het is dat ik dit werk mag doen. Dan ben ik dankbaar. Niet dat ik nu als enige het juiste gevoel heb...dat ik weet hoe het moet, maar ik wens alle politici in deze verkiezingsstrijd (en daarna) toe dat ze af en toe om zichzelf kunnen lachen. Ook wel eens heel hard.
"Den Haag vergeet ons" kopt de Stentor vandaag. In een tweetal artikelen wordt helder gemaakt dat de politici en kopstukken in politiek Den Haag geen enkel besef hebben van wat er in het oosten speelt. Laat staan dat ze de mogelijkheden van het oosten zien (zie mijn eerste weblog: de kracht van oost). Dit beeld komt naar voren uit feiten en uit een enquete die door de regionale kranten gehouden is. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat ik mij ook wel kan herkennen in dat beeld. Ook in onze regio Noord Veluwe lopen we daar steeds weer keihard tegenaan. Bijvoorbeeld rondom het krijgen van een betere doorstroming van de A28. Een kleine 2 weken geleden werd al door cijfers duidelijk dat het oosten zelf financieel fors meer bijdraagt aan wegen dan het westen. Ik hoop dat er na de komende verkiezingen toch enkele vertegenwoordigers vanuit het oosten, of zelfs vanuit de Noord Veluwe, zitting mogen nemen op het pluche. Niet om het pluche, maar vanwege het belang van onze regio.
Tja....om dat wat kracht bij te zetten heeft mijn campagne-team (Gert4President) met een knipoog een paar duidelijke standpunten van mij gepubliceerd op FaceBook. Mocht ik tot kamerlid verkozen worden, dan ga ik mij blijvend inzetten om: - Nunspeet stadsrechten te bezorgen; - de jaarlijkse BBQ van de Tweede Kamer naar de Veluwe te halen; - de Nunspeete Oudheidskamer in een aparte zaal in het Rijksmuseum onder te brengen; - het Transferium net zo vaak te laten beklimmen als de Euromast.
Gisteravond hoorde ik op het nieuws dat de Tweede Kamer met reces is. Tot 21 maart liggen de werkzaamheden stil. Op die manier kunnen de politieke partijen zich nog ruim 2 weken helemaal richten op de verkiezingen van 15 maart. Pffff......dat belooft wat. Dan hebben ze dus nog meer tijd om zichzelf te profileren. Ik werd al aardig geirriteerd van de profileringsdrang die een aantal politici cq partijen afgelopen weken liet zien. Wat is er afgelopen weken al een onzin over ons uitgestort. Partijen rollen over elkaar heen, met vaak een gespeelde verontwaardiging en woede.
Nou ja....laat ik maar niet teveel zeggen. Misschien heb ik mijzelf er ook wel schuldig aangemaakt in de drie keer dat ik lijsttrekker mocht zijn bij lokale verkiezingen. In het 'geweld' van de verkiezingscampagne wil je graag dat ook jouw boodschap gehoord wordt. Je wilt laten zien dat je er bent voor de samenleving. Je bent betrokken en je wilt dat zooo graag overbrengen. Je bent tenslotte overtuigd van je eigen goed bedoelde inzet voor de samenleving. Maar als ik kijk naar wat er de afgelopen dagen over ons heen is gestort, dan vind ik toch wel dat een aantal lijsttrekkers het spoor volkomen bijster is. Ik denk aan Henk Krol met zijn 'foutje' over het terugbrengen van de AOW-leeftijd. Ik denk aan Jan Roos die 5 miljard extra naar defensie wil sluizen (voor oa een vliegdekschip) ten koste van ontwikkelingshulp. Ik denk aan Tunahan Kuzu van Denk die tussen neus en lippen en volledig ongefundeerd zegt dat bij de medische behandeling van autochtone patienten de stekker er eerder uitgetrokken wordt. In hun enthousiasme lopen ze zichzelf voorbij. Jezelf of je partij onder de aandacht brengen is goed. Anders krijg je waarschijnlijk ook geen zetels. Maar hou het reeel. Ook dat is de kiezer serieus nemen.
Er staat ons nog een heftige periode te wachten tot aan de verkiezingen. Zoals gezegd, de kamerleden zijn nu letterlijk en figuurlijk vrij om volledig los te gaan. Ik denk dat we nog enorm veel onzin en hectiek over ons heen gaan krijgen.
Er gaat iets veranderen in Nederland. Nieuwe wegen, met een sociaal hart en gezond verstand. Tijd voor verandering. Keuzes voor een beter Nederland. Het kan en moet anders. De basis moet op orde. Een maatschappij gebaseerd op liefde en gerechtigheid.
Tja...zomaar een paar slogans van partijen die meedoen aan de verkiezingen van 15 maart. Er staat ons dus heel wat te wachten wanneer deze partijen het voor het zeggen krijgen in ons land. Vaak is het veel geblaat en weinig wol. We hebben het al zo vaak gezien. Nieuwe partijen, nieuwe mensen die er wel even voor zullen zorgen dat de boel op z'n kop gaat. Niets makkelijker dan zeggen dat een ander het niet goed doet. Niets makkelijker om te zeggen dat er niets van deugt. Totdat ze zelf aan het roer moeten staan. Dan blijkt dat oude systemen vaak niet eens zo slecht zijn. Politiek bedrijven is wat anders dan het leiden van een bedrijf. Dat zien ze nu in Amerika ook. Ik denk dat de samenleving gebaat is bij stabiliteit. Zeker, er zijn altijd zaken die beter of anders kunnen. Maar daar zul je naar toe moeten groeien, naar toe moeten werken. Dat vraagt om een stuk realisme. Het gaat er niet om hoe stoer je verkiezingsslogan is. Ik pleit er zeker niet voor om alles maar bij het oude te laten, maar het gaat erom dat je vanuit realisme beleid voert. Hoopvol realisme. Daar voel ik mij bij thuis. Dat geeft naar mijn mening de meeste mogelijkheden. Realistische praktische oplossingen in plaats van poralisatie. Ik wil daaraan werken vanuit mijn geloof. Geef hoop een stem, geef geloof een stem. Het kan.
We hebben het goed in Nederland. Op veel terreinen. Ook op het gebied van gezondsheidszorg. Jazeker, daar is veel over te zeggen, maar door de bank genomen heeft onze gezondheidszorg een hoog niveau. (Even een opmerking tussendoor: ik ben er van overtuigd dat er voldoende geld is voor de zorg....het moet alleen anders verdeeld worden.) Wanneer de gezondheidszorg op een hoog niveau is, dan komt vroeg of laat ook de discussie naar boven over het begin en het einde van het leven. Dat hebben we het afgelopen jaar ook in Nederland gezien. Denk aan de discussies over de NIPT-test en over het 'voltooid leven'. Discussies die mij diep raken. Met name de discussie over de NIPT-test maakt veel emoties bij mij los. De manier waarop in deze discussie gesproken werd over kinderen/mensen met het syndroom van Down was mens-onwaardig. Geen wonder dat een jongere met dit syndroom het gevoel had dat hij er niet had mogen zijn. De mens als beschikker over wie mag leven en over wie niet mag leven. Grootheidswaanzin.
De laatste discussie op dit gebied heeft het 'voltooid leven' als onderwerp. Eind 216 kwam D66 (met steun van enkele andere partijen) met een wetsvoorstel om mensen zelfbeschikking te geven over het eindigen van het leven. Dit maakte uiteraard veel los in de samenleving. Die onrust heeft door Omroep MAX, de KBO-PCOB en de ChristenUnie gestalte gekregen. Deze drie partijen hebben de handen ineen geslagen en ze zijn gekomen met het manifest Waardig Ouder Worden. Een manifest dat als doel heeft dat een volgend kabinet zich serieus inzet voor een samenleving waarin ouderen een volwaardige plaats hebben. Dat manifest is breed omarmd. Veel partijen hebben zich inmiddels aangesloten bij het manifest.....en vanuit dit manifest is inmiddels het Zilveren Pact voortgekomen.
Het leven staat voorop. Niet de manier waarop je het leven moet voorkomen of voortijdig moet beeindigen.
Vandaag heeft een meerderheid in de Tweede Kamer ingestemd met het reguleren van de wietteelt: 77 leden stemden voor en 72 leden stemden tegen. Bijzonder in dit geval is dat de meerderheid hier tot stand is gekomen door de stemmen van kamerleden die in de afgelopen tijd hun partij hebben verlaten en die zelfstandig verder zijn gegaan. Wanneer deze kamerleden nog bij hun eigen oorspronkelijke partij hadden gezeten, hadden ze gestemd volgens de uitgangspunten van die oorspronkelijke partij (partijdiscipline). In dat geval was de stemverhouding andersom geweest en was er een meerderheid tegen dit wetsvoorstel geweest. Eigenlijk plegen deze personen nu een soort kiezersbedrog. Ze zijn gekozen om namens een partij zitting te nemen in de Tweede Kamer. Kiezers mogen verwachten dat deze politici zich houden aan de uitgangspunten en stellingname van hun (oorsrponkelijke) partij. Ik vind dat politici te makkelijk hun partij verlaten om daarna volgens een kromme redenatie hun kamerzetel behouden. Wat mij betreft komt er zo snel mogelijk een wetsvoorstel wat dit onmogelijk maakt. Een stem zou aan een partij moeten behoren en niet aan personen. Uiteraard zitten daar wat staatsrechterlijke voors en tegens aan, maar ik heb gewoon weinig respect voor mensen die met een paar voorkeursstemmen denken dat ze daarmee recht op een zetel hebben. Negen van de tien keer hebben zij hun zetel gewoon te danken aan de partij waar zo voor op de kieslijst staan. Het zomaar opstappen uit een partij, je (kamer-)zetel behouden of zelfs die zetel onder brengen bij een nieuwe partij....dat zorgt voor politiek instabiliteit. Dat is niet goed voor het vertrouwen dat onze samenleving in de politiek moet hebben. De uitslag van de stemming in de Tweede Kamer van vandaag over het reguleren van de wietteelt bevestigt dit. Op grond van de laatste verkiezingsuitslagen van de Tweede Kamer zou het voorstel dus geen meerderheid gehad hebben. Door al dat tussentijdse gerommel, nu dus wel. Geen wonder dat Nederland het politieke spoor bijster is. Gelukkig hebben de voorstemmers geen meerderheid in de Eerste Kamer, dus de vraag is nog maar of het voorstel ook daadwerkelijk realiteit wordt. Maar goed....het is wel helder dat Nederland behoefte heeft aan stabiele partijen. Aan partijen die respect hebben voor de samenleving. Aan partijen die weten dat zij er voor de samenleving zijn en niet andersom. De politiek is er voor het welzijn van de samenleving en niet voor haar eigen zijn. Ook daarom: ChristenUnie
In deze tijd volg ik, net als veel anderen, de peilingen. Voor wat ze waard zijn.... Ik betrap mezelf erop dat ik, hoe hoger het aantal zelels is voor de ChristenUnie, meer waarde hecht aan die peilingen. Niets menselijks is mij vreemd. De uitslagen van de afgelopen jaren hebben wel geleerd dat je toch wat voorzichtig moet zijn met de uitkomsten van die peilingen. Maar ook zonder de peilingen kun je op je vingers natellen dat de uitkomst van de komende verkiezingen bijzonder zullen zijn. De PVV zal ongetwijfeld (en triest genoeg) aardig wat zetels binnenhalen. De huidige coalitie van PvdA en VVD zullen hun meerderheid gaan verliezen....en niet zo'n klein beetje ook. De versplintering zal verder doorzetten. Het zal lastig worden om een nieuwe coalitie te maken. Ik verwacht dat daar minstens 4 of 5 partijen voor nodig zijn. Dat kon wel eens een langdurig proces gaan worden. Dat betekent dat ook kleinere partijen kans maken om mee te regeren. Zij kunnen een coalitie soms net een goede meerderheid geven. De ChristenUnie heeft die rol al een keer vervuld. En niet zonder succes. Ook nu zal de ChristenUnie die verantwoordelijkheid niet uit de weg gaan. In het verleden stemden veel mensen die sympathie hadden voor de ChristenUnie zogenaamd 'strategisch'. Ze stemden dan op een grotere partij (vaak het CDA) om die partij dan in de regering te helpen. Bij gebrek aan beter..... Dat is dus nu niet meer nodig. Integendeel.
Om even terug te komen op de peilingen. In die peilingen staat de ChristenUnie op winst. Dat is mooi....maar alleen de werkelijke uitslag van 15 maart telt. Pas dan weet elke partij hoeveel zetels er behaald zijn. Ik vind het spannend. Er hangt veel vanaf. Ik moet er niet aan denken dat Nederland de kant van Amerika en Frankrijk opgaat. Ik moet er niet aan denken dat Nederland geregeerd gaat worden door angst, haat en nationalisme. Nee, ik sluit mijn ogen niet voor de problemen. Maar ik blijf hoopvol. Hoopvol realistisch.
Nog precies 25 dagen tot aan de landelijke verkiezingen. Op 15 maart 2017 kiest Nederland 150 leden voor de Tweede Kamer. Er zijn 28 partijen, die samen 1.114 personen op de kieslijsten hebben staan. En ik mag er één van zijn. Op de 43e plaats van de lijst van de ChristenUnie prijkt: G. (Gert) van den Berg / Nunspeet. Op een onverkiesbare plaats dus. Dat is niet erg, want ik heb niet echt Haagse ambities. Toch vind ik het waardevol om op deze lijst te staan. Niet vanwege mijn persoontje, maar wel omdat het goed is dat de Regio Noord Veluwe vertegenwoordigd is op de lijst. Want onze regio heeft veel te bieden.....
Een paar maand geleden hebben 6 wetenschappers van 4 universiteiten de resultaten van een onderzoek gepresenteerd: de kracht van oost. Op grond van cijfers, feiten en verhalen is de kracht van Oost Nederland onderzocht. Een uniek en krachtig onderzoek. Uit het onderzoek kwam naar voren dat Oost Nederland, zeg voor het gemak Overijssel en Gelderland, tot de sterkste (economische) regio's van Europa behoort. Wow....dat biedt kansen. Maar het wordt nog mooier. De onderzoekers zijn tot de conclusie gekomen dat met name de Noord Veluwe er positief uitspringt. Ik citeer uit het onderzoek: "Van alle regio's uit het onderzoek kent Noordrand Veluwe de hoogste arbeidsparticipatie, de laagste werkloosheid en het laagstge percentage in de bijstand." De onderzoekers kwamen tot de conclusie dat de regio een grote veerkracht kent, die voortkomt vanuit het religieuze karakter van de regio. Mensen kijken naar elkaar om. Dat is merkbaar op elke beleids- en levensterrein.
Kijk...daarmee is onze regio een voorbeeld voor de rest van Nederland. Om daarmee aan de slag te gaan heb je (politieke) partijen nodig die dit ondersteunen en die dit eigenlijk zelf al in de genen hebben zitten. Zo'n partij is de ChristenUnie. Daarom ben ik blij dat ik als vertegenwoordiger van de regio Noord Veluwe op deze lijst mag staan.
(het bericht van de bijgevoegde foto is uiteraard ludiek bedoeld.....dat het maar helder is)
Al een aantal malen heb ik in mijn blogs aangegeven dat het van belang is dat er ook vertegenwoordigers uit onze regio in Tweede Kamer zitten. Met "onze regio" bedoel ik dan vooral het oosten van het land, maar wat mij betreft is het nog beter wanneer er vertegenwoordigers van de Noord Veluwe in de Tweede Kamer zitten. Zo heb ik in mijn blogs onder meer verwezen naar het rapport 'De kracht van oost". Ik heb gewezen op het feit van de ongelooflijk scheve verhouding van de financiele bijdrage die de provincies Gelderland en Overijssel leveren voor wegen ten opzichte van het westen van het land. "Den Haag vergeet ons"...benadrukte de Stentor.
