Dag 29: Rabanal del Camino - Villafranca del Bierzo 63 km
Soms vind je het jammer als je 's morgens uit een leuke Albergue moet vertrekken. De naam mag er ook wel zijn: Nuestra Segnora de Pilar. .. En bovendien kondigde de dag zich weinig veelbelovend aan. Donkere onweerswolken, mist en nevel en licht gedruppel om te starten. We zaten op 1150 meter en moesten binnen de 6 km naar 1500 meter. Daarna 60 meter dalen en 2 km verder weer naar 1504 meter; weer enkele km dalen tot 1440 meter en opnieuw naar omhoog naar 1512 meter. Ik wist dus aan wat mij te houden: doseren, pedaalslag vinden enz... Maar het liep weer wonderwel; niet met de vingers in de neus (dat zou overdrijven zijn) maar ik moest niet van de fiets en om 9:45 stonden we aan het Cruz de Ferro. Zelfs in de regen (niet gutsen maar ik was toch behoorlijk nat. Ook best wel een emo moment als je al die persoonlijke zaken daar ziet liggen. Maar we hebben toch ook even halt gehouden om van alles te genieten. Daarna dalen en naar de volgende klim, iets steiler, iets geniepige ook en je voelt na 4,5 weken dat er toch al wat verval op zit (zeker de laatste 500 meter aan 10%). Maar ook deze hindernis werd succesvol genomen. Dan 15 km dalen...met dicht geknepen billen en remmen... Ongelooflijk hoe renners aan 100 km/u en meer durven dalen. Ik doe het in mijn broek door eraan te denken. Maar tegen dat we beneden waren in het dal van El Bierzo begon de zon zowaar door te breken. Lange broek en regenjas uit en genieten van een koffie. Wat daarna kwam waren weeral hoogtepunten: Molinaseca en vooral Ponferada (do you remember Kwiatkowsky 2014). Toch weer genoten van deze prachtige stad. Daarna in gestrekte draf naar Villafranca del Bierzo. Dat staat vanavond nog op het programma maar omdat jullie steeds weer hunkeren naar het dagverslag heb ik dat maar voorgenomen. Morgen wacht nog een snoeiharde dag met een klim van 550 meter naar 1300 ( Cebreiro) en daarna nog eens over de Alto Poio ook. Moet kunnen. Gisteren was er bijzonder zwak internet en was het moeilijk om foto 's te plaatsen. Hopelijk lukt het vandaag beter maar kan geen zekerheid bieden. Hasta luego en Saria. Nog 207 km...
Wie springt er nu 's morgens om 7u45 op de fiets voor een ritje van amper 34 km? Ik dus en de reden is gewoon vervat in mijn vorige blog berichten. Die 34 km hadden ook iets onwezenlijks. Niets open, geen kat op straat of toch 1 zwarte en onderweg niets te zien. Het gaf me ook lang een dubbel gevoel. Hsd ik niet beter doorgefietst? Zo vlug mogelijk die tocht afgemaakt? Neen, want dan zit ik daar in Santiago gewoon te wachten. Tegen 10u00 was ik met enige moeite ingecheckt in Albergue Juvenal Infanta Dona Sanchez. En dus had ik ruim de tijd om León te leren kennen. En of het een verkenningstocht was: markt op de Plaza mayor, tientallen vrijgezellen feesten, de kathedraal en basiliek en andere prachtige gebouwen (o.a. van Gaudi). Het was de ganse dag druk maar in de loop van de namiddag kwam deze bruisende stad tot ontploffing. Ben nu (21:45) neg terug van een etentje met Nederlandse compostela fietsers en straten en pleinen zijn barstensvol. Er wordt gedanst, gezongen, gedronken, gegeten. ..een ongelooflijke sfeer. Had eigenlijk goesting om mij ook eens in het feestgerecht te gooien maar morgen start la ultimata semana. Morgen 82 km en de aanloop naar drie zware beklimmingen. Hoop dat alles verder goed verloopt. Ik voel toch een beetje angst, schrik dat het toch niet zal lukken. Maar waarom zou het NIET lukken. Er moeten nog 350 km overbrugd worden. Niet eens Menen-Neeroeteren op en af. Er staan er 1912 km op de teller. Zo dus.
Dag 26: Fromista - El Burgo (was de bedoeling) 89 km
Na alweer een vrij rustige nacht (veel discipline ook op een zaal met 6) was het om 6u30 al klaarmaken geblazen. Maar geen probleem: je bent toch wakker, het fietst aangenaam in de luwte, en je bent tijdig op de bestemming (dat hoop je toch). Een eerste vaststelling 's morgens is dat de groep pelgrims steeds meer aanzwelt. En natuurlijk de grote diversiteit: veel Aziaten, maar ook Canadezen, Amerikanen fn Europeanen allerhande. Ik ben er ook een van. Een eerste onverwacht mooie stop deze morgen was het liefelijke stadje was Carion de los Condos. Mooie kerk en toch weer ingetogen hopen dat de dag goed mag verlopen. Wat daarna volgt kan eentonig lijken maar zelfs "het niets" kan mooi en zo rustgevend zijn. Tierra Campos: 40 km lang uitgestrekte graan- en grasvelden. Zo ver te kunt kijken. En daar wordt zo ontzettend duidelijk wat de Camino is. Honderden pelgrims die langzaam vooruit schuiven, niet gehaast of kunnen ze bijna niet meer? Vaak naast elkaar niets zeggend of een knikje. Soms ook druk gesticulerend maar ook soms zwalpend, met onzekere tred. Ze schrijden verder en als je even achteruitkijkt zijn het schimmen. Soms wchimmen van zichzelf. Maar de kleurrijke bloemenborders met veldbloemen fleuren de dag en de mensen op. De zon doet de rest. Enkel, ergens in het midden en in the middle of nowhere. ..een bar! Even genieten fn dan weer verder. Niet gehaast. Gewoon energie sparen voor begin volgende week. Sahagun was een welkome verademing in deze lange rechte lijn maar ook niet meer. Wat hier ook opvalt (en dat al enkele dagen): op elke kerktoren meerdere nesten ooievaars. Zou dat hier een vruchtbare streek zijn of willen ze de bevolking aansporen? Het is toch een mooi beeld. Om 13:40 was ik in El Burgo en zat de dag erop...dacht ik. Maar mijn telefoontje van woensdag ll zal verkeerd begrepen zijn waarschijnlijk. Yo no hablo mucho espanol. Er was geen plaats in de herberg La Laguna voor ondergetekende. Of toch: el precio: 30 of 45 â¬. Dank u wel. Terug de fiets op tot er iets is. Desnoods tot Leon. Maar het werd Reliegos. Zeer voortreffelijk voor zijn 9 â¬. Morgen wacht een superkleine rit van amper 32 km naar Leon en heb ik ruim de tijd om ook deze stad te bezoeken. Om mezelf wat aan te sterken geniet ik nu van een biertje in de tuin bij 18 graden. De Camino doen is niet altijd slavenarbeid.
Vandaag een kleine wijziging tot van mijn originele planning. Omdat de benen goed aanvoelen, ik een verkwikkende rustdag had en ik zaterdag ook wat meer tijd wil besteden in León; maar ook omdat het hier in de namiddag gemakkelijk 25 graden is... was ik deze morgen al om 7:45 op pad voor een nieuwe 80 km naar Frómista. Een zeer lichtlopend parcours, af en toe een traingshelling tegen het zwaardere werk en veel zon. Vandaag deed ik het vooral weer met de veelkleurige landschappen. Andere bezienswaardigheden waren meestal dicht. Al vroeg in de morgen kreeg ik het fietsgezelschap van (opnieuw) een Nederlandse vrouw: Alice... Ofwel lig ik nog steeds in de markt ofwel trek ik ze zomaar aan. Maar al vlug bleek dat we veel (ziekelijke) passies deelden: smartphone, app'jes, geo caching, en natuurlijk ook de tocht naqr Santiago enz. We hebben wat afgetetterd! Ook enkele leuke stops gehad: Hontanas (waar mijn ketting plots tegendraads was) maar waar we een heerlijke kop koffie met boule de Berlin naar binnen speelden. Ook mijn middag-broodje in Castrojeriz bracht een plotse wending door een Nederlands echtpaar met een Vizsla. Maar ook in Boadilla del Camino en Canal de Castilla waren best te pruimen. De kilometers vlogen eraf en tegen 15:00 zat de fietsdag erop. Ingecheckt in een superleuke en aangename Albergue Estrella del Camino in Frómista. Er werden heel wat app'jes geïnstalleerd...Nu nog wat chillen bij 20 graden in de tuin en zorgen dat we fris zijn voor een nieuwe rit naar El Burgo Ranero. Omdat het publiceren van foto 's op deze "gepensioneerden" blog nogal omslachtig is en ik heel wat interessante tips kreeg probeer ik een andere methode om jullie van de foto's te laten genieten. Jullie vinden ze via deze link. Laat maar weten hoe het bevalt
Een prachtige dag in Burgos. Stralend blauwe lucht 25 graden en mijn ogen doen pijn (van al dat mooiste zien), mijn kaken doen pijn (omdat mijn mond constant openvalt van verbazing) en eigenlijk is mijn keel een beetje uitgedroogd dus... Het is teveel om op te noemen maar van 10:00 deze morgen dweil ik de stad af. Ongelooflijk. Ik kom woorden tekort. Maar morgen is het weer fietsdag en het besef is er dat de mosselen nog niet aan wal zijn. Dat een goede nachtrust wel eens bepalend zou kunnen zijn voor het slagen. Voor de rest: tijdig eten en drinken: check; doseren: check; eigen tempo rijden: check; goed slapen: check; matig met alcohol: check; niet vergeten te genieten; check.
Bedankt allemaal om mij te blijven steunen.
We zijn 24 dagen onderweg. Ik kan het nauwelijks zelf geloven en toch⦠1711 km gefietst; nog 547 km te stampen. Het was gisteravond trouwens een bijzonder intiem moment. Peter, de mee fietsende Nederlander sedert de morgen slaapt in een kleine Albergue boven een kapel. Hij kreeg het voorstel om âs avonds een pelgrimsmis bij te wonen. Na wat gebabbel met andere NL fietsers sloten we graag bij het voorstel. Je hoeft geen pilaarbijter te zijn om deugd te hebben aan een stil moment en even in de spiegel te kijken; even te denken aan diegenen die thuis op je achten en meeleven; ook even denken aan de mensen die dagelijks moeten vechten tegen ziektes. Maar ook dankbaar zijn dat het goed was tot op vandaag en hopen dat het ook de volgende dagen goed mag verlopen. We hebben achteraf gezellig samen (met 6) iets bescheiden gegeten: menu del dÃa voor 13,00â¬
Na een behoorlijke nacht om 7u45 reeds afscheid genomen in een schitterende Albergue. Lekker eten 's avonds en uitgebreid ontbijt deze morgen. Het was de NL van gisteren niet ontgaan: "Nou man, je bent nogal aan het bunkeren. Krijg je die drie sneetjes Leerdammer nog op? Wij hebben ze over." Ja graag, want er wachtte toch weer een pittige etappe. Maar uiteindelijk viel deze korte etappe meer dan geweldig mee. Onderweg even halt gehouden in San Juan de Ortega. Je wordt bijna lyrisch van de naam alleen al. Op het eind een klim van 14% over 700 meter. Het was nipt maar toch deftig boven geraakt. Nu in Burgos. Mijn ogen vallen bijna uit mijn hoofd. Zoveel pracht. Morgen is een rustdag voor de was en de plas en een uitgebreid bezoek aan de stad. Enig nadeel: in mijn logement GEEN WIFI. Enkel in het Oficina de Turismo: beperkt. Ik zal van de gelegenheid gebruik maken om in alle rust mijn laatste week voor te bereiden. Want er komen nog enkele stevige kleppers: Cruz de Ferro: 1504 meter 5 tot 7% en Cebreiro 1300 meter: 7 tot 9%. Maar dat zijn zorgen voor later.
Morgen wordt het nog maar eens knallen. Eerst van 700 m naar 1000, even dalen en dan naar 1130 meter. Maar er is een extra dag in Burgos in het verschiet. Dus let's go!
Misschien hebben kenners of geïnteresseerden zich al afgevraagd waarom er op geen enkel moment sprake is in de blog over St.Jean Pied de Port (SJPDP); nochtans de meest genomen en gekende overgang over de Pyreneeën. Je hebt dus twee overgangen de Roelandspas naar Roncevalles en verder naar Pamplona en de Somportpas naar Jaca (deze die ik genomen heb). Wel het heeft verschillende redenen
1. De Somport is weliswaar hoger maar minder stijl; de aanloop begint al in Oloron en gaat geleidelijk crescendo.
2. Via de Somport is het veel minder druk. Ik heb de drukte van SJPDP willen mijden.
3. Naar verluidt (maar dat kan ik niet beoordelen) is de natuur, de Aspevallei veel mooier. Ik heb het me geen moment beklaagd!
Een kort bijkomend wisjedatje moesten er nog mensen zijn die de kriebels krijgen.
Hallo Vlaanderen fn elders te lande. Het is even wennen aan de Spaanse tijdsgewoonten. Ontbijt vanaf 8u30; middagmaal rond 13u30 en vanaf 14u00 tot ong 17u00 zal veel winkels dicht en avondeten na 20u30. Dus iets later weg voor de koninginnerit op Spaanse bodem. Ik ben vrij goed voorbereid dus wist al wat met te wachten stond: een klim naar 1080 meter binnen de tien kilometer. Even dalen naar 900 meter en terug aanzetten naar 1230 meter. Het zou goed zijn moest ik vooraf zo'n halfuurtje kunnen warm rijden op rollen want het grijpt je toch weer naar de keel. En de hoogtepunten lagen ook duidelijk in die eerste 35 km: het nieuwe en het oude klooster van San Juan de la Peña; de twee beklimmingen en de zon die overvloedig van de partij was. De namiddag was hoofdzakelijk dalen en genieten van het landschap en van het mooie Embalse (meer) de Yesa. Gigantisch groot : 2089 ha. Voor het eerst in 19 dagen zat er de laatste 10 km weinig dash op. Het gevoel dat het genoeg was voor de dag en dat het asfalt "plakte". Ik denk dat de rustdag volgende week woensdag goed van pas zal komen. Onderweg ook een hoopgevend bord gezien: nog 792 km te fietsen! Morgen een relatief lichtere etappe en als de weersvoorspelling klopt...dan zal het regenen. Benieuwd.
Om met de deur in huis te vallen...man man man wat een etappe! Gisterenavond en deze morgen het echte pelgrims gevoel meegemaakt. De een zorgt voor dit, de ander voor dat en wat nog eetbaar is en overblijft is voor diegenen die achterkomen. Leuke babbel met Regis: een geitenboerderij met 125 geiten die het van van vandaag op morgen moe was en gans zijn boel verkocht heeft. Ook vreemd hoe sommigen met "een fiets" proberen te vorderen. Een man (blijkbaar gekend onder de stappers voor zijn gesnurk) had de eer aan zichzelf gehouden en had zich in de keuken gelegd. Om 6u30 was hij al op pad!
Na een "gedeeld" ontbijt en als laatste van de groep was het om 8u45 mijn tijd om mijn stalen ros te bestijgen. Al vlug was duidelijk dat het een veel leukere etappe zou worden. Veel meer afwisseling in het decorum, rustiger wegen en echt leuke dorpjes St. Saver, Audignon, Hagetmau (waar ik zelfs WiFi had en tijd om enkele verjaardagsfeesten door te sturen (proficiat Danny en Martin). Maar het brengt me veel te ver om al die leuke stekjes met de bezienswaardigheden op te sommen. Het zal wel geen toeval zijn maar onderweg en 's middags ontmoet je steeds leuke mede "pelgrims" waarmee je dan weer een praatje slaat. Ik was al vrij ver gevorderd in de etappe toen ik vaststelde dat ik mijn tracklogger niet opgezet had. Geen beeld dus van de hoogtemeters en dat is jammer...want het zijn er aardig wat. Allemaal training voor de komende dagen. Vanavond aanbeland in gîte Nadette in Sauvelade na 80 beenharde kilometers. Een nogal hevige furie die Nadette met strikte voorschriften maar wel spontaan. Echt geplukt uit de Bearn streek. We hebben hier trouwens een prachtig zicht op de Pyreneeën. Straks kijken met de mede pelgrims wat "haar pot schaft".
