Een bijzonder zotte inval. Ik heb altijd gedroomd van uitdagingen. Uitdaging die weliswaar niet uniek waren maar waarvan ik dacht: wat een ander kan, dat moet ik ook kunnen. Het liep zo met mijn loopbaan en het liep zo met tal van sportieve uitdagingen. Wandelen: 50 km van Kluisbergen, Dodentocht (x3), Nacht van Vlaanderen (x2), Krachtbal, trainersopleiding niveau B, fietsend met de kinderen naar Neeroeteren enz...
Met een nieuw doel in mijn leven voor ogen (de gerechtigde pensioen leeftijd) en de wetenschap dat een mens niet mag stilzitten begon mijn droom over Compostela. Aanvankelijk bescheiden maar steeds meer uitgroeiend tot een tastbaarder iets. Wat moet het worden: een "dank"trip/pelgrimstocht voor al het mooie dat ik in mijn leven mocht meemaken, een bescheiden tocht zonder grote luxe en zonder anderen tot last te zijn, terugvallen op de eigen beperkingen en zoeken naar andere mensen... met veel tijd om te filosoferen.
Jullie horen er nog van!
|
