Een zalige nacht...door de wijn? Door het warme nest? Door het gezelschap en de vele verwennerijen? Door het vele fietsen de cumul van licht slaaptekort? Het zal een beetje van alles zijn. Maar mijn slaaptekort werd glansrijk gebroken. 's Morgens samen met Arnold toch even stad verkennen: stempel halen in het O.T.; tentoonstelling bezoeken (la vie de Babette prikkelde de zinnen ððð) en de lokale markt. Kuieren tussen lokale specialiteiten. Namiddag bezoek aan Perigeux. Opnieuw verrassend mooi en tof. Kathedraal St. Front met kapel gewijd aan St. Jacques, binnenstad en prachtig fietspad langs de rivier L'Isle. Met dikke stip in mijn notitieboekje. En tussen ( ) in Perigeux hebben ze ook Leffe ð. Tussendoor ook nog een onverwacht bezoek aan Martine Six uit Gullegem in het naburige St. Sulpice-de-Roumagnac. Dan driewerf helaas: "het laatste avondmaal" bij Arnold en super gastvrouw Christine (ik ben een verwend nest ...). Geen galgenmaal maar opnieuw subliem. Ik kan weer vooruit maar zal het ook wel missen. Nu nog 320 km tot Etsaut of 335 km tot de Spaanse grens. Met een moraal in het zenit en boordevol energie. Het doet iets met een mens. Bedankt...zeer hartelijk en oprecht bedankt.
Werken met kladversies op de blog zorgt er voor dat je blijkbaar maar 1 foto kunt toevoegen. Omdat een beeld meer zegt dan woorden op enkele leuke herinneringen aan gisteren.
Rekening houdend met de lengte van de rit heb ik 's morgens toch nog tijd genomen voor een blitz stadsbezoek. Een stad waarin je makkelijk verdwaalt maar met zoveel facetten dat een bezoek toch wel de moeite waard is; ook de stad van de strip en dat merk je overvloedig. Tegen 11u30 afscheid genomen in het Maison Dio en op weg. Eerste stop de boulangerie waar de bakkerij uitermate geïnteresseerd was in mijn verhaal. Opvallend: veel dorpjes en steden eindigen hier op -ac... Torsac , Rosignac, Cognac, Lusignac...Behalve opnieuw aangename landschappen en steile hellingen, hier en daar een leuk kerkje was het uitkijken naar HET eindpunt RIBÃRAC. Wat een onthaal bij Christine en Arnold. Voor sfeer en gezelligheid:10; voor het eten: hors categorie... ik kom punten tekort om te geven en details bespaar ik jullie maar deze herinnering wordt in mijn diepste zieleroerselen bewaard. Een dikke merci! 't doe wok deugd voe nog ne kji westvlams te kun 'n klappen. Verhalen en herinneringen werden bovengehaald. Het zou bijzonder onbeleefd geweest zijn om in en zelfs na dergelijk moment nog een blog bij te werken. Vandaar un peu de retard. Dank voor het begrip.
Een laattijdig ingelaste rustdag omdat de afstand tussen Tours de Poitiers in een dag afgehaspeld werd. Een dag van rust, administratie, bezinning en stadsbezoek.
Wat weten we na die eerste week:
1. Dat er toch al 664 km op de teller staan of ongeveer 33% van de af te leggen afstand in 1/4 van de tijd.
2. Dat ik voorlopig fysiek heel in orde ben
3. Dat het mentaal niet te onderschatten valt. Eenzaamheid is een gevaarlijk beest. Maar ik heb jullie op afstand en dat doet deugd.
4. Dat het goed is om te luisteren naar mensen die het kunnen weten: goede fietsbroek, doseren en niet forceren, tijd nemen om te genieten, zorgen voor een goede fiets, geen onnodige risico's nemen.
Poitiers is echt wel een leuke stad. Stad is heel rustig en vreemd genoeg weinig mensen op de been. Prachtig stadspark (Parc de Blossac) waar het bijzonder druk was en natuurlijk de onvermijdelijke kerken en de kathedraal. Eglise St. Radegonde was erg bijzonder.
Achter 130 km kom ik hier toe in ik moe meer dan dringend pipi doen. Da meiske van het onthaal zegt allez vite la bas. Ik doen wat dak moeste doen en ton ingecheckt, velo weggezet, de douche getoond...een andere douche gevraagd omdat er in de 1e mieren liepen. Ondertussen bagage in de kamer, een beetje whatsapp om dan uiteindelijk te gaan douchen. Ik kom me were, leg alles op orde want veel plekke is er hier niet en... miene helmen is nieverst te vinden. Ik, biekan zeker dak hem afgedaan had aan het onthaal rap gaan kieken mo nie te vinden. Geheel dat spel hier afgelopen, mensen waarvan dak wist dat ze in het onthaal zaten nogal scherp erover aangesproken. T was nen duuts. Je trok een raar smoel en k peisde : vint gie wit van mjir. Mor enfin je zei datten nieten gezien had en dat was het. Hier nog een paar mensen aangesproken mo noppes. Helm weg. Achter mien avondmaal nog een bitje gaan klagen aan de receptie maar ja, ze koste heur niks mji herinneren. K peisde: ja 't uw weeral om zepe om het deftig te zeggen; k goa nog ne kji gaan piesen en ton up mien kamer want veel courage ak nie mji. K ga bin'n en wuk ligt er daar up 't wc emmerke: mijnen helme. K blette bijkans van contentement. Ki mie ton toch gaan excuseren wi. K doe also mien beste voe niks kwijt te spelen en achter zuk ne skonen dag komme kik ton zukkentwadde tegen. Maar allez ki em en k Peize dak der vannacht mee ga slapen. En 't zien sur tout nu een bitje de emoties die ipspelen
Dag lieve volgers en supporters. De Koninginne etappe qua kilometers zit erop: 115 km tussen Gisors en Chartres. Voor de kenners: 1458 hoogtemeters. Afscheid genomen van een schitterend warm gezin om 8u15 en in de gietende regen vertrokken richting Chartres. Opnieuw een prachtige rit afwisselend in de uitgestrekte natuur en prachtige dorpjes en steden: Magny-en-Vexin, Limay(over de Seine), Maintenon... mooi. De rit was minder lastig dan gisteren omdat de hellingen "gezapiger" waren en niet van die korte, nijdige bulten. Tegen de middag zag ik meer uit als een waterhoentje dan als een fietser. Kort na de middag brak er toch een schraal zonnetje door en dat was voldoende om mijn kledij quasi droog te krijgen. Met superbenen ging het naar Chartres...Tot 8 km voor de bestemming... Uit het niets gingen de hemelsluizen open en op 15' was het niet meer om aan te zien. Zelfs overstroomde straatjes omdat de riolen gewoon het water niet konden slikken. Zelfs geen tijd om nog een regenbroek aan te trekken. Het zal morgen fietsen worden met duikboten ipv fietsschoenen. Ook vanavond in Chartres: bakken water. Maar voor het eerst in 4 dagen heb ik mezelf toch getrakteerd op een lekkere Grimbergen. Morgen gaar het naar Vendôme: 103 km voor de boeg.
De dag niet goed begonnen na een slechte nachtrust. Nochtans geen externe factoren maar wakker om 3:00; 5:00 en 6:00 is niet echt bevorderlijk. Ontbijt om 7:00 en voldoende energie binnengegaan om deze eerste pittige etappe te starten. Uiteindelijk toch maar gekozen voor de kortste weg (88 km) tegenover de "mooiste" weg van 98 km. Als je in Frankrijk met de fiets de ochtendspits door raakt dan mag je al een kaars branden. Ze zijn wel gedisciplineerd door afstand te houden maar snelheidsmaniakken... man, man, man. De weergoden waren mij wel gunstig gezinde. Veel ochtendspits en nevel (dixit Frank Deboosere) maar tegen de middag kwam toch een bescheiden zonnetje piepen. Het aantal hoogtemeters kan ik niet meegeven maar kan jullie wel verzekeren dat het er al heel wat zijn. Bijzonder embetant zijn wel de vele snelheidsbeperking tot 30 en 50 km/u. Het is voortdurend inhouden ððð. Maar eenmaal af van de drukke RN of RN ontvouwt zich telkens weer een mooi schouwspel van lentekleuren in de wijdse vlakten. Hier is nog veel bouwgrond hoor. Je kan hier ook kilometers fietsen zonder ook maar een figuurlijke kat tegen te komen. Zelfs in de vele kleine dorpjes hooguit een oudje die het toch probeert wat proper te houden. Maar het heeft toch zijn charme. Deze middag nog een babbel met een koppel die zelfs zo bereidwillig waren om mijn drinkbus bij te vullen. Voor de rest: trappen en genieten. Vanavond voor het eerst gelogeerd via een Airbnb en wat luxe en een echt super sympathiek koppel. Hartelijke ontvangst met een heel grote H. Ook een echt deugddoende babbel... want alleen is maar alleen ððð. Morgen opnieuw een pittige etappe naar Chartres en ze geven regen uit. Benieuwd maar ik hou de moed er in.
Het is een vreemd trekje om plots aan veel zaken te gaan twijfelen. Neem nu mij fiets, mijn trouwe bondgenoot en nog altijd een stevig ros. Tot ik gisteren vaststelde dat er rond de trapas (den braquet zoals ze het in het mooi Nederlands ook zeggen) iet mis was. Een ambetant krakske dat blijkbaar steeds weer op dezelfde plaats en op hetzelfde moment te horen was. Net nu... verlengd weekend en in deze periode super druk voor een fietshersteller. Toch maar alle moed samengeraapt en naar mijn vertrouwde fietshersteller Durpi getrokken. Het was om de hierboven vermelde redenen dan ook geen laaiend enthousiasme... Maar hij beloofde zijn best te doen. En warempel vanavond opnieuw tiptop in orde en zelfs voorzien van een nieuwe pikkel. Er zijn nog echte helden en vakmensen! Merci Dominiek.
Het afscheid nemen is begonnen, "tot ziens en hopelijk geen vaarwel"! Voorlopig laatste les Spaans afgesloten met heerlijk "pan con tomate"... En of het heerlijk was: queso Manchego, Serrano, Iberico, Pata Negra en nog iets (ssttttttt...) en natuurlijk: pan, ajo, aceite de oliva y tomates!
Gracias por todo Carolina y Caroline, Claudine, Rose, Sabrina, Martien, Mieke, Pol, Roger , Jean-Paul...
Het Vlaamse landschap is betoverend mooi, zeker op een zonnige dag. De benen voelen goed aan na de 80 km van gisteren en met een gintonic! ð Dus waarom niet eens de West-Vlaamse bergen tocht proberen? De aanloop naar Mesen is gekend...behalve als de GPS je een weg opstuurt die niet meer bereikbaar is. Dus een ommetje naar "de dikkop" van Mesen. Echt de moeite om dat kleine stadje en de omgeving eens te bezoeken; een aanrader! Vervolgens veel klimwerk: Nieuwkerke, Kemmel, Loker, Dranouter, Westoever. .. Ik heb het wel gezien en gevoeld. Na 75 km. moe maar voldaan weer thuis.
Hallo, de reacties op mijn mededeling "met de fiets naar Compostela" waren overweldigend. Bedankt, het geeft moed. Maar met moed alleen zal ik er vermoedelijk niet geraken. Dus hoogtijd om nog eens een deftige training af te werken! Felle wind, behoorlijk fris maar zonder regen ditmaal. En een wondermooi parcours: langs de Leie tot Warneton, dan Mesen, Kemmel, Loker, Westouter, Reningelst, Kemmel, Voormezele, Hollebeke en via Bousbeque terug. Steeds weer verwonderd door het mooie landschap met zijn vele oorlogslittekens. En altijd weer diezelfde gedacht: "Altijd iemands vader, altijd iemands kind".
Maar met de vaststelling dat "de benen" steeds beter worden kan ik met een gerust gevoel beginnen aan mijn wetenschappelijk experiment van vanavond: "wat is de weerslag van een Gin Tonic op het menselijk lichaam na een fietstocht van 81 km"
Rekening houdend met de lengte van de rit heb ik 's morgens toch nog tijd genomen voor een blitz stadsbezoek. Een stad waarin je makkelijk verdwaalt maar met zoveel facetten dat een bezoek toch wel de moeite waard is; ook de stad van de strip en dat merk je overvloedig. Tegen 11u30 afscheid genomen in het Maison Dio en op weg. Eerste stop de boulangerie waar de bakkerij uitermate geïnteresseerd was in mijn verhaal. Opvallend: veel dorpjes en steden eindigen hier op -ac... Torsac , Rosignac, Cognac, Lusignac...Behalve opnieuw aangename landschappen en steile hellingen, hier en daar een leuk kerkje was het uitkijken naar HET eindpunt RIBÃRAC. Wat een onthaal bij Christine en Arnold. Voor sfeer en gezelligheid:10; voor het eten: hors categorie... ik kom punten tekort om te geven en details bespaar ik jullie maar deze herinnering wordt in mijn diepste zieleroerselen bewaard. Een dikke merci! 't doe wok deugd voe nog ne kji westvlams te kun 'n klappen. Verhalen en herinneringen werden bovengehaald. Het zou bijzonder onbeleefd geweest zijn om in en zelfs na dergelijk moment nog een blog bij te werken. Vandaar un peu de retard. Dank voor het begrip.
