Ik ben geen naturist, ik zeg het direct.

Maar ik ben heterofiel en ik heb gewoon geen zin in pottenkijkers op het naturistenstrand. Zie je het tafereeltje al voor jouw ogen? Je ligt braafjes op jouw strandlaken, een vleugje wind laat wat zandkorreltjes over jouw bips strelen, jammerlijk genoeg glijdt er nu en dan een korreltje netjes tussen de billen, precies waar het niet moet, en net als je wilt opstaan om jouw derrière even van het overtallige zand te ontdoen komt er een textieltoerist aanwandelen. Het spijt me, maar in dit geval mag er een zandberg op mijn achterste liggen, op dat moment sta ik gewoon niet op. Wat denken die textielsponsors wel ?

Aan de ingang van het strand staat er heel duidelijk, in grote letters: “naturistenzone”.

Dat betekent dus dat je daar gewoon jezelf mag zijn, puur natuur. Ik vind dat de textielmannen deze zone zouden moeten respecteren en hun meestal nogal schaarse kledingsstukken aan de wilgen of - bij gebrek aan wilgen - aan het duingras zouden moeten hangen. Want in het omgekeerde geval toon ik ook respect. Stel dat ik een kik zou krijgen van schaars geklede dames, dat ik verliefd zou worden op de textuur van een perfect geknipte bikini, dat het kleurenpalet van een minuscuul tangaslipje mij in een hoogste staat van verrukking zou brengen, dan nog mag ik niet in mijn natuurlijke staat over het textielstrand lopen.

Nee: ik ben verplicht om een dinges aan te doen, een lap stof die mijn eigenheid volledig blootlegt, al was het maar door de keuze van het model.

Echt waar: de keuze van de zwembroek zegt meer over jezelf dan je denkt. De kleur, de snit, de taille, het model, allemaal dingen die je zelf kiest, en waardoor je jezelf dus blootgeeft. Dit in tegenstelling tot het naturisme: je hebt niet gekozen voor het model, de taille en de snit van jouw sjarel noch voor de vorm en de grootte van jouw borsten. Wanneer je iemand in zijn ukkie ziet vang je veel minder op over zijn persoonlijkheid dan als hij/zij textiel draagt. Maar bon: ik moet dus een lapje stof aandoen om over een textielstrand te lopen. Doe ik dat niet, dan krijg ik een bekeuring.

Het principe komt ongeveer overeen met dat van de rokerscoupés in de treinen, vroeger.

Je had rokerscoupés en je had niet-rokerscoupés. In een niet-rokerscoupé mag een roker niet roken, maar in een rokerscoupé mag een niet-roker wel niet-roken. Het valt een niet-roker wel wat moeilijk want meestal rookt hij mee, zij het dan passief. Dit neemt niet weg dat hij het recht heeft te niet-roken in een rokerscoupé terwijl een roker geen recht heeft om te roken in een niet-rokerscoupé. Deze redenering is toch niet logisch ? Rokers zullen dit direct beamen, niet-rokers zullen nu eerst een tijdje proberen argumenten te vinden om die pure logica te weerleggen vooraleer ze verder lezen. Nog waarschijnlijker is dat de niet-rokers nu al een tijdje een soort onrechtvaardigheidsgevoel ervaren, en dit is perfect terecht: het is zo logisch dat het onrechtvaardig is !

Hetzelfde geldt dus ook voor het naturistenstrand en het textielstrand.

Een textieler mag textielen op een naturistenstrand, een naturist mag niet naturisten op een textielstrand. Het gaat zelfs nog heel wat verder: zo zijn er textieltoeristen die er met het fototoestel in aanslag rondlopen. Natuurlijk: om een Brabants trekpaard te fotograferen, wat had je dan wel gedacht, borsten misschien ? Nog erger zijn die mannen die fluitend door hun verrekijker turen, zogezegd op zoek naar de flierefluiter, dat gekende strandvogeltje. Wanneer zulke individuen betrapt worden, worden ze pottenkijkers of in het ergste geval "voyeurs" genoemd. Ongevaarlijke namen.

Maar laat een naturist eens in zijn hummetje op een textielstrand lopen: die mens wordt binnen de kortste keren gearresteerd.

Kan hij snel lopen, dan kan hij nog als streaker bestraft worden, zoniet wordt hij als een gewone, laag-bij-de-grondse, vulgaire exhibitionist gecatalogeerd. Dat komt ook op zijn getuigschrift van goed gedrag en zeden, natuurlijk met alle gevolgen van dien. En nu komt het sterkste verhaal: de politie van Bredene zal intensief op het naturistenstrand patrouilleren. In textiel ! Kan je dat geloven? Niemand weet hoeveel textiel ze zullen dragen, maar iedereen is akkoord dat er het menselijk lichaam geen zakken heeft om bijvoorbeeld een potlood of het proces-verbaalboekje in op te bergen. Ik zie ze al voor mijn ogen: een bermudabroek die op geregelde tijdstippen naar lagere regionen zakt wegens het gewicht van de handboeien, het pistool en de knuppel. Hola, opgepast; voor de slechte verstaanders: ik heb het hier wel over de politieknuppel, de matrak ! Duidelijk zo? Maar pas op: je weet nog niet alles. Die patrouilles moeten over de goede zeden op dit domein en vooral in zijn duinen waken. Ze moeten namelijk vermijden dat "het" in het publiek gedaan wordt. En wetende dat "het" daar soms ook door gelijkslachtigen wordt gedaan komen we tot de conclusie dat politieagenten – volgens de logica van bovenstaand betoog - pottenkijkers kunnen zijn.

Dit alles heb ik hier verteld om jouw diets te maken dat ik geen naturist ben. Misschien begrijp je nu ook waarom: het is me allemaal veel te ingewikkeld.