Na een behoorlijke nacht om 7u45 reeds afscheid genomen in een schitterende Albergue. Lekker eten 's avonds en uitgebreid ontbijt deze morgen. Het was de NL van gisteren niet ontgaan: "Nou man, je bent nogal aan het bunkeren. Krijg je die drie sneetjes Leerdammer nog op? Wij hebben ze over." Ja graag, want er wachtte toch weer een pittige etappe. Maar uiteindelijk viel deze korte etappe meer dan geweldig mee. Onderweg even halt gehouden in San Juan de Ortega. Je wordt bijna lyrisch van de naam alleen al. Op het eind een klim van 14% over 700 meter. Het was nipt maar toch deftig boven geraakt. Nu in Burgos. Mijn ogen vallen bijna uit mijn hoofd. Zoveel pracht. Morgen is een rustdag voor de was en de plas en een uitgebreid bezoek aan de stad. Enig nadeel: in mijn logement GEEN WIFI. Enkel in het Oficina de Turismo: beperkt. Ik zal van de gelegenheid gebruik maken om in alle rust mijn laatste week voor te bereiden. Want er komen nog enkele stevige kleppers: Cruz de Ferro: 1504 meter 5 tot 7% en Cebreiro 1300 meter: 7 tot 9%. Maar dat zijn zorgen voor later.
Morgen wordt het nog maar eens knallen. Eerst van 700 m naar 1000, even dalen en dan naar 1130 meter. Maar er is een extra dag in Burgos in het verschiet. Dus let's go!
Misschien hebben kenners of geïnteresseerden zich al afgevraagd waarom er op geen enkel moment sprake is in de blog over St.Jean Pied de Port (SJPDP); nochtans de meest genomen en gekende overgang over de Pyreneeën. Je hebt dus twee overgangen de Roelandspas naar Roncevalles en verder naar Pamplona en de Somportpas naar Jaca (deze die ik genomen heb). Wel het heeft verschillende redenen
1. De Somport is weliswaar hoger maar minder stijl; de aanloop begint al in Oloron en gaat geleidelijk crescendo.
2. Via de Somport is het veel minder druk. Ik heb de drukte van SJPDP willen mijden.
3. Naar verluidt (maar dat kan ik niet beoordelen) is de natuur, de Aspevallei veel mooier. Ik heb het me geen moment beklaagd!
Een kort bijkomend wisjedatje moesten er nog mensen zijn die de kriebels krijgen.
Hallo Vlaanderen fn elders te lande. Het is even wennen aan de Spaanse tijdsgewoonten. Ontbijt vanaf 8u30; middagmaal rond 13u30 en vanaf 14u00 tot ong 17u00 zal veel winkels dicht en avondeten na 20u30. Dus iets later weg voor de koninginnerit op Spaanse bodem. Ik ben vrij goed voorbereid dus wist al wat met te wachten stond: een klim naar 1080 meter binnen de tien kilometer. Even dalen naar 900 meter en terug aanzetten naar 1230 meter. Het zou goed zijn moest ik vooraf zo'n halfuurtje kunnen warm rijden op rollen want het grijpt je toch weer naar de keel. En de hoogtepunten lagen ook duidelijk in die eerste 35 km: het nieuwe en het oude klooster van San Juan de la Peña; de twee beklimmingen en de zon die overvloedig van de partij was. De namiddag was hoofdzakelijk dalen en genieten van het landschap en van het mooie Embalse (meer) de Yesa. Gigantisch groot : 2089 ha. Voor het eerst in 19 dagen zat er de laatste 10 km weinig dash op. Het gevoel dat het genoeg was voor de dag en dat het asfalt "plakte". Ik denk dat de rustdag volgende week woensdag goed van pas zal komen. Onderweg ook een hoopgevend bord gezien: nog 792 km te fietsen! Morgen een relatief lichtere etappe en als de weersvoorspelling klopt...dan zal het regenen. Benieuwd.
Om met de deur in huis te vallen...man man man wat een etappe! Gisterenavond en deze morgen het echte pelgrims gevoel meegemaakt. De een zorgt voor dit, de ander voor dat en wat nog eetbaar is en overblijft is voor diegenen die achterkomen. Leuke babbel met Regis: een geitenboerderij met 125 geiten die het van van vandaag op morgen moe was en gans zijn boel verkocht heeft. Ook vreemd hoe sommigen met "een fiets" proberen te vorderen. Een man (blijkbaar gekend onder de stappers voor zijn gesnurk) had de eer aan zichzelf gehouden en had zich in de keuken gelegd. Om 6u30 was hij al op pad!
Na een "gedeeld" ontbijt en als laatste van de groep was het om 8u45 mijn tijd om mijn stalen ros te bestijgen. Al vlug was duidelijk dat het een veel leukere etappe zou worden. Veel meer afwisseling in het decorum, rustiger wegen en echt leuke dorpjes St. Saver, Audignon, Hagetmau (waar ik zelfs WiFi had en tijd om enkele verjaardagsfeesten door te sturen (proficiat Danny en Martin). Maar het brengt me veel te ver om al die leuke stekjes met de bezienswaardigheden op te sommen. Het zal wel geen toeval zijn maar onderweg en 's middags ontmoet je steeds leuke mede "pelgrims" waarmee je dan weer een praatje slaat. Ik was al vrij ver gevorderd in de etappe toen ik vaststelde dat ik mijn tracklogger niet opgezet had. Geen beeld dus van de hoogtemeters en dat is jammer...want het zijn er aardig wat. Allemaal training voor de komende dagen. Vanavond aanbeland in gîte Nadette in Sauvelade na 80 beenharde kilometers. Een nogal hevige furie die Nadette met strikte voorschriften maar wel spontaan. Echt geplukt uit de Bearn streek. We hebben hier trouwens een prachtig zicht op de Pyreneeën. Straks kijken met de mede pelgrims wat "haar pot schaft".
Het was een super ontmoeting in Bazas met mr. en mvr. Torres (Manu van origine Spaans en Loulou de gastvrouw). Ze hebben me culinair meer dan in de watten gelegd. Deze morgen was er geen grote haast om de etappe aan te vatten. Aanvankelijk ook een ietsie pietsie regen maar niet verontrustend. Ook nog heel wat geleerd over Le boeuf de Bazas en la maison Flamande (zie foto). Anderzijds is deze etappe heel makkelijk te catalogeren onder saai en eentonig. We zijn niet voor niets in de Landes. KILOMETERS over de kaarsrechte D932. Daar valt dus niet veel nieuws over te vertellen. Deze middag een broodje met Roquefort in Roquefort... maar het een heeft geen uitstaan met het andere. Vandaar toch iets variatie; het mooie en verrassende kerkje en halte jacquaires in Bosten. Zelfs enkele kilometer gewoon door het bos. Vanavond gelogeerd in een gîte Jacquaire in M-D-M met een bont allegaartje pelgrims: Fransen, Nederlanders, Duitser. Leuk onderhoud: Regis kookt en ik zorg voor toespijs. Anderzijds is het hier best een leuke stad met enkele fraaie uitzichtpunten.
Vastgesteld dat ik me ook een weekend vergist heb: er komen nog twee weekends aan vooraleer ik hoop in Santiago te zijn op 9 juni. Morgen naar Sauvelade en dan komen de Pyreneeën wel echt dicht bij.
Een zalige nacht...door de wijn? Door het warme nest? Door het gezelschap en de vele verwennerijen? Door het vele fietsen de cumul van licht slaaptekort? Het zal een beetje van alles zijn. Maar mijn slaaptekort werd glansrijk gebroken. 's Morgens samen met Arnold toch even stad verkennen: stempel halen in het O.T.; tentoonstelling bezoeken (la vie de Babette prikkelde de zinnen ððð) en de lokale markt. Kuieren tussen lokale specialiteiten. Namiddag bezoek aan Perigeux. Opnieuw verrassend mooi en tof. Kathedraal St. Front met kapel gewijd aan St. Jacques, binnenstad en prachtig fietspad langs de rivier L'Isle. Met dikke stip in mijn notitieboekje. En tussen ( ) in Perigeux hebben ze ook Leffe ð. Tussendoor ook nog een onverwacht bezoek aan Martine Six uit Gullegem in het naburige St. Sulpice-de-Roumagnac. Dan driewerf helaas: "het laatste avondmaal" bij Arnold en super gastvrouw Christine (ik ben een verwend nest ...). Geen galgenmaal maar opnieuw subliem. Ik kan weer vooruit maar zal het ook wel missen. Nu nog 320 km tot Etsaut of 335 km tot de Spaanse grens. Met een moraal in het zenit en boordevol energie. Het doet iets met een mens. Bedankt...zeer hartelijk en oprecht bedankt.
Werken met kladversies op de blog zorgt er voor dat je blijkbaar maar 1 foto kunt toevoegen. Omdat een beeld meer zegt dan woorden op enkele leuke herinneringen aan gisteren.
Rekening houdend met de lengte van de rit heb ik 's morgens toch nog tijd genomen voor een blitz stadsbezoek. Een stad waarin je makkelijk verdwaalt maar met zoveel facetten dat een bezoek toch wel de moeite waard is; ook de stad van de strip en dat merk je overvloedig. Tegen 11u30 afscheid genomen in het Maison Dio en op weg. Eerste stop de boulangerie waar de bakkerij uitermate geïnteresseerd was in mijn verhaal. Opvallend: veel dorpjes en steden eindigen hier op -ac... Torsac , Rosignac, Cognac, Lusignac...Behalve opnieuw aangename landschappen en steile hellingen, hier en daar een leuk kerkje was het uitkijken naar HET eindpunt RIBÃRAC. Wat een onthaal bij Christine en Arnold. Voor sfeer en gezelligheid:10; voor het eten: hors categorie... ik kom punten tekort om te geven en details bespaar ik jullie maar deze herinnering wordt in mijn diepste zieleroerselen bewaard. Een dikke merci! 't doe wok deugd voe nog ne kji westvlams te kun 'n klappen. Verhalen en herinneringen werden bovengehaald. Het zou bijzonder onbeleefd geweest zijn om in en zelfs na dergelijk moment nog een blog bij te werken. Vandaar un peu de retard. Dank voor het begrip.
Een laattijdig ingelaste rustdag omdat de afstand tussen Tours de Poitiers in een dag afgehaspeld werd. Een dag van rust, administratie, bezinning en stadsbezoek.
Wat weten we na die eerste week:
1. Dat er toch al 664 km op de teller staan of ongeveer 33% van de af te leggen afstand in 1/4 van de tijd.
2. Dat ik voorlopig fysiek heel in orde ben
3. Dat het mentaal niet te onderschatten valt. Eenzaamheid is een gevaarlijk beest. Maar ik heb jullie op afstand en dat doet deugd.
4. Dat het goed is om te luisteren naar mensen die het kunnen weten: goede fietsbroek, doseren en niet forceren, tijd nemen om te genieten, zorgen voor een goede fiets, geen onnodige risico's nemen.
Poitiers is echt wel een leuke stad. Stad is heel rustig en vreemd genoeg weinig mensen op de been. Prachtig stadspark (Parc de Blossac) waar het bijzonder druk was en natuurlijk de onvermijdelijke kerken en de kathedraal. Eglise St. Radegonde was erg bijzonder.
Rekening houdend met de lengte van de rit heb ik 's morgens toch nog tijd genomen voor een blitz stadsbezoek. Een stad waarin je makkelijk verdwaalt maar met zoveel facetten dat een bezoek toch wel de moeite waard is; ook de stad van de strip en dat merk je overvloedig. Tegen 11u30 afscheid genomen in het Maison Dio en op weg. Eerste stop de boulangerie waar de bakkerij uitermate geïnteresseerd was in mijn verhaal. Opvallend: veel dorpjes en steden eindigen hier op -ac... Torsac , Rosignac, Cognac, Lusignac...Behalve opnieuw aangename landschappen en steile hellingen, hier en daar een leuk kerkje was het uitkijken naar HET eindpunt RIBÃRAC. Wat een onthaal bij Christine en Arnold. Voor sfeer en gezelligheid:10; voor het eten: hors categorie... ik kom punten tekort om te geven en details bespaar ik jullie maar deze herinnering wordt in mijn diepste zieleroerselen bewaard. Een dikke merci! 't doe wok deugd voe nog ne kji westvlams te kun 'n klappen. Verhalen en herinneringen werden bovengehaald. Het zou bijzonder onbeleefd geweest zijn om in en zelfs na dergelijk moment nog een blog bij te werken. Vandaar un peu de retard. Dank voor het begrip.
