Luc, 

Een ongelofelijke belevenis moet het zijn, die zowel fysiek als emotioneel iinspanningen vergt, maar evengoed dito zaken prijsgeeft. Die benen die in het begin niet meewillen en overgaan in vleugels op den duur, da koppeke dat niet goed zit en door prikkels onderweg weer alles op zijn plaats brengen. Dit sterkt ongetwijfeld een mens.

Ook de Nederlandse metgezel die niet is voorbereid tegenover jouw voorzienigheid daarentegen... En dit met een eenvoudige, doch degelijke fiets. Opnieuw mooi.

De foto van de pij even hieronder doet me terugdenken aan de vertrekdag, waar je de vriendschappelijke maar welgemeende zegen kreeg van je vriend Marc, de zegen van een (gebruikte?) wc-borstel.

Trek je eens een foto van de aanleg van die spoorlijnen? Misschien kunnen we ook hier wat bijleren?

Ik wens je, met een flinke teug jaloersheid en stilaan opkomende goesting om ook zoiets te ondernemen, een verder heel leuke veilige en opnieuw met veel bijvoeglijke naamwoorden aangevulde, tocht naar je einddoel !

Filip