Achter 130 km kom ik hier toe in ik moe meer dan dringend pipi doen. Da meiske van het onthaal zegt allez vite la bas. Ik doen wat dak moeste doen en ton ingecheckt, velo weggezet, de douche getoond...een andere douche gevraagd omdat er in de 1e mieren liepen. Ondertussen bagage in de kamer, een beetje whatsapp om dan uiteindelijk te gaan douchen. Ik kom me were, leg alles op orde want veel plekke is er hier niet en... miene helmen is nieverst te vinden. Ik, biekan zeker dak hem afgedaan had aan het onthaal rap gaan kieken mo nie te vinden. Geheel dat spel hier afgelopen, mensen waarvan dak wist dat ze in het onthaal zaten nogal scherp erover aangesproken. T was nen duuts. Je trok een raar smoel en k peisde : vint gie wit van mjir. Mor enfin je zei datten nieten gezien had en dat was het. Hier nog een paar mensen aangesproken mo noppes. Helm weg. Achter mien avondmaal nog een bitje gaan klagen aan de receptie maar ja, ze koste heur niks mji herinneren. K peisde: ja 't uw weeral om zepe om het deftig te zeggen; k goa nog ne kji gaan piesen en ton up mien kamer want veel courage ak nie mji. K ga bin'n en wuk ligt er daar up 't wc emmerke: mijnen helme. K blette bijkans van contentement. Ki mie ton toch gaan excuseren wi. K doe also mien beste voe niks kwijt te spelen en achter zuk ne skonen dag komme kik ton zukkentwadde tegen. Maar allez ki em en k Peize dak der vannacht mee ga slapen. En 't zien sur tout nu een bitje de emoties die ipspelen
