Het wordt geen Compostela jaar dit jaar maar...het deel 1 Haarlem-Tours is aangeschaft. De voorbereidingen zijn opgestart! Informatie wordt verzameld over: Compiègne, Parijs, Orléans... maar ook over de Landes, Dieppe en ook over Boulogne-sur-Mer... Er rest mij nog wat tijd. Nog ruim een jaar.
Een blog houdt ooit op om te bestaan of om verder aangevuld te worden. We zijn veilig en wel weer in het vertrouwde warme nest. Gisterenmorgen in de gietende regen afscheid genomen van Compostela en van het avontuur en van de reis. Stilaan opmaken om te leven van de herinneringen.
Dan kom je weer thuis en denk je: "Voila ik heb het gehad" en daar staat er dan een vrolijke bende van ons krachtbalbestuur mij op te wachten... Ik had het dus nog niet allemaal gehad. Bedankt voor de leuke en spitsvondige attentie en het geschenk. Ik zal eens nadenken wat mijn volgende uitdaging wordt....
Wie van de volgelingen wil kan mij altijd contacteren voor bijkomende info over the who's and why's...
Tot een volgend evenement en nogmaals bedankt allemaal
Het is nu ongeveer 24 uur nadat ik het grote plein in Santiago opreed en mijn opdracht volbracht is. Het doet vreemd aan om niet te mogen/moeten fietsen maar ik heb er eigenlijk ook geen zin in. De moeheid, mentaal en fysiek, is toch wel in mij gekropen. De reacties zijn dan ook overweldigend. Natuurlijk is deze prestatie niet te onderschatten en mooi te noemen. Maar ik zag andere zaken:twee oudere mannen; de ene blind en de hand op de schouder van de andere. Ze hebben samen ook hun camino (of een stuk ervan)gedaan. Of die groep Italianen met geamputeerde benen in hun speciale ligfietsen, of een jong meisje in een elektrisch rolstoel,haar weg zoekend over de hobbelige keien en geholpen door mede pelgrims. Dat zijn nog grotere helden. Santiago heeft ook iets ontluisterend. Tal van bedelaars (al dan niet echt) zijn overal aanwezig. En natuurlijk de (platte) commercie. Je doet er aan mee of niet. De drukte staat ook in schril contrast met de rust en het vredige van de landschappen en dorpjes waar we door fietsten. Maar je kan er ook afstand van nemen en rustig gadeslaan.
Het was trouwens ook schrikken gisteren van het krantenartikel. Zie foto's. Nu is het wachten op het weerzien morgen en dinsdag. Probeer toch in stilte nog wat te genieten.
Stikkapot! STIK-KA-POT...Moet ik het nog herhalen. Als je spreekt van meest onderschatte ritten dan is het deze wel. Nochtans kondigde de dag zich veelbelovend aan. Weliswaar vertrokken in de mist en klimmen naar 600 meter maar dan kwam het zonnetje reeds piepen. Het deed deugd! Jasje uit dus en vrolijk blijven pedaleren tot de afdaling naar Portomarin. Plots mist...een MUUR. Geen 10 meter zicht en auto's die als gekken voorbij scheren... Ik heb mijn fietsbroek vanavond een beetje opgeschoond. Ook na Portomarin weer klimmen en, gelukkig, weer naar de zon! Maar na 30 km vond ik al dat het verdubbeld lastig was. Tussendoor: mijn Sweerman reisgids vermeld "In Galicia zijn weliswaar geen hoge heuvels maar ze volgen elkaar voortdurend op waardoor je op een dag meer klimmeters maakt dan de vorige dagen". Enkele details:
- Sarria: 5 km klimmen tot 7 procent
- brug Loio: 2 km aan 8 procent
- Portomarin: 12 km klimmen waarvan 1 km aan 10 procent
- Rio Pambre: 1.5 km aan 5 procent
- Arzua: 2 x 1.5 km aan 7 tot 9 procent
Moet er nog zand zijn? Ik ben uiteindelijk in Arzua aanbeland na 82.4 km en 1576 hoogtemeters voor de kenners. Ik voelde me als een natte dweil. Misschien wel nummer 1 in meest onderschatte ritten. Maar goed: ik zit op 50 km van Santiago...en een cerveza verzacht de pijn. Morgen wordt een feest rit die ik met jullie zal delen.
Na mijn "goede daad" van gisteren (maar dat vertel ik later wel) werd ik deze morgen nog eens uitvoerig bedankt door de Australian man en de baas van de Albergue. De zon scheen (eerste gerustelling) het voelde fris aan maar ik was klaar voor de laatste echte zware rit van mijn tocht. Voordeel van vandaag was dat de eerste 5 a 10 km stegen maar tussen 3 en 5 % zodat benen en ademhaling zich konden aanpassen. Het enige wat je in de vroege morgen tegenkwam waren sympathieke oude maar veelal verlaten dorpen met hooguit nog 5 bewoonde huizen. Het was dus vooral genieten van het vele natuurschoon in het gouden zonlicht (schoon gezegd he). Maar de Cebreiro kwam er aan en dat liet zich voelen. Stukken van 9 a 10 procent. Na meer dan 4 weken begint ook dat wel in de kleren te kruipen. Ik kan jullie verzekeren dat het sleuren en stampen was: blijven trappen, niet verslappen en blijven stampen, niet verklappen. Maar het scheelde echt niet veel vandaag. Pijn in de R knie en in de zone tussen dijspier en scheenbeen. Afstappen staat echter niet in mijn woordenboek. Dus doorbijten tot het bruine bord met Alto Cebreiro in het vizier kwam. Het was een gelukzalig moment. Maar het was er verdorie ook fris aan de vis. Daarna volgde een afdaling en een nieuwe klepper: de San Roquefort waar ik kon genieten van prachtige panorama 's en van een majestueus Santiago beeld. Maar de kers moest nog op de figuurlijke taart geplaatst worden: de Alto Poio op 1335 meter (mijn hoogtemeter gaf 1342 meter aan maar ik ga er niet flauw over doen). Het deed pijn, steeds meer, maar ik denk dat ik gewoon op adren adrenaline die berg opstond. En telkens ik nog een of andere eenzaat voor mij zag zag ik hem/haar als springplank om naar de top te gaan. Om 10:45 waren er emoties...zeer veel...je staat perplex en kan het moeilijk zelf geloven. Ook fier heide...ja..mag het even? Het giert gewoon door de keel en door het vege lijf. Op dat moment denk je aan zoveel...veilig beneden geraken, nog twee dagen genieten, het gezin en familie terug in de armen sluiten en al die goede vrienden terugzien. Nog even dus. Het was ook een heerlijk lange afdaling waar je ook eens gecontroleerd je kunt l as ten gaan voor een tijdje om ook dat gevoel nog eens te ervaren. Inmiddels was ik ook in Galicia aanbeland en op mijn weg kwam ik nog voorbij Samos en uiteindelijk Sarria na 77 km. Morgen nog een efforke naar 720 meter en vooral enkele nijdige steken van 10 procent (wat accordeon spelen dus) en toch weer 80 km. Wat daarna volgt durf ik nu nog niet te bedenken...maar het moet een feest rit van 5p km worden.
Dag 29: Rabanal del Camino - Villafranca del Bierzo 63 km
Soms vind je het jammer als je 's morgens uit een leuke Albergue moet vertrekken. De naam mag er ook wel zijn: Nuestra Segnora de Pilar. .. En bovendien kondigde de dag zich weinig veelbelovend aan. Donkere onweerswolken, mist en nevel en licht gedruppel om te starten. We zaten op 1150 meter en moesten binnen de 6 km naar 1500 meter. Daarna 60 meter dalen en 2 km verder weer naar 1504 meter; weer enkele km dalen tot 1440 meter en opnieuw naar omhoog naar 1512 meter. Ik wist dus aan wat mij te houden: doseren, pedaalslag vinden enz... Maar het liep weer wonderwel; niet met de vingers in de neus (dat zou overdrijven zijn) maar ik moest niet van de fiets en om 9:45 stonden we aan het Cruz de Ferro. Zelfs in de regen (niet gutsen maar ik was toch behoorlijk nat. Ook best wel een emo moment als je al die persoonlijke zaken daar ziet liggen. Maar we hebben toch ook even halt gehouden om van alles te genieten. Daarna dalen en naar de volgende klim, iets steiler, iets geniepige ook en je voelt na 4,5 weken dat er toch al wat verval op zit (zeker de laatste 500 meter aan 10%). Maar ook deze hindernis werd succesvol genomen. Dan 15 km dalen...met dicht geknepen billen en remmen... Ongelooflijk hoe renners aan 100 km/u en meer durven dalen. Ik doe het in mijn broek door eraan te denken. Maar tegen dat we beneden waren in het dal van El Bierzo begon de zon zowaar door te breken. Lange broek en regenjas uit en genieten van een koffie. Wat daarna kwam waren weeral hoogtepunten: Molinaseca en vooral Ponferada (do you remember Kwiatkowsky 2014). Toch weer genoten van deze prachtige stad. Daarna in gestrekte draf naar Villafranca del Bierzo. Dat staat vanavond nog op het programma maar omdat jullie steeds weer hunkeren naar het dagverslag heb ik dat maar voorgenomen. Morgen wacht nog een snoeiharde dag met een klim van 550 meter naar 1300 ( Cebreiro) en daarna nog eens over de Alto Poio ook. Moet kunnen. Gisteren was er bijzonder zwak internet en was het moeilijk om foto 's te plaatsen. Hopelijk lukt het vandaag beter maar kan geen zekerheid bieden. Hasta luego en Saria. Nog 207 km...
Wie springt er nu 's morgens om 7u45 op de fiets voor een ritje van amper 34 km? Ik dus en de reden is gewoon vervat in mijn vorige blog berichten. Die 34 km hadden ook iets onwezenlijks. Niets open, geen kat op straat of toch 1 zwarte en onderweg niets te zien. Het gaf me ook lang een dubbel gevoel. Hsd ik niet beter doorgefietst? Zo vlug mogelijk die tocht afgemaakt? Neen, want dan zit ik daar in Santiago gewoon te wachten. Tegen 10u00 was ik met enige moeite ingecheckt in Albergue Juvenal Infanta Dona Sanchez. En dus had ik ruim de tijd om León te leren kennen. En of het een verkenningstocht was: markt op de Plaza mayor, tientallen vrijgezellen feesten, de kathedraal en basiliek en andere prachtige gebouwen (o.a. van Gaudi). Het was de ganse dag druk maar in de loop van de namiddag kwam deze bruisende stad tot ontploffing. Ben nu (21:45) neg terug van een etentje met Nederlandse compostela fietsers en straten en pleinen zijn barstensvol. Er wordt gedanst, gezongen, gedronken, gegeten. ..een ongelooflijke sfeer. Had eigenlijk goesting om mij ook eens in het feestgerecht te gooien maar morgen start la ultimata semana. Morgen 82 km en de aanloop naar drie zware beklimmingen. Hoop dat alles verder goed verloopt. Ik voel toch een beetje angst, schrik dat het toch niet zal lukken. Maar waarom zou het NIET lukken. Er moeten nog 350 km overbrugd worden. Niet eens Menen-Neeroeteren op en af. Er staan er 1912 km op de teller. Zo dus.
Dag 26: Fromista - El Burgo (was de bedoeling) 89 km
Na alweer een vrij rustige nacht (veel discipline ook op een zaal met 6) was het om 6u30 al klaarmaken geblazen. Maar geen probleem: je bent toch wakker, het fietst aangenaam in de luwte, en je bent tijdig op de bestemming (dat hoop je toch). Een eerste vaststelling 's morgens is dat de groep pelgrims steeds meer aanzwelt. En natuurlijk de grote diversiteit: veel Aziaten, maar ook Canadezen, Amerikanen fn Europeanen allerhande. Ik ben er ook een van. Een eerste onverwacht mooie stop deze morgen was het liefelijke stadje was Carion de los Condos. Mooie kerk en toch weer ingetogen hopen dat de dag goed mag verlopen. Wat daarna volgt kan eentonig lijken maar zelfs "het niets" kan mooi en zo rustgevend zijn. Tierra Campos: 40 km lang uitgestrekte graan- en grasvelden. Zo ver te kunt kijken. En daar wordt zo ontzettend duidelijk wat de Camino is. Honderden pelgrims die langzaam vooruit schuiven, niet gehaast of kunnen ze bijna niet meer? Vaak naast elkaar niets zeggend of een knikje. Soms ook druk gesticulerend maar ook soms zwalpend, met onzekere tred. Ze schrijden verder en als je even achteruitkijkt zijn het schimmen. Soms wchimmen van zichzelf. Maar de kleurrijke bloemenborders met veldbloemen fleuren de dag en de mensen op. De zon doet de rest. Enkel, ergens in het midden en in the middle of nowhere. ..een bar! Even genieten fn dan weer verder. Niet gehaast. Gewoon energie sparen voor begin volgende week. Sahagun was een welkome verademing in deze lange rechte lijn maar ook niet meer. Wat hier ook opvalt (en dat al enkele dagen): op elke kerktoren meerdere nesten ooievaars. Zou dat hier een vruchtbare streek zijn of willen ze de bevolking aansporen? Het is toch een mooi beeld. Om 13:40 was ik in El Burgo en zat de dag erop...dacht ik. Maar mijn telefoontje van woensdag ll zal verkeerd begrepen zijn waarschijnlijk. Yo no hablo mucho espanol. Er was geen plaats in de herberg La Laguna voor ondergetekende. Of toch: el precio: 30 of 45 â¬. Dank u wel. Terug de fiets op tot er iets is. Desnoods tot Leon. Maar het werd Reliegos. Zeer voortreffelijk voor zijn 9 â¬. Morgen wacht een superkleine rit van amper 32 km naar Leon en heb ik ruim de tijd om ook deze stad te bezoeken. Om mezelf wat aan te sterken geniet ik nu van een biertje in de tuin bij 18 graden. De Camino doen is niet altijd slavenarbeid.
Vandaag een kleine wijziging tot van mijn originele planning. Omdat de benen goed aanvoelen, ik een verkwikkende rustdag had en ik zaterdag ook wat meer tijd wil besteden in León; maar ook omdat het hier in de namiddag gemakkelijk 25 graden is... was ik deze morgen al om 7:45 op pad voor een nieuwe 80 km naar Frómista. Een zeer lichtlopend parcours, af en toe een traingshelling tegen het zwaardere werk en veel zon. Vandaag deed ik het vooral weer met de veelkleurige landschappen. Andere bezienswaardigheden waren meestal dicht. Al vroeg in de morgen kreeg ik het fietsgezelschap van (opnieuw) een Nederlandse vrouw: Alice... Ofwel lig ik nog steeds in de markt ofwel trek ik ze zomaar aan. Maar al vlug bleek dat we veel (ziekelijke) passies deelden: smartphone, app'jes, geo caching, en natuurlijk ook de tocht naqr Santiago enz. We hebben wat afgetetterd! Ook enkele leuke stops gehad: Hontanas (waar mijn ketting plots tegendraads was) maar waar we een heerlijke kop koffie met boule de Berlin naar binnen speelden. Ook mijn middag-broodje in Castrojeriz bracht een plotse wending door een Nederlands echtpaar met een Vizsla. Maar ook in Boadilla del Camino en Canal de Castilla waren best te pruimen. De kilometers vlogen eraf en tegen 15:00 zat de fietsdag erop. Ingecheckt in een superleuke en aangename Albergue Estrella del Camino in Frómista. Er werden heel wat app'jes geïnstalleerd...Nu nog wat chillen bij 20 graden in de tuin en zorgen dat we fris zijn voor een nieuwe rit naar El Burgo Ranero. Omdat het publiceren van foto 's op deze "gepensioneerden" blog nogal omslachtig is en ik heel wat interessante tips kreeg probeer ik een andere methode om jullie van de foto's te laten genieten. Jullie vinden ze via deze link. Laat maar weten hoe het bevalt
Een prachtige dag in Burgos. Stralend blauwe lucht 25 graden en mijn ogen doen pijn (van al dat mooiste zien), mijn kaken doen pijn (omdat mijn mond constant openvalt van verbazing) en eigenlijk is mijn keel een beetje uitgedroogd dus... Het is teveel om op te noemen maar van 10:00 deze morgen dweil ik de stad af. Ongelooflijk. Ik kom woorden tekort. Maar morgen is het weer fietsdag en het besef is er dat de mosselen nog niet aan wal zijn. Dat een goede nachtrust wel eens bepalend zou kunnen zijn voor het slagen. Voor de rest: tijdig eten en drinken: check; doseren: check; eigen tempo rijden: check; goed slapen: check; matig met alcohol: check; niet vergeten te genieten; check.
Bedankt allemaal om mij te blijven steunen.
We zijn 24 dagen onderweg. Ik kan het nauwelijks zelf geloven en toch⦠1711 km gefietst; nog 547 km te stampen. Het was gisteravond trouwens een bijzonder intiem moment. Peter, de mee fietsende Nederlander sedert de morgen slaapt in een kleine Albergue boven een kapel. Hij kreeg het voorstel om âs avonds een pelgrimsmis bij te wonen. Na wat gebabbel met andere NL fietsers sloten we graag bij het voorstel. Je hoeft geen pilaarbijter te zijn om deugd te hebben aan een stil moment en even in de spiegel te kijken; even te denken aan diegenen die thuis op je achten en meeleven; ook even denken aan de mensen die dagelijks moeten vechten tegen ziektes. Maar ook dankbaar zijn dat het goed was tot op vandaag en hopen dat het ook de volgende dagen goed mag verlopen. We hebben achteraf gezellig samen (met 6) iets bescheiden gegeten: menu del dÃa voor 13,00â¬
Na een behoorlijke nacht om 7u45 reeds afscheid genomen in een schitterende Albergue. Lekker eten 's avonds en uitgebreid ontbijt deze morgen. Het was de NL van gisteren niet ontgaan: "Nou man, je bent nogal aan het bunkeren. Krijg je die drie sneetjes Leerdammer nog op? Wij hebben ze over." Ja graag, want er wachtte toch weer een pittige etappe. Maar uiteindelijk viel deze korte etappe meer dan geweldig mee. Onderweg even halt gehouden in San Juan de Ortega. Je wordt bijna lyrisch van de naam alleen al. Op het eind een klim van 14% over 700 meter. Het was nipt maar toch deftig boven geraakt. Nu in Burgos. Mijn ogen vallen bijna uit mijn hoofd. Zoveel pracht. Morgen is een rustdag voor de was en de plas en een uitgebreid bezoek aan de stad. Enig nadeel: in mijn logement GEEN WIFI. Enkel in het Oficina de Turismo: beperkt. Ik zal van de gelegenheid gebruik maken om in alle rust mijn laatste week voor te bereiden. Want er komen nog enkele stevige kleppers: Cruz de Ferro: 1504 meter 5 tot 7% en Cebreiro 1300 meter: 7 tot 9%. Maar dat zijn zorgen voor later.
Morgen wordt het nog maar eens knallen. Eerst van 700 m naar 1000, even dalen en dan naar 1130 meter. Maar er is een extra dag in Burgos in het verschiet. Dus let's go!
Het wordt geen Compostela jaar dit jaar maar...het deel 1 Haarlem-Tours is aangeschaft. De voorbereidingen zijn opgestart! Informatie wordt verzameld over: Compiègne, Parijs, Orléans... maar ook over de Landes, Dieppe en ook over Boulogne-sur-Mer... Er rest mij nog wat tijd. Nog ruim een jaar.
