Ha Ha !
Zo begin ik nu en dan, blijgemoed, mijn ochtend op het werk. Kwestie van beleefd te zijn en Ha te groeten. Ha past in een serie van morgengroeten: Ha, Thao, Rowena, Hung, Pierre, Rachid, Christophe en vele anderen, allemaal passeren ze de rij. En dan is er nog mijn andere vriend, Eddy, met wie ik geregeld een mailtje sla. Rasechte Antwerpenaar, in de Seefhoek opgegroeid, en sinds anderhalf jaar getrouwd met Jin, uit Thailand. Voor wie het nog niet doorheeft: dit is een heel ernstig cursiefje over samenleven, over integratie, over multiculturele dinges en nog meer dergelijke zaken.
Je beseft het niet tot je er even bij stilstaat.
Mensen, we leven in een smeltkroes van nationaliteiten en rassen en we zien het niet. Dus is het misschien nuttig om daar even over te filesoferen. Al is het maar om een glimlach op jouw mond te toveren als je nog even nadenkt over mijn morgengroet voor Ha: ha Ha! Ha vindt België een prachtig land. We reden op een A12 vol putten waar je niet te snel mag rijden of jouw chassis gaat kapot en als supplementair cadeautje wordt je dan nog eens geflitst ook. Zijn indruk: zo'n brede, vlakke weg, en we kunnen er zo snel rijden!
Hij woont tijdelijk in Brussel, ergens in de buurt van de kleine ring en de Avenue Louise: ochtend- en avondfiles gegarandeerd en de luchtvervuiling krijg je er gratis bij. Maar Ha is ontzettend tevreden: eindelijk een stad met pure lucht! Ho Chi Minh City het vroegere Saigon is veel sterker vervuild: zonder masker kom je er gewoon niet buiten. Allemaal te danken aan de heel slecht afgestelde bromfietsen waar iedereen daar mee rijdt, en hij kan het weten want bij hem thuis staat er ook een. Thao was trouwens ook zeer gelukkig: tijdens zijn eerste week in België kon hij voor het eerst in zijn leven genieten van echte sneeuw. Dat was weer wat anders dan die voortdurende 25 à 30 graden in Vietnam, dat had hij nooit gezien en zijn kleinkinderen zullen het waarschijnlijk nog tot vervelens toe mogen horen.
Van Vietnam naar de smeltkroes van onze kleine Europese samenleving, da's maar een kleine stap.
En sorry als nu iemand beledig, dat is niet de bedoeling, ik wil alleen wat clichés gebruiken om even te helpen nadenken, want dat is namelijk het doel van filesoferen.
Het wij-tegen-zij-gevoel verandert met de afgelegde afstand. Dat voel je best tijdens de vakantie. 't Begint met een "d" en 't zit in zijn caravan z'n ontbijt, middagmaal of avondmaal te eten op het parkeerterrein van het wegrestaurant? Juist: d'ollanders. Zie je een troepje lange magere mannen in het restaurant (en niet op de parking), dan vraag je spontaan: mogen die hollanders hier komen eten? Een bende lange, ietwat dikkere mannen, wat stijfjes gekleed ook al zijn ze in vrijetijdskledij, van op afstand gevolgd door een groepje mollige dames en een trosje kinderen, dat zijn gegarandeerd Duitsers.
Hou je een halte in België, blijf dan even in de buurt van de toiletten.
Hoor je vol afgrijzen zeggen dat je hier moet betalen voor het toilet, dan zijn het Fransen, zeker weten. In Frankrijk zijn de toiletten namelijk gratis. Kan ook niet anders: voor zo'n gat in de grond, daar geef je toch geen frank voor, laat staan dertig eurocent! Om verder in België te blijven: onze kust wordt langzaam maar zeker overspoeld door Walen en het is zo erg dat de een of andere minister van de "Vlaamse kust" begon te spreken. Die minister zal wel geen Li-imbu-urger gewees zijn zoals Steve Stevaer, wan die zou'e van de Vlaa-aamse kus gesproken hebben en dat brengt de mensen dan weer op andere ideeën. Ik denk ook niet dat het een Entwerpenaar was want die mannen kennen maar één strand: dat van Sint-Anneke. Allemaal clichés.
Dat Vlaamse chauvinisme, dat provinciale gevoel stopt wanneer je wat verder reist.
Want in Durbuy of Bouillon stikt het niet van de Antwerpenaren, Limburgers of Gentenaars, maar van de Vlamingen. Ontmoet je een Waal in Frankrijk of Italië, dan blijkt die plotseling ook een Belg te zijn. Verbazingwekkend trouwens hoe snel een Vlaming dan Frans kan spreken. François avec des cheveux sur, ça bien, mais cependant: françois (Frans met haar op, dat wel, maar toch : Frans). En die Waal laat ook al snel weten hoe slecht zijn Nederlands is en hoezeer het hem spijt dat hij niet verder raakt dan "kotverdoem". Bij een goed glas wijn worden dan de beste voornemens gemaakt om tijdens het komende jaar toch iets meer te doen aan "zijn Frans" of "zijn Nederlands". Hoewel: na enige glazen blijkt dit steeds minder noodzakelijk want hoe meer drank er uit de fles verdwijnt hoe beter men elkaar begrijpt.
Waardoor elke vakantie opnieuw bewezen wordt dat één à twee flessen wijn beter zijn dan een woordenboek.
Met de Nederlanders is het anders gesteld: een Hollander in Italië, in Spanje, in Duitsland of in Frankrijk, die blijft overal en altijd een Hollander, een suinige kaaskop in een
caravan die vasthoudt aan zijn sjudoransj en spa rood. Sinaasappelsap en spuitwater zijn nu eenmaal uit dat hollandse woordenboek verdwenen. Maar let op: eenmaal buiten Europa, in Zuid-Afrika, China of Nepal, vervalt die karakteristiek en worden Vlaming en Nederlander Europeanen die dezelfde taal spreken. Echt stof om even bij stil te staan: waar ligt de grens? Een tijd geleden bombardeerde een president een land kapot omdat het bestuurd werd door een dictator, morgen vitten wij misschien op een Limburger en daarna lachen we misschien een roodharige of een dikkerdje uit. Ik blijf daar ook niet van gespaard.
Maar soms probeer ik mijn dag goed te beginnen. Ha Ha !
|