Het is een paar jaar geleden dat ik als wethouder een middag mocht vullen op een predikantenconferentie. Het ging die middag over de nieuwe Wet Maatschappelijke Ondersteuning en armoede. We stonden aan de vooravond van de zogenaamde decentralisaties. Dat wil zeggen dat er een groot aantal activiteiten overgeheveld werden van de rijksoverheid naar de lokale overheid. Daarbij werd ook een aantal regelingen geschrapt of uitgekleed. Er werd een grotere verantwoordelijkheid bij de burgers neergelegd. De samenleving werd opgeroepen en gestimuleerd om er voor elkaar te zijn. Op die predikantenconferentie gaf ik daar een presentatie over en in mijn enthousiasme vertelde ik dat de overheid de verantwoordelijkheid en de zorg voor elkaar, weer neerlegde waar het hoort: in de samenleving, bij de burgers.
Eén van de aanwezige predikanten reageerde als door een wesp gestoken. "Dat is niet iets wat de overheid bepaalt"....zei hij. In zijn betoog dat volgde gaf hij aan dat het niet de overheid is die bepaalt hoe de zaken geregeld moeten worden, maar dat dit iets is wat de samenleving bepaalt. Wanneer de samenleving bepaalt dat de maatschappelijk zorg op een zeer hoog niveau geregeld moet worden door de (rijks)overheid, dan is dat iets wat de (rijks)overheid dient uit te voeren. Dat is democratie.
Tja, dat zette me toch wel aan het nadenken. In de kern had hij natuurlijk een punt. In een ware democratie regeert het volk. Er is echter geen land waar dat zo echt werkt. In de meeste landen heeft het volk een aantal vertegenwoordigers gekozen, die het land namens het volk regeren. Zo doen we dat ook in Nederland. Als gemeenteraadslid/kamerlid, als wethouder/minister....dien je goed te beseffen dat je een vertegenwoordiger bent van het volk. Veel politici/bestuurders vergeten dit principe. We zien dit vooral in de grote zogenaamde bestuurderspartijen in ons land. Daar gaat het vaak alleen maar om het mee kunnen besturen/regeren. Dan krijg je situaties dat de politiek meent te zeggen wat het volk moet doen, in plaats van dat de politiek een daadwerkelijke vertegenwoordiging is van het volk. Ik denk dat hier één van de oorzaken ligt van het wantrouwen dat de Nederlanders in de politiek hebben. Ze voelen zich niet gehoord. Stem daarom op iemand waarbij u het vertrouwen hebt dat hij/zij luistert. Ik kan natuurlijk zeggen dat ik er van overtuigd ben dat er bij de ChristenUnie absoluut naar u geluisterd wordt....maar ja...die keus mag u zelf maken.
Uit het vele nieuws dat elke dag tot ons komt, sprong er gisteren een bericht uit voor mij. Het was een oproep van artsen. "De artsen" (wie dat ook zijn) willen dat de politiek zich in deze verkiezingsstrijd maar moet uitspreken over de kosten van nieuwe dure medicijnen. Een aantal artsen trok dat door en die willen graag dat de politiek zich ook uitspreekt over dure behandelingen. Alle nieuwe medicijnen en behandelingen zijn op den duur niet meer te betalen. Er zitten grenzen aan de zorg, stellen de artsen. Dat laatste ben ik helemaal met ze eens. De artsen willen nu dus dat de politiek bepaalt waar die grenzen liggen....wat maatschappelijk aanvaardbaar is. Want, stelt hun woordvoerder: "als hier geen uitspraak over wordt gedaan door de politiek, dan zullen die dure behandelingen en geneesmiddelen ten koste gaan van de zorg aan ouderen, bijvoorbeeld de wijkzorg of de verpleeghuizen."
Tjongejongejonge.....dat is wel heel makkelijk. Leg het maar bij de politiek neer. In een verkiezingsstrijd. En natuurlijk grijp je dan ook naar het schrikbeeld dat het anders ten koste gaat van de ouderenzorg. Een gelegenheidsargument dat tegenwoordig door iederen ten bedde wordt gebracht. Zouden de artsen echt zo naief zijn? Ik denk het niet. Het is een goede manier om even de aandacht van jezelf af te leiden. Laten we wel zijn, ik denk toch echt dat de artsen zelf in deze discussie ook een bijzonder grote rol hebben. Zij zullen namelijk met een patient in gesprek moeten of een bepaald medicijn of een bepaalde behandeling wel ingezet moet worden. Ja, dat is vaak geen makkelijke discussie, want mensen willen meestal tot het uitsterste gaan wanneer zij ziek zijn. Dat snap ik, maar het kan helaas niet altijd. Zoals ik zei, de artsen hebben op één punt gelijk: er zitten grenzen aan de zorg. Het is duidelijk dat zij die grenzen niet willen stellen, terwijl zij daarvoor meer de aangewezen partij zij dan de politiek.
Grenzen aan de zorg. Wat is maatschappelijk aanvaardbaar? Ik denk dat dit niet zomaar op één plek bepaald kan worden. Niet in de politiek, niet in de zorg. Dit is een ethische discussie. Een discussie die door de totale samenleving gevoerd moet worden. Dit raakt zoveel. De overheid kan hooguit vorm geven aan deze discussie, mits het maar over de inhoud gaat. Dit is geen discussie die je politiek inhoudelijk moet voeren. Binnen die discussie heeft ieder zijn eigen rol vanuit zijn eigen verantwoordelijkheid. Ook artsen.
Al een aantal malen heb ik in mijn blogs aangegeven dat het van belang is dat er ook vertegenwoordigers uit onze regio in Tweede Kamer zitten. Met "onze regio" bedoel ik dan vooral het oosten van het land, maar wat mij betreft is het nog beter wanneer er vertegenwoordigers van de Noord Veluwe in de Tweede Kamer zitten. Zo heb ik in mijn blogs onder meer verwezen naar het rapport 'De kracht van oost". Ik heb gewezen op het feit van de ongelooflijk scheve verhouding van de financiele bijdrage die de provincies Gelderland en Overijssel leveren voor wegen ten opzichte van het westen van het land. "Den Haag vergeet ons"...benadrukte de Stentor.
Het ligt niet direct in onze aard, maar het wordt tijd dat we als regio laten zien waar we voor staan en wat hier gebeurt. In onze regio heerst een 'hands-on'-mentaliteit die tot voorbeeld kan dienen voor veel regio's in het land. Dat gebeurt niet alleen op het terrein van fysiek werk, maar ook bijvoorbeeld binnen het onderwijs en de jeugdzorg. Dat bleek onlangs weer toen ons (ChristenUnie) Tweede Kamerlid Eppo Bruins een werkbezoek bracht aan de Noord Veluwe. Hij mocht kennis maken met de manier waarop we op de Noord Veluwe vorm geven aan het onderwijs en jeugdzorg. Eppo gaf in één van zijn weblogs aan wat hier het geheim is: "Ze kennen elkaar, ze kennen de leerlingen èn ze laten niet los voor er een oplossing is waar het kind baat bij heeft. Geen geklaag over doorzettingsmacht, bestuurslagen, administratie en zelfs niet over geld. Gewoon het kind centraal. Dan kan het."
Eppo legt daarmee de vinger op de juiste plek. Het is makkelijk om te zwelgen in zelfmedelijden en gespeelde onmacht. Nee: als het niet kan zoals moet, dan moet het maar zoals het gaat. Het gaat erom dat je met elkaar wat bereikt. Daar heb je elkaar voor nodig. Daarvoor is het ook nodig dat je je eigen beperkingen kent en anderen erbij haalt die jouw beperkingen kunnen opheffen. Dat is de kracht van de Noord Veluwe. Op veel terreinen. De slogans waarmee veel partijen de boer opgaan, zijn in onze regio al jaren vanzelfsprekend.
Ik vind dat: - Mark Rutten er best goed uit ziet voor een 50-er - Lodewijk Ascher altijd goed gekleed gaat - Geert Wilders een mooie 'zachte-g' heeft - Emile Roemer best wel goed z'n best doet - Sybrand Haersma Buma een mooie achternaam heeft - Alexander Pechthold in zijn spotje de woorden 'beste onderwijs' heel bijzonder uitspreekt - Gert Jan Segers heel erg zichzelf is - Jesse Klaver er nog erg jong uitziet - Kees van der Staay lef heeft door advertenties in de Volkskrant te plaatsen - Marianne Thieme de partij voor de dieren toch maar mooi een vaste plaats heeft gegeven - Henk Krol een enorm optimisme heeft - Hero Brinkman een knappe come-back maakt - Jan Roos af en toe wel grappig kan zijn - Tanahan Kuzu de mooiste voornaam van al de lijsttrekkers heeft - Alfred Oosenbrug er echt uitziet als een professor - Thierry Baudet het meest zwoel kan kijken van alle lijsttrekkers - Ad Vlems de meest onverwachte lijsttrekker is - Norbert Klein zich niet weg laat pesten uit Den Haag - Jan Dijkgraaf op een succesvolle conferencier lijkt - Ancilla van de Leest de mooiste piraat is zonder ooglapje - Sylvana Simons mooie krullen heeft - Peter Plasman met zijn "niet stemmers" knap een gat in de kiesmarkt heeft ontdekt - Robert Valentine de sociale media goed gebruikt om jongeren te bereiken - Jan Heijman een uitstraling heeft van een echte lokalo - Florens van der Spek zijn geloof positief uitstraalt - Mario van den Eijnde een mooie vernieuwingsdrang heeft - Lea Manders spirit heeft - Burhan Gokapl de beste kandidaat is van zijn partij, die maar 1 persoon op de kieslijst heeft
Het is vandaag Nationale Complimentendag. Met een ode aan deze 28 lijsttrekkers heb ik aan mijn plicht voldaan.
De dienst in Den Haag werd altijd uitgemaakt door de grote partijen. Zij bepaalden de grote lijnen op een aantal hoofdthema's, zoals economie, woningbouw, defensie...noem maar op. Maar ja, wie de "grote partijen" zijn is tegenwoordig ook niet helemaal meer duidelijk. Het politieke veld versnippert meer en meer. In de peilingen kruipt een groot aantal partijen steeds dichter naar elkaar. Voor een coalitie zijn straks minimaal 4 of 5 partijen nodig. "Vroeger" had je aan 2 partijen genoeg. Die 2 partijen hadden samen een meerderheid van de 150 zetels die de Tweede Kamer kent. Die tijden zijn voorbij. De partijen die vroeger groot waren (CDA, VVD en PvdA) leiden af en toe nog aan wat grootheidswaanzin, maar achter de schermen beseffen ze ook wel dat hun macht steeds beperkter wordt. Zoals ik aangaf maakten deze partijen vroeger grotendeels de dienst uit. Vanuit die achtergrond zie je dat deze partijen nog steeds teveel gericht zijn op grote beleidsvelden. Natuurlijk moet daar ook voldoende aandacht voor zijn, maar de samenleving (zeg maar: de kiezers) is toch steeds meer geinteresseerd in wat partijen daadwerkelijk voor het 'gewone leven' kunnen betekenen. Dat bleek ook afgelopen week uit een onderzoek: de kiezer is het meest bezorgd over de normen en waarden. En vervolgens hoor je de wat grotere partijen heel erg gekunsteld allerlei dingen zeggen en zie je ze advertenties plaatsen waarin ze willen laten zien hoeveel waarden ze hechten aan normen en waarden. Doe normaal, meer beschaving.....met dit soort termen.
De gevestigde kleinere partijen (dus niet de overkill aan nieuwe niets-toevoegende-partijen) werken vaak al jaren vanuit hun principes. De ChristenUnie is zo'n partij. Natuurlijk heeft de ChristenUnie haar bijdrage geleverd in de debatten over de grote thema's. En dat waren zeer zinvolle bijdragen. Maar de ChristenUnie heeft zich daarnaast ingezet op tal van terreinnen die te maken hebben met ons bestaan. Die te maken hebben met een samenleving waarin iedereen meetelt. Niet als een hype, maar vanuit de genen. Dat zit in ons. Er is een mooi boekje verschenen waarin staat wat de ChristenUnie de afgelopen vier jaar bereikt heeft. Veel. Heel veel. Bekijk het eens: https://www.christenunie.nl/l/library/download/1088029 Resultaten van vier jaar hoopvol realisme. Op naar de volgende vier jaar.
De mens zit toch wel bijzonder in elkaar. Die gedachte komt vaak bij mij op wanneer ik weer iemand belangrijk zie doen. Wat is het toch wat ons mensen drijft? Wat is het toch dat zoveel mensen boven de andere mensen uit willen stijgen? Net als in het boek de Annimal Farm: all animals are equal, but some animals are more equal than others. Iedereen is gelijk, maar sommigen zijn iets meer gelijk dan de anderen. Je ziet het in het bedrijfsleven, je ziet het in de politiek. De meeste mensen hebben de neiging om te willen heersen over de ander. Dat is niet goed. En het vreemde is dat de meesten het ook nog niet eens bewust doen. Vaak worden ze door hun functie daar bijna toe gedreven. Ik geef het eerlijk toe: dat gevaar dreigt ook voor wethouders. Je wordt zomaar vanuit het niets op een voetstuk gezet. De samenleving verwacht een bepaalde rol van je. Verwacht besluiten, verwacht daadkracht. En terecht. Dat soort dingen mogen ook verwacht worden van mensen die een bepaalde functie innemen. Lokaal en ook landelijk. Het ligt er alleen wel aan op welke manier je rol pakt.
Ik moest daaraan denken toen wij daar afgelopen weekend hier in huis een gesprek over hadden....over de zin van ons handelen. Daarbij kwam het Bijbelboek Prediker bij mij naar boven. Ik voel me erg verwant met de Prediker. Geweldig zoals hij het leven relativeert. Geweldig hoe hij af en toe ook om zichzelf kan lachen. Het is goed om ook als politicus elke dag in de spiegel te kijken. Kijk naar jezelf...schat jezelf niet te hoog in...probeer ook elke dag eens om jezelf te lachen....besef dat je een mens bent. Jazeker, een mens op een mooie positie. Misbruik die positie niet. Als ik daar zelf wat langs heen leef zeggen, zeggen zie hier: lekker belangrijk hoor... Tja, dan sta ik weer direct met beide benen op de grond. Dan bedenk ik weer hoe bijzonder het is dat ik dit werk mag doen. Dan ben ik dankbaar. Niet dat ik nu als enige het juiste gevoel heb...dat ik weet hoe het moet, maar ik wens alle politici in deze verkiezingsstrijd (en daarna) toe dat ze af en toe om zichzelf kunnen lachen. Ook wel eens heel hard.
Al een aantal malen heb ik in mijn blogs aangegeven dat het van belang is dat er ook vertegenwoordigers uit onze regio in Tweede Kamer zitten. Met "onze regio" bedoel ik dan vooral het oosten van het land, maar wat mij betreft is het nog beter wanneer er vertegenwoordigers van de Noord Veluwe in de Tweede Kamer zitten. Zo heb ik in mijn blogs onder meer verwezen naar het rapport 'De kracht van oost". Ik heb gewezen op het feit van de ongelooflijk scheve verhouding van de financiele bijdrage die de provincies Gelderland en Overijssel leveren voor wegen ten opzichte van het westen van het land. "Den Haag vergeet ons"...benadrukte de Stentor.
