"Den Haag vergeet ons" kopt de Stentor vandaag. In een tweetal artikelen wordt helder gemaakt dat de politici en kopstukken in politiek Den Haag geen enkel besef hebben van wat er in het oosten speelt. Laat staan dat ze de mogelijkheden van het oosten zien (zie mijn eerste weblog: de kracht van oost). Dit beeld komt naar voren uit feiten en uit een enquete die door de regionale kranten gehouden is. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat ik mij ook wel kan herkennen in dat beeld. Ook in onze regio Noord Veluwe lopen we daar steeds weer keihard tegenaan. Bijvoorbeeld rondom het krijgen van een betere doorstroming van de A28. Een kleine 2 weken geleden werd al door cijfers duidelijk dat het oosten zelf financieel fors meer bijdraagt aan wegen dan het westen. Ik hoop dat er na de komende verkiezingen toch enkele vertegenwoordigers vanuit het oosten, of zelfs vanuit de Noord Veluwe, zitting mogen nemen op het pluche. Niet om het pluche, maar vanwege het belang van onze regio.
Tja....om dat wat kracht bij te zetten heeft mijn campagne-team (Gert4President) met een knipoog een paar duidelijke standpunten van mij gepubliceerd op FaceBook. Mocht ik tot kamerlid verkozen worden, dan ga ik mij blijvend inzetten om: - Nunspeet stadsrechten te bezorgen; - de jaarlijkse BBQ van de Tweede Kamer naar de Veluwe te halen; - de Nunspeete Oudheidskamer in een aparte zaal in het Rijksmuseum onder te brengen; - het Transferium net zo vaak te laten beklimmen als de Euromast.
Gisteravond hoorde ik op het nieuws dat de Tweede Kamer met reces is. Tot 21 maart liggen de werkzaamheden stil. Op die manier kunnen de politieke partijen zich nog ruim 2 weken helemaal richten op de verkiezingen van 15 maart. Pffff......dat belooft wat. Dan hebben ze dus nog meer tijd om zichzelf te profileren. Ik werd al aardig geirriteerd van de profileringsdrang die een aantal politici cq partijen afgelopen weken liet zien. Wat is er afgelopen weken al een onzin over ons uitgestort. Partijen rollen over elkaar heen, met vaak een gespeelde verontwaardiging en woede.
Nou ja....laat ik maar niet teveel zeggen. Misschien heb ik mijzelf er ook wel schuldig aangemaakt in de drie keer dat ik lijsttrekker mocht zijn bij lokale verkiezingen. In het 'geweld' van de verkiezingscampagne wil je graag dat ook jouw boodschap gehoord wordt. Je wilt laten zien dat je er bent voor de samenleving. Je bent betrokken en je wilt dat zooo graag overbrengen. Je bent tenslotte overtuigd van je eigen goed bedoelde inzet voor de samenleving. Maar als ik kijk naar wat er de afgelopen dagen over ons heen is gestort, dan vind ik toch wel dat een aantal lijsttrekkers het spoor volkomen bijster is. Ik denk aan Henk Krol met zijn 'foutje' over het terugbrengen van de AOW-leeftijd. Ik denk aan Jan Roos die 5 miljard extra naar defensie wil sluizen (voor oa een vliegdekschip) ten koste van ontwikkelingshulp. Ik denk aan Tunahan Kuzu van Denk die tussen neus en lippen en volledig ongefundeerd zegt dat bij de medische behandeling van autochtone patienten de stekker er eerder uitgetrokken wordt. In hun enthousiasme lopen ze zichzelf voorbij. Jezelf of je partij onder de aandacht brengen is goed. Anders krijg je waarschijnlijk ook geen zetels. Maar hou het reeel. Ook dat is de kiezer serieus nemen.
Er staat ons nog een heftige periode te wachten tot aan de verkiezingen. Zoals gezegd, de kamerleden zijn nu letterlijk en figuurlijk vrij om volledig los te gaan. Ik denk dat we nog enorm veel onzin en hectiek over ons heen gaan krijgen.
Er gaat iets veranderen in Nederland. Nieuwe wegen, met een sociaal hart en gezond verstand. Tijd voor verandering. Keuzes voor een beter Nederland. Het kan en moet anders. De basis moet op orde. Een maatschappij gebaseerd op liefde en gerechtigheid.
Tja...zomaar een paar slogans van partijen die meedoen aan de verkiezingen van 15 maart. Er staat ons dus heel wat te wachten wanneer deze partijen het voor het zeggen krijgen in ons land. Vaak is het veel geblaat en weinig wol. We hebben het al zo vaak gezien. Nieuwe partijen, nieuwe mensen die er wel even voor zullen zorgen dat de boel op z'n kop gaat. Niets makkelijker dan zeggen dat een ander het niet goed doet. Niets makkelijker om te zeggen dat er niets van deugt. Totdat ze zelf aan het roer moeten staan. Dan blijkt dat oude systemen vaak niet eens zo slecht zijn. Politiek bedrijven is wat anders dan het leiden van een bedrijf. Dat zien ze nu in Amerika ook. Ik denk dat de samenleving gebaat is bij stabiliteit. Zeker, er zijn altijd zaken die beter of anders kunnen. Maar daar zul je naar toe moeten groeien, naar toe moeten werken. Dat vraagt om een stuk realisme. Het gaat er niet om hoe stoer je verkiezingsslogan is. Ik pleit er zeker niet voor om alles maar bij het oude te laten, maar het gaat erom dat je vanuit realisme beleid voert. Hoopvol realisme. Daar voel ik mij bij thuis. Dat geeft naar mijn mening de meeste mogelijkheden. Realistische praktische oplossingen in plaats van poralisatie. Ik wil daaraan werken vanuit mijn geloof. Geef hoop een stem, geef geloof een stem. Het kan.
We hebben het goed in Nederland. Op veel terreinen. Ook op het gebied van gezondsheidszorg. Jazeker, daar is veel over te zeggen, maar door de bank genomen heeft onze gezondheidszorg een hoog niveau. (Even een opmerking tussendoor: ik ben er van overtuigd dat er voldoende geld is voor de zorg....het moet alleen anders verdeeld worden.) Wanneer de gezondheidszorg op een hoog niveau is, dan komt vroeg of laat ook de discussie naar boven over het begin en het einde van het leven. Dat hebben we het afgelopen jaar ook in Nederland gezien. Denk aan de discussies over de NIPT-test en over het 'voltooid leven'. Discussies die mij diep raken. Met name de discussie over de NIPT-test maakt veel emoties bij mij los. De manier waarop in deze discussie gesproken werd over kinderen/mensen met het syndroom van Down was mens-onwaardig. Geen wonder dat een jongere met dit syndroom het gevoel had dat hij er niet had mogen zijn. De mens als beschikker over wie mag leven en over wie niet mag leven. Grootheidswaanzin.
De laatste discussie op dit gebied heeft het 'voltooid leven' als onderwerp. Eind 216 kwam D66 (met steun van enkele andere partijen) met een wetsvoorstel om mensen zelfbeschikking te geven over het eindigen van het leven. Dit maakte uiteraard veel los in de samenleving. Die onrust heeft door Omroep MAX, de KBO-PCOB en de ChristenUnie gestalte gekregen. Deze drie partijen hebben de handen ineen geslagen en ze zijn gekomen met het manifest Waardig Ouder Worden. Een manifest dat als doel heeft dat een volgend kabinet zich serieus inzet voor een samenleving waarin ouderen een volwaardige plaats hebben. Dat manifest is breed omarmd. Veel partijen hebben zich inmiddels aangesloten bij het manifest.....en vanuit dit manifest is inmiddels het Zilveren Pact voortgekomen.
Het leven staat voorop. Niet de manier waarop je het leven moet voorkomen of voortijdig moet beeindigen.
Vandaag heeft een meerderheid in de Tweede Kamer ingestemd met het reguleren van de wietteelt: 77 leden stemden voor en 72 leden stemden tegen. Bijzonder in dit geval is dat de meerderheid hier tot stand is gekomen door de stemmen van kamerleden die in de afgelopen tijd hun partij hebben verlaten en die zelfstandig verder zijn gegaan. Wanneer deze kamerleden nog bij hun eigen oorspronkelijke partij hadden gezeten, hadden ze gestemd volgens de uitgangspunten van die oorspronkelijke partij (partijdiscipline). In dat geval was de stemverhouding andersom geweest en was er een meerderheid tegen dit wetsvoorstel geweest. Eigenlijk plegen deze personen nu een soort kiezersbedrog. Ze zijn gekozen om namens een partij zitting te nemen in de Tweede Kamer. Kiezers mogen verwachten dat deze politici zich houden aan de uitgangspunten en stellingname van hun (oorsrponkelijke) partij. Ik vind dat politici te makkelijk hun partij verlaten om daarna volgens een kromme redenatie hun kamerzetel behouden. Wat mij betreft komt er zo snel mogelijk een wetsvoorstel wat dit onmogelijk maakt. Een stem zou aan een partij moeten behoren en niet aan personen. Uiteraard zitten daar wat staatsrechterlijke voors en tegens aan, maar ik heb gewoon weinig respect voor mensen die met een paar voorkeursstemmen denken dat ze daarmee recht op een zetel hebben. Negen van de tien keer hebben zij hun zetel gewoon te danken aan de partij waar zo voor op de kieslijst staan. Het zomaar opstappen uit een partij, je (kamer-)zetel behouden of zelfs die zetel onder brengen bij een nieuwe partij....dat zorgt voor politiek instabiliteit. Dat is niet goed voor het vertrouwen dat onze samenleving in de politiek moet hebben. De uitslag van de stemming in de Tweede Kamer van vandaag over het reguleren van de wietteelt bevestigt dit. Op grond van de laatste verkiezingsuitslagen van de Tweede Kamer zou het voorstel dus geen meerderheid gehad hebben. Door al dat tussentijdse gerommel, nu dus wel. Geen wonder dat Nederland het politieke spoor bijster is. Gelukkig hebben de voorstemmers geen meerderheid in de Eerste Kamer, dus de vraag is nog maar of het voorstel ook daadwerkelijk realiteit wordt. Maar goed....het is wel helder dat Nederland behoefte heeft aan stabiele partijen. Aan partijen die respect hebben voor de samenleving. Aan partijen die weten dat zij er voor de samenleving zijn en niet andersom. De politiek is er voor het welzijn van de samenleving en niet voor haar eigen zijn. Ook daarom: ChristenUnie
In deze tijd volg ik, net als veel anderen, de peilingen. Voor wat ze waard zijn.... Ik betrap mezelf erop dat ik, hoe hoger het aantal zelels is voor de ChristenUnie, meer waarde hecht aan die peilingen. Niets menselijks is mij vreemd. De uitslagen van de afgelopen jaren hebben wel geleerd dat je toch wat voorzichtig moet zijn met de uitkomsten van die peilingen. Maar ook zonder de peilingen kun je op je vingers natellen dat de uitkomst van de komende verkiezingen bijzonder zullen zijn. De PVV zal ongetwijfeld (en triest genoeg) aardig wat zetels binnenhalen. De huidige coalitie van PvdA en VVD zullen hun meerderheid gaan verliezen....en niet zo'n klein beetje ook. De versplintering zal verder doorzetten. Het zal lastig worden om een nieuwe coalitie te maken. Ik verwacht dat daar minstens 4 of 5 partijen voor nodig zijn. Dat kon wel eens een langdurig proces gaan worden. Dat betekent dat ook kleinere partijen kans maken om mee te regeren. Zij kunnen een coalitie soms net een goede meerderheid geven. De ChristenUnie heeft die rol al een keer vervuld. En niet zonder succes. Ook nu zal de ChristenUnie die verantwoordelijkheid niet uit de weg gaan. In het verleden stemden veel mensen die sympathie hadden voor de ChristenUnie zogenaamd 'strategisch'. Ze stemden dan op een grotere partij (vaak het CDA) om die partij dan in de regering te helpen. Bij gebrek aan beter..... Dat is dus nu niet meer nodig. Integendeel.
Om even terug te komen op de peilingen. In die peilingen staat de ChristenUnie op winst. Dat is mooi....maar alleen de werkelijke uitslag van 15 maart telt. Pas dan weet elke partij hoeveel zetels er behaald zijn. Ik vind het spannend. Er hangt veel vanaf. Ik moet er niet aan denken dat Nederland de kant van Amerika en Frankrijk opgaat. Ik moet er niet aan denken dat Nederland geregeerd gaat worden door angst, haat en nationalisme. Nee, ik sluit mijn ogen niet voor de problemen. Maar ik blijf hoopvol. Hoopvol realistisch.
