Een bijzonder weekend. Een weekend dat in het teken stond van de diplomatieke rel...of eigenlijk de diplomatieke crisis met Turkije. Ik heb al eerder geschreven hoe ik over het spreken van de Turkse minister van Buitenlandse Zaken dacht. President Ergdogan deed er nog een schepje bovenop. Echt onacceptabel. Wat mij betreft hebben de betrokken ministers, met premier Rutte voorop, uitstekend gehandeld. Maar naast dit dieptepunt is er ook nog volop campagne gevoerd voor de Tweede Kamerverkiezingen van aanstaande woensdag. De laatste flyers zijn uitgedeeld, de laatste acties worden gehouden. En nu maar hopen dat de vaste kiezer behouden is...en nu ook maar hopen dat de laatste zwevende kiezer is overgehaald. We gaan het woensdag zien. Ondertussen gaan de debatten door, met als hoogtepunt het grote debat morgen (dinsdagavond). Ik heb het ook al vaker gezegd, het lijkt er wel op of het gaat om het niet-maken-van-fouten in plaats van helder te vertellen wat je nu daadwerkelijk zelf wilt. Maar er valt nog wat op in de discussie en debatten. En dat is het zwarte pieten.
Wat opvalt is dat de deelnemers aan de debatten vooral bezig zijn om elkaar de schuld te geven. Ja. Maar waarvan? Dat wordt niet altijd duidelijk. De huidige coalitie wordt verweten nu wel verandering te willen, maar dat dit de afgelopen vier jaar tegengehouden is. Ze zijn zelf de schuld van de noodzaak tot verandering. Zij zijn de schuldige..... Maar de huidige oppositie wordt op haar beurt weer verweten dat zij maar wat langs de kant hebben gestaan, geroeptoeterd hebben....maar niet constructief meegewerkt hebben. Zij zijn de schuldige..... Heren, dames politici...ik heb nieuws voor jullie. Wijzen helpt niet. Jullie hebben er de afgelopen vier jaar allemaal zelf bijgestaan. Jullie hebben het zelf allemaal laten gebeuren met elkaar.
Waar we behoefte aan hebben, zijn geen mensen die wijzen, maar zijn mensen die hoop geven....aan mensen die zich constructief opstellen omdat ze het beste willen voor ons land en haar inwoners. Alleen maar 'nee' zeggen is te makkelijk. Naast een 'nee' hoort minimaal een richting hoe het dan wel moet. Zonder onbescheiden te zijn durf ik te stellen dat de ChristenUnie dat de afgelopen jaren zeker gedaan hebben. Samen met SGP en (ik durf het bijna niet te zeggen) D66, maakte de ChristenUnie deel van de zogenaamde 'constructieve drie'. Nogmaals: omdat alleen 'nee' geen antwoord is. Ik zeg het nog een keer: we hebben mensen nodig die hoop kunnen geven, realististiche hoop.
