Uit het vele nieuws dat elke dag tot ons komt, sprong er gisteren een bericht uit voor mij. Het was een oproep van artsen. "De artsen" (wie dat ook zijn) willen dat de politiek zich in deze verkiezingsstrijd maar moet uitspreken over de kosten van nieuwe dure medicijnen. Een aantal artsen trok dat door en die willen graag dat de politiek zich ook uitspreekt over dure behandelingen. Alle nieuwe medicijnen en behandelingen zijn op den duur niet meer te betalen. Er zitten grenzen aan de zorg, stellen de artsen. Dat laatste ben ik helemaal met ze eens. De artsen willen nu dus dat de politiek bepaalt waar die grenzen liggen....wat maatschappelijk aanvaardbaar is. Want, stelt hun woordvoerder: "als hier geen uitspraak over wordt gedaan door de politiek, dan zullen die dure behandelingen en geneesmiddelen ten koste gaan van de zorg aan ouderen, bijvoorbeeld de wijkzorg of de verpleeghuizen."
Tjongejongejonge.....dat is wel heel makkelijk. Leg het maar bij de politiek neer. In een verkiezingsstrijd. En natuurlijk grijp je dan ook naar het schrikbeeld dat het anders ten koste gaat van de ouderenzorg. Een gelegenheidsargument dat tegenwoordig door iederen ten bedde wordt gebracht. Zouden de artsen echt zo naief zijn? Ik denk het niet. Het is een goede manier om even de aandacht van jezelf af te leiden. Laten we wel zijn, ik denk toch echt dat de artsen zelf in deze discussie ook een bijzonder grote rol hebben. Zij zullen namelijk met een patient in gesprek moeten of een bepaald medicijn of een bepaalde behandeling wel ingezet moet worden. Ja, dat is vaak geen makkelijke discussie, want mensen willen meestal tot het uitsterste gaan wanneer zij ziek zijn. Dat snap ik, maar het kan helaas niet altijd. Zoals ik zei, de artsen hebben op één punt gelijk: er zitten grenzen aan de zorg. Het is duidelijk dat zij die grenzen niet willen stellen, terwijl zij daarvoor meer de aangewezen partij zij dan de politiek.
Grenzen aan de zorg. Wat is maatschappelijk aanvaardbaar? Ik denk dat dit niet zomaar op één plek bepaald kan worden. Niet in de politiek, niet in de zorg. Dit is een ethische discussie. Een discussie die door de totale samenleving gevoerd moet worden. Dit raakt zoveel. De overheid kan hooguit vorm geven aan deze discussie, mits het maar over de inhoud gaat. Dit is geen discussie die je politiek inhoudelijk moet voeren. Binnen die discussie heeft ieder zijn eigen rol vanuit zijn eigen verantwoordelijkheid. Ook artsen.
