Het uitzoeken van onze volgende bestemming bleek iets langer te duren dan gepland, we zagen de toeristen de komende week komen en gaan in Otavalo. Uiteindelijk besloten we naar Cayambe te gaan. We hadden gehoord over inca ruines die je hier kon bezoeken. We wandelden tot aan de ruines, welke tot onze teleurstelling niet veel meer waren dan enkele muren (stenen) bovenop een berg, of zo leek het toch van beneden bekeken  .

Onze volgende bestemming was Mindo, het bekendste dorpje van de grote en mooie ‘bosque nublado’ streek. Dit zijn immense bossen die bijna constant door een lichte nevel omringd worden. De streek staat vooral bekend als de beste ‘bird spotting’ plek van de wereld. Wat zoveel betekent als “vroeg uit bed om te gaan wandelen in de bossen” iets waar we niet volledig in slaagden door de regen en omdat ik (nanna) de wekker had afgedrukt. Uiteindelijk waren we toch voor 8 uur op pad richting de vele watervallen in de streek. Ondanks het late uur zagen we toch een vrouwelijke quetzal, een toekan en enkele eekhoorns. In Mindo namen we afscheid van onze vriend Dustin voor enkele dagen, hij ging Quito bezoeken terwijl wij verder trokken naar Zumbahua.

05-02-2010, 19:13 geschreven door freeke_nanna  

05-02-2010, 19:19 geschreven door freeke_nanna  

Zumbahua bleek een klein, door bergen omringd, afgelegen dorpje te zijn. Na een dagje uitrusten van de omslachtige reis, besloten we een rustige wandeling te gaan doen. Deze rustige wandeling draaide uit op een steile klim op één van de nabije bergen wat ons prachtig uitzicht over de vallei en de cañon opleverde. Nadat Dustin zich terug bij ons gevoegd had trokken we verder naar Quilotoa, een meer dat onstaan is door de implosie van een vulkaan. De wandeling rondom dit meer bleek een grotere uitdaging te zijn dan we dachten. Telkens we dachten er bijna te zijn bleek dat er nog een berg beklommen moest worden. De avond brachten we door aan de kachel van het gezellige hostal met enkele andere wandelaars en enkele Ecuatorianen.

05-02-2010, 19:52 geschreven door freeke_nanna  

05-02-2010, 19:57 geschreven door freeke_nanna  

De dag nadien reisden we naar Latacunga, waar we onze tijd voornamelijk doorbrachten met kaartspelletjes. Om is te testen of jullie wel effectief onze blog lezen en niet enkel naar de mooie foto’s kijken mag je als bewijs een flauw mopje in ons gastenboek schrijven...dit is het moment van de waarheid.. We besloten van hieruit het Pisayambe meer te bezoeken en vertrokken met de bus richting van het .... park uit. Doordat we eigenlijk te laat begonnen aan onze wandeling (die weer voornamelijk bergop was) geraakten we de eerste dag slechts tot aan de refugio aan de ingang van het park. De vriendelijk parkwachter was blij een beetje gezeldschap te hebben en boodt ons aan in het huis te slapen in plaats van onze tent op te stellen. Toen de zon achter de bergen verdween en de temperatuur per seconde leek te dalen waren we super blij dat we een warm bed ter beschikking hadden. De dag nadien konden we meerijden met enkele werkmannen tot aan het meer, dat zo droog stond dat het bijna gehalveerd was. Uiteindelijk bleek de terugwandeling door de groene bergen veel meer de moeite te zijn dan het meer zelf.

Op dit moment zitten we in Cuenca, een gezellige stad waar we de kleinste hoofdjes ooit zagen. De Jivaro (amazonen-indianenstam) hadden de traditie de hoofden van hun vijanden te krimpen tot de grootte van een tennisbal en deze dan rond hun nek te dragen als talisman. Behalve deze culturele uitstap in Cuenca deden we niet veel meer dan rondkuieren in de stad met enkele vrienden.

05-02-2010, 20:02 geschreven door freeke_nanna  

05-02-2010, 20:09 geschreven door freeke_nanna  

Vanuit Cuenca vertrokken we naar Vilcabamba waar we Lea terug ontmoetten om samen met haar kerst te vieren. In tegenstelling tot de kerst die we gewoon zijn, vierden we deze sneeuwman-feestdag aan de rand van een zwembad met een cocktail in ons hand. Aangezien we nog met Dustin op stap zijn (een Noord Amerikaan die zoals de rest van hun de vreemde gewoonte heeft kerst te vieren op de 25^ste) hadden we twee dagen kerstplezier. Twee dagen kerstplezier betekent zoveel als drie dagen feest, want zelfs hier in Ecuador verjaar ik op de 26^ste. Zoals gepland deden we niet veel meer dan aan het zwembad zitten en gezelschapsspelletjes spelen. Al snel na onze aankomst ontdekte we dat het hotel bordspelen ter beschikking stelde, waaronder kolonisten (een fantastisch spel), risk en een levengroot schaakbord.. Na al die vermoeiende dagen vonden we dat het tijd was om onze massage-cadeaubon (van Dustin gekregen voor onze verjaardagen) te benutten en ons is goed onder handen te laten nemen. Toen we goed en wel uitgerust waren vertrokken we naar mancora, Peru.

05-02-2010, 20:12 geschreven door freeke_nanna  

05-02-2010, 20:21 geschreven door freeke_nanna  

Mancora bleek (zoals verwacht) een feeststad te zijn, net wat we zochten voor oudjaar en Freeke haar verjaardag. We waren natuurlijk niet zo slim geweest een reservering te maken in een hotel, wat inhield dat we na lang zoeken bij de heks van Mancora terecht kwamen. Een gezellig hotel wat volledig wordt verpest door de eigenaars hun geroep de ganse dag. Met onze oorstopjes in besloten we ons daar niet al teveel van aan te trekken en onze dagen aan het zwembad door te brengen met een groep jonge Peruvianen die daar ook verbleven. Het jaar 2009 hebben we goed afgesloten op het strand samen met vele, vele toeristen. Het jaar 2010 daarintegen werd wat minder goed ingezet. Niet lang na middernacht geraakte ik Freeke kwijt, wat in al die drukte zoveel betekend als ‘goed feestje en ik zie je morgen wel terug...’. Freeke geraakte niet enkel mij kwijt, de zee verorberde haar slippers en was niet van plan die taaie rubberen stink-boten terug te geven, en een vreemdeling pikte haar verjaardags-feestbudget. Maar niet gezeurd noch getreurd, op nieuwjaar moet er gefeest worden en dat deden we dan ook, al was het dan ieder op onze eigen manier. Weer enkele dagen later waren we uitgefeest en vooral uitgedronken, dus was het tijd een volgend oord op te zoeken.

We trokken naar Trujillo, een stad waar we de eeuwen oude moddersteden bezochten en weer voor enkele weken afscheid nemen van elkaar. Freeke vertrekt van hieruit naar Chachapoyas, een stadje in de Andes en Nanna vertrekt naar Cusco om wat tot bezinning te komen. Ik ga een 10daagse meditatie-cursus volgen, waar ik 10 dagen niet mag praten , nu maar hopen dat ik er geen blijvende schade aan ga overhouden...

05-02-2010, 20:40 geschreven door freeke_nanna  

06-02-2010, 19:27 geschreven door freeke_nanna